장음표시 사용
21쪽
erat non apparebat, addita nota ras indicavi minorem diligentiam requirebat alatinus codex, in quo ea quae ad Orthographiam vocabulorum pertinent pleriimque omitti poterant rationem autem duorum librorum inveni esse hanc, ut ex uno vetere exemplo litteris anglosaxonicis vel cotticis, ut videtur, scripto, quo solo Scauri liber memoriae proditus erat, ducti sint quod exemplum cum in ptim codice Bernensi accurate expressum sit, neglegentius et multis vitiis auctum in Palatino, sequitur ut in illo omnis sere scripturae auctoritas nitatur, paucis locis, in quibus verba quaedam vel missa vel neglegentius descripta erant, eius de suppleatur Palatino codice. longe maxima tamen ars vitiorum, quibus Scauri liberi communi archetypo gravissime corruptus erat, ex illo ad utrumque codicem propagata est ex eodem vetere exemplo derivata sunt excerpta, quae ex initio libri, quod tum quoque, cum illa componebantur, iam mutilatum erat, descripta et quattuor codicibus propagata sulit ex his ea quae memoria digna esse videbantur adscripsi manu scriptorum librorum lectionibus addidi discrepantiam principis editionis, quacum uischiana, sicut dixi, plerumque consentit, eamque discrepantiam ipsam quoque integram exhibui, ut constaret, quem ad modum verba grammatici olim edita suissent nam ad constituendam lectionem impresso exemplo fidem non tribui, sed quae rectius in eo quam in Palatino codice leguntur e coniectura potius Sichardi quam ex meliore codice repetenda sunt, aut siquae sorte in his quae Sichardus correxit sine alio codice non videbuntur in-
Ex iis quas Palatini codicis auctoritate recepi quaedam sane ita comparata sunt ut facili coniectura inveniri potuerinti sunt etiam do quibus dubitem num codicis scriptura recte indicata sit adscribam tamen auca tua generis exempla. p. 22bo vini nune is heclum dicimus P cum excerptis nunc om. B. p. 225 ut cum in uerbo nescio a litteram priori by Ilabae iniungunt , t cum in verbo nescisis litterae corr. litteram' priori iungunt B prior syliatae itingunt defendunt excerpta. p. 2252 ut De DP, ut hae B. b. K vidum supertiaeuam esse iudicauerunt . quidam veruiacuum esse litteram iudieauerunt P. p. 25 mala quidam per e , uuae quidem per e . b. quis enim uel hebetis animis anmissosimilitudinem sentire non possit. Mittera aeque retenta est , quis enim heletis animi sonorum similitudinem entire non possit. Mittera aeque quaerenda est B. b. quod auxilii eius litterae non indigebat , ει auxilio eius litterae indigebat . p. 225 sed Uti secuti uidentur P illud om. . p. 259 adice quod maxumus eorruptum sit , adite maximu corrumptum corr. corruptum sit . p. 226 nemo autem numquam tam i time peris artubus dixeriti, nemo ν numquam tamen insulae per u artubucd emit . b. quoniam proci Hau ederet , que corr. qua pro ante M ederet . b. in eisdem hae littera necessario utimur , in eisdem hae littera tangimur necessario . b. liquidue autem sunt quatuor , Iiquidae sunt IIII B. p. 26 eum alioqui disium non si quin per inseribenda sit , cum alioqui dubium non sit cum per miscribenda sit . b. et quoniam per fetis ea scribantur P per m. B. b. hiemps autem neutram harum syllabarum stent titio recipiat item non eo ta Obscurum utrum per ob aut per op debeat scribit, hiemps autem neutrum harum Syllabarum recipit. item non constat obscurum ob an ex is debea scribi .
22쪽
veniri potuisse, ne haec quidem post cognitam Bernensis codicis scripturam quidquam novi ad memoriam manu scriptorum librorum addunt praeterea subieri indicem eorum locorum, in quibus eaedem res ab ipso grammatico tractantur. nam ad reliquos grammaticos qui de iisdem rebus scripserunt vel iisdem sontibus atque Scaurus usi sunt eam peram convertere inlinitum fuit, quamquam horum comparati ad corruplam scripturam emendandam plurimum profuit in ipsa emendatione autem, quamvis sciam plura quam ipse correxi acile corrigi posse, auten Odiim adhibendum esse censui, propterea quod librum non solum errore seribendi corruptum sed etiam excerpendi neglegentia depravatum esse existimo quare quaedam quae in iusta et digna vetere grammatico elocutione serenda non sunt relinquere quam incertis coniecturis temptare maliti. Terentium Scaurum Iadriani temporibus grammaticum vel nobilissimum fuisse testimonio constat Gellii noci ait X 15, qui eum de Caeselli erroribus scripsisse refert eodem pertinet Capitol. vit Ver imper. e. audiri Scaurinum strammaticum latinum, Scauri lium, qui strummaticus
Hud iani fuit praenomen uinti bis posui tutius Romanus apud Charisium p. 2, 2, 28 et 10, 21 ubi Φ. Terentius Scaurus in comm nturiis in artem poeticum libro X. idem Scauri libros artis grammaticae bis appellavit p. 33, 1 et 36, 16 adnotationes eius in Vergilium paucae relictae sunt in scholiis Veronensibus, de quibus Ribbeckius prol. in Verg. p. 17 sq.
disputavit praeterea Plauti sabulas interpretatus esse testimonio crediturnulini, qui uomen grammatici una cum excerptis ex Sisennae commentariis appellavit Onam in me tr. Terent. p. 560, 27, Sisenna in commen urio Po nullo lautinue fabulue - in I s unum sic mutui utiρεψις metri causa. Scaurus in eadem subula sic nunc tum tum dirisit in uuas sylluhus metri causa Sisenna in Rudonte sic sqq. quamquam de Scauro non satis certum esse indicium commentarii Plautini apparet. nam interpolata veterum ditionum lectione usus est nitschelius de excerptis nussin disputans parerg. Plaut. p. 374. non magis certum est ad commentarium loratii reserenda esse quae loguntur in scholiis Porphyrionis inllor sat. II 5, 2 stes capite obstipo, tristi ac severo Scaurus inclinato ilicis vel apud Charisium l. c. Inrentius suurus in Ommcnturiis in artem poeticum libro X, de quibus acuta est disputatio ange-meisteri de oratii vocabulis singularibus Berotini a. 1862 p. 40. ex
arte grammatica videntur petita esse quae Scauri nomine adscripto ullus
nomaniis de adverbio obiter Charis. p. in , 14 et Priscianus de participio ambitus . X p. 547, 10 allulerunt item definitiones et observationes de
variis artis grammaticae partibus apud Diomedem p. 300, 9 27 318, 14.320, 13. 403, 20 421, 16 444, 29. 449, 26 456, 27 et in explanationibus in Donatum p. 486, 9 535 5 552, 3 l. 560, 19 562, t. Dissilire by Orale
23쪽
Composui Omnia quae adscripto Scauri nomine a posterioribus grammaticis ex eius libris recepta Sunt nam quae non nominato auctore ad eius doctrinam probabiliter referri possunt sciens misi iam vero hic de orlliographia liber non solum clausula subiecta p. 2262 haec uni quae uroenti tempore sqq. ab iis quae deinde Sequuntur separatus, sed etiam certo scriptoris consilio ita dispositus est, ut reliqua ad eum non ei linere appareat nam qualitior posuit genera quibus scribendi alio corrumperetur quae postquam in principio libri una cum regulis emendandi breviter descripsit et paucis exemplis comprobavit, mox praemissa disputatione de cognatione litterarum, quoniam in hac omnis de orthograptita quaestio versatur, per singulas libri paries copiosius persecutus esta ei primum quidem additis contra rationem litteris, deinde detractis iis quas addi ratio iubebat multa corrumpi demonstravit et adiectis singulorum
vocabulorum quaestionibus illustravit tum de mutatione litterarum similiter disputavit denique de conexione, quo genere ea quae in dividendis syllabis peccarentur contineri voluit, pauca subiecta sunt per omnia autem genera cum saepe consuetii dinem scribendi vel pronuntiandi pugnare cum ratione videret, id egit ut aut a prava consuetudine rationem defenderet aut ipsam consuetudinem ceriis legibus ex cognatione litterarum ductis regi demonstraret raro propter soni iucunditatem aliquid consuetudini concessit saepius, maxime in prima parte libri, consuetudo antiquorum com
Ex antiquioribus grammaticis quibus Scaurus usus est Varronem ter
appellavit p. 2255 de longis illabis per i vel ei scribendis, p. 22b de
adspiratione in Gracchi nomine omittetula, p. 226 de nominibus per svel f scribendis quae Wilmanasius de Varr. libr. gramin. p. 8 libris de sermone latino tribuit ita, ut prinium et tertium locum in primo libro,
secundum in tertio collocaret, propterea quod iis potissimum libris convenire viderentur praeterea inventum Spurii Carvilii p. 2253 et Aeeti doctrinam de geminandis vocalibus p. 2255 commemoravit, quae ipsa quoque a Varrone recepisse videtur, sicut versus Lucilii p. 22A adseri pios ab illo petiverat denique Santram una cum dissentiente ab eo Varronis opinione nominavit p. 2256. reliquos, quorum sententias attulit vel impugnavit, nominalim non appellavit, sed generaliter quosdam mullos alios dixi l. sed ex his quoque ilibus nomen adscriptii in non es pernatilla ad Varronis doctrinam alid dubie reserenda siliat quod quo certius appareret, citravi ut ea quae ab aliis Varroni tribuerentii te in libris de lingitalatina similiter praecepta essent in adnotatione indicarentur facile autem numeriis eorum quae ex illius doctrina repetenda sitiat augeri poterit, siquis ea comparaverit, in ilibus alii ii iisdem sonlibiis atque caii rusus de orthograpina scripserunt cum illo consentiunt nam in his quoque
24쪽
Sunt quae, quamvis non noniinato auctore tradantur, tamen satis probabiliter ad Varronem referri possint verum his omissis satis sui certis indiciis probavisse Varronianae ductrinae vestigia per totum librum dispersa esse, ex quibus de reliquis probabilis coniectura ieri posset. Restat ut dicatur de iis quae post librum de orthographia scripta sunt de adverbio temporis cum', de usu atque scriptura adverbiorum sive praepositionum localium, de scriptura per i vel ei litteras et de apicibus litterarum, quibus addidi excerpta de praepositionibus locorum ex eodem sonte ducta, sed in compendium redacta P novo additamento aucta, quae in codice Parisin 752O saec. X cum xcerptis ex catholicis Probi coniuncta leguntur L i, Ars Probi se ultimis syllabis cuius sint I clinationis
se catholicis nominiim uerborumques loceum ι sqq . Prob. calliol. p. 3, 2). illa igitur, quae cum Scauri libro conexa in codicibus leguntur, ne lite cum hoc, sicut dixi, cohaerent et inter se milius certa dispositione coniuncta sunt maximam aulem eorum partem Varroni tribuendam esse animadvertit Lachmannus in Lucret. p. 186. quem secutus Wil inaniasius de Varr. libr. granam p. li reiectis paucis, quae interpolatori tribuenda esse pii lavit, reliqua ex Varronis libro de grammatica petii iisque interpositis epilogum Scauri in duas paries discerptum esse censuit nam ad epilogum
libri de orthographia ea quoque quae huic pari subscripta sunt p. 2264hi eritatem huius libelli sqq. revocanda esse existimavit postea Senerusmus Rhen. v. XXIV a. 186 p. 94 sqq. de tola hac parte, quam ex
Bernensi codice emendatam exhibuit, ita disputavit, ut non solum haec omnia quae in illo codice post Scauri librum scripta sunt, ex quinto libro de sermone latino transcripta et duabus partibus epilogi interposita esse demonstraret, verum eliam excerpta codicis Parisini, quae modo dixi, et similia quaedam de praepositionibus locorum praecepta, quae apud alios grammaticos leguntur, ab his ex eodem vetere sonte, cuius usus illis paratus suisset, repetita esse existimaret et Varronis quidem praecepta
esse quae in hac parte se Pruntur ortum si nam ei nomen eius disputationi de adverbiis localibus praescriptum est p. 22G2 et ea quae de diversa scriptura numeri singularis et pluralis per i vel ei praecepta sunt eidem tribuuntur p. 2255. sed non minus certum esse puto quaedam quae Varronis non sunt immixta neque omnia sic ut iiii leguntur ab eo scripta esse epilogum alitem Scauri alienis excerptis interitositis in duas partes divisiun esse partim probabili os t. nam iit clausi ila libri de orthographia per se persecta et absoluta est, ita ne in his itidem quae extremae parti subscripta sunt quidquam desideratur memorabilis vero est ilius partis, de qua dicimus, similitudo cum libro de orthographia nam non solum eaedem res quae in illo tractatae iam erant iterum tractantur in his quae
25쪽
TERENTI SCAVR Ii ORTHOGRAPHIA ei subiecta sunt et additis aliis ita augentur, ut quodam modo suppleri illius disputatio videatur, sed etiam disputandi et scribendi ratio similis est
in his atque in illo ex quo genere est generalis eorum contra quos dicitur significatio, quidum, qui dicunt et similia, in fragmento Parisino antiqui et consuetu , quotiens saepius adhibitum, princeps littera p. 2262 et principes litterae p. 2263 coli. p. 258 principibus litteris, πλεονασιμος est p. 2264 coli. i. 22A I stuntur ιεταπλασμοί. propter hanc similitudinem igitur non improbabile videbitur ut haec quoque, sicut librum de orthographia, cui adhaeserunt, a Scauro, quem plurima a Varrone recepisse vidimus, scripta et deinde utraque excerpta ab inferioris aetatis grammalico composita esse dicamus huc accedit quod ii grammatici, quos Scauri libris de arte grammatica usos esse scimus, Iulius Romanus apud Cliarisium
p. 203, i et Diomedes p. 414 3l, de adverbiis localibus vel praepositionibus eadem quae hoc loco uberius exposita sunt in breviorem formam redacia exhibent, ut illi non ipsum Varronis librum, sed ea quae Scaurusi' eo roreperat habuisse putandi sint unum huic sententias video opponi
posse, quod Varronis praeceptum de i et ei litteris p. 2264, quod supra p. 2255 grammaticus improba xerat, hoc loco sic tamquam ipsius scriptoris
Praeceptum refertur quod lumen neglegentiae excerptoris videtur tribui posse, nisi potius iis quae deinde corrupte in codicibus scripta sunt hoc quoque loco resutatio eius solitentiae continebatur. itaque si haec tuae dixi vere dispulata sunt, duo habemus Scauri fragmenia vel excerpta, alterum maius ex singulari libro de orthographia, ut videtur, receptum, alterum brevius ex alio eiusdem grammatici libro Pellium quae postea eum suis clausulis, sive hae ipsius Scauri erant sive ab alio grammatico additae, ad orthographicam institutionem On- iuueta utit. Fragmentuli de ordinatione partium irationis, quod praescripto e-
reniti nomine in Valentiano codice legitur, in uno Palatin codice Terenti Scauro tributum et eius libro subiectum est, reterum a vetere grammatico haud dubie alioni in est. Excerpta Parisina, quae Scauri excerptis addidi, antea in analectis grammaticis Undobolieti sibus p. 4 , edita erant codicem in m uni usum denuo arcuralissime excussit Maximilianus Bonnet, quo auctore lectiones
libri manu scripti rectius, quam olim a Vindobonensibus editoribus factum
26쪽
Scribe nil autem alio iiattuor modis vitiatur, per adiectionem, detractionem, inmutationem, adnexionem per adiectionem, ut cum querelam per duo i scribunt, cum querulus sit, non querullus per detraetionem, ut cum haedus sine aspiratione scribitur, cum alioqui cum ea debeat, quoniam apud antiquos laedus sit dictus, et ubi illi s litteram posuerunt, nos substituimus, ut quod illi sordeum dicebant, nos hordeum, sariolum quem nos liariolum similiter laedum quem nunc nos haedum dicimus. per inmutationem, ut cum a coniunctionem l per i scribunt et eandem, quotiens praepositio sit, per l, cuin alioqui e contrario debeat fieri per
haedua p. II S. 23 ISB ode Bernensis 33s eiusdem codicis eorrector P eodeae Palatinus Ip/Iω editio Basileensis a. 527sNClPIT LIBER TERENTI SCAURI DE ORTOGRAPHI B Incipit libor Torrenti Scauri de orto avia eore orthographia P Q. TERENTI SCAVRl DE ORTHOGRAPHIA AD THESEUM . INCIPIUNT PAUCA EX LIBRO TERENTIAM SCAURI EXCERPTA DE ORTOGRAFI Ortografia igitur est
ratio in sullabi reet scribendi scribendi autom ratio quattuor modis nitiatur eodeae anyallensis 249. DE ORTHOGRAPHI TERENT Scauro ITEM ORΤΗOGRAPHIA TERENT Scauro eod. Sangerm. Urthographia igitur est ratio rectes3llabis scribendi scribendi autem ratio quattuor modis uitiatur eodeae Emmeramus 252 et angermanensia II, 1 uinciatur eorr. uitiatur B 2 querellam corr. elam per duo ii scribunt cum querullus corr. ulus sit B querellam per duora scribunt quoniam quum querulus ait co 4 ut os detractionem
Ora BP hedus foedus eo cum eadem acerpta Emmer Sansserm. Voss. 5 faedus eaecerpta Sangem et oss. laedus B et aeremta Emmer. sedus P nos autem DP substituemus aecerpta Emmer et averm. 7 quem
illi ariolum nos hariolum dicamus Meerpta ossiana rectiua erat ut quod illi fordeum dicebant nos hordeum, quem illi sariolum nos hariolum similiter quem illi taedum nos haedum dicimus es p. 3, Io hariolum ariolum B sedum erepta a rem . sedum P oedum B nunc in B, M. P et acerpta Sangem Emmer hedum i et incerpta angerm. hoedum ο
27쪽
aduolauem, ut cum in verbo nescio s litteram priori 3Tibae iungunt,
cum posterioris in ilium esse debeat est enim ne scio. nam ne pro non
positum est apud antiquos ' signitica nefrendes porcos qui sunt sine dentibus, id est qui labam frondere non possunt, nesapus qui non Sapit, ita et nescio non scio diductis in verbum et adverbium syllabis recorri 5gitur vero regulis tribus, instoria, originatione, piam ἰraeei ἐτνμολογιαν appellant, proportione, quae graec αναλογία dicitur et historia quidem,
ut cum sed per novissimam litteram i scribimus, quoniam antiqui sedum dixerint et per abscisionem coniunctionis pars remanserit sat originali Otie, ut cum dicimus inclioare cum aspiratione scribendum, quoniam a chao iii dictit in sit, quod fuerit tuitiunt omnium erit in proportione, ut cum dicimus equum et servum et similia debere Scribi, quia antiqui per u scripserint, quoniam scierunt vocalem non posse geminari credebantque et hane litteram geminatam utroque loco in sua potestate perseverare, ignorantes eam praepositam vocali consonantis vice tingi et poni pro ea littera it quae si s deinde, quod nania nomina seminina nominativo singulari a finita, quotiens in masculinum transeant, servatis praecedentibus litteris
novissimum a in ii vertant et assumpta s contrarium sexum significent, ut iusta iustus, casta rastus, pia ius, ita et qua et serru sorvalis praecedentibus litteris et ii pro a substituto equus P servus et quum et 20 servum per duo u non per unum Molliciunt, excepto uno avia avus,
uuile apparet avium debuisse dici.
nescio p. 2S, II praepositam vocali p. p. 2 littera B, corr. am rior syllabae iungunt eaerepta Emmer. Samgerm. O .. prior syllabae iniungunt 4rior syllabae coniungunt o priori
iungunt est enim nescio non scio oerpta Emmer. anaerm. UOM.
Aput antiquos significat niliende P apud antiquos ut noliendes o fortasse apud antiquos sicut dicebant nefrendes nefrendos Varr. r. r. II 4. I amisso nomino lactentis dicuntur nefrendes ab eo quod nondum sabam frendere o sunt id est frangeret f. est. p. 62 5 diductis I ti, deductis II 6 ΓΥΜΟΛΟ- TlA L ' ΛΓlAN et om tu dom. Deo add. Ptitschius dixerunt Pio io scribendo co u chao P a cho A inchoo inchoavi sic dicendum putat Iulius Modestus, quia sit compositum a chao, initio rerum Diomedes p. 365 IG. f. uim de l. L V 19 1 sit m. Dicis 2 euum corr. qum et seruum B seruum et ceruum cui quom et seruom uischius. fortasse equum servum et similia per duo u debere scribi deberi P per u scripserint Pulschius per uos scripserint co per uos scripse B 14 er- Seuerare seuerare B soruare P seruari co 16 quae si s co quaesitae B quesito P singulari a finitario singulari L. finita B singula id os finita P. fortasse a littera finita et deinde adsumpta a littera scripserat stram muticus a in masculinum transseanti in masculino trunsuanti Massumpta a co assumpta L. B significant BPco I et equa et seruatis praecedentibus litteris Pet equa et erua praecedentibus literis seruatis o 21 per auo lier auo V. P)non per u tac re Pierisus non eris efficere eo uno auia avus P uno auia avos ae avium auiuia AP auom co
28쪽
Ilodditis ergo vitioris in modi et emendationis regula exposita, antequam ad ea veniamus, ire quae scribentilina error argui solet, necessarium putamus ante cognationem explicare litterarum, quoniam iuitis itoque notitia haesitantibus saepe succurrat. voeales itaque inter se mutuis vici bus in declinatione unguntur, ut ago egi, tango tetigi, alii exilii, salsus insulsus quod non minus in extremi latibus itominum apparet, cum iustus iusti iusto iuste dicimus uni illera subinde sui rodentibus et ris nec minus consonantes, ut GP h ut laque enim si latus quare quem antiqui reum, nos hi retina ri quam Falisci abam, nos labam appellamus, i et quem antiqui ariolum nos hariolum item l et et , cuius rei maximum argii mentum est, itod albi, qui r exprimere non possimi, aut diruta aut , nec minus quod capra per deminiitionem capella dicitur plorater Dalellus item Furio die inius quos antiqui Fusios, et aras quas illi asas, et Iares quos illi lases, item sellam quam illi seddam et attuliti attinet t pro ii substitii lumJ. deinde m et i consentiunt et paene idem sonant, unde disti tiguendorum sonorum utrilis lite litterae causa in dicere antiqui praepositam n litterae quam n mali ierunt hoc probant etiami raeci, qui, ubi nos in litteram ponimus, is moniliat, ut graphium
in extremitatibus nominum p. I si h p. II, 4. 23. I, 13 Furios p. 23 Isi I sellam p. a I attullit p. 26. Id cognition m nolitiam haesitantibus saepe succupirat co P mutuus B eorr. mutui uni litterae I eo uim litterae . an u litterae eodentibus et cis ut haec n. arronis de s littera prae epta leguntur de . . Vis et apud Velium I.ongum p. 22a eodemque auctore ib. p. 23 Serr in ery Aen. II 695 enim ut flatus Ri enim ut flatus est ω an utraque enim adflatur cf. Varr. r. r. III I, G nam lingua prisca et in Graecia Aeolis Boeoti sine adflatu voeant collis Tebas 10 hariolum ario tum B et Gom. II balbi qui alibi qui maliqui cis. f. Plutarch.
B I per diminutionem , dicitur Is dicatur cis I Furios larvos II colaruios P. f. Varr. de I. I. VI 26 in multis verbis, in quo antiqui dicohant , postea dictum Fusios suscos II I'co Fusuos I uischius 1 lares quos lasses III lares quos lases eis illi seddanio a illi sedilem B. f. Fere in
, res bucol. I, 2 unde et sella pro sedda dicitur a sedendo et adtulit adi in t B seelusi rerba eae adnotatione Dra et i litteris, ut ridetur, relicta, sed ab hoc loco aliena nam de cost natione muturum ιtterarum postea dicitur eadem ram duposita sunt P. 26. I. a de mutatione praepositionum 1 substitutum deinde et si Is substitutum deinde et nono subluto, oindo piis tu i unde ut cout B caiisaeo laus P dicere antiqui praepositae praepos quam maluerunt si ausa dicere antiqui praeposthara quum n maluerunt a. haec ita eorreari ut a m litteram sequente non eandem n litteram vulso mi tatam ei tinerent, de qua mutatione dixit Velius onyus p. 237, cum dico etiam nunc', quamvis Per m scribam, nescio quo modo tamen exprimero non Ossumi ponunt ponant I
29쪽
γροανεῖον et salum σαλον et similia. x littera cognata est cum c et g quod isngua sublata paulum hae dicuntur, ut ab eo quod est lux et ex dicimus lucis et legis boum p et in consentit, quoniam origo earum non sine labore coniuncto ore respondet a quo quem Graeci Πυρριαν nos Byrriam, et nem nos Pyrrum antiqui Burrum et Palatium Balatium, item Publicolam Poplicolam et alii scamillum, alii stabilium dicunt aut cum ab eadem voce duae gignuntur, ut ab eo quod est princeps et caelebs principis et caelibis, nec minus e contrario in verbis, cum a carpo et scribo carpsi et scripsi proserimus e cognationem habet cum g et ideo alii dicunt gaunacen alii caunacen, item camellum ga medium cuma quo inque graeca littera consentit unde quidam coronam, non nulli choronam dixerunt. k quidam supervacuam esse litteram iudicaverunt, quoniam vice illius ungi satis c posset sed retenta est, ut quidam putant, quoniam notas quasdam significaret, ut aesonem et kaput et kalumniam t et kalendas hac tamen antiqui in conexione syllabarum ibi tantum utebantur, ubia littera subiungenda erat, quoniam mullis vocalibus instantibus, quotiens
princeps P. I, 9 27, II 1 ΓΡΑΦΗ lGN B ut salum σαλον et similia oo ut salum salo meo et similiter B cognota P est cum m. Di quod lingua sublata paulum
has dicutitur parum recte deis et g litteris dicta vi se litterarum pronuntiationem similiter descripserunt Terentianus v. 199 sqq. et Marius Victorinus p. id, d. quare videndum an haec cum iis quae supra de his litteris alieno Moscripta sunt olim eoniuncta e post hunc disputationem deis littera posita fuerint
in hunc fere modum, item Metri cognata sunt, quod lingua sublata paulum has dicuntur, ut attulit et attinet' prora substituto 2 quod lux B 3 lucis et legis o lucis legis et, etiam earum eorum B quorum P coniuntione respondit a quoque greci ΠΥΡPldmno byrriam B coniunctione respondi a quo quem meci ΠΥΡΡ nostri byrriam P coniunction reuelli a
quoquam potest, Graeci πνοοίαν nostri byrriam . eorrectionem praebuit Marius Victorinus p. I, Id item conson te inter se proprie sunt cognatae quas simili configuration oris dicuntur, ut sunt et quem pureum antiqui byrrum P et luem Purrum antiqui Burrum Pulschius et palatium item
publicolam poplicolam B et alatium item publico lampo licolam P palatium
item Publicolam, Boblicolam . f. Vare de Q. V 5 itaque Naevius Balatium appellat si et alii scamillum alii scabillum VP alii scapillum alii scabilium .seabellum Varro de I. L V IGN, scamellum Priscianus I. III p. III. I duae in a gignuntur P celebs P 8 celibis P celebis B a ante carpo Om. BP 9 carpsi carsi P 10 gaunacem cem ras B alii caunacem BPω gaunaeum eodeae Varronis de I. I. Vos camellum amellum ΗΖ quoque δε cam ullum camellus his quoque P camelum amelum Κ quoquo camelum gamelum X quoque uischius Ii unde quidam P undo quidom
choronam horonam, I K Om. ω, ad I B superuacuam esse literam iudicauerunt, superuacuum esse litteram iudicauerunt P superuacuam esse iudicauerunt I fungi satis e possit B sungiis satis posset retenta m
retenda I natas et kaput ut haput BP ab hac tamen Pωhao tamen B ibi tantum P tantum ibi B
30쪽
id verbum scribendum erat, in quo retinere hae litterae nomen suum possent, singulae pro syllaba scribebantur, tamquam satis eam ipso nomine explerent, ut puta decimus, i per se deinde cimus, item cera e simplex et ra, et bene, b et e. cita et quotiens anus et harus scribendum erat, quia singulis litteris primae syllabae notabantur, k prima ponebatur, quae suo nomine a continebat, quia, s c posuissent, cenus et cerus suturum erat, non canus et carus ego autem contenderim magis supervacuamem c quam , quoniam , ut apud Graecos, satis vim etiam c litterae exprimat, sed quosdam figura deceptos, qua non solum apud nos verumio etiam apud antiquos Graecorum g littera notabatur, ut testatur foedus Graeciae ' amelo aereo in hortis Caesaris in aede Fortis Fortunae inrisum, ubi pro Γ haec forma posita est, item XII tabulae, ubi est NI PACUNT per hanc formam, quod male quidam per c enuntiant est enim praeteritum eius pepigi a pango, ut a tango tetigi, non paxi, ut a die dixi), credidisse nobis' deesse et hanc quidem' dixisse, ceterum pro ea nota adiecta a Spurio Carvilio novam sormam O litterae positam nam non fuerunt tam inperiti antiqui, ut' servarent, si aliam litteram idem sonantem habuissent quis enim vel hebetis animi sonorum similitudinem sentire non possit littera aeque retenta est propter notas, quod per se posita
1 Q littera p. 8, 4 27, IS 3 dicimus diser se dein dicimus P dicimus d per se m dicimus B dictumst
porta sedet deimns o Decimus d per se im dicimus Puractius, decimus d per se inde cimus Seioppius gramm phil . p. 63 et lassius Aristarch. I p. 7 . decimus perra et cimus Seh1widerus ora vim lat. . I p. 2 cera era co
et bene Metis P et bono et be et ne B sit ne hanus et hamis l
rius et Hus o si quia o qua BP natabantur B ponabatur P fortasse figura C deeeptos 104 littera Schnei rus ramm lat. v. I p. 21M. hae littera cis haec . l. B laedus gretiae B sedus graeciae P II camelonereo fortasse columnae aeneas in stode id a B id est a P aedici 12 pro haec pro . . haec B P, sed expuncta in is littera, pro porta haec posita sit Bico XII tabulae leo XII M. et M. Sestoel p. II, ni pagunt Ῥω ni acunt seribendum esse vidit . . . Se retus stramm lat. v. I p. 54 3 malo quidam P multae quidem B per c enuntiant est enim praepositum eius per c nunciantes nunctiantes j enim repositum
esua BP 14 a ante tango m. AP is ut die B eredidisse nobis deesse et hanc quidem dixisse BP credidi saepe nobisis deesse et hanc qui- lemis quidem titschius dixisse vi et Pulsehius 1 adiectam a Spurio
Carruli novo ormam G littora praopositam oestrius . . Carvilio corrutio ore carrulio B caruitio P Carutio is eorrexit chmidoua gramm lat. v. I p. 27 II. Plutarch. quaest. Rom. 5 nouam formam, litterae s litorao eo praepositam eo noue formami litterae praepositam B et Putactius I ut Om. BP add. ω 18 vel om B, a . . animi sonorum B animis an . missorum P animi eorum cis Is aeque retenta est co aeque quaerenda est