장음표시 사용
441쪽
eo pietes, hoe est i oss616. eodem prorsus modo ae in nostra lamina usu venit i sed editores ea sgna minime assequentes, adnotarunt rilia XV11 ita visuntur erreumducta, tamquam per errarem marmorarii assiecta.
In hae tabula his etiam habemus Quin neis notam, ipso initio, & sub snem. In alio superstite monumento non reperitur, quod sciam; ab antiquis tamen ustatam fuisse, Volusus Me-eianus docet, qui in egregio libello de Asse ,
quarumcumque partium vocabula , & notas proponens, Quin nem eonstare tradit ex quinque uncus, hoe es qtiis e d odecimis r notu suis- cuneis Tia. . Alia insuper Meurrit in lamina, quam nee videre in aereis , aut in lapidibus memini, nee lusus habet, aut Valerius Probus, aut Alabaldus , quem edito Venetiis an. 32 s. itemque a Gothosredo , & Puuehio inms eodiee multo ampliorem teneo. La nota
se dipingitur 1m. p. 39 . v. 14. quamvis in alio exemplo LII exaratum simiam 396. v. 3 r. Lx contextu quinque millia desgnare intelligitur : nam ita neeesse est fgniscet , ut qua tuor Vatii Veri partiariae summae , quibus in praemittitur, integram sestertium XVult, quam accipere debet, aequiparent. D pro quingentis hoc in aere ut plurimum se secatur. In articulo rim L. Licinii Vλ pro V XXV eomputavi , tamquam duabus XX non persectis. X
quoque interdum pro X. Ps saepe pro HS .
praediorum adfines exacte nominantur. In
ter eos saepe populus recensetur. Seculi sexti, di quinti instrumenta in Aegyptia papyro conseripta multis ab hine annis erui, Diplomatumque Historiae adnexui , quorum singularias , ubi adsnes memorantur , qq t et ps , sc imterpretatus sum e qaa quemque tangit, σwp. iam. At quisnam erat adstiis hie Commune,
ni fallor, illius pagi ob agros publice nossessos rsortasse etiam viae pabitide, lumites , luet , qui D. a. fundum tangunt, ut Paullus IC. loquitur. Alio i, r. oe sensu accipitur in illis , ad quae olim haes , .m a eum Prontini libellum legerem de Coloniis et Iter popias non debetur. Iter populo δειπών pedibus XXX. peditas cxx Hyginus de Limitibus rit limites idest decumani, o hardines aperti populo essent. Exinde. Item sanxerunt, se hi limites in aedilietum aliquod inciderent, is euius aedificium esset , dares iter pomis idoneum per agrum suum. Sed haee nimium nos abdurerent. Post Ad vitas habetur pluries IMP. N. idest Imperatore nostro a proprio enim & privato patrimonio , pisti nomine ut plurimum , agros & praedia
variis in regionibus mssidebant Imperatores . De Traiano Plinius. AP fortasse non easem se Pan. e. veritate Deiam qua aeraritim cohibes immo tanta 3μ misee , quianto pias tibi Mere de tus , quam depablica cressis. Communia item Civitatum bonis potiebantur di hine inter adgnes non una vice enunciantur Res uetica Flucentinorum, Respaebea Laeensum , Respialisa V Dianiam. Ita scribamus hoc nomen, ita enim semper in lamina, Plinii editiones emendantes, in quibus omnibus M. LI. Veleiaciam . Alio loeo Vinates in eodem di in s
Phlegonte de Longaevis . In agro Velmiate vel proxime sendos habuit etiam LueenssRespublica: quin Saltus nominatur , qui es in Vestiale, o in Geras , ubi Lueensum iurisdictio Apenninum videtur transgredi , de snes
Veleiatium tangere. Hi ne fortasse ratio ad hane diem incognita elucet, cur togatae Calliae a
censeretur Luca, ed cur oecidentem versus primam Etruriae urbem Polybius dixerit Pisas. Pol L ui provinciam Galliam administraret, Lueam intra snes habebat suosi Tullius, di Suetonius Cic. indieant. Notitia Imperii Cecidentalis armorum sabricas in Italia reeensens, Lucensem eum Ti-ςvo. einens , & aliis ei penninis numerat. censes Colonos in hae inscriptione ita a eipio , ut Cicero contra Rullum i his colonis inatae agrum campistim, O Stellurem divid, iubet Di scimus autem, ut videtur, consuevisti missos e Roma Colonos in corpus quoddam, atque in societatem coalescere , diuque eorum quoque descendentes pers stere, nam Lueam iam ab an- Livia,no V. C. DLXXVII duorum millium civium At. Romanorum Colonia deducta suerat. Hine C loni isti praedia, & saltus adeo ingenti prostentur summa, nempe sestertium renties sexagies, sue ut elarius etsi minus latine dicam , millionum sexdecim. Ita vero incisum fuisse,& probe legi, ae intelligi, summa, quam ac-eipere debuerunt, testatur.
De sormula δεώcto vectigal nihil proloquar, heie enim pluribus arei p. potest modis, &quo debeat, ae quid in nis prosessionibus di- eat , nequiret nisi longa instituta disputatione pertractari. Valet heie quoque quod alia de eausa statuit Hyginus 1 debet aliquid inseresse inter agrum immunem, o lecti dem. Alio sensu ρ '
in Pandectis i civitatum alsi vestigales vocan- D. lib. tur , alti non. Lueenses Coloni prostentur aequo tutia,
iure praedia vectigalia , o non vectigalia. Volupe est pagorum antiqua multa videre
nomina. ἔ vicorum etiam quorumdam, sund
rum autem quam plurima , a gentilitiis saepe nominibus derivata. Lorum plura adhue servant per Italiam pagi, aut viri. At id in haetabula sngulare est, quod sundi non unci nomine ut in legibus usu venit sex quibus multa egregius auctor attulit Bristomus ) sed unus:g.,.saepe indieatur pluribus 1 fundum Munatianum
Praestaniam milianum Vaciari or alicubi tamen Fand. sinistrat Fundos . Inter territoria Libarianense memoratur. Libarnam Liguriae nobilibus
oppidis aecenset Plinius a nune vel ubi fuerit
442쪽
Uuius instrumenti tabellioni illa quidem non suit lex imposita, quae in Plauti Comoedia reeitatur :in A Neque ullum verbum farius preMoasiti. i quaedam etenim in eo valde quidem perplexa Oeeurrunt 1 cum meride, aut m rid bas . eum alti reum comminionubus. Meios Textanulates, & ius Apennini Arellasti. N Cauda lasci, aliaque nomina non memor . pundus eum meride, aut meridibus an Graeee eum parie est, aut partibus, quo nomine appendieci quaedam sundorum venirent λ vel eo sensu, quo in agrariis Seriptori. hus Meridiantis in itigressius tot , & Decimaeus in orientem , cardo in Meridianum ρ Habetur semel p. 3 . eum meridibus orenabas, o utiomnibus i adiectio. ' μ nes ergo fundorum omnes intelliguntur. cum
auia num perperam stulptum pro CVM AD LAN. quod fundi nomen statim redit Fundu
eum communionibus idem ne erat ac eum agris
campustiis λ mplicat restus, retim ad pascensiam
Haec habui de eximia hae inscriptione quae Leerems quamvis enim volumen hocm monumentis non illustrandis sed relligendis, vulgandisque destinatum fuerit, indecens tamen erat, In numquam viso, adeoque prolixo ne paululum quidem immorari. Id vero typographis importune urgentibuq tam properanter est factum, ut autographo primo transeribendo tempus non suppetat. Monumenti exempla paucis ante diebus Veronam demum allata sunt. Dauea quae adnotavi monumentum illustrare cupientibus non praeripiunt loeum i singula sei licet qui attente percurrat, unde librum conseiat inveniet. Lx. ploret praesertim, quaenam hare contractus species , quisnam hypotheeae suerit modus detrahatin h3 thera per pactum e ventum, eum vis paciferiur, in res eius propter ali ara obligationem tradu.sima hypotherae nomine olligatae i Diversam iniit viam Plinius iunior . , inquit, pro quingentis mitiuus aerummum, qaae in alamenta lingenu νum Domiferum , a iam ex meis, unge pluvis , lis iactam publiea mane pavit eumdrin vectigal. - Ep. ra. sta reum, reuera multa annua da, ι. Per Meraim O Reipiaticae fora in raro, nee resutis lavi certas , o ager ipse, qρω vectigali long/ stilem euriis, sempo domanum, a quo exercearum , inve Het . Plura tamen ex his verbis iusti mus, quae ad instrumentum nostrum intelligendum apprime saeiunt eo scilicet ad eautionem maiorem
quilibet bona longe pluris aestimata obligavit, sed non ut plus solveret quam accipiebat. In eodem loeo laminae alterius fragmen re perium est, quod has servat literas r
ad eamdem materiam pertinuisse opinore reperista tabula neginium non conseit , nee absolvit. Aureum quoque ibidem eruium Neronis numicmai in aversa parte Fontis Max. H. P. II Lauis rea , in qua LX. S. C. Amo proredente Agro Plaeentino Veleiatium arectit solum . plaeentiam Aemiliae pristipem Proeopius nuneupat . Goda Plutarchus urbem appellavit splendidam, nee mi ἐ-ς 3-nias Irad ea quaeum e stodientem. in 3 , 6 νm Iνa - Τ., alta , . a. Pag. 4 o. c. I. v. M. gratuite. I. gratu;tae
Pag. 4o . e. r. v. et . piunt sestertii. de quae dimissa funer Latine satis fiuna dieitur Inserius pag. 39 r. v. 38. explicate habetur. Columella pluries l. s. e. a.
443쪽
CCCCVC Entum V quinquaginta plus minus numquam editas epigraphes e lapidibus ipsis in Gallia exscripsi, V vulgavi. Eas
quidem beto non asseram , quoniam in Novo Tbesburo omnes V singulae receptae sunt. Paucas tamen aliquas iterum refero ut emendationibus locum faciam , atque ut obiecta diluam postmodum illata. Eamdem ob causam aliquas etiam ex epistolis de illis agentibus referre cogor . A praeclarissima omnium inter Graecas inscriptione ordior .
S. P. D. 1. Pari*s. Ametsi , postquam eximium tuum de Capuano Amphitheatro com mentarium perhumani. ter ad me misisti, nullum pene inter nos cominmercium intercesserit Iiterarum; nihilominus cum inter bonos etiam sine literarum frequentia amieitia
vigeat, cumque optime norim, quantum vetullioribus monumentis gaudeas,
atque oblecteris; te potissimum seligo ,
qui eum Inscriptionem communicem, inter antiquissimas usquam gentium visas plane computandam; centum enim circiter ante Alexandrum annos, quatuorque eum dimidio ante Christum natum secula exaratam facile intelliges. Cl. P. Μontiauconius, numquam nisi honoris causa nominandus,magnum nobis,ut Η ratiana phrasi utar, eiusdem desiderium incussit, cum Iemma, ae versum prio. Pa -- rem edidit, ulterius nequaquam progres- et . y sus. Postremam monumenti partem vulgavit Sponius, sed diminutam,& admonis. dum corrupte. Tabulae sunt marmoreae duae, quae nunc in Regiae Inscripti, num Academiae Musto simul cum aliis eiusdem generis reliquiis servantur. Tressuerunt quidem, cum eas Athenis Spo.
nius inspexit; sed earum unam,aut sertas. se plures, malus aliquis Genius abstuIit,ae subripuit. In his lapideis tabulis, Α-theniensis Reipublicae iussu, eorum qui Iro patria in expeditionibus variis pauiso ante occubuerant, nomina incisa sunt. Ut gloriae stimulis virtutem ex omnium
animis elicerent, ita consueverunt Grae. et bene merentium memoriae , eorum4
demque perpetuis laudibus consulere ;vetustis siquidem aetatibus cantica, &laudationes non nisi pro patria intersectis dieari solebant; quod Spartae quo. que ex Lycurgi instituto, factitatum ,
Nomina quidem partite recensentur, di suis tribubus reddita , initio ita constituto : EρεχΘ11δας οἶδε εν ν' πολεμινάποανον εν Κ ιι ρω, ἐν Αἰγυπτν , εν Φαινι κν, ἐν Αλιεύσιν , ἐν Aιγίυ . Μέγαρος ἐν
κ.τ λ. Ex Erechtheide tribu bi belligeram ter interierunt is Cypro, in Aegπω , in Pboenicia, in Haliensibus, in Aegina . Peloponnesiam bello proxima , & Cimonis, ae Themistoclis tempora conia festim odoraris ; memorant siquidem
Thucydides , ae Plutarchus Atheniensium expeditiones, & praelia in Aegypto, in Cypro, ad 'Αλίας, ad Aeginam insulam, & contra Phoenices. Halia
444쪽
fuisse opinor ad Argolicum sinum, Stra. bo enim de Hermione oppido sermonem habens, eius oram maritimam ab iis teneri dieit, qui Halienses dicebantur :ῆς τιά παραλίαν ι χουσιν 'Αλιῶς λεγοuo νω . In columna nominum prima abra.
Ως prorsus, a multo quidem tempore 4 iterae priores sunt. Ibi si nomen suit in
νιγον desinens, praeire dicemus vita sunctis omnibus Megarum, & eodem anno qui consequuntur occubuisse. At si eo. lumnae capite non aliquod nomen suit, sed τρα γων exercitum ducentri Megarum docemur eodem anno, quo simul cum
deseriptis interiit, copias alicubi duxis. se . Ita in subsequenti nominum serie
praemittitur ceteris T ανουγὸς εν λιγυπ-τρ Iππenu ας : quibusdam etiam militiae genus adpomtur Sagittarii Pbν nux, Taurui , &c aut ossicium ; Tris. rarcbuI, Phylarchus. In Plutarchi ta.
men Cratio, & in Plutarchum exscribentis Appiani Parthicis, viri docti fuere qui ambigerent, utrum vox τραυγῶν ante ο Λνδρομαχος pro nomine haberi debeat, an pro participio. Ex qua
tribu prolixior esset catalogus , ignora mus , quod secunda tabula acephala sit; sed in eadem recensentur aliqui ex Leontide , ex Acamantide , ex Oeneide , ex Cecropide , ex Hippothontide : ia illa, quae evanuit, nec Lutetiam Parisiorum pervenit, plures viderat Sponius ex tribu Pandionide consignatos , inter quos ΚΑΛΛΙXΣΕΝΟΣ, XΣENΤΛΛΟΣ , Η ΙΠΠΟΔΑΜΑΣ, Η IEPo ΝΥΜΟΣ , XΣENO HΛOD, EPXΣΙΜΕΝΕΣ, ΗΥΠΕΛΕΙΟΣ, ΔΙΟ N, ANTIΦON, XΣΕΝΟΚΛΕΣ. Haud procul a spontanae initio EPE-TPIEΥΣ , etiamsi Eretriensem populum Strabo memoret, heie nominis vice esse, non patriae puto; quapropter perperam
Sponius, re contra marmoris fidem, id extra nominum ordinem posuit, & ad Calippi latus adnexuit. Orthographia , & Iiterarum forma
in vetustis adeo tabulis praesertim conis
sideranda; seias enim in utroque pro Teonstanter haberi Λ, quod in marmore Si. Illo pariter vetustissimo unice visum est. 3 Sponius nequaquam assequutus multa n mina perVertit, atque corrupit: in utraque Π est, & ae ut in aliis multis, praetereaque , pro Λ. Item in utraque ita erae & in deperdita) vocales longae desiderantur, E & o ubique adhibitis. Η videas quidem pluries, sed spiritus loco, ut apud Latinos. pro N non semel. Pro E semper est XΣ, ut in Latinis saepe UXSOR,&c. In Atheniensi, tuam exhibet Palaeographiae liber, verisu XII scribitur in marmore ΣΕΞΣΤΟΣ, ut in prototypo nuper vidi. At Φ in his tabulis numquam conspicitur, in ultimo enim prioris nomine Ab perspicue habetur, non Al , ut ici Palaeographia exhibetur. Iota iis locis adponere, ubi deinde subseribi ab amanuensibus coepit, nota iste solum, sed omnes sere boni aevi lapides consuevere; EI pariter aliquando adhibere pro η . Animadvertas quoinque o pro or in Nomenia , & in Nων-dide r hinc planum fit Ausonii dictum , Epist. Una fuit tantum,qua respondere Lacones,
Philippo squidem Macedonum regi unica litera significarunt non in epistola ,
quamvis in editis Plutarchi ου legamus,& magnas litteras fuisse dicatur in La- Itina versione . At singulare heic qui--.dem est punctis tribus verba distinguere, cum ceteroquin Inscriptiones Graecae interstitia ut plurimum designent nulla , sed uno ductu, ac tenore , velut unico constarent verbo, saepe princedant. Sed in priori insuper tabula P & Σ hae specie figurantur p s. ad Latinas accedentes , & Plinii testim
nium firmantes. Φ hac figura comparet
O . Qui ad nimia ob variam literarum : . figuram sibi mysteria fingenda proclives
sunt, ob trium harum in una & alteradi fierentiam diversae statim aetati istas
tabulas adsignabunt; cum certo certius unum & idem monumentum comm-nant, quamvis a diverso forsan artifice incisae; neque enim in tot terra marique bella ex una tantum Erechthei de tribu homines profecto fuerant missi. Hoe & eadem prorsus ambarum serisma , & aspectus docet, & argumentum idem,& orthographiae ratio. Propteris ea id praesertim animadvertas velim , quod nondum animadversum est; tabu-
445쪽
Ias nempe eodem tempore , & loco scalptas easdem literas diversissima sor. ma exhibere. Quin, ut altercationibus omnem aditum cibi ruamus, sciendum eli, in ipso priori lapide, in quo 6 de. pingitur, sub finem ad nomina ΤΑΥΡΟΣ,& 4,pINoΣ adhiberi Σ : in eodem rursus lapide N habetur centies, tamen in nominibus ei PINOS , & ANAPoΣΘENES ter hae figura apparet , quam in Etruscis monumentis saepe deprehendi. mus. Observandum etiam in duobus primis versibus tria puncta interponi verbis , & dandi casibus tota adiungi ,
in tertio vero nequaquam . Documento haee sint, quam incertas interdum& vanas nobis creemus regulas, & quam cautos in iudicando praestare nos debeamus. Haec habui quae de hoe Parisen. si monumento praeclarissimo tecum conserrem . Da operam ut valeas.
446쪽
447쪽
Tabula altera, quam Sponius imperfecte edidit, non
448쪽
SArpe aeeidit, ut qui de antiquo monumento post alium verba saeit, nihil misse putet ,
nisi adversus illum quidquam exemitet. Mist ricam, vetustissimam, Graecisque omnibus plane anteferendam inscriptionem , euius spectandae miro citim desiderio tenebar , Parisiis inter Remiis Academiae ncistrae cimelia maetna eum voluptate contrectavi, summo studi neque nim in promptu erat lecti exscripsi , & eum doctissimu P. Manisauconius prima eius tantummodo verba vulgasset, integram demum a s sequutus, in manus hominum dedi. Aeneis qui dem lxpis peram plas tabulas non repraesentavi tum quia prioribus veri bus ea diligentia ante
oculos postis satis in palae heraphia id actum suerat a tum quia in praemissa Epistola quinque
illae aut sex literae, quae a communi forma re cedunt, exacte ut inciderentur curavi,& quod
ad eius aeui orthoeraphiam spectat , expendi. De inseriptione hac sermonem habuit Cl. Βι- margius in Dissertatione, quae Novo Thesauro praes xa est. Eam quidem ab erudito viro exaratam nollem, nollem publici iuri ab aliis factam, leuatur stilicet, magna etiam ingenia quandoque deeipi, & in his praecipue rebus, Qrtasse novitatis amore quodam , saeillime abripi, ae salii. Αbreptus etiam est, Bimardii praesertim , ut Opinor auctoritate, ita ut immeritos huie sabu vim. lae matiunt honores , vir eui in his studii, hae aetate parem non agnosco. Dissertationis mihi quidem inseriptae scopus est, ut brevius iam ibi allatam epigraphen quam maxinae illustret, exornet, ae missiorem aliquot saltem Obmpia ἀ- stis Parisens nostra decantet. Verumtamen reiacenti admodum scietura in lueem prodiit, sctitias qui dein,& commentitia est. Parisiis degebam, eum doctissimo P. Nonisiue nio accidit , ut chartam monumentum illud exhibentem ianuae suae repagulo insertam summo mane deprehenderet. Quisnam obtulisset, numquam rescire potuit . Adncitatum erat , in Anglia lapidem ad
servari k sed quo in loeo , & apud quem , vel
a quo id requiri possct , minime indicabatur. Londini, Oxonii, Cantabrigiae ego quidem qui de illo audierit, inveni neminem. Mont fauco. nius, quae sua humanitas erat, scriptam e- - icii, depictamque esartam ostendit mihi i dedi statim operam, ut illi de lusu, & de figmento ecinstaret; nam literarum sermae aspectu vario dissidebant a se ipsη . di di seordabant. Literae in tabula typis data aliquanto aptius comparent, sed A tamen,& Δ nullius serine alphabeti sunt Puncta ad versuum finem nec Sigea , nee Pari- sensis habent, nee vetust 11Iimae aliae. Figurae, prisci operis larvam imperite omnino inducere meultum lusorem voluiste, patefaci ant. Quicumque priscis anaglyphis assueverit , Iove in ridet sere imberbem, capite inustate ornato , & avem in vota manus, sive supra digitos habentem : ridet vas in medio miro sulcimento innixum, de hominem nudum in conspectu Iovis manus , ut videtur , abluentem . Inscriptionis hare est loquutio. M ,κ 'A.ς αῖ ina
est. Mun iun Diodorus habet, di Demosthenes a Maηim Parisientis tabulat quae cum μαντε a pro-erearit
449쪽
erearit nomina , s literam assumere numquam possunt. prisci Craeeorum nomina v ces fuere
significatione praeditae , quid autem fgni sedibit
να. .. Quod subsequitur pariter nomen umqua in videre non memini. 1 χαμ- ΔΗ - ri is, non dantim dat , ut Cl. Bimardio visum , sed gravis agit pro victoria procul dubio valet: eo autem sensu ab antiquis, ae pr batis aucioribus adhibitum non sui se verbum, Bimardius satetur ipse, Rex veteribus Grammaticis scite ad notat. Πωας- uritia e ' reddit Bimardius pro vitam ria Denqtiertis puerili, reddenda potius videntur , pro filii Mareia in Diae retia : ita ut Mantheislius victor in pentat hici suerit. At quaenam haec aut Graece , aut Iratine loquendi formula νίκου π.ννασλου Ῥα.Iit 3 victoria sextanti meri ιNe dum ergo spuriam liane, sed minime v rebor dicere, si eam ipsam, remotissimum vere aevum inscriptionem tessantem , parisens nostra vetustiorem tam a severanter asseri nequaquam posse , nam Alphabetum praesesert ipsc
sim uini titerarum figura eadem est, idem usus: quin R. vetulliori facie in nostra apparet quam in illa ι ita ut qui Graecarum literarum prot
planas in illa deprehendere sbi visi sunt, iisdem
eloniis istam quoque mact ire potuerint. Ex e autem quod Sigea b mersim exarata sit, orto inferri non potest, plusquam rentum ante Alexandrum annis in sculniam fuisse ἡ neque enim per aliquot se la ea seribendi methodo Craeci omnes us sunt, neque exinde uno tempore ab omnibus deserta fuit, ac reiecta. Usque ad Α- lexandri aetatem S a dextra ad laevam, & alaeva ad dexteram, & mixtim interdum, atque utroque smul modo, non aesuere qui seri herent. Fuse de his in Arte Critio Lapidaria dic serui . Scribendi autem genus alterum uisse ,
qtitim titerue ira arbem exarabantur , cuius rei te-
II: se, discum a Pausania, di rotundum saxum a
me memoratum Cl. Bimardius citat, numquam profecto conresserim a eum enim circa globum verborum linea emngitur, vel a laeva ad dexteram , vel a dextera ad laevam seriptura demore ducatur necesse est. Num literae, quae ad moretarum oram in Orbem fgnantur, divorsum a Gmmuni seriptionis genus ecinnituunt In ea Cl. Bimardii Dissertatione priores Pari- sensis inseriptionis versus asseruntur,&illustrantur. Allatae ibidem Σ,&P l terarum formae ab iis,quae in lapade apparent, omnino aberrant,quod
non Auctori, sed typographo imputarim. At ubi ego MEPΛpOT scripseram , Cl. Bimardius
Σ praetermittit, quam tamen literam siret ali quanto detritam Νlontiaue nius quoque novit,
di retulit. Deinde eum hoe eonflio suo non sus seeret, ut viri nomen in regionis transiret, literas alias hele desiderari sibi persuasit, NErΛ-POlΣΤΕ iubens legere. verumtamen eoniun-istioni τι non opportunus ibi loeus, & dictio in Metaeriri apte loquendo non signifiearet. Vidit hoe non sine maxim praeconio memoranduς P.C Unius, Atticos fastos praeclare restituens : Neum in eidem sententia esset de Ae N γαρ,: ibi intelligendis , ιι quaarat,iι vum resebaendum putavit, quod in marmore non ἰ,
sed Μιγα- insculptum βροιι . At nullus prorsus in iis tabulis error deprehenditur, nulla descit litera, aut deviat: qui erem possit, in ipso diligentius sculpto titulo tam turpiter quadratarium mecasse λ Cur autem improbabimus, si post imea, in quibus recensiti perierant, eorum nomina se incipianti Megaras eo Mno itiae , & consequenter alii omnes enuntientur Nonne &seeunda nominum series se ineipiebat, .. Λιγυulis λ Megari nomen nonne satis notum est: Megara Herculis uxor, Megarus Iovis ex Nympha slius. Non obstat, quod doceat Diodorus, Cimonem in Cypro, in Aegina Leocratem, in Megaride Myronidem duces suis , neque mnim primi duo illo fui se dieuntur anno, cuius elades inseriptio memorat. Memorat insuper vita sunctos in Ρhoenieta, di in Haliensibus, quibus praeliis, di expeditionibus eur non potuit Megarus praesuisse
I ruditos autem adversarios ut demerear, at que ut par est, collaudem, optimo argumento ratiocinatos esse, libens prosteor: cum enim ex
Thucydidis libro primo , Athenienses eodem anno in Cypro, in Aegypto , in Haliensibus , p. D.
in Aegina, atque in agro Megari eo deeertasse, habeatur , Histori eo inseriptio nostra videtur prorsus ins stere, & eapropter in Megaride oecisos praetermittere non debuisse. Hare adeo valida rati inario est, ut in eam sententiam ii hens ire nee detrectassem, nee detrectarem, nisi me egregii, atque emendatissimi marmoris Q des retraheret , in quo LN ante N γαμή eerto certius neque est, neque umquam fuit. In eosmiliter post nomen hoe nullarum vestigia ibterarum deprehendi pollunt: loeus ergo nulla.
tenus ratiocinandi, di lapidem ad libros ex Omiani parte accomodandi , datur. Inseriptio sitosunctos in Phoenicia memorat, cuius expeditionis eo anno peractae nee Thucydides, nec Di dorus menti nem faciunt a Thucydides contra. de Diodorus praelia eum Megarens s narrant, quae inscriptio nequaquam nominat. Laudari ergo nullomodo potest latina verso O Megaris,
Cum neque M. neque a. suerint umquam in lapide. De tempore meteroquin recte itidem ubri docti egerunt. fgnanter, & fgillatim in illud
inquirentes, cum ego hrevi in epistola generatim tantummodo id tetigissem ι ad cimoais tamen ad Theminoctis te ara monumentum re serens, eius eerte vetustatem non minui. Quoad loeum stetisse verismile est marmoreas istas tabulas extra urbis pomoerium in via, quae ad Ae
demiam ducebat, tradit enim Paulanias in Arabeis
450쪽
eis memorium Atheniensibus, qui pro pa
tria Meubuerant, ibi collocatam. Sepultos au
tem ibidem fuisse ne eredamus, qui in Aegypto, in Ρhoenteia , in Cypro eonfossa ab hostibiis
ugduni in Miletiano viridario.
Nane inter Galliae antiquitates , quarta epi- sola, se reoraesentavi ι heie autem exhibeo , quia N vus Thesaurus, quamvis inde aeceperit, I OCAND proferti ae s Aedilis locanda dedi sset , eum in Cireo vel noviter exstructo, vel instaurato , vel ampliato lora numere qaingenta Lugdunensbus impensa sua constituerit.
Marmor non multis ab hine annig in Rhodani alveo repertum praealtae , ae peramplae instar hasis media stat in via prope veterem Lugdunensssuburbii eret am . Nemo, quia constet , ad hane diem exeripsi, obseurae squidem, semesae, ae lectu disielles alieubi vix apparent Iit
rae. Ante uam ad hune lapidem aecederem , suere qui cle illo sermonem habentes percunctarentur a me, quidnam Offeti esset Seηιον Domo rum , ita enim legerant. Respondi , Comitem mmorum ex Theodosano e iee mihi esse quidem notum, Seniorem autem Domorum audicia numquam. At nisi e nomen velimus, Quintus Capito senior heie dieitur ad alterius distin ctionem, qui, ut videtur, tribus iisdem nominibus utebatur eiusque patria solenni enunciatur lapidaria sormula Doma Roma, quamvis in marmore coniunctim exaratae dictiones stit. nimadvertas velim Sevirum Lugduni, & Puteolis ritem M i nam ctipis s. s dativo easu esta capito, cum Probm non sociatur,s genitivo a capit ius, eum Navietario n n eoit. sequitur Od substantivo praecedente nullor m numenis
tum sibi visas inmisit, dedaeavitque, & tamen liberti faciunt a Inseriptionem scilieet addidere.
meumentum capere possumus , ut quam cautissime in reiiciendo procedamus. Huias Epistor e , daas hos inscriptiones eantinentis, Ludum as eruditissimiam Frevetium, Regiae Academiae non ultimum profecto cietis durae, po- 'emum paragraphum aeripe , vis videas quam
diverse, o Dum aberis sensitas nin defaerint
Paulo ante discessum ex Italia meum, opus edidi Verona Mustrata inscriptum. Percurres illud, ut spero, qui Italicam linguam perfecte calleas superque lucubratiunculis meis , De Italis primitia vis praesertim, perbenigne me interpelis Iaris, ac Tragoediam nedum legere, sed Gallice etiam vertere volueris quamin vis libri inscriptio res Veronenses viis deatur tantum promittere , multae in illo inquisitiones ex temporum, facto. rumque serie invenerunt locum , quae ad universalem eruditionem pertinent,& ob argumenti gravitatem , novitatemque iniucundae, ac prorsus inutiles fortasse non habebuntur . Implexam
seripturam illam , quam Gothicam , Langobardicam , Saxonicam, Francogallieam aliisque appellamus nominibus nihil aliud esse, quam Romanam celerem, sagacissime olim olfecisti ex paucis verbis,quibus id explicatum nolebam;
nunc vero argumentum hocce in XIHistoriae libro fuse pertractatum vide.
bis, eamque sententiam, quamvis communi placito refragantem, tam perspicue, ni fallor , propos tam , & comprobatam, ut sint qui non perspicere assi
ment , quid reponi possit. De Gallicana , ut vocant, itidem scriptura agitur, ac de Graecorum triplici seribendi methodo . Circa antiquas Metropoles avis disti credo ob Dissertationem quamdam multis ab hinc annis Veronae editam acerrimas suscitatas disputationes. In ea materia vix crederes quicquam adhuc latere potuisse nondum discussum . Uerum , Deus bone , quam multi quidnam hoc quaestionis, & controversiae esset nequaquam intellexerunt non desuere ,