장음표시 사용
11쪽
DE Exarchorum adventu in Italiam sermo instituitur, quaeriturque num statim a Gothis exactis pecunia Ravennae copflata fuerit, tresque Iustiniani monetae producuntur. 47. feg. De Iustino iuniore, ac Tiberio Constantino agitur, ubi ex qu
pia , plura ad Argentarios spectantia colliguntur. 49Mauricii nummi succedunt , cum quibus Phocae monetae conjun
Heraelii, Constantini Pogonati, ac Leonis Isaurici nummi exhibentur. σ seq.
CAPUT QUARTUM. RES nummaria Antistitum Ra
Gregorii V. Diploma ad Gerbertum de pecunia conflanda rec inanitum describitur , atque defenditur . 49. σ Dq. Nonnulla alia sive Pontificum, 11-ve Imperatorum Diplomata ad eandem rem pertinentia afferuntur. 63. ω' sq. Philippi Antistitis charta Profertur, qua fgnandae monetae ius ad Ar-cniepiscopos tantum , non Vero ad Commune Ravennae spectare declaratur ; alteraque Raynaldi charta publici iuris fit, qua cuidam Maxio facultatem dat eu
Rav nates cum AnconItanis convellisse de moneta conflanda Osthditur, ac de polleriorum temporum pecunia nonnulla leviter
Innuuntur. 71 Series numismatum, ac monetarum Ravennatum Archiepiscoporum contexitur , atque historiae ope explanatur. 72. DOEa stola ad Amicum de origine vocis Archiepiscopus, de Argentariis, deque ossicinae nummariae situ,
publici iuris sit. 77. σ fου- CAPUT QUINT M. DE Libra, Solidis, Denariis ,
Grossis , & Parvis Ravennatibus disseritur, tibi plura ex Archivis depromta vulgantur. 86. O fessa
NUmmi aliquot exteri in umbem recepti recensentur, atque documentorum subsidio illustrantur. 93Disseritur de Denariis unius Crucis . t M. De Papiensibus. ibid. De Bizantiis. 94De Pecunia Lucens, ac Marabo-tinis. ibid. o se De Pecunia Veneta. 96De Imperialibus. 98
De Marchis. 99 De Florenis. I x De Ferrarinis , Bononinis . atque Aquilinis. ibid. Cr δεου. Affertur valor pecuniarum ex Rubeo, atque ex Diacepto Veteri Mensae Archiepiscopalis, ac Dis. sertationi finis imponitur. Ioasese AP Diuitigod by Cooste
12쪽
m Nummariae .cinae insitutione apud Ravennates, deque Nummis Occidentalium Imperatorum, qui Ravennae sederunt.
ν liquitus donatam fuisse, certum adeo est , ut is dumtaxat inficiari id possit, qui antiquitatis studia vel omnino despexerit, vel a limine vix salutarit: quam rem in exteris venia dignam , in nostratibus non item judicamus, qui & veterum monumentorum copia longe sunt resertissimi, & a Scriptoribus patriis dicendi non minus elegantiam , ac Vim , quam in antiquitatis studium , qua in re vel maxime urbis nostrae laus est constituta, amorem, si saperent, debuissent arripere . Quae enim eruditionis semina non jecit sive Ferretius, sive Car- rarius, sive Spretus, sive, ceteros ut omittam , Rubeus ille, qui ad veteres ita accedit oratione utens ad eorum elegantiam accommodata, ut eorum dicta, scribendique sestivitates in .succum, quod ajunt , sanguinemque converterit, poste rumque admirationem sibi conciliaritὶ Scio equidem laudatos Auctores vel de nummis pereauca attigisse, vel de iis denariis dumtaxat sermonem instituisse, qui posterioribus saeculis apud nos obtinuerunt: verum hoc critices defectui, uo per ea tempora laborabant, tribuendum est; quod noris hisce temporibus minime serri debet, quum doctissimi Scriptores facem praetulerint, atque studiorum horum caliginem nitidissima sua luce discusserint: quorum nomina heic praetermittenda censemus, ne recoctam, ut dicitur, crambem exhibeamus. Verum ad rem nostram propius accedendum. II. μ
RAVENNA igitur cudendorum nummorum jure donata fuit, ac nummarias habuit ossicinas. Ast quibus temporibus eae - ' A pri
13쪽
primum institutae suerint, satis haud constat. Non equidem ante Honorium M. Theodosii filium, qui primns Ravenn Imperii sui sedem firmavit , id contigisse asserendum V do
tur, quum Per eos dies, ut Imperii utriusque Notitia edocet, sex tantum in occiduis regionibus Monetaria Om- cinae extiterint, Scisciae nimirum, Aquilene, Lugduni, Aret late, Treviris, ac Romae praesertim, de qua sic MuratoriUS: a) caput Imperii Roma vel post in orientem translatam a Constantino Sedem vetustam retinuit praerogatisam publicin Monetae saltem usque ad tempora Heractii August. Neque decipitur doctissimus vir in hac Romanae Monetae diuturnitate stabilienda, ut Florentinarum Ephemeridum Auctores sentiunt b) hoc innixi landamento , quod post DucaΠ-gium Bandurius duos nummos retulerit, complures post H raelium annos Romae cussis , quorum prior ad Stauracium Nicephori Logothetae Filium, alter vero ad Zoen, ac Theodoram Augustas pertinet, addito in utroque Romanae Officinae signo ; nam eum Bandurii verbis, tum historicis rationibus evincitur merito eos suspectos esse debere. Et quidem
ut de Bandurii sententia prius loquamur, postquam ille sc) auracii nummum retulisset, haec subdit : s d ) nummμm hune rarissimum, s quidem genuinus est , eκhibuis Ducavi se Strada. StrVae autem parum fidendum esse sciunt omnes, qui antiquitatis studio vel leviter delectantur. De Zoes aintem , ac Theodorae nummo , quem pag. 724. eXhibuerat , ita loquitur pag. s. de utriusque nummi sinceritate merisod is eris; utriusque enim mersa pars huius aeraris non esse videtur Uterque exscriptus est e Sirada.
III. QUOD vero spectat ad momenta historica, certum est Leonis Isaurici temporibus quicquid Italiae erat reliquum a Graecorum dominatu defecisse , si que in libertatem vindicasse e). Qui ergo fieri potuit, ut eodem Imperatore e vivis sublato A. C. 74 r. nummi cum Romanae ossicinae signo Stauracio
14쪽
. RAVENNATIBUS . . Iracio signati fueriot, qui Imperio , quod per aliquot menses rexit, anno dumtaxat 8o3. potitus est λ Quae autem post Leonem in Italia per Langobardos, de quibus nonnullos ante Stauracium annos triumpharunt Pipinus, ac Carolus M Anus , rerum commutationes sint consecutae, nemo sernae est qui ignotat, Nibit de Zoes, ac Theodorae nummo heic addam, quum res satis ipsa loquatur: saeculo enim dumtaxat Chrini XI. imperarunt. quo tempore ne minimum quidem juris vestigium supra urbem Romam Graeci Imperatores retinuere.
IV.Csterum non statim post Heraclium Romanam monetam defecisse arbitratus est Ducangius, sa) nummos aliquot exhibens Constantis, s b ) sive Constantini , qui Heraclii secundi filius fuit quos inter alter visitur . In cujus postica haec leguntur : ANNO XX. M. magno intermerio , m imo RAU. Si autem Ravennae nummi tunc scalpebamur, potiori jure id Romae factum fuisse dicendum est , quae quovis tempore Imperii capud in Occidente est habita , quamvis Augusti alibi sederent. Verum Ducangium laudatum nummum ad Constantem, sive Constantinum, reserentem deo pium fuisse, ostendit Bandurius, quod Constans , sive Co'stantinus anno Imperii sui XIII. & XVII. unicum Imperii Collegam habuerit , Constantinum nempe eum , qui Minde Pomnatus est dictus : contra vero anno XX. tres socios habuerit, quum biennium ante Heraclium, & Tiberium 4blios Augusta dignitate honestasset . Quum igitur noster hic nummus, ac reliqui a Ducanio exhibiti tres Aumg. stantes in antica praeserant , non ad Constantem, sive Constantinum, sed ad Heraclium ipsum potius erunt reserendia
BINAs etiam Constantini Pogonati monetas asseri Bandurius , quarum aversam partem se describit : ANNO G ΚΑ a magno , n st. Christian. tab. 33. β Utroque hoc nomine adpellari solet
15쪽
magno intermedio , in ima parte ROM. Bud. XX. - ' medio nummor in ima parte ROM Ducam. Ejusdem Constantini nummum Ravennae percussum nobiscum ex suo Museo communicavit V. Cl. Annibal Oliverius, de quo alibi agemus' Alterum vero Leonis Isaurici, sub quo sortassis monetae pra rogativa cum Romae , tum Ravennae desiit , dostissimus Ianus Plancus Ariminensis in suis Cimeliis servat, quem tertio dissertationis capite explicabimus. Ex quibus omnibus insertur culpandum non esse Muratorium , quod circa Hermclii tempora Romanam monetam desiis te agirmarit; . Id autem late heic ostendendum duximus, quod ad rem nostramifacere plurimum deprchendatur.
UERUM ut ad nummariae ossicinae institutionem apud Ra- VennateS reVertamur, ea minime differenda videtur post tempora Honorii, quum rationi consentaneum sit ea in Urbe rquam. Imperii fui Sedem declaraverat , omnique ornamen torum genere locupletarat, ejusmodi ossicinas instituisse :id enim Imperiale decus , nummorumque necessitas pleno jure flagitabant . Haec conjectura innititur notis nonnullis , quae in duobus Honorii nummis , & altero Ioannis Tyran ni cernuntur,. de quibus sic Muratorius: fa) apud Ducan gium visitur epusdem Honorii nummus eum lineris RVPS , quas singulas erudit, interpretantur a Ra enna Mecunia Ana M., aeger quoque πJoanne Vranno posi Honorii fortem pem cussus easdem litteras refert . Horumce' nummorum descriptionem accipito a Ducangio ipso, qui non unicum tan, tum, ut Muratorius inquit sed binos Honorii nummus exhibet, eosdem visurus expressos, ad .calcem; dissertMioniS. D N HONORIUS P. R. AUG. Imperator cum diadem
16쪽
RAVENNATIBUS. URBS ROMA. Figura solata , ο galeata spoliis
insidens , dextra globum cum victoriola . snistro hastam, infra RVPS. D N IOANNES P. F. AVG. Imperator cum stemmate
R URBS ROMA. Figura stolara, galeata, dextra globum cum victoriola, altera basile, infra RUPS. VII.
DUO heic explicanda occurrunt, cur nempe litterae RUPS ad Ravennam sit reserendae, & caussae, ob quas hi nummi percussi fuerint. Prioris rei rationes, seu potius conjecturas breviter exhibeo, ut quod ab eruditis supponitur, argumento aliquo firmetur. Neminem latet morem fuisse non modo eorum temporum, quibus descripti nummi cusi sunt, sed aetatum etiam superiorum, per priores sillabae litteras integra nomina designari: sic in marmoribus habemus BNMRT. pro benemerenti , KRM pro Rarissimae , PSTRSd pro posse' risque, & alia ejusmodi bene multa. Actum agerem si hujusce consuetudinis apud veteres exempla in medium proferrem, quum de ea luculenter disserant eruditi . sa) Id tantummodo addam, eousque morem hunc devenisse, ut litterae nonnullae, quas ne aedipus quidem solveret , in Augu-gustorum nummos invectae fuerint, ut de ΦΚ, atque ΗΚ, quae Phocam; & Heraclium designant, liquido apparet. Quidni igitur eruditi hanc consuetudinem respicientes, nummarias inscriptiones, atque officinas, quae per similes notas d scribebantur, exponere debuissent, si eorum conjecturae historicis rationibus fulcirentur
ID prosecto suit in caussa, cur Mediobarbus, Ducangius, Bimardus , aliique litteras MDPS , Ain, ROPS , similesque de pecunia Mediolani, Aquilejae, Romae atque alibi signata
17쪽
gnata expostierint. sa) Fallitur igitur praestantissimus Hasduinus. litteras RUPS reddens: Remeaines Vicani Prurono suo Nam ut recte admonet Cl. Iobertus f b ) ratiora , veritatique consentaneun m is est per exergorum litteras urbes illas interpretari, in quibus nummi cuderentur, quam itae easdem dissolvere , ut earum quaelibet Verbum int rum constituar. Non jure tamen hic Auctor rilas RVPS interpreta tur Romae in V. .cinae etsi enim cum Harduino haud pu gno, qui prior sub litteris A RI . Δ. &c. quae in Imperatorum nummis leguntur , varias ejusdem urbis ossicinas delirruere arbitratus est, attamen coatendo probabilitas esse in nostris. hisce nummis Ravea nam tantum exprimi, ipsius nomine per priores sidiabae litteras indicato, quum mos illius aevi constans fuerit in exErgo earum urbium nomina signa di, quae nummox percuterent. Nimius essem plura hujus. mi exempla velim asserre, quum Romae, Carti ML Heraclia Ale M. Vienia. Rav. atque aliarum civitatum nomina sim in imo occurrant, nulla de ossicinarum, quae in iisdem reperirentur , numero mentione faeta . Verum quae capit: sequenti dicenda sunt rem luculenter ostendent. IX.
NE E obstat, quod in Notitia Imperii, quae, teste Pan-cirolo, sub finem Principatus Theodosii junioris conscriptaessuit desii Procurator monetae Ravennatis: nam tribui id j xe potest negligentiae, qua conscriptus est Liber, de qua si
queritur idem Pancirolus in epistola nuncupatoria ad Carolam Emanuelem Sabaudiae Ducem : Haec omnia utriusquin
mam Imperii, tum in duo dimisi, ides intentis , re Occia dentis continet Notitia; sed ita Ieiune posita, sc) ut indicis
raratum vico fungatur . Itaque res vetustae , altaque caliginσ
coras I sturae relinquuntur, ut legentes incerit , re perturba - νι discedere cogantur , o ut ait Poetar . Inconsulti abeunt , sedemque odere sebiliae .
a, Consule me g. Diff. de Inf. Evi Numism. p. so. & M. &Μediobarb- an cone aucto post Edit. p. sor. & soa. ν De Mient. Numism. Inst. V. ι Quamvis Imp. Notitia ieiune Con-κrapta fit, eam tamen necessariam , nedum utilem adolescentibus , an optimis Studiis proficiendi cupidis, judicavit Hadr. Valesius.
18쪽
FOLTAssIs etiam id contigit, quod Ravennatis monetae Pro. Corator nuperrime institutus esset, in easque tabulat nondum relatus : ni opinari velimus supervacaneum misis moneta Procuratorem In ea urbe, in qua Imperator ipse degeret: dubitari siquidem potest num ubicunque nummi cudebantati, nummarii Procuratores adessent; potuit enim per Procurato. Tem e. g. Romanae monetae, Ravennae quoque Officina tegi ι exemplo sumto ex tot muneribus, quae noliris quoque temporibus per administros exerceri solent, ne Principum aeraria nimis graventur . Nec desunt exempla ab antiquitate Petita: constat enim nonnullas leges latas fuisse , ne publica pecunia effunderetur. Ceterum me non multum hoc fi-1entio terreri debere, docet Ducangius, sa) ostendens plure nommarias ossicinas eer ea tempora institutas suisse, quamVis nullus de iis in Notitia Imperii sermo habeatur. Venio nunc ad nummorum Honorii, ac Ioannis tyranni explicationem.
CREDIDERIM priores duos ad Victoriam , quam a Rada gaiso reportavit Honorius, referendos esse . Vicit hie Primces Radagaisum , Stilicone armorum duce , A. C. hos. ut Prosper, vel sequenti, ut Marcellinus; quibus certe temporibus Ravennae morabatur, quamvis anno dumtaxat sq. in ea urbe Imperii sui sedem fixerit. s b) Ideo autem ita sentio, quod anno AOq, adversuS Radagatim profecturus, necessarias ad bellum copias Ravennae paraverit ; quod illi adeo feliciter cessit , ut incolumi pene toto exercitu , ingentes barbarorum copias profligaverit. Hanc victoriam ita describit D. Augustinus, qui tamen non nihil catholicis rebus indulsisse , si narratio ipsius perpendatur , non injuria credi potest. c) Radagi ius uno die tanta celeritate 'sic rictus ut ne uno quidem non dicam os incto, sed nec υuinctato Romanorum , multo amplius , quam centum millium prosterna rentur eius exercitus: atque ipse eum filiis modi. eaptus debo
19쪽
ra poena necaretur. Quod si lubeat eos de Attalo potius interpretari, a) cujus tyrannidi perfidiaeque Honorii in lindos amor, atque socordia ansam praebuerat , haud repugnR bo: hic enim Imperator XI. Consulatu Ravennae inito , det Attalo triumphans , Romam ingressus est. Hac quoque a caussa percussi fuere ii nummi , de quibus sic Baronius act
'ann. IT. n. LX. 23. loquitur: eodem hoc anno sub nomi-- natis Consulibus inquit Prosper) triumphans Romam iri-D greditur, praeeunte currum ejus Attalo, quem Lyparae Uiis vere exulem jussit. Haec ipse e sed triumphi hujus nullam praeterea memoriam exta e scimus , nis in nummis , quibωN repraesentatur Honoris Imperatoris imago , in quorum par σαa ersa e les inest militaris sinistra mictoriam dextera Imbarum tenens captivum supplanctans , quo Attalus designatur, qui oristi virtute ipse hostis chrisianae Religionis D rit penitus duellatus . Sed in uno triumpho , si recte infρ,-cis , de pluribus hostibus debellatis celebrantur victoriae , CV gloriosa elevantur trophaea e de Gothis in primis , qui eum , ut vidimus, in Imperium evexere : de gentibus deorum cuctoribus, quae omni/us favere studiis homini resti tura moram cultum. Hactenus Baronius; ad cujus verba observanda sunt , quae commentatur doctissimus Pagius ex Philostorgio lib. XII. n. s. ut Honorii triumphum illustriorem reddat . .
. QVOP Vero ad Iohannis nummum pertinet , in ea sum Iententia, ut putem tunc Ravennae percussum suisse, quum anno Christi ψ23. postquam Ravennam cupasset, Ardabum contra se a Theodosio mita, ac tempestate jactato potitus est: utrumlle enim per victoriolam sat ostenditur, quam stol ta , ac galeata figura spoliis insidens dextra manu gestat ;neque enim alios triumphos reportavit, quibus adscribi nummus comm8de possit. Non inficior tamen fieri potuisse, ut
In noc, aliISque nummis cudendis persaepe monetarii eodem typo uterentur , quo superiorum Imperatorum numiSmata . signa
ca Posteriorem Honorii munimum resere ad Attalum Mediobarb. Oeo. auci. p. sap. Id autem contigit A. C. 4II.
20쪽
fignarant, nomine tantum, atque imagine in anteriori parte immutata , quum aliquando expressa in iis quaedam cer-riantur, quae nunquam gessere. Nullus praeterea Ioannis nummus invenitur cum litteris RVPS, vel quod Ravennae ossi cina, ut mox patebit, aliter designata fuerit, vel quod exiguo tempore Imperii habenas moderatus sit, quum duos dumtaxat rcgnarit annos, ac duos circiter menses cum dimidio, Ut sentiunt Panvinius, Bandurius, aliique adversus eos, qui ad octo menses tantum Imperium ipsius contrahunt. Fal-Iuntur tamen nonnulli, qui Ioannis obitum VI. Kal. Septem-hris contigisse sentiunt: secundum enim Pan vinii, Tillemontii, Pagiique calculos a. d. XvIII. Gl. Septembris ex hac vita migravit.
IIs perpensis, quae ad Honorii , ac Ioannis nummos apud Eos scalptos videntur pertinere, inquirendum nunc superest, quomodo cognoscendi sint nummi reliquorum Imperatorum, qui Ravennae sederunt, quum in alio nullo, quod sciam , Iitterae RUPS cernantur. Si quod sentio liceat verbis declarare, ea mihi suspicio pluries injeeta est , non per litteras RU. tantum designari quae nqnnunquam ad latera figurarum visuntur absque ullo ossicinae nummariae signo ingo, ut in quodam Augustuli nummo, quem exhibet Ducan-gius sa), aliique ς verum etiam per easdem litteras R U, quae in postica leguntur, quamvis in ima nummi parte notae CONOB, vel COMOB, similesve ejus arvi familiares habeantur. Quod autem de litteris RU id etiam de R M. MDA. C. quas ad Romam, Mediolanum , aliasque urbes reserimus, pronunciandum putamus. His autem rationibus adducor, quod nempe vero simile haud videatur illa praerogativa Ravennates per ea tempora neutiquam usos fuisse, qua jam inde ab Honorii temporibus donatos esse conjectant eruditi; quodque nullo momento evincatur id juris illi Urbi ademtum fuisse , quae etiam extimito occidentali Imperio Barbarorum Regum Sedes fuit constituta. Neque ejus nummi ad unum omnes periisse putandi sunt quum enim ex illis complures superstat , qui alibi scalpti fuere , intelligi nequit, cur hoc infortunium Ravennatibus tantum acciderit. , B XIII.