Anthologia lyrica sive Lyricorum grae corum veterum praeter Pindarum ...

21쪽

sententiam, quam a pietate et religione abhorror me Ruininait, priscam unplicitatem spirare puto: no et is O ressus est se usi e rensoriis a puer' a Theognis), Lacedaemomomam scilicet deus eum cultoribus, qui ipsum nomen ab eo acceperunt in D. villis, Mna1. I 218), pumans atque vincens Vel ictas cf. h. 1 αυτος γαρ Κρονίων - 14 γέ- Dummier, hilol. LV 12 ἀρετή . 15 sqq. non suo ioco positos esse Vidit Francke. 17 CL J. 188 p. 112. - CL J. 188 p. 4 sq. . 1 integram carinen esso monuit ingenstein, Epigrammon Shol. 46 tui sine idonea causa a dorico poeta haec abiudicat is etiam Henige Philol. I. p. 458 sqq.13 Dionem chryso na in hoc cannen, quod adseri in or 2 p. 24 1. R., ad Tyrtaeum rettulisse colligendum

ciani satiano stimas a Polluce conunendatas sustulit Ρregor ad unum mppaemonem alteriam distichon referens.

nomine commendatur.

. 6 cum Theogn. 1069 sq. coniunxit Blas Jahrb. f. hilol. 137 1888 p. 42. adversatur Siniae p. 122.

22쪽

11 3 CL sister Herodas p. 802, cui non accedo.

scripserat Himer, a Reser resinatus p. 123 restitui intretin lectionem araditam, nisi quod e priore lyricomam odition φίλαις substiti pro φίλοις , eiusdem casus repetitio vix est offensioni; ἐν συν τ D' ἀδικ σι φίλοι. Dieis, ἐνσ. οὐ ταχ' ἀδικησιφίλοις Ahirons V. Wilamo Viri . 26 Byzantini latiun esse videriant SchneideWin et Sauppe;

3, 1 κράτος γέρα Aristoteles then resp. 12 col. 4p. 36 Mn. . ἐπαρκει ἀπαρ κεῖ Aristoti rectius ut videtur. 4, 2 πιεζόμενος βιαζόμενος-ristot. l. 8. . 6 cum is 4 coniungendiu testo Aristotele, 'si adiecit pentametriun e Theomideis notiun 154).7, 5 ef. I 1883 p. 25 34 1. eineniann p. 11. 13'. Cf. Hecoloniini Rend delia R. acad. d. Linc IV 2.69.

- . 5- sepia vi atque n. 9 insignitos vorsibus 1 - 4 praecedero iusserat Hillis, lutarchi atque elementis, quemailutarcho pendere iam Bermus viderat, testimoniis male

23쪽

Ἱαονίαν μην Richards Arte coniunctum esse ridetur cum se. 27c intellesto res Asterireminum uisibentes aspiciens fovintium madorum quam radices essest avaritian et ver-triam. - κλινομενη in papyro comovit . Ivileston

negati Iusschen Hem XXX 623, cum ante clitteras Vestigiis non conveniat. roponeren1 φιλοχρυσίην, si certa huius

24쪽

SOLON. XIXSub iamborum titulo et iisnetra et tetramesea coniunge-bMatur, cf. quae de Archilocho docuitataly-Wiss. Π p. 496. 28 sq. f. V. Nilamo-t l. s. p. 309, qui hos Vermupost h. 29 locum habuisse atque in lutarchi vectis συγχέας παντάπασι καὶ ταράξας τὴν πόλιν ἀσθενέστερος γένθαι του καταστησαι πάλι trochaeo latere scit Inon M. 29, 3 αγος θεὶς ΜεHer Liucubr. p. 15. 30 4 sqq. noti eraait per lutarchum et Aristidem, ceterct accesserant ex ilion re pubi col. 4 cap. 12

in de Dinnos et was hiervon bescam, da Sol mis ... 6sct en M. S. M.' συμμαρτυροίη κτλ. cum Versistus 1 2 non tam apte coniuncta, Sse, Sed ad uniseram poemati exordium

25쪽

Fr. 33 fabulosarum mirae beatitudinis ima num memoriam Teii at, quale comici potissimum depinxerant; Solonem malitiosos et ingratos, quos se. 32 increpat, ad beatos portu Ρlat. un. p. 21 relegasse conicias Divorsi generis h. 34, nisi Cyrenen την σιλφιοφορον οloribus inansplemtidis descripsit . I p. 46 Cleobulina p. 75. Cleobulina num unquam fuerit, valde dubium siniter. Cleobulinae personam Versusque ei ascriptos e nauatione fabulosa inter Solonis aetatem et Herodoti Scripta, repetiis; r. hilol. ILV

26쪽

CLEOB. - AESOP. - DENOD. - PHOCYL. - XENOPH. MXX p. 203); idem praeter necessitatem commendavi γερασφόρω, nam nota sunt tibiarum xέρατα, M. V. tan, Dentini des Rerin I p. 558 sq. - enima persimilo Theognidola inserium v. 1229 sq.3 stiam Cleobulo tribuumr, L. Philol. l. S. X Aeso nomen, quippe quod etiam post rioribus temporibus nonnunquam inveniri constaret, ad recentiorem aliquem pertinere coniecit illis. Sed hoc autoschediasmate facile carere possumus; nam sies de historia Aesopi libollos fabulosos composuerimi, eSopum inducere poterant versibus illis Montem, cf. r. Ρhilol. LII p. 204. - 1 νευ θανάτου σε φυγοι φυγη Sohaeser), sine morte, ut heroos Veteres es Hesiod. p. 167 sqq.) αν

8emonidem loco Hesiode usos esse suspicatur, qui quod non crino in operiam camine exciderit.

27쪽

11a accessit ex schol. Genax. B. Φ 19 vol. p. 199 N. V. 2 lacunam comovit Diel Arctav. f. Gesch. d. hilos. I p. 653 supplevit; ουτε γαρ ἐν νέφεσιν πνοιαί- ἀνεμοιο φυοιντο ἐκπνείοντος' ἔσωθεν κτλ.16 cf. VPachsm 1. l. s. p. 60, de imon p. 734 1., qui fr. 16 18 illis ascripsit.

18 f. D. L. -Ztg. 188 p. 474 sq.25 morod. onad 41, 5.27 AEsrod. Dichr. 296 5.29 Orod. onad 30, 30.30 Eandem metri forinam quae quod in Archilochi fragmentis non invinitur casui tribuendum habat Horatii iambus 16 Xenophanen iambos scripsisse testatur Laertius Diogons no MissisH. Dubii an etiam nunc de his epodis SV a chs is Corp. poes. p. ludib. II p. 62 Sq., of p. 222 et Sugier l. s. p. 127. Ad h. 16. 1 F. D unior, vis Rhon. XLV p. 139 probabiliter rottulit Athon. I p. 174 , cui accossit; Nachs 1th. l. s. I p. 222 sed vidi hoc iam Bermus, of albo Ath. I p. 392. linunte versus refinxit hoscΘ:Φοίνικες δ' αὐλοισιν Ἀδωνιν γιγγραῖνοισι οξυ τε καὶ γοερον φθέγγονται γ),

quos in ordinem recipere nolui. XIV p. 55 Hipponax Ciun D. 3 coniungendum se. Borgri 68 Α στρος το Σινδικον διάσφαγμα hinc am

rottulerant cf. Hesych. s. κοραξοψ, quo sola Σινδ. διάσφ. vecta spectant; fuerit γυμνὴ δε πρὸς τὸ Σ. .

28쪽

59 comendation Schnoidomni coniungentiun cum se. 66 , quod hunc versetu excepisse coniecit r.

60 conici Μαλίς, κόνι, ορα με . . λαχόντα λίσσομαι κτλ. MilleH. Incisiones pariam commodae. f. s. Μαλὰ Ἀθηνα. Apud golgor leotin Q θην μυ να ut glossema delevit Bergit, sed nescio an in versus

ipsi a. 1secedebat exitii fuerit; 'Ἀθηναίη κονίσκε Lydium Vocabulum esse putat Bermus χαῖρε glossemate apud gelgem explicatum, neque ille in loco subobscuro quicquam mutavi; quamquam κυν σε Si quis commendet non

29쪽

mentum ab Upponacte abiudica vitru Μayer Dio Giganton p. 269 ' miris argumentis usus vel potius nudis. 80 1 ποντοχάρυβδιν, corr. achsInuin, παντοχά Bero olim. - τὴν ἐγγαστριχίμαιραν Immascli, qui Hesychii interpretationem 4γγ τὴν ἐν γαστρὶ κατατέμνουσαν ad Hipponactem Spectare se Istra negavit quae quid sibi velit, significaae videbar se. 80 a. cfllant. Ρseudol. 1181. - 3 κακὲς add. c. bot - κω in Modia Homerica, non novandum. 80 a Glorianis additiam in Bergh 87); se Vandum, nam hic tuo lue locus quem neglegere non debebant madi et affer, parodiae colore distinctus est;

Κυψώ meritricis nomen esse es. 66b ad Καλυψos similitudinem fici unciam Bergrius vidit 82 pudinissem prodeunt versus quos subditicios

Γάμος κράτιστός ἐστιν ἀνδρὶ σώφρονι, τρόπον γυναινὰς χρηστον ἔμον λαμβάνειν αὐτη γαρ ἡ προὶξ οἰκίαν σωζει μόνη.

30쪽

ΗΙΡΡΟΝΑ - - ΙΑ - ΤΗΕOGNIS Vδστις δὲ τρυφερῶς τὴν γυναι- αγει λαβών ... συνεργὸν ἔτος ἀντὶ δεσποίνης ἔχει

εονουν, βεβαίαν εις παντα ιν βίον. VBIBUS, ciuos Vehementer siscrepare a forti et alacri postas ingenio linguaque nervosa et volgari iam Moinorius monuit

XVI p. 66 heognis. De heognideis nuperrime cun huctu gemini Schaeiar, de iteratis apud Th. distichis Hai. 1891. Geyso si si in primis laude est dimus), Stud. Theom. Argent. 1892. Lucas, Stud. h. Berol. 1893 Canis Studien mali Philol. XLVIU. XLIX. L. R. Redgenstein, Epimamni und 8holioni3s 1q. s. cendia ibi. 1894, 20 p. 725 sq.). In priore haman eclogamin parte Theognissis liber Cyrno inscriptus pro fundamento fuit inde a V. 757 sqq., lati prooemiorum vice funguntur, orneinum aliquod in convisu potissimum usum Geys p. 58sq. compositum v. 33 altarius noriteo indium esse arbitrabatiar Stude--mund conianent de hoogn. 1889 90); libellus fortius tonatorius 1231 sqq. in ipso codice a ceteris Seg egatur.

10 Deest hymni epiloms, quem qui recitabat eo. 12sq. supplere poterat; similis hymnorum quorundum Hesiodo um et Homericorum condicio, nam Hesiodeus

habent, si item epilogum excidisse statuimus, cuius ententiam coli Hesiod theog. 1044 1. Hom. XXIV poetas monto Iaosse Iupplebis, elui P χαίρετε, τέκνα σιος καὶ