Appiani Alexandrini Romanarum historiarum quae supersunt ...: Greek text

51쪽

u. μώρων δε ὁ Κικέρωνος, προαπέσταλτομεν - του πατρις ες την Μώδα, τοιάδε ἔσωσθυι προσδοκωντος ἄπο δε της 'HMM os τον, καὶ μετὰ Βρουτον ἀποθανὀντα, ε Πομπηῖον ἐλθών, τιμης παρ κατερου καὶ στρατηγιας ξιοντο.

ἐπὶ δ' ἐκείνοις αυτδν ὁ Καῖσαρ ἐς ἀπολομαντης κικέρωνος ἐκδοσεως, ἱερέα τε συθ ἡ ἀπέφηνε, καὶ πατον υ πολὐ στερον, καὶ Συρίας στρω - καὶ την Αντωνιου περὶ Ἀκτων συμφωρῶν ἐπισταλεῖσαν π του μισαρος, ὁ κεκέρων ὁδε, πατεύων, ἀνέγνω τε - δημε, καὶ οὐ θην κεν ἐπὶ του βήματος, εν δτερον η του πατρις αυτου προύκειτο κεφαλή. εππιος δε διένειμε τοῖς θεράπουσι τ οντα, καὶ με αὐτων ἐς Σικελιαν πλει λειμωνος δε ἐπιλα ντος, ἐπιβουλεύοντες ι ρἀποντες τοι χρημασιν, ἐς σκουφος ἐνέθεντο τονυππιον, - ἐς ἀσφαλεστέραν ἐλπιδα μεταφέροντες. καὶ συνέβη - μεν, ἐκ παραλύγου διαπλευσαι τοῖς δε ἀπολίσθαι, της νεῶς διαλυθεισης Πούπλιος δ' ὁ ταμίας μοὐτου, των ἀμφὶ ὁ Ἀντώνιον αυτὸν πει ντων προδουναι Βροντον, οὐκ ἀνασχόμενος, δια δει καὶ προεγωνη ' καὶ κατη- κε, καισαρι φίλος ἐγιγνετο καὶ ἐπιδ τι ποτὲ τεκαισαρι προ- κεν ικύνας μοὐτου, καὶ ἐπηνέθη καὶ ἐπὶτεδευπωτου καισαρος - μεν δὴ παρὰ μων τισὶ των προγραφέντων εις τε κινδυνον καὶ σωτηριαν γενδμενα, πωλὰ καὶ αaλα παραλιπdντι, τοιῶδε μὰλιστα ην. LII. ιγνομένων δε τούτων ἐν μη, καὶ τἀυπερδρια πάντα πολ-οις διὰ τήνδε την στώσιν ἐδω

52쪽

ἀώωσιν των αλλων περιψανέστατα -οδι ευσε, καὶ Ταρσευσι, παε μδωις, ει Παταρευσι, καὶ Σανθέοις πιο αυτῶν ἐκωστα, - ἐν κεφαλαι συναγωνύντι φράσαι, τοιάδε ην.

ει καὶ τὰ μεσθαι του κορνιφικίου περμων φιστη - ουεντιδιον στρατηγὼν του Κορνιφικιου μετὰ πλειδνων ἐπελθόντων ἀπεμ εα πολιορκο--νος. Maioὐδἐ καὶ μόλος, τερος του κορσε κλυστρατηγὸς την ἀπτι- ιβύην, καὶ κιρταν περι - μενος ἐπολιουρκει. LIV. και πάντες ἐπρέσβευον περ συμμο ιμ

54쪽

οὐ τὴν λλωριμ προσεθεσαν, τοις π Maoις πῶσιν ἐκέλευσαν, σοι μαλις γεμονεμυσινι - η στρατοπέδων ἀπὸ του ονιου μεχρι γυρεας, ουπ-ούειν ἐς ὁ τι κελεύοι πισσιος Ἀρουτος επὶ δε τουτοις Κάσσιος φθάνει ολοβελλα εις - - ρόαν ἐμβαλών, και σημεια της γεμονιως ἀνέσχε, καὶ μωδεκα τέλη στρατοs o Καισαρι ἐκ πολλου στρωτευθεν κα γεγυμνασμενα, προσελαβεν ἀθωως ου τι με εν αυτων ὁ Καῖσαρ ἐν Συρέα ἄταλελοι- πει τα ἐς Παρθυαίους - διανοούμενος την δει τήλειαν αντο ἐπιτέτραχα με κα-ιλως - σος, ὁ δ αξιωμα εἶχε νεανιας, υτον ἐσαρος συγγενης, Σέξστος μυλιος. ἐπδιαιτώμενος δε, δε λως τι τέλος ἐς τρυφὴν ἐπήγετο πημήνως, - ιπιμεμφομένου τε Βήσσω ποτιυνοβρισε καὶ καλῶν ὐστερον, ἐπειδὴ βραδέως επηκουεν, πειν αυτὸν ἐκέλευεν ἔλκοντας θορώβου δε ἀπημονος κω πληγῶν ἐς ἀν Βάσσον γενομένων, οὐκ ἐνεγκουσα τὸν νιν

55쪽

DE BELLIS CIVILIBUS LIBER IV s

56쪽

νων, κτείνων ρεβώνιον, καὶ ταις πύλεσιν ἐπιβάλλων ἐσφορὰς, και ναυτικὁ ἀγείρουν ἐπι μι-εδια Λευκιου Φιγλου, παρά τε μδων καὶ -κων καὶ Παμφύλων καὶ ἐκ κιλικιας ἀς δέ οἱ τάδε τοι ην, ἐπ εο η πυριρ, κατὰ μεν την γην αυτὸς μετώδύο τελων, δια δἐ της θαλάσσης ὁ Φίγλος - μωνος ει της Κασσίου στρατιας, ἐς Λαοδικει ν οικειως ἔχουσών οἱ παρημεν, ἐπί τε χερρονησου συνωπιν νην, καὶ τὰ ἐκ της γης -υρωμένην, και ἐς το πέλαγος κουσαν ὁρμον - ἔμελλεν ευπορησειν τεπιγωρος - θαλώσσης, καὶ ἀδεως τε βούλοιτο ἀπο--σσεῖσθαι δεν αἰσθανδμενος ὁ πισσιος, καὶ δ

διὼς μὴ αὐτ4ν ὁ σολοβέλλας διαφύγοι, δν τε - ὀνεκου διστάδιον οντα, λίθους καὶ πασαν λην ε ἐπαλλεων καὶ προαστείων καὶ τάφων συμφερων, και ἐπὶ ναυς περιέπεμπιν ς τε Φοινικην αὐ-κιαν καιειδον.

LXL ,περορώμενος δε πωτων ἄλλω πλην Σωδωνίων, ἐπανηχθη - ολοβέλλοι, καὶ κατέδυσαν μεν ἐκατερου ηες ἱκαναὶ πέντε ει αὐτάῖς ἀνδράσιν εἷλεν ὁ Θολοβέλλας. καὶ ὁ Κάσσιος αυθις επεμπεν ἐς τοὐς περιδύντας αὐτου, καὶ ἐς κλεοπάτραν την Ἀγύπτου βασιλίδα, και ἐς Σεραπίωνα ὁ ἐν ε προ τῆ Κλεο τρεὶ στρατηγουντα. Tώριοι μεν δὴ και Αράδιοι, και Σεραπίων, ουδὰν της κλεοπειρας προμαθών, πεμφαν αυτεναῖς ὁσας ευοπι η βασμ

59쪽

DE BELLIS CIVILIBUS LIBER V. 53

60쪽

τάδε πράσσοντες ἔπεμ ν τινας ἐς Μονδον μ- οῖῶν κάσσιον μουν μήτε μδου καταφρονεῖν, πολεως ἄμυναμένης αἰεὶ -υς καταφρονησαντας, μητε

συνθηκων, Τ μδιυις ώσὶ καὶῬωμαιοις, πλα μηφέρειν ἐπὶ αλλήλους ' εἰ δέ τι περὶ συμμαχέας ἐπι μέμφοιτο, μελειν παρὰ τηςῬωμαίων βουλης πυθοσθαι, καὶ κελετοώσης φασαν συμμα σειν ω μεν δὴ τοιουδε μάλιστα -ον Ἀδε, ἁ με αλλα δν-λεμον ἀντὶ χθων, φη, κρινεῖν τὰς δε συνθνκας κελεύειν, ὁπλα μὴ φέρειν ἐπ MMDυς καὶ ἐπενηνοχεναι μδίους κυσσίου, σολοβελ - συμμαχου τας κελεὐειν δε ἀλλήλοις συμμαχεῖν κασσιο δεδεομένου, ειρωνεύεσθαι τε περὶ Pωμαιων βουλης, φευγοώσης καὶ ἀλωμενης ἐν του παρδντι δια τους ναστει τυράννους οἶ δώσουσι μεν αυτοὶ δικας, - σουσι δε καὶ μειοι, τὰ ἐκεινων προτιμωντες, ην μὴ θασσον ἀνέχωσαι - κελευομένων. δε μεν ὁ Κάσσιος αυτοῖς μειφατο καὶ οἷ ευ φρονοῖντως διων μαλλον ἐδεδοικεσαν ' ὁ δε πληθυς ἐδημαγωρουν χἄεξανδρύς τε καὶ Μνασέας, ἀναμιμνήσκοντες, οτι κά Μιθριδάτης πλεοσι ναυσὶ ἐπιπλεύσειε τῆμω, και ημήτριος τι πρωτου Μιθριδάτου οἱ μεν δὴ τὀν - νανδρον ἐκ τούτων ειλοντο σφισι προ- τανεὐειν, περ ἐστὶν μνῆ παρ αυτοῖς ἁλιστα -

τοκράτωρ, καὶ ναυαμεῖν Μνασεαν.

LXVII. Ἐπεμπον δ' - ἐς δν κἁσσων τι πρεσβευτὴν κελαον, ς ιν ιδ, et 'Eul νικὰ διδάσκαλος γεγένητο του κασσι- δ σύμενον δη τώδε το κασσίου λιπαρέστερον. καὶ ἐδεῖτο, της δε