장음표시 사용
132쪽
δικίδιον σμικρὸν φάγοιμ αν εν λοπάδι πεπνιγμενον. Bd εἰθίσθης γαρ δεσθαι τοιούτοις πράγμασιν
fli liti bolare as. Se also IJJf. u. 92, and Nicander o Colophon, apud th. iii 100. Casaiabon oti Athenaeus, ii. 70)Says, πνίγει interpretor parare certo nodo Veleribus II Sitato, aitque et innilio ite quun in proprio Suec coquunturea a me intra ollam aut patinam conclusmsic ut nullus exhalationibus pateat meatus πνίγει hoc Graeci, unde πνικτα κρέα amota, Sunt coctae nostri item coqui paraturae lio genu susscationem vocant. V The Seholiast, ivli Seenas notio have been a vare that this ivas a realculinar OPeration, nyS, δεον ειπειν ηὐθμενον, φησὶ πεπνιγμένον, π το συμ-
says of Solon, κυριον ποίησε ὁ δικaστη -
ριον πάντων. AD AO lysias, De Caede Eratos 1 p. 5. 3 ψηφος λύμετέρα πάντων
133쪽
explaui ed in the reiaco the eat and
paramoiani object of the lay.521. τουτοισί γ' ἐπιτρέψαι. J To Mniat the preestion to the arbitrenient of the Chorus Philocleon, versed in legalterins and legal Practices, at Once accepta thecissu proposed, and ossors to resertiae matters in Esseretice to Aribitration, a method o setilin itisputes vi et asrecogniZed in very corint , and is frequently commende by the Athenian Oratora The rsi sentende in theirst speech os Demosthenes Demosth. ad T. Aphobum is, ι ἐν βουλε Aφοβος,
134쪽
γυμνασίου λεγειν τι δεῖ καινον ὁπως φανησειενεγκάτω μοι δεῖρο την κίστην τις ς τά χγιστα.ἀτὰρ φανεῖ ποῖός τις ν ην αὐτα παρακελεύβ.
647. hi antistrophion character offlieri vo systenas, obscured in the earlier editions, vas ires discerned by Beutley,
135쪽
σε λεγειν τι καινον, ὼς ευδοκίμηκεν ν ρ.
lisserent that is, a su Hlii glier charii ter. In the Antistrophe insisti 631, 5 the spodelio fit Chorus is ut iuri vo by a linit ir
136쪽
XO οὐκετι πρεσβυτῶν ὁχλος χρησιμος εστ οὐδ' ἀκαρῆ σκωπτόμενοι δ' εν ταῖς ὁδοῖς θα λοφόροι καλουμεθ ἀντωμοσιῶν κόλύφη.&λλ δε περὶ της πάσης μέλλω βaσιλείας ἀντιλογήσειν της μετέρας, νυνὶ θαρρῶν πασαν γλῶτταν βασάνιζε.
ΦΙ καὶ μην ευθύς γ' ἀπο βαλβίδων περὶ της αρχῆς ἀποδείξω
liastin Plato, Apology, cap. 3. ἀντωμοσία γράμματά τινα γράψaντες ἀποφέρουσι προς
138쪽
τῆς μετερaς ς υδεμιῆς ηττων στὶν βασιλεια δ. τι γαρ εἴδαιμον και μακαριστον μaλλον νυν εστ δικαστο9, 550η τρυφερώτερον η δεινότερον ζωον, και αὐτα γεροντος; Oν πρῶτα με ερποντ εξ εὐνῆς τηρ00 τ επὶ τοῖσι Ῥυφάκτοις ἄνδρες μεγύλοι και τετραπηχεις κaπει εὐθυς προσιόντιεμβάλλει μοι την χεῖρ έπαλην, των δημοσίων κεκλοφυιαν ἱκετευουσίν θ' υποκύπτοντες, την φωνην οἰκτροχοουντες 555
εἰ εισελθων δεντιβοληθεὶς καὶ την ργὶν ἀπομορχθεὶς, 560
140쪽
ἀλλ' ὐκροῶμαι πιεσας φωνὰς ἱέντων εἰς ἀπόφυξιν. φερ' ἴδω, τί γὰρ υκ εστιν ἀκουσaι θώπευμ ἐνταὐθα δικαστὴς
οἱ μέν γ' ἀποκλάοντa πενίαν αυτῶν καὶ προστιθέασιν κακα πρὸς τοῖς ὁσιν, ἐως ανιὼν αν ἰσώση τοῖσιν μοῖσιν
οἱ δε λεγουσιν μύθους μῖν, οι δ' Αἰσώπου τι γέλοιον
οι δε σκώπτουσ, 7 ἐγὼ Γλύσω και τον θυμον κατάθωμαι. κα μη τούτοις αναπειθώμεσθα, τα παιδάρι ευθὼς δενελκει, τας θηλείας κa τους υἱεῖς της χειρος, ἐγὼ δ' ἀκροῶμaι