Peri aristes didaskalias. De optimo docendi genere libellus

31쪽

A cadornicus singula, quae dicta fiant: nos Vero Iaabenuis singularUna praeception lina doctores. Si veronis lus do ipsorii ni disserentia scripserat, aut OXercItalio nona sqmnaVerat, sinatio quid agit, ac sal, crpraecipiens cli scipiat O , ut metiatiir, ponderet, CX- tendat ac circuluia1 dus Crabat, nec illo praebet cubi-tiana, limana. regula in uirit circin Lun. Sed nillil sol

lassis, in Piit, in Pirilosoplita et praeceptis inest sinasso. o igitur assini es tu ali Naid cogia oscere,

aut e nunc rare, arat discedere Eda allata a veterimis Acad naicis epoclie, nec to iactes, diana graia unatici op Us Persicis, tui te exorces in iis, Miae anti viri dixem int. Apud ipsos auleni niliiI Csso praeclara ma- Mifestissinatura est animadVerton ti, I aequo erat in id propritim prine Cuptoris est, sed n laga Citas qua data a cidoli 1 anacti luna. Unde igiti ir spes Vcritalis invenion claurelii upiitur 3 Cui en ini nullium est voti ct salsi iis li-

candi insimanienturn, eius est insperata cognitio, Ag gredere autenm soluna, sopitistas docere, notas a Italia Iamillum insiliana esse iudicandi insta uinciatuin, ut certo postea auda Cler asseVerasti. Nobis auteni solet asso dicit, Sensiuin et intellectitiai coria esse veri iudicandi lintria-Inenta , quod istis concederet in logicis volcias iii aniqua clana spe volutari. Quici inque aiate ira Onan ena spe nasiistuleriant, quena adna Odum ipse, frustra NUgant tir. Conspicinis igittar est FaVomniis, quena plutet, dianaonania sub Vertit et fatetiir se ignorare, unde Ort a sint ea, quae Veteres Acade inici et Pyrida onici dixero, si iniulans, discipulis se iiii ieiuna perinittere, quod nec sibi ipsis illi, qui ante ipsuna silere, scrinis Oollat. C a p. 4. diuod vero liaec via doceti si eos, illii aliis in I addi-

Scunt, qualein Favorinias intelligit, Non solii in inter Ceteras non sit optima, Sed neu doctrina in esse, ab initio abundo demonstratuin albilior. Reliquae vero

32쪽

32 Γαλ ου π ε ρ ἰ αρίστης διδασκαλία ς. Ed. πήντες, διδασκαλίαι μέν εἰσιν, εἰ δ' αρισται, σκο- Ed.

φαίνεται γαρ ημῖν ἐναργως τουτο, καν ότι μάλιστα αυτοῖο ἴπιστον ἐργάσασθαι σπου6ύουσιν οι σοφισταὶ, μηθεν εἰναι κριτ ριον φυσικόν ' ὀ μεν γὰρ κιρκῖνος γράφει τον κυκλον, ό δὲ πηχυς διακρίνει

τὰ μηκη, καθάπερ ο ζυγὸς τὰ βάρη. ταῖτα δε Θ

αὐτος κατεσκευασεν οῦνθρωπος, ἔκ των φυσικων ορτάνων τε και κριτηρίων όρμωμενος, ῶν ἀπωτέρω

κριτηριον, ουτε πρεσβυτερον, οἴτε σεμνότερον εχo-μεν. εἰ τοίνυν εντευθεν αρχεσθαι δεῖ, λέγει γῶρπάλιν ό νους, ότι πιστευσαι μεν, ' ἀπιστησαι ως τω φυσικω κριτ ρίω ξυνατὸν ημῖν ἐστι, κρῖναι θ' οὐ δυνατὸν αὐτὸ ὁι ετέρου τινός. A κρίνεταιτςλλα πάντα, πως αν τουτο προς ἄλλου κριθείη , πιστευειν βουλει τοῖο οφθαλμοῖς ἐναργως όρωσι, καιτy γλωσσῆ γενομένς, τουτὶ μεν μ λον εἶναι, τουτὶ ὀὲ συκον, ' μὴ πιστευει , υπείσομαι Ο βουλει ποιεῖν ἐφ' ημῖν, εἰ μέντοι σπευξεις διαλέγεσθαί μοι. μ' πιστευοντος ἐε, ως παρὰ φυσιν εχοντος ἀφίσταμαι. κείσθω πρότερον ἀπιστεῖν σε, μηἰεν ελπίζειν μαθη- σεσθαι παρ έμου. τουrο γὰρ -τι πέπαυμαι λέγων. υποκείσθω δε σε πιστευειν, ελπίζεσθαι μα-

y εσθαι παρ' ἐμου κρίνειν. αλλ ἐγω τὰ μεναισβητὰ τοῖς ἐναργ υρ αἰσθησει φαινομένοις, τα ἐκ νοητὰ, τοῖς ἐναργίος νοουμένοις. ἐπει δ' ἐκ των

φυσικἘν κριτηρίων, αἱ τέχναι πῶσαι κατασκευαθυ- σιν οργανά τε καὶ κριτηρια τεχνιχὰ, ὀι ων τα μεγαυτοῖς συντι ζασι, τὰ ὁὲ υφ' ετέρων συγκείμενα κρίνουσιν, καγω διθί ὀλωρ, οργανά τε και κριτ ρια, τὰ μεν οἶς κατασκευάσεις τους αληθεῖς λογους, τὰ δ' οἱή τουe gφ' Ατέρων σιρινεῖς γεγονότας. εχει γαρουτως τὸ παν. εἰ μεν γὰρ ἐε έαυτου τι φαίνοιτο ' πρὸς αἴσθησιν , y νόησιν ἐναργως, ου χρῖζει τουτο τῆσεως. εἰ ὀὲ μητε τι τοιουτον υπάρχy, τῆς έοῦετέρου προς εῖται γνωσεως. ἔγω. μεν εταγγέλλομ i

33쪽

oannos doctrinae qui lena sunt: an Vero optina ae, Iidcamus, prirnum ab iisdem marsus incipientcs: idoni in Nobis et manifestiun apparet, ii uani vis illivi incredit lo Te ero conentur sopitistae, Di illuni Videlicet osse Datiarato iri licandi instratinentu in . carcinus enim Ch Culiana deserat ut, cistutias in agnitii lira cui clis cerint, ut In ra, quac pondus liabent. Haec aut ni omnia si paravit homo naturali Iliis organis, cliti dicandi i inpul-εus instinuarentis, ultra Isaac ita licaiiesi instrarimenti ininec anti Prius habenuis, Nec pi'aestantius: liinc igilii roportet arispicari. Itiarsus enini dicit an inaus , quotlnoris possi te est credere, Vol non Crcctore Daliualiartili Caudiansui linento, lioc Vero Non CSi Possim te alio insilunionio ituli caro; quo enitia iudicti titur Cetoia Onania , qta ornodo et illini ab alio iii caretur Vis Credere octilis claro Videntibus, et litagnae frustanti, lio cesse pol ina, si tui sciun, Vel non credere 3 Concedain, istic Piid nobis citin volueris sacere, Si cia pias inocinii

disputaro: a te Vero non Credente Te Cedain, tari linam ab asseclo praeter Dat iurana. Prina o Supponat Ur, te Non Croclere, neC quidquana sperare ex me diascere; hoc enim nuper abstinui dicere. Supponatur Vero to Clodere, sperare ex imo iudiciunt a UiS CCI P. Ego Vem sen-εilia per ea, quae eVidenter a Sensibi is percipiuntiar, intelli rabilia vcro per ea, tuae intollecti a Concipi Linlur, credit,ilia luctico . Cmn autem ex naturalibus in strii-Dicntis iii clicatim uiles OnaneS COnStuliantur, Ormina vero et in sim tinenla thi candi artificialia, per qtiae alia sibi ipsi componunt , alia alite in ab aliis Cona postia iii dicant, et ego Oston dana in univorsiun orgatia et in- strii menta iii dicandi, itura ea, quibus Paral HS VCI us Tationes, Citin ea, qui ibi is ab aliis allatas i tu cal, s. Totinuonina sic sc Iaal et; si uti id enim ex se ipso appareat sensui, Velio tellectili inanifeste, disquisitione non in-iligebit; ut si quid late non cΣistat, cluae ab Blio sti traiti ir, eget cognitione. Ego volo nae pollic cor

34쪽

3. Γαληνοῖ περὶ ἁρ ἰστης διδασκαλιας. Ed. σοι διξάμιν, ενια μὲν τοῖς κατα τας τέχναρ ὀργά- Ed. ' ' νοις αναλογα, ω:/ ευρῆσεις το ςητουμενον ενιαο ὲ τοῖς κριτηρίοις, εe ἄν το δοκουν ευρησθαι κρινεῖς. επειθαν δὲ μάθοις ταυτα, επὶ πολλων παραδειγμάτων γυμνάσω σε ταχέως τε αμα καὶ ακριβως ευρίσκειν, καὶ κρίνειν το ζητουμενον, ωστ ουδὲ

βιβλίου δεησῖ τινος ἔτι η' προς την των αλ Θωνευρεσιν, ουτε διθασκαλίας ἔτερας, εὐθυς τε δηπου και τους αλλο τι λεγοντας ων ευροις, ἔτοίμως γνω-2O ρίσειας. ωσπερ γαρ ο την εὐθεῖαν οὀὸν γιγνωσκων εὐθεῖαν ουσαν, ου δεῖται διδασκαλίας ἐτέρας εις ελεγχον των πεπλανημενων, ουτω και ό την ευθώῖανοῆον της ἀποθείμως ἐκμαθων, εὐθυς αμα ταυτy καὶ τας πεπλανημενας γνωρίζει. Κ ε φ. ε. Φαβωρῖνος δε μοι δοκεῖ παραπλησιον τι ποιεῖν τω φάσκοντί σε εἰναι τυφλον, δυνασθαι δε κρίνειν, πότερος ημων ἐστι ρυπαρωτερος η λευκότερος ' ουκέννοων, οτι τω μεν μελλοντι τά τοιαυτα κρίνειν,

υπάρχειν χρη προτερον οψιν. ου μην ουθε διαφέρει προς την κρίσιν, η μηθ' ολας εχειν οψιν, η ἔχοντα

μη πιστευειν αυτρο. κατὰ δὲ τον αυτὸν τρόπον, οτι

ω κρίνομεν, οποῖον εστί τι, καὶ οτι τω αυτω ἰσα,

καὶ αλληλοις ἰσα υπάρχει, καθάπερ τοῖς ονοις ουπαν τις ἐπιτρέψειεν, ὀτι μηθ' ολως εχουσι νουν, ουτaeς ρυξε τοῖς ανθρωποις, εἰ μηδὲ ουτοι πιστον ἐχουσι τον νουν. οὐὁἐν γαρ διαφέρει προς την των κρινομενρον λ ασκαλιων απιστίαν, η μηθ' ολως εχειν τι κριτ ριον, αλλ' η απιστεῖν αυτae. γελοῖος ουν ἐστιν ὁ Φαβωρῖνος επιτρέπων κρίνειν τοῖς μαθηταῖς, α νευ του συγχωρησαι την πίστιν τοῖς κριτηρίοις. εἰ ταρ ρυξέν ἐστιν εναργὲς τω νω , η πιστὸν ἐξ εαυτου, λή. θαρται πάντων η κρίσις. εἰ δ' ὐ στι μὲν, ωσπερ

35쪽

GaIeni do optimo doceridi genere. 35to do etiamina viae dam insimunculis, quae ali arte sunt respondentia, Ptirias quaesitum invenias; alia vero iudicandi instri timentis, quiluis, quod tibi vi Jo-t,itur, inventium suisse iussi cadis. Citin autena liae odi ilicoris, inultis te exemplis eXercebo, ut Celeriter et persecto invonire possis, et titili caro id, Maod Naaeritur; ita ut nullo iam amplius lim O indvigoas ad in

Ventionem Veiii, nullaVo alia institutione, ct statina dignoscas eos, vii dicti ut alia ab iis, viae inveneris. . uenieti linodum eni in Pii cognoscit, Ieciana Viain ossexoctaui, non indiget alia clo Ctrina ad redarguendum eos, Nai ab oreant: sic et vii rociam do in Onsuationis viam cli dicit, statim stimul per ipsam cognoscit erm

C a p. 5.

Favorinus vero milii Videtur similiter facere, ac si quis cliceret, te esse coectura, posse aliten1 iudicare, Piis nostriun sit sordidior, aut candi lior, non cogi tans, Paod, qui talia itulicaturias est, ei prius oporteat inesse Visum. Atqui nihil resera ad iii candia , non omnino Visum habere, aut, cum lacteas, ei non Credere. Eo dona Paoque modo, Paoniam id, quo iudicanaias, tale aliquid est, et Paoniana, Maae eidem stant ae Maalia, inter so sunt aestalia. Quemadmoduni asinis Ilerno iii care perimittet, Maia mente carent: ita uec Iio ininibus, si mentem liabeant, cui sides haberi non possit. Niliit enim dissert ad iii candiam doctrinamina incertitudinum, vel nullo naodo habeto instri imentirin iudicandi, vel ipsi non credere. Ridiculiis igitur est FaVomnias, permittens ivulici una discipulis, nisi concedat si leni ipsis insta inaciatis iii dican cli. Si enitiindiit ovidens intellectili, quamvis cx se credit ite,

aerum omni sun polit titiliciunt; si autena sit qui dena , Iit oci aliis in corpore, ita ureus in antitia.

36쪽

βλυτερον ορωντα, κατά τον αυτον τροπον, και ἐπιταν νοημάτων, υπο των φθασαντων ἰδεῖν εναργως το νοητον, ἔπαγεσθαι προς την Θεασιν αυτου τοπαμβλυτατον. καὶ τουτ εστ, ο διδασκαλος, ως ΟΙΠλατων τε φησι, κατω πείθομαι. και γεγραπταί τε ιιοι περὶ τουτων ἐπὶ πλεον εν τy τ ο αποῆείμως πραγματεία, . ρτι τοιαύτη τις ρυσα ην προς την νο - σιν ἐναργης η διξασκαλία. γεγραπται δὲ καὶ οπως αν τις ορμωμενος απο των εν Εκαστω στοιχείων τε καὶ αρχων, αποδεικνυς εἴη μαλιστα παν, οσονάποδειχθηναι δυνατον, οὐχ ως ο θαυμαστος Φαβωρῖνος, εν ολον γραψας βιβλίον, εν ω ξείκνυσι μηδετον ηλιον εἰναι καταληπτον, ως ἐπιλησμοσιν ημινετεθωθι διαλεγεται, συγχωρεῖ του τι βεβαίως εἶναι

γνωστον και τουτ ἐπιτρεπων αιρεισθαι τοις μαθηταις.

37쪽

Galeni de optimo do condi genere. 3

Non es mi dona omnibus aeq11o perspica X, consenta Deliin CSt, Ptolla ad imo dum vii Cornit acutitis, a Mucit ad Visitate cuin, qui vi tot obscurius; si initi modo in intellectioni tuis; qui enim ceteris antecellit in evidenti cognitione rei intelligilbilis, ad eius contemplationem adducit imaXinae caccutientem, et J1ic est praeceptor, ut inquit Plato, et ego sateor, et de liis scriptiun cst a me si istus in tractatu de demonstratione, quoniani talis est evidens doctrina ad intellectionem. Scriptitan autem est, quomodo quis ex Orsus in Unamur ac re ab elementis et principiis , possit maximo demonsuare, ciuicquid possitato est dein Onstrari; non, tot mireturiliis ille Favorinus, qui totum Unulla Scrip Sit, in Pio os tondit, no sole in clini dena esse Coin preliensi bilem, et quasi cuin obliviosis noriscum alitia visputat, conceditque, aliquid certo esse cognoscitate, et

illivi discipitiis cligere permittit.

38쪽

Adnotatione S.

Tripliceni reperiri liritus libent inlorprolationcm lati- naua, primam Ni COLAT Rhegini Calabri, antiMai interpretis;

Insciriptio lillius libelli plenior Iegitur in cod. Adelphi,

ct ita quo Pie exhibet Galenus ipse de libr. Propr. c. I 5.

C a P. Iaο ΦαβωρῖνοςJ Arelatensis Gallias , qui sub Traiano et Hadriano stoniit, patito anto Luciani acta tern , Ctim Saopius conatareuiora ut is ; Dionis Clu)ysosto ini et Epicteti disci-Ρuliis, vae in in IdHM , aut Epictetiam sumpto , citin OnesinaO, Pluta lii servo, colloquentem finxit, id quod li. l. Galenus

testatur. Cf. eiiilaloin de lil Pr Ur. T. IV. P. O67. ed. Bas. T. I. p. 47. Od. Cli liet.), in cilio loco Cliartoritas liami dubio eoaVit , Ciani περὶ οἰρίστω λδασκαλίας doletis , quae nunc Seviunt tir in Ald. et Bas. oditt. προς Φαβωρῖνον υπερ 'Επικτητουπρος Φαβωρνον εν 'illius eius denusae libri inscriptionein esse contenderet. Ia l1oc eni in libello de opti ino doceatili genei Practor Coni enao irata plane nihil de Epicteto occurei t. Qitato Vitici Rr si obabit ius, dii plicern exstitisse Galent Iibriani ad Favorinuna, uitiana de optinio docendi genere, altor in do Epictelo, seu labra illius, qiaena Favorinus Epicteto inscripsit, argit naento . at line Post pilus Φαβωρῖνον interpunctione in maiore In POneildana es So. Varia 5cripta, Diuo Favorinus odidii,

39쪽

A dirotationes. 59 conanaeia lorata sunt a Io. ALB. FABRICIO in B GL Graec. Id, P. III. C. 4. T. III. p. 164 Se q. ecl. HaIles. οι 'Λκαδη μιακοἰJ Se In per liabent codd. iaostri. Etlitiones Luciani, Plutarchi, Athenaci et Lex. Heni'. Stepliani scri

λόγων. κριτηριογJ Crateriti in Hi licatori Lina, a tulicam i vi in ii ab ras. Critoniana alii id φυσικόν, 1aaturale , Piod Imii catuli norinaiititur, iudici utrique exercet. ut an inaa rationalis criterium est reoran intelligibilitina; et sensitiva, sensibiliunt. Aliti lτεχνικόν , artiliciate; lut apud Dognuaticos crateria rerum fiant sylloni simus , demotas uatio, elenclitis: apii 1 Enipiricos obse1 vatio, Inemoria, transitus ad sinatio. Distinctionein lia iacti abes in1 ra c. 4. init. GoULAT. Vid. de κριτηρίοιs ZUnUn. aP. Diog. Laevio. VII. 45. O IIλουταρχος επιγ. J Inter Pilitarciriana et FaVomniana a 1icitiaiah interces Sisse, doctina onto est, quod uterque alteii libros inscriberet siros. Et Plutarclitis maulona de primo si agriJOc Oper. To. IX. p. 7, 7. cd. Reis h. alit T. VIII. p. 83 I. est. Wyttenta.) ct epistolana do amicitia, Maac a Lauapria silio ii iter deperdila pauis scripta re consoliar, ad FaVo1 ira una SP m-psit; hic autena commentarii in1 περὶ ακαδημιακης λαοίσεως Ρlutarctii noniine insignivit. ΙΙΕΠΜΛΝΝ. a d FABnicii l. C. Pati- Diana p. 56. Gaiulent. de plii los. Hoiner. c. 93. et Baillet Iugemens T. I. p. 3O9 seq. liac de ro consuli iubet. λεγει δε αυτὸJ Cornar. naargini e lit. Aldin. in bibl. acad. cnensis sor Vatae adscripsit, inseremtiana post in esse τό. ἈλκιβιάδειJ Scrvavi lectioncita cciit t. Ald. Las. ct GO Ulst. reiecta Cliarierat 'Aλκιβιάδη , Naana ot Jalina veisio eX pressit :Alcibiacenι et reliῬιos Acadonicos la cuiat. Alcitatules enim Hst inscriptio libri Faxo itin, citius nacimolia, praeter liun CGalcni locuna, nusqtiana facta est. Si initi modo Ciceronis Acadentico main PIi Oriun titi ex II. inscriptus est Lucia uias. ἔκατερωJ COM . Cin MI ut εχατέρους, iat Iespoiuleat loco,

itii in initio lilbri stati in logit sar.

atmii: pro quo Stoici concinnarunt facti titi in illini καταληπτον

40쪽

Adnotatione a. et ωκατάληπτον , quod comwrehendi votest Mel sem/s. Vi 1. I arx t. Illi. VII. s. 46. in Zenone, et Cicero in Lucullo lib. II. litu IOCUt, quoinodo vox κατάληψις clicebatur inventrina fuisso

την κατάληφινJ CICERO Acad. Prior. Iib. II. C. 6. cogni-liotauin aut perceptione ua, aut, Si quis malit Verbum e Voctio,

ως δε καἰ J COI nar. niaVult ωστε καἰ. Caci emana tostatur Ia. l. Galenus, uos a Favorino consignatos suisse libros περὶ της κωταληπτικης φαντασίας, qtiomun prI-lm ad Adrianuna, Secundunt ad Dysonem, tertiunt ad Aristarchia ni retulit. Indo I ABnici Us Bibl. Gr. I. C. tria diversa cle hino eodeni IIIo ars una onto opera esstixit. Sest tui lii Videtur linuna tantum sitisse opiis, uiluis constans lilaris, Plomain pytinus acl Adria