장음표시 사용
201쪽
Sestoliasta Aristophanis Vesp. 33τ τῶ λεσβιεῖν επὶ αισχρου τάττεται, πειδὴ οι δεσμοι αισχρουργουσι τα rόματι μολυνόμενοι, παρὰ το ἱστορουμενον τι παρὰ τοῖς σμοις τουτο πρωτον γυνὴ παθε και παρὰ Θεοπόμποιέν υδυσσεῖ Πνα μὴ τὼ παλαιον κτλ. Quae post θρυλου-
202쪽
E ιniδου ταρ' ἐστὶν οὐ κακῶς ἔχον. Qui his subiiciturvemus, ex Euripidis aliqua savula aurica ducitis videtur BerAHor In mi plane assentior viro inicissim carotius Excerpit p. 55l: Seuun eo error uua plueitum Euripidis rvere eatus nusquis eat coena foris.
203쪽
Aliud Dagmentum haud tinprobabili coniectum ad Ullxona reserendum videra i liceriis sab. l.
Πάντ' ἀγαθὰ δη γεγονεν ἀνδράσιν ἐμῆς π συνουσiας.
μετρου Θεόπομπος ὁ κωμικος χρησατο ε Παισιν, αφ' ου καὶ Θεοπόμπειον καλειται Πάνr' ἀγαθὰ κτλ. pertum est poetam de se Ipso loqui.ii. Τηνδὶ περιζωσάμενος α λουτρiδα κατάδεσμον δε περιπετασον. Pollux VII 66 τὼ δὲ περὶ τοι αἰδοiοις οὐ-ὀνον γυναικων αλλὰ καὶ ανδρων, ὁποτε συν ταῖς γυναιξι λοίοιντο, ωαν λουτρίδα ἐοικε Θεόπομπος ὁ κωμικῶς εν Παισὶ καλεῖνει- Τηνδὶ περιζωσὰμενος κτλ Iden X ISI τὼ μέντοιειρμα, Ἀπογννυνται ι γυναῖκες λουόμεναι - λουντες αἰτῶς, αν λουτρίδα ξεστι καλεῖν, Θεοπὼμπου εἰπόντος εν Παισι ηνδὶ περιζωσάμενος κτλ. Hemsterniislus conliciebatnm os fragmento Th. Berghius omnient. p. I lia
usus est ut in de totius dramatis arguitientum explicari posse existimaret; κατάδεσμον enim esse inca lavισntum ex Io Theoponipum rem a instituisse conuinu, ut serie lain decrepiti quaa ope euiusdam magicae arus iuvenili robore inllerentur. Itaque argunteiiiiiiii sabulae intulimum fuisse et quod in Senecivi tractaveru Aristopliaues hoe ' V. Hisi erat p. 237. 241.
204쪽
μος ἔβης, ut ipse indieat Pollux, nutu aliud significare videtur Iam cingulum a lavantes pubem velabant. III. Selionasta Aristophanta v. 568 de Laespomar χει ειν δε και περὶ τὰς κνήμας τινὰς αιτίας, ως Στράττις φησὶν εν Κινησία διὰ και κατὰ σκελων φόρει ἱμάτιον,ώς Θεόπομπος εν Παισί. Pro seire Casaubonus aικίας, mrod probavi p. 769. Non recte, ut nunc credo.
4γγος, λεκάνη, πτερόν, λεπαστὴ πάνυ πυκνή, ηὐεκπιουσ' κρατον ἀγαθου δαίμονος τέττιξ κελαδεῖ. Athenaeus XI p. 485 b. de λεπαστη poculo agens Θεόπομπος Παμτίλη Σπίγγος λεκάνη κτλ. s. I et 2 libra
ηὐεκπιουσ' ακρατον ἀγαθοῖ δαίμονος περιστατὀ βοωσα την κώμην ποιεῖ.Athenaeus l. l. p. 485 ε Θεόπομπος Παμφιλη παστὴ μάλα συχνὴ κτλ s. I et 2 vulgo λεπαστη μάλα συχνηην, ἐκπιουσ' te Correxit Sch veigliaeugerias, at in verinslIs ex Instaurata et nonnilii mutata eiusdem fabulae ditione decerptos esse recte latuit. s. 3 Dimiornua nερέστατον. Ibid. Λ ποεῖ.
205쪽
Pollux X 49 Θεόπομπος ὁ κωμικὰς ε Παμφιλη καὶ σανδάλια Γρηκεν, ἀλλ' ἐπὶ γυναικός.
Pollux IX 6 καὶ Θεόπομπος δἐ εν Πανταλεοντι καὶ σπηλάνιον εῖρηκε. Eustathius ad drss. p. 155 3Iroτι δἐ σπερ σπηλαίου καὶ προσκεφαλαίου καὶ τυχαέου--οριστικὰ σπηλάνιον προσκεφαλάδιον τυχά - διον, ἴτω καὶ ελαίου λάδιον, δηλοῖσιν ι τεχνικοί. DEumol. Μ. p. 240 in. Pollux I ει καὶ το κνέφαλον λεπὶ του τυ- λεω τις ἀκούειν βοέλοιτο, σπερ ἡ πολλὴ χρῆσις εχει, ἀλλ' ἐπὶ του ἐμβαλλομένου ληρώματος, ο γνάφαλον --λοῖσι, προσχρησεται τ ρηθέντι εν Πανταλεοντι Θεοπόμπου, εἰ καὶ αμφισβητειτα το ρῆμα. προειπών γαρ
206쪽
ολον σάξαι κ νεφέλω. Pollux vistinguere videtur inter κνέφαλον κνέφαλλον - γν-αλον γνάφαλλον , quorum illud de culina, aueium de aret cuicuae dic existimat. Sed hoe nane discrimen est. Adscripsi locum ut in litIIemgterhugius pro vulgato ώνητιῶν δέρμα του θηρύς ex odicibus, qui eterii ua exhibente M φής ολον νε- φαλον σάξαι γναφάλω. Aldus ua: προειπών γαρ ὁ ποιητὴς νητιῶν το δέρμα τοι το ἐπηγαγε ἐάφας ολον κνέφαλον. Bentleius Epist ad Henasterii. p. arώνητιῶν, δέρμα του θηρός, ράψας ολον σά - ξαι κνεφάλω. h. Bergilius Epist ad Selluleriana p. Ia priora ita serapsu ώνεῖτο δέρμα θηρός, alteriit autem fragmentum ale: ράφας ολον κνεφάλλων ε 3αζε. Nee
Καί σε τη νουμονία ἀγαλματίοις γελονεν ἀεὶ και δάφνη. Grammaticus exx. Anee l. p. 328 28 de verbo ἀγάλλιιν agens Oεόπομπος Πηνελόπη Και σε ν νουμηνία κτλ.
Καὶ την ἱερὰν σφάττουσιν - δέλφακα. Athenaeus I p. 65 4 θηλυκῶς την δέλφακα - Θεόπομπος Πηνελόπη - την κτλ. B μῶν σφάττουσιν. PVL μῖν σφάττουσιν. Transposcit Iaeo ius Addit p. 3 4.iII. Athenaeus I p. 8ar μνημονείει ὁ του τριγώνου τούτου - και Θεόπομπος ἐν Πηνελόπη
207쪽
Conexi supra p. 8. III. modoο λαβών τὰς περιβαρίδας. SeIiollasti Aristophanis Iosisti'. 5 ειδος ποδήματος αἱ περιβαρMες, ἄλκαι Θεόπομπος εν Σειρῆσιν ποδοὐ κτλ.Eadem Suidas v. περιβαρίδες, ubi villos legitur no σου.
Φρογενς, πεια, λήκυθος. Pollux VII 181 φρυγείς, ἀγγεῖον ἄπου Θρυγον. Θεόπομπος εν Σειρῆσι Φρυγείς φησι θνεῖα λήκυθος. Eaden, sermo leguntur X 108 τον ὁ φρυγία και αντον, σκευος μαγειρικύν, ει τε το γγεῖον εν ω τρυγον, εἴτε το φρίγετρον, ς ὁ κωμικος Θεόπομπος πού θλο λέγων Φρυγεις κτλ.
208쪽
Ἀγώ γαρ αν κώθωνος εὐστρεφαὐχεν πίοιμι τον τράχηλον ἀνακεκλασμένη.
Kαι - τὰ - αν εικῖς ε πράτrοι τετρωμλiζων, ει νυν γε διωβολον φέρων ἀνηρ τρέφει γυναῖκα; Pollux IXAE παρὰ μέντοι θεοπόμπω ἐν Στρατιώτισιτ υτ βολον λαμβάνειν τετρωβολίζειν νόμασται καί τοι
τις-- αν κτλ. s. 1 τετρω λiζων. Eustathlus ad Ohas. p. 1405 2 et Phollua Lex. p. 58 I . τετρω λἰων τὼ δικαστικὀν τετρώβολον λαμβάνων ἐγενετο γαρ καὶ τοσου-
τον ποτε ,,Pnotius male intellexit, ut videtur, neopompi verva, quae non de quastiuor Dolis re vera austriduus, sed de spe tantum quattuor obolorum accipiendoriam victa Ddentur, quemadmodum leo in quit s de quinque adeo ovoua lanulatur ex oraculo omnieniluo.' Indorsus ad Aristoph. Vesp. 684. neopompi verva non δικαστικω, sed de miluum mercede intelligenda vitantur. Pausanias apud Eustathius . l. τετρω λου βίος ἀντὶ του στρατιώro μισθός. Atque ita locum interpretatus est etiam Boecinius Oeeon Att. I p. 131. - s. 2 libri vέρει νη τρεφειν. Conexu unnius. Praeterea Inndor fiu ει νυν τριώβολον.
Porgonus Prael ad Euripidis Hecudam p. XIJ ει νυν, ἀνορδιωβολον φέρει τρεφειν γυναῖκα.
209쪽
Pollux II 0 προφερὴς λέγεται ὁ σω ἐν χρόνω νεώτερος, τη δἐ ὁφει δοκῶν πρεσβίτερος σκληφρις ἐ
Sehonasta Platonis eis. p. 330 Θεόπομπος δῖ τρατιώτισιν Ἐμβάδαν αντον εἶπε παρὰ τὰς εμβάδας, ἐπεὶ καὶ Ἀρχιππος χθυσιν εις σκυτέα αυτὰ σκώπτει. Anv-
Παυσαι κυβευων, μειρ κιον, καὶ τοις βλίτοις διαχρῶ τι λοιπόπι κοιλίαν σκληρὰν χεις, τὰ πετραῖα των χθυδίων ἀπισθιε ἡ τριξ αριστον ἐστιν εις υ υλίαν. ταῶτ' ην ποιης ἐάων εσε τὴν οὐσῶν. Athenaen XI p. 6494 αλλ' οὐκ ἐσλειν σε προσ-εταξα, ἀλλα μὴ σθίειν. - γαρ ἀπεσθίειν ουτως ειρηκεν
210쪽
ἐν Φινεῖ ὁ κωμωδιοποιος Θεόπομπος Παυσαι κυβείων κτλ.Latine transtulit Groilus Exeerptis p. 552:
Besans adolescens aleam, atqucis posterum oleribus vescere alvus praedura est tibi: tum saxatilibus pistabus tete abstine. vallun praetenue confert ad avrentiam: hoc bibe, et habebit melius se patramOnrum. Vs. I B κυβεvo ex oriectione. - s. 2 κληο ν. usta
naeus eumque semiuius ustathius explicat εσθιε. Victorius autem Var Lect III 13 Aineliaeum lieopompi praeceptum perperam Intei pretatum esse e ἀπεσθiειν aiidem Itie quam ululae signineationem labere contendit. Provo- eat is ad Catonem de Re mist e. 58, in pro bens deiι-erenda alvo commendat inter alia artulum, piscem capitο-nem, se pionem et ochleas C morat Sat. II 4 2 . Ad quae si piis regerat, mi los et eoiichas non esse ex genere saxatilium, ecce rursus Plinius II. N. XXXII 0 3 et Dio- seor. II 35 ad emolliendan alvum optinaum esse dicit piscium lus, praeseriini e scorpionibus et ulide et saxatilinus. Ateontrix doet Corae ad Xenocratem de Alini ex amiat. p. 138
docuit, ex vetustior ut medicoriam ratione saxatiles piscessistere potius alvum quana laxare Hippocratem ei te de
commendare, ubi siccare alvum oportet. Notandummae praeterea, Inon de piscium carne , sed de iure ex piscibus loqui auctores in contrariana partem citatos.' Sen veIgliaeuseriis. Vera nae esse videntur quamquam latenduin est audacissinio ita Vieoponapian ἀπεσθiM dixisse pro παυεσθαιεσθioντα. Ex parte alitum similia sunt &ποπαρθενεύεσθαι, ἀποκηδειν, ἀποσιτει et alia viae collegit alckenarius ad Tlieocriti Adon. p. 203 c. - Vs ri,iliis Exc. p. 9 I . νβουλia mutat Casau bonus ' in ευκοιλiαν. Ego aliter celiseo specie dandi consuli ad valetudinein aliud dari quod