Fragmenta comicorum graecorum Pt. 1 and 2 Fragmenta poetarum comoediae antiquae

621쪽

EPI METRUM I.

DE HORMIONE CROTONIATA.

Selioliasta Ven ad Aristoph. ae. 34 αὐτου Pliorinionis Ainenlensis μέμνηται υ κωμικὰς ἐν Ἱππευσι καὶ Νενέλαις και Βαβυλωνiοις, Εὐπολις Ἀστρατεύτοις. ὁ δ δεώτερος η κωφὴς μέμνηται και Στράττις τρiτος μοιχός, ρατινος υταλάντη τέταρτος Κροτωνι-της αρχαιος, Κρατινος ρο- φωνἐω πέμπτος αρχαῖος Αθηναῖος, μετὰ Σόλωνα αρξας,6πολις ἐν Λημοις. In lio Pliornuonum recensu, nuem Propter Cratin me mora a m p. 1 3 attigi, intriam videri possu, neglectum esse a cnoliasta Pliorinionem eum, uena Dioscii ros Itospui excepisse auctor est Plutarcnus de Epicur deer.

των δια την γενομένην ἐπιτάνειαν; atria hunc fuisse In-eedaenionium ex ausania II I intelligitur, ut uae ueBloseurorum hospitio minis verbis signinmixti Plutarctius, copiosius explicavit. Is enim Pliortitionem parilatana am mat ii ur e Lacedaemoniorum inhabitasse clunium, iam olim tellitissent Tyndaridae, oui nuum alio ualido hospitum renis se venire simulantium lia Diti apud una devertissent, eam pie stu cellam eoncessi velletit, via olim, utina

622쪽

Inter moriales aetatem agerent, minime deleelati eriint, illenuaniliu et domi partem se ipsis Iuventer eoncessuriani vitii praeter unum illvit, uod illa virgo inhabitauat, uuieulum. Postero me et virgo et omnis eius famulatus evanuerat laeulneulo autem ylidaritarem sigilla et suptilum mensae Impositum reperta sunt Dentaue unaena iunc norint, neni una cum Epimenide Empedinet aliisnue nominibus vallei nandi arte nobilitatis commemorat leniens Alex. Sironi.

p. 331 d. Ol. προγνωσε δ καὶ Πυθαγόρας ὁ ἐγα προσανεῖχεν εἰ, υβαρίς τε ὁ Σπερβόρειος, καὶ ριστἐος ὁ Προκοννήσιος, Ἐπιμενiδης τε ὁ Κρής, στις ει Σπάρτην ' ἀφῶκετο, καὶ Ζωροάστρης ι Μῆδος, Ἐμπεδοκλῆς τε ὁ ' Ἀκραγαντῖνος καὶ Φορμίων ὁ λκων. Sed fortasse Imllula ulpamus sonossastae neglegentiam valde enim vereor, ne Lacedaemonius ille Iiorinio non liversus fuisse exui, mandus su a norinione Gotoniata, uena in Tropuoniacommemoravit Craunus, et Gotoniatarum στρατηγὼ fuisse

memoriae prodit evellius, Φορμίων ουτος στρατηγῆς ἐγένετο δοτωνιατῶν mune autem eundem fuisse Eum I. cedaemonio ex iis olligi posse uni vicetur , oua de eo memoriae proauuit neopompus Chius apud Suidam Ili p. 624. Is liorationem Gotoniatam tradu in praelio ad

nnulum Sagram graviter vulneratum oraculi iussu Lacedaemonem se eontulis8 lbIoue a adolescente Iocant, mi eum ad oenam invitasset, inspersis vulnera hastae ramentis anatum esse. Post coenam ullum cureum sibi conscendere Lderetur, subito Gotonem translatum suariam aedium Ianuam apprehendisse. Eundem neoxeniorum estiana elebrantem Dioscuris ad Battum, Cyrenaruna regem, evocatum surrexime

de triclinio supnii autem mainbus Datantem. ' Haec ub

' Mirui est pariani noniinasse scriptorein cuius loco nemo MAthenas memorari expectaverit. Neglexit Cleinentis locum, rix InEniorusallu, Heinrichius In conamentatione de Epitnenide.

'' silphio Castorum Cyrenis cultomini insigni non em moeria 'tum H Pausaniae loco constat, sed uana ex numis Cyrenaicis u

623쪽

ia Tlieopompus, Iae eis in longe alio argumento versanior at pie a Prae ex Pausania rettulimus, tamen, si rem diligentius contempleris, de eodem utrumlue seriptorem ho- nune loqui vix infitiaveris. De patria autem quae oboritureontroversia a componi posse videtur, ut horinionem postea Spartae vitae doniicilium posuisse Dique quod vitae reli*ium erat transegisse statuamus necue id in tanta utriusque ivllatis affinitate nurandum est musan. III 3 I. eli. Mulieri, o I p. 126 Atque hinc factum est, ut dena Ionio ad aliis Gotonlata, . aliis Lacedaemomus appellaretur. Temporis, quo vixit norinio rato unum invicium habemus, quod pratello Crotoniatarum ad Sagram interfuit. Iam pugnam ad anticulor tempora pertinere et ante Olrnip. LVIaeciditisse probabiliter effecit Heynius Opusc. I p. IS . Ex quo intelligula Bauum, ad quem Pnorinionem evocatum esse Tneopompus tradivit, eius nominis suisse secundum, qui regnare coepti ante Olymp. MI quod autem ad Battum p

stissimum liorinio evocatus esse ilicitur, eius rei haec fuisse videtur aussa, quod euani Battus rerum livinarum usum Iaduisse existimatus est eri fuisse mal livrma de livina- 1ione Mopsi omne inscripto a Batio compositos fuisse

dicerent, docet emens Alex. Stri I p. 333 φασὶ δ την

φο καλουμένην ψαντικὴν συντάξαι Ἀον Κυρηναῖον

Quae ex ausa ita et Theopompo rettulimus satis docent normonis vitam miraculis fuisse referiam. in eum Epimenide et Empedocle eum coniunxit Clemens, et in trophonio, ulus savulae argumentum ad vatum praestigia spectavat, induxit Cratinus, quod qua ratione instituerit tal hseurum est, naud inepte tamen , ut naui quidem videtur, iuspiceris, quosdam nonymi poetae versus eidem Cratini

uitios aut Muni stellis Dioscuroriani additium conspicitur. Vide quos itida Berntia diu apud Boeckbium es Pindari p. 284. Dioscurorum aera iani a conditore avo Cyrenas translata esse tradit schol. ind.

624쪽

I E HORMIONE

Labula assignandos et de eodem horniloite intelligendo aesse. Leguntur illi apud Zonaram, infiniae iidem aetatis Graeculum, sed qui liami pauea tamen ex antiquioribus grammaticis derivavit, quae apud Photium Suta an ceterosque frustra uaesiveris. Zonaras gitii Lex. I p. 36 Iiaee

τρίποδας, ἔπειτ' ἔθηκεν ἔνα μολίβδινον Κρατῖνος Φαi.νεσθαι χρυσῆν, κατ' αγροίς δ' αὐθις αὐ μολυβδίνην δε- tere in iis coniici poetae versus, ita sere serivendos:

τρiποδας, ἔπειθ' εθηκεν ἐν μολύβδινον. lndicavi ad Cratili fragm. p. 232. Ipsi Chalino ut adscribendos censean ' inaunei nomitiis vicinia facit, Maod ad primam, an ad alteram, an denique ad utranavi χρησιν feretillum sit, veri euique eligendi potestas est quis enim nescit Demientissime aptu grammaticos, sive quod ipsis ita placuit sive scribariam vel epiloniatorum neglegentia, uetorum nomina exemplis postposita reperiri quid autem sit quod Phormio tres argenteos respodes vovisse, pro rivusulis argenteis autem uiuum plum Deum demeasse dicatur, id a nobis explicari nemo postulaverit. Spectat hoc soriasse ad donaria, quae Phormio, si sanitatem recuperasset, deo se obla iturum promiserit. Sed dignus est de ovo aecuratius dicaturaneopompi loeus, ouem uontani a Vlcliersio praetermissum video, hie tot hi adscribam:

'Nν ὁ Κροτωνιάτης και ἐν τη ἐπὶ Σάγρα μάχη τρωθη δυσιάτου δ' ἔντος του τραύματος, χρησμον ἔλαβεν ει Αακεδαίμονα ἐλθεῖν τοὐτον γαρ αυτο ιατριν σε,

' Alia uuae tam mitini si aginelita in superioribus neglecta suo loco, i. e. in Stippleinentis ultimo operis volun in adliciendis, monimenior o Nilne ulu tantum moneo, integruin Cratini Versiun, ex quo vocabululi1 μααι attuli Pollux illo Magin inc. II p. 209 inisso auctoris nomino servatuin esse abies Mino, νδρωμένη ε ανδρο nota ραμένη , παῖς γαρ ωπως ἐστὶν, ηνδρωμοη.

625쪽

set lini inescavli Suidas itine prompta est conlectura, locum Ex ea uberetina mutus.1 degressionidus reserti peris parte excerptum esse, ii uua Gotoniatariam cladem ad Sagram fluvium a Locrensivus acceptam deseripserat. alio lucilneam enim potentissimae elvitatis cladem, in qua oratanta Tneopompi ingenium vel maxime exultare poterat, non indictam praetermisisse historicum mirabilium rerum aveniissimum, ex Trogl Pompeii epitoniatore intelligitur, ut satis Iuculentam illius cladis descriptionem exluvult liv. XX e vis Tamgum ompeium autem totum sese ad lieopompe op ria inaltationem composuisse neminem fugit. Non tamen αὐτολερεὶ neopompi locum a Sulua redditum esse, docet tota compositioiiis rasio, ii a Tneopompeam expositionis perspicultatem et orassionis apte coagmentandae saeuitatem audinde desideres quis enim credat, ut hoc untini ommemorem, ab Ipso Tneopo uino non uli lucidius explicatum fuisse, ut fuerit ille, qui euelam Iiorinioni attulisse dieitur, Spartanus adolescens quam nuam diligentius in rem invul-rent non uullam videnitur, uin is unus fuerit Tyndarida- mim. Ita ut statuam facit inprimis simillima alterius, vio

ad sententiat absolutionein Iesiileratur.

626쪽

Crotoniatae in praelio illo usi sunt, imperiitoria forinna. Rem narrat aligantas III I9 ἐς ταυτην lusulam Leucen

dieii πρῶτος ἐσπλ/οσαι λέγεται Κροτωνιάτης λώνυμος. πολέμου γαρ Κροτωνιάταις συνεστηκότος Ἀρος τους ἐν

μον ἀπεστελλε ε νησον την λυκήν, ἐνταυθα ειπουσα αυτ σανήσεσθαι τον Γαντα καὶ κέσεσθαι τὼ τραμα. quibus simul tririli Conon apud nollum eod. 18 p. 133e l. exv eduum tu est Leonymum et vulneratum et sanatum esse ab Aiace ite finio. Iani Ioseum in praelio

Sagrensi non Gotoniatis, sed Locrensibus favisse constat Ex testimonio Iustini lib. XXI pugnantioua Locris apiria ab aetenina lana recessit, eo3gus tam diu Orcumvolavia petoa nameerent. In eo rous fons duo iuvenes diverso a ceteris annomni habitu, eximia raragnitudine, et albis pura si eo ei neis paludamentis pug nars visi sunt, nec uictra appararerent quam pugnatum est ' Pone igitur Phormionem vulneratum fuisse ab alter utro Tyndaritimavi, et habebis planeis mellam utriusoue ducis .rtunani. Amno eiusdem exercitus duces eodem in praelio grave et humana ope insanabile vulnus susceperunt, amo ab oratulo medelae rationem expetunt, ambobus vulneris sanaiuli spes ostendlitur ab a qui vulnus psis innixerant, eortynius insulam Leucen adire lu- Detur, in qua versatur lacis Locrensis univis, norinio Spartana commigrat, Castor in sedem sanctissimam, anavo de . nique voti compotes saeu patriae restituuntur. Plane autem confirmat Itane fabulae redintegratiaeae rationem ipse neopompeae narrationis tenor et continuitas. Nonno enim quae

' Dioscuroruin in acie exercitus cui laverent pugnanum exempla collegit Davisius a I Cicer. N. D. II 5.

627쪽

lii ne de norinionis Moeailone ad Bauum per Diogeumsailduntur, αλλὰ καὶ θεογνια αυτολαγοντος-te aperie demonstrant, praecessisse aliould in uo oriandem neritum Iae potestas manifestata est Dentove ne illud uidem inittendum est, ita demum perne et absolvi suntlitullinem noriandon eum Telepit sotie manifeste intercedentem Telephus enim ab Aellule Pellaea liasta pereussus eum diu ex eo vulnere lavorasset, euu ad Apolline illes eruesatus remessium. Responsum est neminem e mederi posse nisi eandem na-atam, nua vulneratus erat; et senatus est ad Aenille, eodem prorsus modo, ut de Phormione train neopompus, insperata vulneri hastae uae eum percusserat munenus, nριστοῖσι

tarit de audit. p. 6 L se Boeexnlus ad Pindari sinu . IV p. 518. Unum ano duuliationem sacere possit hoc est,

ouod alias Dioscuri non singilli et georgim sed ambo coniunctim mortalivus sese eonspicIendos praevent. Sed tamen ne illud quident sine exemplis suisso, docent Gallieni, Postum et Getae nummi, ouorum in aversa parte uolescens dextra enuum laventa tenens, sui isti a lagiam gestaII conspicuur, eum epigrapne AsToa. Vide praeter cutelli uocir num. Venistertiustum ad Pollue I p. 102 . Ac ne poterant mal-dem, si nulli video, ambo simul Tyndariuae Plior lon in conspectum se dare. N an nuum non ambo, uippe in d- versis acie coriiluus uniteantes, Gotoniatarum dueen vulnerasse videantur, consentaneum est nunc ad eo tantum,nu vulnus et niuxisset, ei nospulo exupium et santistu restitutum

628쪽

EPI METRUM II.

κωμωδiαι λεγονrαι τὰ ων κωμικῶν ποιήματα, ς τὰ ον Αρισω νους, Κρατίνου Μενανδρου και των Ῥοίων ε ρηται ὁ η κωμωδία ῶς φασίν, ε αιτίας τοιαύτης τοπαλαιον ἐν ται κώμαις αδικούμενοι τινες αὐτων Ἀθήνησι πολιτῶν, και θελοντες ἐλέγχειν αυτους κατ σαν εις την πόλιν και νυκτι καθευδόντων πάντων, παριόντες παρὰ τας γυιὰς λεγον ἀνώνυμ ως τὰς λαβάς, ας πεπονωπ αυτῶν, τοι&υτα λεγοντες ' ,ενταῖθα μένει τις, τάὁρκαι τάδε ποιων τισι των γεωργῶν, κα ου μετρῶας βλαβας επιφερε αυτοῖς. στε του γειτνιῶντας ἀκουοντας με - ρας γιγνομενης προ αλλήλους λεγειν α νίκτωρ παρὰ τῶν γεωργῶν κουσαν. πονεiδιστον δὸ ν τουτο τω ἀδικουντι ωστε και πολλάκις τῶν ἀδικοίντων τ τοιουτο διορθώaεως γεγονεν αἴτιον αἰσχυνομένους την βριπι οθεν τοις της πόλεως δοξεν επ' ἀγαθω γεγονεναι το εγχείρημα τῶν προἰ- κων και ἀναζητήσαντες υτοὐς ἰήνάγκασαν και εα θεά-

' Publicavit liaee, e litis misi orat coin p. 538 I - 4 I9 ham palillo intogriorix ex o l. Paris Gainemis Anemi Paris I p. 34 i l. Priora vix in ali move ob ilissemini t iis quae . . p. 558 exsclioliasta Dionysii liracis attuli.

629쪽

τρο ταντα ποιεῖν. οι δἐ δεμιῶντες τουτο ποιεῖν ἐπιφα

μένων ἐπὶ θεάτρου, συστολη των δικιῶν ἐγένετο ειδὴδ η πόλις εὐτοέτου μεγάλας ἀπηλαυσεν ωφελείας , οιητὰς ταξαν εn τοίτω κωμωδεῖν ους α μίλωνται ἀκωλύτως Πρωτον ου Σουσαρiων τὶς της ἐμμέτρου κωμωδιας

γέγονεν πηγός- ου τὰ ἐν ποιηματα ληθ κατενεμήθη,ἄἡ δ η τρεις αμβοι ἐπὶ μνήμη φέρονται τοίτου εισὶ δῖ

Ἀκούετε λεώς, Σουσαρίων τάδε λέγει sle ,

τιος Φιλίνου Μεγαρόθεν, ριποδίσκιος' κακὰ γυναῖκες ἀλλ' -- ω δημόται, Οὐκ εστιν οἰκεῖν ίκέας ἄνευ κακου.

' χην Ουν λαβόντος το πράγματος, πολλοὶ γεγόνασι κωμικοὶ ἐλέγχοντες τους κακῶς βιουντας καὶ ἀδικ/αις χαίροντας καὶ ἐντεῖθεν νέλου κοινῆ την πολιτείαν των θη- ωαίων ' ε δ τὀ ἐν παράνομον ἐπικρατές, τι τὰ χείρονα νικῶ τὰ δ' ἀγαθὰ ταχέως ἀφίπταται Ου μετά πολ- χρόνον οἱ λοέσω καὶ ι ἄρχοντες οὐ βουλόμενοι κωμωδεῖσθαι, ηρξαντο κωλέειν τους κωμικοὐ τοὐ φανερῶς καὶ ὀνομαστὶ ἐλέγχειν του ἀδικουντας, γν' εντευθεν ἀδικοῖντες μη ἐλέγχωνται ἡn αυτῶν οθεν σπερ ινιγματωδῶς καὶ οὐ φανερως λέγχοντο α των κωμικῶν ἀλλα και τι μὲαλέον προλίσης της κακίας ἐκωλύθησαν καὶ του αἰνιγματωδῶς κωμωδεῖν διι εις ξένους καὶ πτωχοῖς σκωπτον,εις ὁ πλουσίους καὶ ἐνδοξους οὐκέτι. Λι και τρεις δια-vορὰς δοξεν χειν η κωμωδία η ἐν γὰρ καλειται παλαιά, Qq αρχῆς τανερως ἐλέγχουσα η ὁ μέση, γινιγματωδῶς η δ νέα, ἡ ἐπὶ ξένων καὶ πτωχῶν, ς εἴρηται. ε- γονε δ της ἐν πρωτης κωμωδiας ἄριστος τεχνῖτης νεις τε ὁ Ἀριστοφάνης καὶ Εὐπολις καὶ Αρατινος της ὁ δευτέρας Πλάτων, ου ὁ νιλόσονος της ὁ νέας Μένανδρος.

630쪽

ηδον Ἀστι δἐ την κωμωδίαν δαὶ τραγωδίαν εἰπεῖν, ενονεὶ τρuγωδiαν τινὰ ουσαν, τι τρύγα τρυγια ὶ χριόμενο εκ--μώδουν. Lστι δἐ καὶ ἡ κωμωδία ψησις πράξεως καθαρωτέρας παθημάτων, συστατικη του μου, δια γέλωτος καὶ δονης τυπουμένη. -αφέρει ὁ τραγωδi κωμωδiας,οτ η ἐν τραγωδiα στορίαν χει καὶ ἐπαγγελίαν πρώξεων γενομένων, κανυς δ γενομένων σχηματιο υτῶς' - δε κωμωδία πλάσματα περιέχει βιωτικων πραγμάτων καὶ τιτη ἐν τραγωδία σκοπὰς το εἰς θρηνον κινησσε τοκὰκροατάς, τη δ κωμωδiας εις γέλωτα. καὶ πάλιν καθ' ἐτέραν διαίρεσιν, της κωμωδίας το μέν εστιν ἀρχαιον, οδε νέον του μέσον. x διαφέρει ουν της νέας ἡ παλαιὰ κωμωδi χρόνω διαλεκτω, λη, μέτρω διασκευῆ χρόνω μέν, καθὰ ἐν νέα επὶ Ἀλεξάνδρου ην, λει παλαιὰ πιτων Πελοποννησιακων ειχε την ἀκμήν διαλέκτω δέ, καθὰ η ἐν νέα το σαφέστερον σχε, τῆ νέα κεχρημένη Ἀτθίδι, η δ παλαιὰ τ δεινὰν και φηλὰν του λόγου, ἐνέ τε ἐκαὶ επιπηδείουσα λέξεις τινάς. λη δ ''ὶ καθ η ἐν νέα

- ἰαμβικω μέτριο επὶ πλεῖστον χρηται, σπανίως ὁ καιετέροις μέτροις, τη ὁ παλαια πολυμετρια τι σπουδα με- ιον διασκευῆ δέ, τι εν ἐν τῆ νέα χορων - δεε, εν ἐπιέν δ μάλιστα καὶ αυτ ει η παλαιὰ μαντης διανέ- ρει καὶ γὰρ ὀ εν τ' Ἀττικὴ πρωτον συστησάμενοι τοεπιτηδευμα της κωμωδίας - σα δἐ οἱ περὶ Σουσα-ρἐωνα πρόσωπα ἀτάκτως ' ' εισηρον, και γέλως η μόνως τι κατασκευαζόμενον. Eπιγενόμενος ὁ Κρατῖνος κατέστησεν ἐν πρωτον τὰ ν η κωμωδια πρόσωπα μέχρι τριων, στησας την ἀταξίαν, καὶ τω χαρίεντι ης κωμωδiας τι φέλιμον προσέθηκε, τους κακως πράσσοντας διαβάλλων, καὶ σπερ δημοσὶ μάστιγι η κωμωδίω κολάζων. Ἀλλ' ετι ἐν καὶ ουτος της αρχαιότητος μετεῖχε καὶ

' Vide quae ad editui Anonymum monui p. 39. ' Vide quae dixi l. l. '' Editiis Σαννυρίωνα , Pro a mυσωρ - aeribendum esse docui. '''I Cod.