Polybii Historia edidit Ludovicus Dindorfius

4쪽

ΠΟΛΥΒΙΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΑ.

EDIDIT

IN AEDIBUS B. G. TEUBNERI. MDCCCLXVI. Diuitias i ny Corale

6쪽

PRAEFATIO.

Quae volumne laoc extremo inclioantur Excerpta ex perditis Polybii libris irriginta Plin Pae inde ab sexto usque ad PIa tragesiis una, ea etsi conservata fiant collici inis pari ina ipso di in Pae primorii in Vaticano antiquetioribus, tamen primum eclo moraim, deinde librario nim negligentia et imperitia ita saepe sit ni depravata ut hami pauca intacta rellii Piere debeatlii non de suo fingere quam ex co liciun vestigiis restituere inalii veri a scriptorris. Ac prannim quae ex codice Vaticano palimpsesto n. 73,

nunc Aristidis et Gorgiae Platonici, olim vero Constantiniani te sententus tituli centum sere paginas eclogaritin Polybiana mina ex libris 1 - 40 complexo. nisi viod eclogamus ipse testatur sol. 29 verso: Iστέον ὁτι το προοίμιον μόνον διεσάφει του τεσσαρεσκαιδεκάτου λόγου ' τα δ' ενεξῆς πάνταενέλειπεν μεχρι λ φυλλων,) primus a. 18 27 eiii ierat A. Maius, ea etsi podent itertim viligentissime excusso ab Tlieodoro Heysio e luovi e Berolini a. 184 6 egregio prioris editionis supplenaento, in Pio etiam onussa a Maio excerpta ex libris PunPiesuperstitibus sunt recepta . centenis lana licuit locis eniendatiora exhibere, tamen milii quovie a pluriuiis tentatulis sui talisti ne Iuluin, in Plibus Opera in non minus essem per litur stylain perit ut erant Pii ante collicem iteratin exploratum illa utcun Pae restituere stilia uerant et pravis primae editionis scripturis livli sicati longissime saepe a vero aber raverant. Nam praeterviam quod codicis palimpsesti prima saepe erui amplius neutit scriptura, quomodo eclogari orii in licentia in omni-

7쪽

IVPRAEFATIO.bus illis Excerptis Constantinianis sit versata praeter orationis perversi uitem Livii et Diodori Polybium coinpilantium aliquoties prodit comparatio. Multu expeditior res suu in Excerptis Constantiniani de virtutibus et vitiis tituli, prini una ali Valesio Parisiis a. 1634editis ex codice, quem hodie Turonibus servatum eiusdem qui-ilem esse exemplaris in ipsius lis uin tuleratoris scripti, cuius partein constituit Vaticanus ile sententus, dixi praelatione ad Diodori editionem Parisinam a. 1845, vol. 2, p. III, sed lectu multo esse laciliore in liana Vaticanum palina psestia in sponte intelligiti ir. I e Pio nilper etiam ad Ioannis Antiocheni eclogas accitratis sinae collato ali Itilio Vollent,ergio in libello Berotini 1861 edito. via tenus Polyesana continet, ita scrilutΕ. Grosius praelatione ait suam Dionis Cassii editionem vol. 1.

,, XII. Extra iis de Polybe. Iis continencent sol. 257 verso, avec te titre: IB. Περιαρετῆς και κακίας. Au haut de la page, on lit: ἐκ τῆς ἱστορίας Πολυβίου Μεγαλοπολίτου. Iis continuent bisq'au sol. 260 verso, vii se terintne par les Inois συντάξεως ἄπρακτοι, aprhs les queis it y a une in terraiption: car les mois etουσης τιμωρίας par Iesmaeis te sol. 261 recto continence, soni partie il'un fragment de Diodore de Sicile. La seconde serie des extralis de Polybe se tro uve sol. 106 Pecto, eo minencant par les mois oτι οι Αἰτωλοί. De la ausol. 109 verso. on lit divers extralis des livres IV ' et V . Ala ligne 17 verso de ce solio coninaen ce te Dagment οτι Αεύκιος, te prenater de Polybe dans II. de Valois: les extralis decet historien continuent saris intermiption, rus Iu'au sol. 121 verso, Pii finit par les mois πάντων των τῆς Ἐλλάδος. L 'indieation infra, p. 316. ecrate ali peu au-dessous, est exacte, puisque te sol. 316 conamence par Ies imois καλῶν ἡ πατρίς qui soni sui te ait sol. 121 verso. Du sol. 316 recto au sol. 323 verso, troistente geme des extralis de Polyhe. Le sol. 323 verso finit par les mois των πεζῶν και των ἱππέωπι απλῶς γε. Au has de la page se

8쪽

verso.

La petatriἐme serie des extra iis de Polybe va du sol. 300 recto au sol. 315 verso, finissant par les Inois: και νωθρός, ως ἀκούω, avec te renuoi remιrre ad pag. 293. Cette page comnence par les Inois και πολυ κεχωρισμένος : iis soni suile au sol. 315 Verso. Du sol. 293 recto au sol. 299 verso, cinquieme serae des extralis de Polybe. Le sol. 299 verso sinit par tes mois τω βασιλεῖ. Au-dessous. on lit infra, p. 269: c'est evi leniment supraι vi'il saut ecrire. Du sol. 269 recto au sol. 273 recto, siaeteme et demit8res e des extralis ile Polybe. Iis finissent a la ligne trei risinaedu sol. 273 recto, comme l'attestent ces Inois: τελος τῆς ἱστορίας Πολυβίου Μεγαλοπολίτου. De lolio ruin ordine mire perturbato in codice cons quae ilicain infra ubi ite fragmento ex titulo περὶ ἐπιβουλῶν in codice Escorialensi coiiservato again. De desectu soliorum 48 codicis ulule ductus est v. ad

14. 12, 2.J

De excerptis vero ex titulo de legatis, quae Fulvius Ursinus e litterat Antverpiae a. 158 2, sed ut ile libro unde duxisset .,Polybii fragmenta quaedam ab Ioanne mio lam Constantinopolitano collecta. vii Ro. antiquitatem in capita et locos

communes vigesserat , eunupae . .a Isenilis pene lusinitis vin-

licasset parum perspicue esset Iomautus, ut ego iam ad Diodori Eclogas vol. 2, patri. 2, p. III, eram conquestus, multo nunc explicatius dicere licet post ea quae de liuius tituli codicibus, quum ne Schweigliaeuseri qui lem vol. 2, p. XIV seqq. diligens disputatio Dinnia expedivisset, ilisseruit Ernestus Schulgius in duaestionibus criticis de Excerptis Constantinianis, Bonnae 1866 editis. Qui sic p. 20: . Quoniam Ursinus de libri sui anilii tu et aetate accuratius nos non edocuit, percomno te accidit ut ii ipsi libri quibus usus est in Italia inventi et inspecti sint. Proficiscendum igitur nobis est ab iis viae de his libris relata sunt. Codices graeciniss. regiae bibl. Borbonicae descripti a Salvatore Cyrillo. Neapoli 1826. II. p. 317. cod. 239. III. B. 15. ubi quod bis Iegitur περὶ πρεσβειῶν pro περὶ πρεσβεων, nisi Crrilli id errori

9쪽

VI PRAEFATIO. lebetur, uni eunt tituli sic scripti exempluin Scli ve igh. vol. 2. p. XIV seq.ὶ esse videtur. J Partein igitur illoriana excerptor ne codice Neapolitatio III. C. 42. cliart. saec. XVI. edidit Ursinus.1Iic liber, in quo notae nrarginales ali Ursino adscriptae insunt, legationes a gentilaus Bolna in imissas e Polytilo, Diodoro cuius etia in exc. 22. quo i ad alteram partein legationitin. ab Ronianis ad gentes naissaritim, periinet inesse ilicitur. duade confusione ego dixi ad Diodori vol. 2, pari. 2, p. 247, ulli Niet,ulirii memoravi sententiani de ilualnis tui ius tituli partibus, quartim altera missos ad Boinanos te tos, altera missos ab Romanis tenuerit, notavique non soluin utriusque inter se, se i etiam ciun legatis neque ad RoInanos neqite ab Ronianis inissis constasionein in libris fiuius titilli. L. D.)J, Ilione. AITiano, Appiano excerptas complectitur, ita talnen iit quae eius generis eclogae Polybianae tricesiniae sextae praecedunt desiderentur. Alterius co scis, mii legationes Rui normincontiit et, Vaticani 1418 ex illaris Ursini cliart. saec. XVI, Iraecest ratio ut legationes e Polybio excerptas 6 - 9. 11 - 14.16.15. 20. 17 - 19. 21. 23-32. 34-36 nitIn. Ursin. , seirantur Ioannis Antioclieni nouune et Iirevi de singetulo Piario excerpto praescripto interposito οτι επι λευκίου ποστουμίου και γαίου κλαυὁίου υπάτων ταραντίνοις μεν ἀποίκοις οὐ- σιν ελληνων, οἰκοὐσι δε της ἰταλίας τὰ ἔσχατα, ρωμαλι πολεμεῖν ἔγνωσαν οτι ὁη πρεσβευτὰς σφῶν παρὰ τον κοινὸν απάντων νόμον λόγοις τε και εργοις ἀσχημοσι περιυβρισαν ποστουμίου τε του ναυαρχήσαντος την τήβηνον. Cons. Polyb.

23, 4-5.J Dionysii Halic. exc. 1 - 5: lnec excipiuntur Polybii his: 1-5. 10. 22. 33. 43-45. 48. 55. 64. 67. 74. 90. 92. 108. 125. 133 - 136. 143. 144. Appiani 2. 4. 5.8. 10. 15. 30. editis. 22. Diodori 22. Cassii Diotiis 1. 2. 5 - 7. 11. 12.25. 26. editis. 43. e lito. 50. 60. 77-82. A qitibus si Polybii priora 6-36ὶ seclusa Neapolitano libro a incinnis, pleniis integerque est liber ile legationuius gentium. Ronianoruin legationes rei nent integrae. Hi ainbo libri onania quae Ursinus

pul)lici iuris secit excerpta continent praeter Polysii 124: hoc

tamen in libro Neapolitano, etiamsi contrit riuin adseritur. inesse vel olim insuisse inagis inclinor ut sinuam qiram ut e codice Aln-brosiano, quem uni curn eius generis libriim praeter illos duos Disiliam by Go l

10쪽

PRAEFATIO. VII in Italia esse scientes Ursino utriun ad Inaniun fuerit ii ene ignoramus, illini petitum esse credam. His libris cognitis iam illit,itari non potest f Schwel gla. Vol. 2, p. XVII: . . Ac subiit

etiam interdum sitit ita re ipsi ii a ne antiquium exenaplar an apo

graptium soliun ast Ursinum miserit Tarraconensis arctii episcopus. J quin Antonii is Augustinus nihil nisi partem qua ivlain legation una e suo eo lice ties emptam in Daliam miserit: ipsius enim libri tui mi illo plura continuisse constat. Nam de lilbroruni Italicortina archetypo si qtra erimus, certissimo p0SSunitis uti ipsius Atigiistini testimonio, quod ad has climcultates si I-perandas non luna a iiiiiiiiii in fa illi inierat tamen mii Milleri Catalogum in eplienae rule Lipsiensi a. 1849, n. XIII, p. 2, a lili tamentis qtii is lana locupletaverat. L. D.J ad totaen Piae est te arche lupo excerptartini legalion tun Pi aestionei,' expediendana miruna qtralitu In consert. Scripsit enim Augiistiniis a. l. VI. Kal. 0c t. a. 1574 a Γ Fulvium Ursinum se certo quo iam1 Iispaniae loco fraginenta invenisse historicorvin . quorum antiquissim iis esset Polybius f Antonii Augustini archiepiscopi Tarraconensis Opera omnia. Lalcae 177 2. vol. VII, p. 256. I et tere Italia ne di Antonio Agostino XLVI: , , In un certo tuo godi Spagna si e trovato un libro Greco, do vo si trovano bellis- sinii Dagna elati it historici antimat, di piali ho gia lina granparte ne te niani, e si copia li resto tilitavia. Se fossero tante perle, rubini, o ilianuinti, non si stimaret tanto. J: in eius

excerptis. libro XXXVIII proverbium illud τα μεν διδόμενα, cuius Cicero in epistolis ad Aui cuna s15, 17: 6, 5 fecerit

mentione na. Inveniri U. 143, lib. 38, 1) inesse praeterea in illo libro Dionysii, Dunlori, Dionis, Appiani, aliorit m excedipta. Habuit vero illem in inanilnis prooemium singulis excerpto mina volumi nilnis praefigi solitum: scribit enim in eadem epistola Constantini Porphvrogeniti tempore totam laistoriani in I. III locos conranun es esse iligesta in , liorum is, quem tenet at, vicesimis septimis numero de legationi inis Ronianoriina inscriptus sit . . . Ursinus vero, vii illius prooemium non accepit, ne necessarium qui lena iii ixit monere illas legationes nil ait esse nisi particulam qii an lain operis inulto amplioris sed i l ipsum significavit verbis viae initio posui, nisi laod perverse addidit