Historia Graeca

11쪽

VIII PRAEFATIO.εκτέον μου l, 13 insigne milii uiuetur esse argumentum, quantopere cossicis B auctor si te ac diligentia suppromnes alios emineat ceteri enim ni fulsam emendationem εατεον μοι osteriint, B soli1 ἐκτέον μου exlii Dens Verme sempturii vestigia servavae Egregia nutus codicis virtutes unu-maaeque omne nostrae uitionis pagina demonstrii et permagnu Sane oriam locoriam est itineriis, qui liuius litui Ope a dempta uinimam poterant ' sanari, omnesque ellenicon amatores no Discum dolebunt, Diod non ut Donitate, ita pliau ineolumitato primarius hic codex excellit, quippe Diem in septimo libri miseret me vuleamus esse mutilatum. Sed ne adeo Donum credas iunc codicem, ut vitiosis Omnuio careat lectioni 1s immo a Diumlat quidem omni genere mendorman, ita ut mouo voca Dulii, praesertim in sine versuum, modo toti Versus omissi sint, mouo ver Da mimam

in uulum temere immittata appareant, ii IV 4, 1 l. 12 οἱ γυμνοί extat pro τὰ γυμνά; luui etiam interpolationes non plane adsunt ut V 4, 29 ἀπεληλαμένος. At omnia nae vitiatam aperta atque absurda esse solent, ut vix simplicissimus uulsoue legentium decipiatur. Exemplar codicis B, uod nominainis, sic scriptum

rentur: itaque B scriptura ouam dicunt minuscula iuniore, qualis apud Gardinausemun palaeograpn Graec tab. VIII ex eo licinia saeculi duodecim depicta extat, scriptum ibisse suspicamur. Eimsdem codicis singulas paginas circiter

XIJm litteras continuisse uitae officitur, uo V 2, 32 post litteras luinoua ginta, V 4, 6 post quadraginta, ex V 3 18 post quiviraginta quinque, VI 3, 3 post quadraginta tres in

B pr. Voce quasdam salso repeti videmus. Quae res et ipsa codicem scriptura minuscula iuniore confectum fuisse document nouis esse possit uti oti nou tam multae litterae

in singulis paginis scriptae fuissent. Proxime ad codicis B virtutes accedit insiles codicis M,

tuocum limul duDia necessitudine iuncti sunt L. V ita ut universi quasi unam emeia11 familiam, quae securi tum B, qui singulari Diis suis lectionibus eminet, optime Olus ser- Dipiliroe by Ooste

12쪽

PRAEFATIO. IXvavit Hellenicon contextum. Itavio codicis M atiiritu iam primam considerare liuet. M - o lex murisianus Mediolanensis ius bom-Dycinus, Drauae quan dicunt folium minus. Scriptus est una eadempte manu anno 685 - 1344 post Christitu continetlas nucydidis dros VII et Xenophontis historiam Graecam. mmuni inveniuntur θουκυδίδου του λύρου στο-

ριων πρώτη, δευτέρα κτε. Sub finem της ὀγδόη ataua est

toxologia: δύξα σοι ὁ θεός. Dehido duo Dus foliis vacilis relictis emadu Xenopnontis historia Graeca, cuius sisti finem haec leginatur: - ἐτελειώθη το ς - β τε - Si immo ninargine additum est: θ εος κύριε βοήθει μοι. Totius Xenopliontea partis collationem fidissimam Ortunatus illa meum in usum consecit praeterea riderici Ril nisi amicitia et Gulielini Studemundi iis igni li Deralitate lactum est, ut ii Uri primi collationem inadem dianam flibri quinti tintianam in editionis nostrae commodum ad-nibere liceret Dent imo nonni illos huius codicis loco Folix Ramor in amicissinua et Antonius Ceriaui, celene1 rimae illius Dinliouaecae praefectus Deralissimus, derunt vel tertium inspiciendos curaveriant.

De scriptura nullas iuri idem Cenavi haec uot,is praedicat: I codico se uno do pii clitari e distinti or a suaserit 1 a. Ilibrarii diligentia etiam inde elucet, io per paucis locis ipse peccavisse videtur ii iis voci Dus reddetulis, quae in exemplari eius legebanturi Spiritiis loque et accentus non vitiose, sed suis locis ponere solet, ita ut eo l. Moptimo iuro inter εὐδιορθώτου nunmerandus ae Ompluri-Dias locis soliis omnium veriam Spiritum praebet. Item ii: apponetulo illo a od vocant tot sunscripto plus operae collocavis mann omnium reli storiam quo ad nil uimus Odicitui auctores. Quamquam haec ipsa librarii 1dustii prorsus inutilis suid, quippe quod non veram Xenopnontis scri uendi

rationem, sed sui aetati grammaticorum Ormus sequelis illud tota etiam tunc ponere non duDua Dat, a Di perpera111

positum esse nodie nemo nescit, ut VI 2, 33 et 4, 16 ὁραν,

VI 3, 18 et 5, 6 ἐαν, V 1, 20 et 4, 22 ἀθήνησιν, Ι 3, 3:ψ δέ πως, quin etiam III 5, 8 ω ανδρες Silpra nomina

13쪽

Huius eo licis Donitatem primus inlustravi Otto ie- manuus in bulleti de correspo11darice hellentque 1878 p. 133 scit, ii Di multas eius lectiones vulgavis, et in liuello, miei inscripsit Qua re criticae tractandae ratione Hellonicon Xenophonti textu constituendus sis, Parisiis 1879 p. 43 sq. sciti vir doctissimis p. 44 dentonstravi codicem

Am Drosianum pluminis locis veram xniuere lectionem quam

et unu inpiemmae reli*1omini Xenopnontis codicum Attamen simiis propter lio codicem illum Parisinum Ambrosiano inferiorem iuulicet, is prorsus salsus sit etenim prope nullus extat locus, Di, si codicenam non iuueremus, ex aliis verit

lectio non posset emat, ut I 1 5 δεούσαις); contra pennulli

sunt loci, qui, si codex B temporiam iniuria nouis ereptus esset, numquam recte possent restitui. Illud δεούσαις vero pro δεούσαιν aut codicis murosiani scriptor ipse aut evemplaris eius auctor coniectasse putandus est. Aria propinquitate cum codice Ambrosiano coniunctus est codex D. Hic est Parisinus Diiotnecae iam dicunt

nationalis 1642, olim Regius 2536 2236, codex nartaceus

vetustioris nota encore gras et sans ommi'), formae Piariae maioris, 2 centian altus, 20, 3 centim latus, saeculo XV nitido et eleganter scriptus, XXXV versi Dus in singillis paginis. Fol. 1 legitur 'πίναξ του παρόντος βιβλίου. Continet Xenophontis Hellenica sol. AI 61 med.; sol. 61' 63

vacua sunt; sol. 64 nil nisi picturae extant sol. 64 vacuum. Fol. 65 - 107 cinae Xenoptioniis ue1norii Dilia. 107 - 116

ενοφοντος, ιερων η τυραννικύς:' . 124-12 vacua. 128 - 208 Platonis de republica libri. 208 - 222 Platonis convivium συμπύσιον η περὶ ρωτος '). 223 - 227 me l. λάτωνος μίνως η περὶ νύμου. 228. 29. 30 vacua. 231 - 233

14쪽

ρίου καὶ γεμονικου. um 1 , soli vacua. 246 κλαυδίου πτολεμαίου περὶ τῆς των ουρανίων κύκλων κινήσεως usPie ad 250 med. ubi sermo a Drrumpitur in vota Du περὶ το κέντρον αυτου ἰσοταχος. um dimidia pagina vacua est relicta. Sequitur fol. 251 - 256 πτολεμαίου περὶ προχείρων κανύ-

νων, non sine si Duada in lacuuis, ubi singula vel luna verbi omissi esse vuleantur. a 263 4m secuntur excerpta ex

Appiano et Diodoro primuin παρεκβολὴ ἐκ του βιβλίου του ἀππιανου. λῆ ἐπιγραφὴ ρωμααον ἐμφυλίων σύγκρισις ἀλεξάνδρου καὶ καίσαρος - Appian de Romanormi bellis civilibus II e. 149-151 o IV 1-52 cod. E apud Men- deissonnium . um leguntur Bιοδώρου ταφαὶ ἀλεξάνδρου. Fol. 276 -277 secuntur Tου φιλη κυρου μανουὴλ του ἐφεσίου στίχοι εἰς τον βασιλέα λέξανδρον 'υ με τύχη δείκνυσι

καλύπτει χρύνος. UnusqDisoae Versuum accentum acuturm exlii de in syllaua paenultimu. Fol. 277 αυτου μεταφραστικοὶ - τινος των τουλουκιανο λύγων εἰς εἰκόνα χουσαν ἐζωγραφημένον τον του λεξάνδρου γάμον - θάλαμος δου νυμφικὴν φερων

κλίνην. Qui versus eodem illo metro compositi sunt. Fol. 27 7 - 27 7 med sine intervallo alii 'Rhilo, auro

tamen initiali distinctum auiditur ἀποσπασμάτιον, περὶ τῆς διαιρέσεως των ζώων εἰς ποικίλα εἴδη sic legitur in indies fol. 1 J σελάχια λέγεται σα των ἰχθυων λεπίδας - ἔχεικτε - καὶ ἄλλα οσα δωρ υ πίνουσιν. Hi eode locupletissimas admodum innute una manu

scriptus est nisi quod lassicis illius fol. extremam particulam a altera manu ortam esse apparet. Munae litterae initiatos minio pictae per totum contextum temere sparsae sunt sic, ut exemplum aderamus V 4 46 rraepositionis εἰς prima littera iuro colore esset. Item in singularitu paginariam summo margine minio adpicti Aunt iuronim numera: ἱστοριων πέμπτη similia. Recognoscendi emendandique Operis sui curam suscipem praetermisit ii Drarius quod quidem etiam in codice B potissimum nos uendit unde factum est, ut stupiessalis dicunt calami lapsus, voces

dimidiatae ut VII 1, 17 σικυ pr σικυονα, singulae litterae

15쪽

XII PRAEFATIO vel singilla vocantili omissa per lilii iit itaδε Ι , , repetitiones vitiosa V b, 2. VII 4, 33 alit,i aliivpie menda,

qualia temeritiato et casu nasci solent, in Dr 1iostro invenia utur . Nilii vero saepius in D accississe utemus piam vocaDiali alicuitis iacturam, ideOmio minime aiuliendi sui it rami ut Sauppius, vir alias de Hellenicis eliophonteis meri-USSinnas, multa oriam voca Dial Omim, quae in D solo uiissa Sunt eam ipsam, causam alniblicare ausi sunt aut a Marcii 3- lupo ali a Xenopthonte. Qui lotuod etiam ad lividinem uicta verrae lectionis mutatio saepissime occum ii non quia is ipse, mi nostrinu eo licen exaravia liae temere novare solitus sit; et ille potitis, cilii codicis D exemplar scripsis, id ero istaedam vitae-tur inmutasse Elim enim qui codicem D scripsit, Maamvis hicuriae culpa innino non possit ausolvi, munere tamen si iocum fide fungi stililuisse nec suas temere interpolasse emeII-dationes itide efficitur, 1od coa ruptelas, quas in exemplarisu deprelienssisse tui visus erat, signo Diodam auidit indicabat vel, uti ipse emendare aliqvul cupieuat, aperte coniecturam Suam legenti Diis commenda Diit, ut VI 1, 37 γραι - ματευς ερμηνευς, κάλλιον. Plurimis autem locis luce clarius apparet coulicem D

vel ' et, uti ei cognatione proximus est, uriam V X

lacuitos descriptos esse archetupo, Dr ios em, qu nos duos codices exarraveriant, uou adlatuito ullo altero cossice ex mei coniectura creuerrima illas lacunas supplevisse, unde huiuscemodi variae lectiones ortae sunt V 1, 10 βοηθον cum

lacuna alloio litterarum B M βοηθήσων πρις συμμαχίαν D. V I, 33 ευ B M ἐυενα διαβροα V. V 2, 20 το εἰς τους μυρίους Βα τους εἰς τους ἀκανθιους το εἰς τους συμμάχους . V 2 24 ἐλάττω χοντα δυναμιν ν εξαίρετον χοντα δύναμιν Ἀχοντα τοιαυτην δυναμιν . V 2, 29 καὶ γεῖται εὐθυς α και εται ευθυς και ρχονται .

Pleraque talia in apparatu nostro commemorare Super Se limus, quoniam ad indagaiulum i netypi lectionem prorsus inutilia suid quippe quod codices BC UM illos locos

16쪽

PRAEFAΤlo. XIII non lacunosos, sed incolumes sanosque sine ulla interpolation exlii Duro solent. Atqui depreliendiintur bis ter o et aliae Iaedam emendationes in V, Ias nequaquaI repudiare, Sed a Donas coniecturas in textum recipere debemus, ut IV 4, 18 πειpro ἐπὶ. Item VII 4, 38 singularem codicis D lectionem

παρύδου pro ceteroriun il roriim πόλεις non posse non in contexi iam admitti inter omnes Xenoplioniis eruors constat: quam quidem lectionem primariam ego Xenopnonti ipsi planali urrum isti, mi D scripsit, ira Duere malim renutu Inirituina explanandam esse suspicor, ut, nisi hoc loco codices B tL deficerent, credamus fore iit aut in utrociuo aut in alior- utro eorrum eadem illa reperiretii egregia lectio. Ceterrum eiusmodi loci in cod. D stant rarissimi ne pio

hac do causa omnes huius codicis lectione in apparatuin nostriam admittere oporte Dat, Sed tamen quoniam inter amnes suos MLJ naiid oriremiam occupat loci in eaoue D riam stii ps ad constituendum textum p rsus est necessaria, eam ob rem coulicem D non ieglegendum ess titilicavinius.

At sunt fortasse, qui Sauppi potissimum auctoritate freti

multo pluris euin aestiman tum esse censetint. Sed fugit eos ni salior no illum ipsum valden viritu de Xenopnonte nem-tissimum satis accurata usum esse collicis collatione esseniim in adnotatione critica, quam editioni suae praernisu , cuam

δημίας. IV 8, 9 non εἰ ἐώ legitur in D nee in ), sed

17쪽

εἶναι. V 2 4 non exuibe προκαθημένοις ne V, sed προσκαθημένοις. V 2, 5 διοικοῖντο omis. D. V 2, 14 D non ha Dei; αὐτοπολῖται, sed αυτοι πολῖται. V 3 8 in D non legitur ἀγησιλάου, sed ἀγησιλάω. V 4 19 D non exhibe δύω, sed so. V 4, 26 D non exnibe σωτηρ αὐτ2, e σωτηρα αὐτ id est σωτηρα αυτον. V 4 27 D non haDe εἴ που, sed aperte εἴ ποι. VI 5, non παλάντιον acriuiti, sed παλλάντιον. VI 5, 30 non προῖ legitur in D, sed προσι . VI 5.50 πέληλύθεισαν sie ' non recte adnotatum videtur a Sauppio, nani priorem accentum non legimis in D. VII non habet 6μῖν, sed μῖν. II 1 9 non legitur τούτους, Ee τούτοις. VII 1, 33 post ἀθηναῖοι omisit D. VI 3 7 δίκαια non legimus in D, sed δίκαιον. VII 3, 10 μετέρας non haneti, sed μετέρας. VII 4, 8 μεθ' υμῖν exhibeti ore. VII 4, 23 non τε ἀπέθανον est in D, se 1 οι γε ἀπέθανον. VII 4, 24 Do ἔστασαν , se ἔστασαν. VII 4, 26 non taὶ τὴν πύλιν, sed περὶ τὴν πέλον. VII 4 35 πέμψαντας xni Dei etiam D, ne pae ea mera obeti coniectura est VII 5, 9 α post δειπνοποιησάμενος non deest in D. Αωρ aod etiam indoesius haud pavea de eodicis lectionibus rottuli falsa, nec tantias tuis in roni fuisse Piod

denuo hunc codicem curavimu inspiciendum. Arta quadam cognatione cum lio Parisino Onaerere codicem Venetiam V supra demonstriivinuis transeamus igitur ad huius indolem contemplandam.

Est autem Venetus Marcianus 68 Meuli XIV XVc artaceus sonuae quam dicunt quariae maioris, folioriiΠ1 numeris insignitoriin 184,28 centim altus, 19,3-20 centim. latus in ea parie, quae Hellenica continet, singulae pagina XXXII versus xniuent, aliut etiam XXXVII occurriant. Fol. 1 -77 legitur aενοφοντος ἱστορία ελληνική. Sequitur Agesilaus sol. 77 -85 . um leguntur memora Dilia sol. 86 - 125 tum hipparchicus, qui a iurario appellatur λύγος - fol. 125 - 131 do re equestri λύγος fol. 131 - 137 de Lincedaemoniorum repudite. λόγος. - fol. 137 Di iligo by Ooste

18쪽

tem paginae vacuae sol. 183 - 184 - fragmentum memoraudium. In principio libri glutine insecta est leonis Marciani imago aere excusa Mino 1722 inhaque legitur ni titulus: Hieroum Venerii quiris ac D. M. Pri curator S Prae

sidis curia.

Fol. 4 legimus:

ξενοφοντος τὰ λληνικά. πομνημονεύματα. ππαρχικύς. ἱππικύς. λακεδαιμονίων πολιτεία ἀθηναίων πολιτεία πόροιο περὶ προσόδων οικονομικύς συμπύσιον περὶ κυνηγετικῆς. βησσαρίωνος καρδηνάλεως του ον τούσκλων:L ocus 62. Xenophontis que sequuntur 1ucydidem de dictis et factis socratis memoratu signis et alio quedam eius Orationes

Car 'usculini: In prior codicis parte usoue ad sol. 112 pauca ea, quae lorarius ipse miserat, a. aequali aodam in mariuendidissima scriptura adiecta sunt in altera parte hisdem

correctoris manus iam non apparet, sed posterioris aevi noui Oali atramento et ductu pinguiore emendationes suas attulit; illiden multae leguntur glossae marginales inane ac Super vacuae. Eiusdem ulterius partis contextus eum nimiis oua-pendiis scriptus est non sine multis ruenes et lacunis. Prior autem purS, Uaamellenica, et Agosilaus et memoranilia paene tota continentur, mulso nielius scripta est, ita ut magna lati lenon invignus videatur illo liurarius. Qui quam paene anxia cum de ac siligentia exemplar suum irrui scripseris inde potissimum incitur, Pio nonnulius locis, Di quid amini certe expiscari in visus est, duustationis Signa, quaedam adicere non praetermisit Graece en acie Dat: si factum est, ut hic illic, cum ceteri codices falsum spiritum praeueIent, in V solo emas invenit utiar, ses 5 11 12. Idem solus recte Scit Du Κροκίνας Ι 3, , uni ceteri O lices exhi Dent κρωκί-

19쪽

XVI PRAEFATIO.

νας ontextum lite illic correptum esse optini intellexit se aut signum uididit corruptelae aut siserte diei locum esse depravatum ut V 4 43. VII 4 31 GH. Deniquo nonnulla a codicis V auctore recto videntur esse coniectata ut III 5, 15. IVG, 6. VI 1, 15 etenim ad arcnetvpum vix

una hariam scripturariam inopalarium Videtur esse reserenda Plumina vero in V et audacissime et falsissime mutata sunt.

Exempla lupio iam a Dindorfio in ed. x praes sic naues collecta IQ, 35 in ceteris Dras legitur: γις δε ε της Λεκελείας ἰδῶν πλοῖα πολλὰ σίτου ει Πειραι καταθέοντα ουδεν φελος φη ειναι τους με αυτου πολὐν ὁ χρόνον

Ἀθηναίους εἰργειν της γης, εἰ μή τις σχήσοι καὶ με ὁ κατὰ

θάλατταν σιτος φοιτα κράτιστόν τε εiναι και Κλεαρχον τον

'μμφίου πρύξενον ὁντα Βυζαντίων πεμψαι εἰς Καλχηδύνα τε

και Βυζάντιον δόξαντος δε τούτου, πληρωθεισῖν νεῖν ... πεντεκαίδεκα στρατιωτίδων μὰλλον η ταχειον χετο. καὶ αυτο των νεῖν τρεις ἀπόλλυνται, τ λ. etsi ni particula

inter tau et Kλεαρχον sine ration interposita vitium latero pro lit Veneti tamen Euri supplementum post φοιτα pergentis: - δε Λακεδαίμονι καλον δοξε τοῖς τέλεσι Κράτιστον τε τον Ἀριστομένους, καὶ Κλεαρχον τον Γαμφίου . . . rursus alietur movet difficultatem, duplici qui sequitur singillari sχετο αυτ non congrmento iam cum duplici nomino Ct alisti et Clearent. Quouis uterque singularis ceteris tuu- tum in lium legeretur, qui alter nomine carent, Uacile o sillis a correctore illatum crederet potius iam Venet nomen prius. Nunc cum utem singularis Dis sit in hoc grammatici fraude nomen prius illatiun esse in Venetum eo est pro Da- Ddiu quo minorem veri speciem cetera eius liadent italia supplementa. Veluti cum V 1, 13 - ὁ τούτου οι Λακεδαιμόνιοι Τ ελευτίαν α ἐπὶ ταύτ)ὶ ἐκπεμπουσιν ἐπι ταύτας τὰς ναυς ναύαρχον Δ ἴδε εἶδον αυτον ηκοντα ι ναυται, υπερήσθησαν. ὁ δ' αυτους συγκαλέσας εἶπε τοιάδε, lacunas ex iiDris meliora Dias in varietate scripturas adnotata et hie

hil et formas singulares ut mληνη pr Πελλήνη, Τερκυλίδας Ρ ερ-κπιλλίδα similia ' Hic in inaruine legitur: η τουτο ὁ χωρίον ἐσφαλμένον.

20쪽

Ρ ΕFATIO. XVII iii rarus indicatas da explevit: Ἐκ δε τούτου ο μεν Λακεδαιμμύνιοι εἰδότες καὶ πρότερον ὁντα ἄριστον ελευτίαν και αυἐπὶ ταύτη τη πράξει ἀρμύδιον ἐκπέμπουσι ναύαρχον ς γη-

σύμενον του εν Αἰγίνη ναυτικου τουτον ἰδόντες κοντα πάντες οἱ ναυται περήσθησαν. ο δ' αὐτους ἀσπασάμενος καὶ συγκαλέσας εἶπε τοιάδε, Didi nutu paulo ante: Ουδε γαρ τω Ἐτεονίκόηθελ ον οι ναυταιJ καίπερ ἀναγκάζοντι ἐμβάλλειν, sic: Ου γαρ το τεονίκω γελον υπακουειν καίπερ ἀναγκάζοντι ιμβάλλειν, cliuod veruilin etiam Stepilania insere Dati, Sedraclinei ter recte optuliavit olim III 2, 27 Anουμενης δε της χώρας και υσης της στρατιῆς περὶ Κυλλήνην βουλόμενοι ι περὶ Σενίαν τον lium omnes o λεγόμενον μεδίμνω ἀπομετρήσασθαι το παρὰ του πατρbς ἀργυριο δι αυτῖν την πύλιν vel ii Monclavius, Oυς υλείους atae Dat Selinuider)προσχωρησαι τοῖς Λακεδαιμονίοις εκπεσόντες ἐξ οἰκίας ξίφη εχοντες σφαγὰς ποιουσι, Ῥaod est in Veneto λεγόμενον μεδίμνω ἀπομετρήσασθαι τἀργυριον πολλον πῆσα νεπλήσθη

στρατιά συσπειραθέντες δε τινες των Πλείων καὶ περί τινα συνελθύντες οἰκίαν, ἐκπεσόντες τε ε αυτης, σφαγὰς ποιουσι Ρramitin defeetia et ipsi in lavorini inter τἀργυριον ει πολλον, deitulo non intellegitur ovile pii l exercitus hic agat neque cur τινες τῖν λείων, sat hianavi περί τινα συνελθύντες οἰκίαν ninilominu ἐξ αὐτῆ erumpunt, listinguuntur a Xeliin, que in Agulis et Lacedaemonioriim iospiter PauSalitas caedis sacri aucto rom in i Dra tertii capite Octavo. OITO si O l

3 18 Ἐπεὶ δε υδεὶς ἀντεξηε αυτω, τότε της λυνθίας εἴ τι πίλοιπον ην δίου καὶ εἰς τὰς συμμαχίδας ἰωναυτον φθειρε τον σῖτοπι ορώνην δε καὶ προσβαλῶν εἷλε κατὰ κράτος, Venetus praeue sonas I ορώνην δε καὶ Θερμην προσβαλὼν εἷλε κατακράτος, coniectural esse non percipientis in particulae καὶ tanto cro liuilius, plod eadem Ossensus Leon lavius inutilem feci coniectiiraua και ορώνην δε. Qi iocum mire consentit in alia nillil veriore conio tui a IV8 4 Ἐστι δὲ υ ουτως ἔχον εἰ τη ναυμαχία κρατήθημεν, ουδεν ἄρα τι ἐσμεν, inserens iit ille, OS εχο particulam