Sophoclis Tragoediae septem ac deperditarum fragmenta emendavit, varietatem lectionis, scholia notasque tum aliorum tum suas adiecit Carolus Gottlob Augustus Erfurdt, Aa. Ll. M. gymnasii Merseburgensis collega 3. Accedit lexicon Sophocleum et index v

31쪽

στυγερων τε γόων, ἔς τ' αν λευσσω παμφεγγεῖς αστρων ριπάς, Ios

v. Io . s. 6. Sic constituit locum Hermannus ad Heeub. p. 76. eum in edd. tum antiquis tum Boinckiana legeretur hune in modum: στυγεροῦν υ γοων,' et ' αν ολεύσσω παμφεγγεις ἄστρων ιπάς, λευσσω δε νον π. IO7., μη ου semper est monosyllabiim. Inepte Trael inius harum vocularirin priorem praeemlenil versiai contribuit, ut fieret dimeter acatalectus. BDaneh. v. Io9. Ienens in versus serie προφαίνειν : sed pro varia Iectione superscripturn προφωνειν. v. 11a. Sic dedi mina Hermanno ad Hecub. p. 76. . Vulgo exhibetur locus hac ratione: σεμνα- τε Θεῶν πῶδες ιννύες,

Articulum a. querit Aldus et eodd. omnes veteres, Ienens squoque et omnes Iohns i agnoscunt, Triclinii stupor eseeli. metro pariter ac seruata laboranis. Namque ut versus digessit iste, ne versus quidem sunt iudice Brunckio. Clau-' dieat uterque in ultimo pede, et posteriorem dehonestat ea insura. In priora scribere saltem debebat Eρινύες, unico ν; nam si geminetur litera , iaciunda syllaba eorripi

nequiti is e Bruaerius edidit r

32쪽

αδίκως Θνήσκοντας ορατε,

τους ευνοὸς υποκλεπτομένους,

σεμναμ τε Θειοῦν ποειδες Ερινάες, - τοῖς ἀδικῶι sic λησκοντας fino, quem ordinem defendit his verbis: si Imathius et Parisinus editor notarum silarum ad hune locum operam eonipendisaincere debebant. Non animadverterunt systema hoc anapaesti- eum minus regulare esse, quippe in quo praeter solita metra. basin, paroerniacum et dimetrum atatalest. sint etiam dimetri brachyeatal. plurimi, quales duo primi, decimus nonus, et hicee. Verum hae ipsa nota facile earemus. Iolinsoni eodd. dant ἁλκους. v. II . Rursum feeutiis sunt Hermannum I. l. Aldus et Bru-bach. omittunt κώ. Alli omnes suppediuini τους τας ευνὼς

v. II7. κοω μοι libri omnes recte. Bri nchlus perperam κα- μεί, quod non sine vi quadam adhiberi AIet ac pleriunqualia, ut et opponi aliquid possit. v. Iro. Aldus et Briit,aeh. ἰώ. v. I 22. ακόρεστον. Sic Aldus, Tilrne Steph. Camer. et eod.Ienensis. In membr. D. E. Brunckn eod. et Briabach. ed. legitur Mόρετον, in T. ακόρεστ.

33쪽

. τον παλα ι εκ δολερας ἀλωτατα ματρος αλοντ' απάτρας δε γαμέμνονα, κακα τε χειρὶ πρόδοτον, ως ο ταδε πορων Ias

v. 127. In Aldina et reliquis antiquis edd. legi tu . ώ γένεθλα γενναία ν πατερων. Vocandi advectium u , quod libri' omnes adgnoscunt, hic , ut infinitis aliis in locis, e glossa trepsisse videtur. In aliis veteribus libris scriptum γένεθλα, in aliis γενεθλα, ut infra 2 26. 22 i. In E. γέννεθλα. In 'Τ. sie Wersiis legitur : ω γένεθλα γεναίων τοκέων. Voci γε- ναίων superscripta glossa τα μέτρον. Inepte. Est tamen haec ipsissima lectio quam commendat Hexthlus, vel sumque dactylicam hephthemina erin esse ait, quod ei eone edendum non est, nisi ostendat anapaestum in daetylieoveisa ieeipi. τοκέων meus eXhibet in textu, et E. pro varialemone, quam, ut poeticam, amplector, versumque sic lego: in γενέ3λα γονοειων τοκέων. Clim antistrophico congruit:

Uterque Mineter est anapaesticus eatalesticus, non qualis esse debet paroena lacus in regulari systemate, qui ante eat lecticam syllabana /napaestum semper habet, sed quales ni illii reperiuntur in cli oricis canticis, quorum syllaba cata. . lecti ea vel spondeo vel dactylo subjicitur. Brune h. Cod.. Diuiti eo by ooste

36쪽

αχος ἐφάνη βροτων,

u. I6 I. vulgo duos efficit, quorum prior est oν - ακαματα. v. iba. Cod. Ien. ἰχνω, et sie sere semper liiurarius hanc vocem notare solet tum In Sophoclis versibus, turn in Scholus. Detivavit eam ab Iκνos. v. I64. Od. Ieu. α σα εἶπεν καα. - λοχετο.

37쪽

Θάρσει μοι, Θαρσει, τέκνον. αγυντ. β .

38쪽

ὰς φίλος ου τις ανηρ υ περίστατα, ἀλλ απερώ τις εποικος, ἀναξία οἰκονομω Θαλαμους πατρίς, ἄδε μεν 18s

δειναν δεινους προφυτεύσαντες

μορφαν, Πτ ουν Θείς, ειτε βροτῶν

I πασαν κεινα πλεον αμερα

39쪽

v. 2oo. τοῖς ἐμος σε πατηρ. Sic legendum, ut versus antiis strophico congruat, ο φρα με βίος δκη. Perperam vulgo tan, quod ex glossa in textum migravit. Brunck. v. st I. αικεις. Sic scribi debuit ex metri lege. Perperam vulgo αεικεις. Tun χροοῖν, non χεροῖν Iegendum. Versus est anapaesticus. Bra1nth. v. a 4. Cod. Ien. Turn. Steph. canter. οῖς ο μέγας θυος ολυμπιος. v. 2Ο8. Cod. Ien. φράζου μη πρόσω. . 2II. αλωs. Perperam in libris αακοῦς, ut paulo ante Mis-κεις. B r u n e k. Diuili oci by Corale

40쪽

v. et I6. In Aldina et in veteribus codd. Ienensi quoque legitur: ἐν δων,ῖς ηναγκάσθην, εν δεινοις. Geminata praepositio a mala manu est: ea sublata concinnus fit versus tetrameter dactylicus, antithetico suo par. Inepta est Triclinii interpo- . latio, εν δεινοις ἀναγκασθην λ . B r u n c E. U. 2II. Cod. Ien. ου γ λαθει. V. 22O. οφρα μs βίος ἔχε . Sic libri omnes veteres. Sane proelivius erat, in straphico versia et os . setoo. In pro renreponere, quam Iecti ovem liuiusce immutare, ut iacit Trmel inius, O α μ' ἐκ λη βίοτυς. BOIII etc. v. 22I. ταναο ποτ' G, g φιλία γενέθλα. Sic edidit Aldus, Urub.) ut seripiti in est in meinbr. et aliis omni triis codici iabiis veteribus. Versus est dimeter anapaesticus. Proinde insitopllico ao6. ao I. vere en.cndavimus Heathius et ego: Diuitiam by COOste