Bibliotheca historica Ex récensione et cum annotationibus Ludovici Dindorfii

481쪽

LIB. XIII. AP. XVIII. XIX.

ἐπιβολῆς Νικίας δὲ συνεβούλευε καταλιποπιαῖτας - διὰ της μεσογείου χωρας πρω τὰς συμμαχίδας πόλεις ἀναχωρεῖν ψ πάντες μογνώμονες γενόμενοι - νεῶν τινας ινεπρησαν καὶ ταντην ἀπαλλαγην παρεσκευάζοντο. φανερου οντος οτι τῆς νυκτος ἀναζεέξουσιν, ρμοκράτης συνεβο

λευε τοῖς Συρακοσίοις ἐξάγειν της νυκτος απαν τοστρατόπεδον καὶ τὰς δοὐς πάσας προκαταλαρμισθαι. ου πειθομένων δὲ των στρατηγῶν δια τοπολλους μεν τραυμαπίας εἶναι - στρατιωτων, χρπάντας υπο της μάχης κατακοπους πάρχειν τοῖς σώμασιν, πέστειλέ τυνας των ἱππέων ἐπὶ τημ' -- ρεμβολην των ω ναίων του ἐρουντας ὁτι προαπεστάλκασιν οἱ Συρακόσιοι τους τὰς οδους καὶ τως ἐπικαιροτάτους τόπους προκαταληψομένους. - - σάντων δε των ππέων το προσταχθεν δη νυκτειουσης, οἱ μὲν πινναῖοι νομίσαντες των εοντίνων τινὰς εἶναι τους δι' ευνοιαν ἀπηγγελκοτας διεταράχθησαν ου μικρῶς καὶ την ἀπαλλαγην περι- θεντο περ εἰ μη παρεκρουσε -- , σφαλως νωι ἐχωρισθησαν οἱ μεν οὐ Συρακήσιοι της μιρας υποφωσκούσης ἀπέστειλαν τους προκαταληψομένους τὰ στενόπορα των δῶμ' οἱ δὲ των Ἀθηναίων στρατηγοὶ διελόμενοι τους στρατιωτας εἰς δέ μέρη, κῶτα μὲν σκευοφόρα καὶ τους ἀρρωστους εἰς μέσον αλαβόντες, τους δυναμένους μάχεσθαι προπε σθαι καὶ τραγεῖν τάξαντες, προμαν ἐπὶ Κατάνης, ῶν μὲν Θημοσθένους, ων δε Νικιου καθηγουμένων. 19χί δὲ Συρακόσιοι πεντήκοντα μὲν τὰς καταλειφθειρο- ναν ἀναψάμενοι κατηγαγον εἰς την πόλιν, δε ηβιβάοαντες δὲ ἐκ των τριηρων παντας καὶ καθωπλίσαντες μετὰ πάσης τῆς δυνάμεως κολουθοφ

482쪽

τοῖς 'Aθηναίοις, ἐξαπτόμενοι καὶ βαδιζειν εις τοὐμπροσθεν διακωλύοντες. ἐπὶ τρεῖς Ἀμέρας --

γον ευθυπορεῖν προς την συμμαχον Κατάνην πα- λινοδίαν καταναρο αντες ποιησασθαι δια του κλωρίου πεδίου, προ τω σινάρω ποταμ περικυκλώσαντες ἀπέκτειναν μεν μυρίου οκτακισχιλίους,

ἐζώγρησαν δὲ ἐπτακισχιλίους, ἐν οἷς κά του στρατηγοῶς ημοσθένην καὶ Νικίαν οἱ δὲ λοιποὶ διηρ-io, 'ησαν π των στρατιωτῶν. - γαρ θηναῖοι δπάντοθεν ἀποκλειωμένης της σωτηρίας /αγκά -

σαν τὰ πλα καὶ αυτους παραδουναι τοῖς πολεμίοις τούτων δε πραχθέντων οἱ Συρακόσιοι στήσαντες δύο τρόπαια, καὶ τὰ των στρατηγῶν ὁπλα πρωὶ ἐκάτερον προσηλώσαντες, ἀνέστρεψαν εἰς θν LOAta'.

τε μὲν οὐ τοῖς θεοῖς ἔθυσαν πανδημεί, 4τὴ δ' υστεραία συναχθείσης ἐκκλησίας ἐβουλευοντο πῶς χρησονται τοῖς αἰχμαλώτοις. ιοκλῆς δέ τις, των δημαγωγῶν ἐνδοξότατος - ἀπεφηνατο γνώ- ει μην ς δέοι τους μὲν στρατηγους τῶν θηναίων με αἰκίας ἀνελεῖν, τους δ' ἄλλους αἰχμαλώτους ἐν μον φ παρόντι τεθηναι πάντας εἰς τὰς λατομίας, μετὰ δὲ ταλα τους μὲν συμμαχήσαντας τοῖς ναλις λαφυροπωλησαι, τους δ' θηναίους ἐρ- γαγμένους ἐν β δεσμωτηρίω λαμβάνειν, αλφίτων

δύο χοίνικας ἀναγιφωσθεντο δὲ του ψηφίσματος ἴ' μοκράτης παρελθὼν εἰς την ἐκκλησίαν ἐνεχείρει λέγει, ν ως κάλλιόν ἐστι του νικαν το την νίκην ἐνεγκειν ανθρωπίνως. θορυβουντος δε του θῆμουχω καὶ την δημηγορίαν οὐχ υπομένοντος, Νικόλαος τις,ἐστεο ὶuένος ἐν τω πολέμω δυοῖν υἱων, ἀνέβαινεν ἐπὶ τὸ βῆμα κατεχόμενος υπὸ των οἰκετῶν διὰ ὀ

483쪽

γῆρας ον λ εἰδεν ο δημος, ἔληξε του θορυβου, νομιζων κατηγορήσειν τῶν αἰχμαλώτων γενομένηςM7ουν σιωπῆς ο πρεσβύτερος ἐντειψεν ρξατο των

λόγων.

20 Tων κατὰ τον πόλεμον ἀτυχημάτων, ανδρες Συρακόσιοι, μερος ου ἐλάχιστον θω μετέσχηκα δυοιν γαρ υἱῶν γενόμενος πατηρ ἐξεπεμψα μεν αὐτους εἰς τον περ της πατρίδος κίνδυνον, πε- δεξάμην δ' ἀντ αὐτων ἀγγελίαν η τον ἐκείνων θά- νατον ἐμήνυε δῶ καὶ καθ' ημέραν ἐπιζ ῶν την ih συμβίωσιν καὶ την τελευτην ναλογιζομενος ἐκεί - νους μεν μακαρίζω, τον ἐμαυτου δε βίον ἐλεῶ, πάν-

των γουμενος εἰναι δυστυχέστατος. κεἰνοι μεν

γαρ τον φειλόμενον φυσει θάνατον εἰς πατρίδος σωτηρίαν ἀναλώσαντες αθάνατον εαυτῶν δόξαν οκαταλελοίπασιν , εγῶ ε ἐπὶ της ἐσχροτης λικίας ἐρημος ων των θεραπευσόντων το γηρας διπλουνεχ το πενi Gς, τὴν συγγένειαν αμα και ἀρετὴν επιζητῶν ' σφ γαρ εὐγενεστερον τελεωτησαν , τοσουτ ποθεινοτεραν το περ αυτων μνήμην κατα- Nλελοίπασιν εἰκότως οὐ μισῶ τους Αθηναίους, δι ἐκείνους ' πο των τεκνων, αλλ' υπο τῶν 50ἰκετων, ς ορῆτε, χειραγωγούμενος εἰ μὲν Ουνεώρων, Ἀνδρες Συρακουιοι, την παρουσαν νε-

στηκεναι βουλην υπὲρ θηναίων, εἰκότως ν καὶ Βδια τὰς κοινὰς της πατρίδος συμφορὰς καὶ δια τὰς ίdίας ἀτυχίας πικρῶς αν αυτοῖς προσηνέχθη ἐπεὶ δ' - τω προς τους τυχηκότας ἐλέω κρίνεται τότε κοινῆ συμφέOol καὶ προς παντας ἀνθρώπους

υπὲρ του δημου των Συρακοσίων ἐξενεχθησομένη, δοξα, ἀκεραιον ποιήσομαι την του συμφέροντος 2l συμβουλίαν. μεν οὐν δημος των Ἀθηναίων

484쪽

της ἰδίας ἀνοίας ἀξια κεκόμισται φωρίαν, πρῶ-αον ὰ, παρὰ θεῶν, μετὰ δὲ ταυτα παρ' μῶν των

ἀδικηθέντων. Ἀγαθ ὁ γαρ ἐστι το θεῖον του ἀδί- 2κου πολέμου κατι ρχομένους καὶ την αυτῶν περ Ο ου ἐνεγκόντας ἀνθρωπίνως νελπίστοις π

ριβαλεῖν συμφοραῖς. τίς γὰρ αν ηλπισεν - αίους,4 μύρια μὲν εἰληφήτας ἐκ φλου τάλαντα, τριηρεις

δὲ διακοσίας εἰς δεκελίαν ἀπεσταλκότας καὶ τους ἀγωνιουμένους ανδρας πλείους των τετρακισμυ- ρ ρίων, υτ μεγάλαις συμφοραῖς περιπεσεῖσθαι Ἀπογαρ της τηλικαυτης παρασκευης Γλυτε ναυς υτ'

ἀνηρ υδεὶς ἐπανῆλθεν, στε μηδὲ τον ἀγγελοsντα --οῖς την συμφορὰν περιλειφθῆναι. εἰδότες υν,

voρες Συρακόσιοι, τους περηφανουντας και παρα

οβ θεοις καὶ παρ' ἀνθρώποις μισουμενους, προσκυ-bMνουντες την τυχην μηδὲν υπὲρ ανθρωπον πράξητε τί γα σεμνον φονεsσαι τον ποπεπτωκότα τί δ' ἐνδοξον τιμωρία περιβαλεῖν ὁ γαρ ἀμετάθετον ἐχων την περὶ των ατυχημάτων ωμότητα συναδικεῖρο ν κοινην ἀνθρώπων ἀσθενειαν. -υδεις γάρ ἐστιν Οουτω φρόνιμος στε μεῖζον ἰοχυσα της , χης , φυσει ταῖς ἀνθρωπίναις δομεν συμφοραῖς ξείας της ευδαιμονίας ποιειται τὰς μεταβολάς. ροῶσί τινες σως, δίκησαν, καὶ της κατ αυτῶν τιμωρίας 5 εχομεν την ἐξουσίαν. οὐκοὐ παρὰ μὲν του δqμουχπολλαπλασίαν εἰληφατε τιμωρίαν, παρὰ δὲ των αἰχμαλώτων κανην ἔχετε κόλασιν παρεδωκαν γαρεαυτοὐς μετὰ των πλων πιστεύσαντες , των κρατούντων ευγνωμοσύνη διόπερ υ αξιον αυτοὐς κ της μετέρας ψευσθηφα φιλανθρωπίας. - μὲν Ουν ἀμετάθετον την χθραν φυλάττοντες μαχόμενοι τετελευτηκασιν, οἱ δὲ αυτοὐς μῖν ἐγχειρίπαντες ἀντὶ

485쪽

LIB. XIII CAP. XXI. XXII.

πολεμίων γεγονασιν ἱκέται οἱ γαρ ἐν ταις μάχαις τοῖς ἐναντίοις τὰ σώμα- ἐγχειρίζοντες - ἐλπίδι

μωρίας τευξονται τηλικαύτης, οἱ μεν παθόντες αναμ ονται την συμφοράν, οἱ χην πράξαντες ἀγνώμο νε αν κληθεῖεν χει δὲ τους της γεμονίας ἀντιποιουμένους, Ἀνδρες Συρακόσιοι, μη οὐτω τοῖς οπλοις εαυτούς ἰσχυρους κατασκευάζειν ς τοῖς τρύ- ποις ἐπιεικεῖς παρήχεσθαι. 22 Oἰ γαρ ποτεταγμένοι τους μὲν φόω κατισχώ-- τας καιροτηρησαντες αμύνονται δια το μωος, τους δε φιλανθρώπως φηγουμενους βεβαίως ἀγαπῶντες ἀεὶ συναυξουσι την γεμονίαν. - καθεῖλε την Μήδων ἀρχην ζ προς τους ταπεινοτέρους ἀμότης . ἀποστάντων γα Περσῶν καὶ τὰ πλεῖστα των ἐθνῶν 5 συνεπέθετο πῶς γαρμυρος ἐξ ἰδιωτου της Ἀσίας ολης ἐβασίλευσε -πρῖς τους κρατηθέντας ευγνω- μοσυνη Κροῖσον γουν τον βασιλέα λαβὼν αἰχμάλωτον - οπως ηδίκησεν, ἀλλὰ καὶ προσευηργετησε παραπλησίως δε καὶ τοῖς αλλοις βασιλευσί τε και 3 δημοι προσηνέμ. τοιγαρουν διαδοθεωης εἰς πάντα τοπον της μερότ ος απαντες οἱ κατὰ τηνυσία αλληλους φθάνοντες εἰς την του βασιλεως συμμαχων παρεγίνοντο τί λέγω τὰ μακραν καὶ τόποις, χρόνοις ἀφεστηκότα κατὰ γαρ τὴν ημε τερα πόλιν ο πάλαι Γέλων ἰδιώτου της Σικελίας λης γεμών ἐγένετο, τῶν πόλεων ἐκουσίωςM3εἰς την ἐξουσίαν ἐκείνου παραγενομένων ' PDO-εκαλεῖτο γαρ η ἀνδρος ἐπιείκει πάντας νθρώπους, την εἰς τοὐς τυχηκότας συγγνώμην προσλα- βουσα α ἐκείνων ουν τῶν χρόνων της κατὰ Σικελίαν γεμονίας ἀντιποιουμένης της πόλεως, μη

486쪽

LIB. XIII CAP. XXII. XXIII. 417

καταρρίψωμεν - πὲρ των προπινων ἔπαινον, μηδε αυτους ριωδεις καὶ ἀπαραιτ ους προς ἀνθρωπίνην ἀτυχίαν παράσχωμεν - οὐ γαρ προσηκει δουναι- φθόν καθ ήμων ἀφορμην εἰπεῖν ς5ἀναξίως εὐτυχουμεν καλον γαρ καὶ το τῆς τύχης ἀντιπραττούσης ἔχειν του συναλγησοντας κά πάλιν ἐν τοι κατορθωμαοι τους δομενους. - μεν ηοὐν ἐν τοῖς πλοις πλεονεκτηματα τυχ' καὶ καιρωκρίνεται πολλάκις, δ' ἐν ταῖς ευπραξίαις μερό-i της διον ἐστι σημεῖον η των ευτυχουντων ἀρε

τῆς δ- - φθονησητε τῆ πατρίδι περ βόητον γε-

ὐεσθαι παρὰ κἀσιν ἀνθρώποις οτι τους Αθηναίους

ἐνίκησεν οὐ μόνον τοῖς πλοις, ἀλλα καὶ τῆ φιλα- θρωπία φανησονται γάρ οἱ τῶν ἄλλων περέχειν Mήμερότητι σεμνυνόμενοι τοὶ παρ μῶν εὐγνωμοουνyπολυωρούμενοι, καὶ οἱ πρῶτοι βωμον ἐλέου δρυσάμενοι οὐτον ἐν τῆ πόλει των Συρακοσίωνεύρησουσιν. 4 ῶν πασιν ἔσται φανερον ς ἐκεῖ Ἀνοι μὲν δικαίως ἐσφάλησαν, μεῖς δ' ἀξίως ηὐτυ-Nχησομεν, εἴπερ ι με τοιούτους ἀδικεῖν ἐπεχείρη σαν ο καὶ στρος τους ἐχθροὐς ευγνωμόνησαν, μεῖς ὁ τοιούτους ἐinκήσαμεν ο καὶ τοι πολεμιωτάτοις μερίζουσι τον ἔλεον ἐτόλμησαν ἐπ βουλευσαι στεμ μόνον υπὸ τῶν αλλων κατηγορίας τυγχάνειν Η τους Αθηναίους, ἀλλα καὶ αυτοὐς αυτῶν καταγινωσκων, εἰ τοιούτου ανδρας αδικεῖν ἐνεχείρησαν καλον , - Ἀνδρες Συρακόσιοι. κατάρξασθαι φι-23λίας, και τῶ τῶν τυχηκότων ἐλε σπείσασθαι την διαφοράν δεῖ γὰρ την μὲν προς τους φίλους εὐ- δο νοιαν ἀθάνατον φυλάττειν, την δὲ προς τους ἐναντίους ἔχθραν θνητήν οὐτω γαρ συμβήσεται τους μὲν συμμάχους γίνεσθαι πλείους, τους δὲ πολεμίους

487쪽

4s XIII f AJ XXIII. XXIV. ἐλάττους την δὲ διαφορὰν αἰώνιον διαφυλάττοντας παραδιδόναι παισὶ παίδων υτ ευγνωμον υτ

ἀσφαλές Ἀνίοτε γαρ οἱ δοκοῶντες ὐπερέχειν ἐν βοπῆκαιρου - πρότερον ποπεπτωκότων ἀσθειέστερ ιδ γίνονται μαρτυρεῖ δ' ὁ νυν γενόμενος πόλεμος εο γαρ ἐπὶ πολιορκί παραγενόμενοι καὶ δια τηνυπεροχην ποτειχίσαντες την πολιν ἐκ μεταβολης-αιχμάλωτοι γεγόνασιν , ορῆτε καλον ουν ἐν ταῖς των αλλων ἀτυχίαις μέρους φανέντας τοιμον εχειν τον παρα πάντων λεον, άν τι συμβαίνl τῶν ρανθρωπίνων. πολλὰ γαρ ο βίος εχε παράοοξα, στάσει πολιτικάς, ληστείας, πολέμους - οἷς ουῆάδιον διαφευγειν τον κίνδυνον ανθρωπον οντα. Α διόπερ εἰ τον πρ0ς τους ποπεπτωκότας ἔλεον ἀποκόψομεν, πικρον καθ' ἐαυτῶν νόμον θησομεν ἐς Ηἄπαντα τον ιῶνα. οὐ γὰρ δυνατον του αλλοις

ἀνημέρως χρησαμένους δρους παρ' ετέρων τυχεῖν

ποτε φιλανθρωπίας, καὶ πράξαντας δεινὰ παθεῖνευγνώμονα, καὶ παρὰ τους των Ελληνων ἐθισμοῖς τοσουτου ανδρας φονευσαντας ἐν ταῖς του βίου πμεταβολαῖς ἐπιβοασθαι τὰ κοινὰ πάντων νόμιμα. τις γὰρ Ἐλληνων του παραδόντας εαυτους και τῆτων κρατουντων ευγνωμοσυνχ -1τευσαντας παραιτητο τιμωρίας ζιωσεν, η τις ηττονα του μὲν

ἁμου ον ἐλεον, της δε προπετείας την υλάβειαν α24 ἐσχηκε πάντες δὲ ἀνατείνονται μὲν προς του αν--τιταττομένους εὶ κουσι δε τοις ποπεπτωκόσιν, νμὲν την τόλμαν καταπονουνυμ ων δὲ τηνίαυχίαν οἰκτείροντες θραύεται γαρ μων ὁ βωμός, ταν πρότερον ἐχθρὰ ων ἐκ μεταβολης κέτης γενό- μμενος πομένη παθεῖν ,τι αν δοκῆ το κρατουσιν. αλίσκονται οἶμαι, των μερων ἀνθρῶν αἱ ψυχαὶ

488쪽

MB. m. CAP. XXIV XXV. 419 μάλιστά πως ἐλοχια την κοινην της φυσεως μοι πάθειαν. M o Mο γαρ κατὰ τον Πελοποννησια-κ0ν πολεμον εἰς την Σφακτηρίαν νῆσον πολλους τῶν Λακεδαιμονίων κατακλείσαντες καὶ λαβόντες αἰχμαλωτους ἀπελυτρωσαν τοῖς Σπαρτιάταις. πά 3λιν Λακεδαιμόνιοι πολλοὐ τῶν θηναίων καὶ τῶν συμμάχων αἰχμαλωτισάμενοι παραπλησίως ἐχρη σαντο. καὶ καλῶς αμφότεροι ταὐτ' ἔπραξαν δεῖ

γαρ τοίς Ελλησι την ἐχθραν εἶναι μέχρι της νίκης,

καὶ κολάζειν μεχρι του κρατησαι τῶν ἐναντίων. 4 4 περαιτέρω τον ποπεσοντα καὶ προς την του κρατουντος ευγνωμοσύνην προσφεύγοντα τιμωρούμενος Ουκετι τον χθρον κολάζει, πολ δὲ μἀλλου uJικεῖ την ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν εἴποι γαρ αν 6 τις προς την του τοιουτου σκληρότητα τας τῶν πάλαι σοφῶν ἀποφάσεις , ανθρωπε , μη μέγα φρήνει,

γνωθι σαυτόν, ἴδε την τυχην πάντων υσαν - 0ιαλ . τίνος γὰρ χαριν οι πρίγονοι πάντων τῶν

Ελλήνων ἐν ταῖς κατὰ πόλεμον νίκαις κατέδειξαν Ῥυ δια λίθων, δια δὲ τῶν τυχόντων ξύλων ἴστάναι ιτα τρύπαια, αρ' οὐχ πως λίγον χρόνον διαμμονοντα ταχέως ἀφανί ται τα της ἔχθρας ποι νήματα καθόλου εἰ μεν αἰώνιον στασθαι τηνθωφορὰν βουλεσθε, μάθετε την ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν περφρονουντες εἷς γὰρ καιρος καὶ βραχειαροπη τύχης ταπεινοι πολλάκις τους περηφανους.

εἰ δ περ εἰκός ἐστι, παύσεσθε πολεμούντες, τίνα 25

καλλίω καιρον εὐρησετε του νυν πάρχοντος, εν

489쪽

LIB. XIII CAP. XXV. xxvi

Eλλάδα νήσων πασῶν, καὶ τῆς παραλίου κατὰ την υρωπην κοὰ την Ἀσίαν ι - την γεμ

ωνίαν. καὶ γαρ πρότερον περὶ την ἐγυπτον τριακοσίας τριηρεις αὐτάνδρους ἀπολέσας τον δοκουντακρατεῖν βασιλέα συνθηκας ἀσχήμονας ποιεῖ, νάγ--κασε, καὶ πάλιν π αέρζου της πόλεως κατασκαφείσης μετ' ὀλίγον κἀκεῖνον ἐνίκησε καὶ τει Ἐλλά- δος την γεμονίαν ἐκτήσατο. Ἀγαο γαρ η πόλις

ἐν τοῖς μεγίστοις ἀτυχημασι μεγίστην ἐπίδοσιν λαβεῖν καὶ μηδέποτε ταπεινον μηδὲν βουλεύεσθαι. οκαλον ουν ἀν του την ἔχθραν ἐπαυξειν συμμάχους αυτους χειν φεισαμένους των αἰχμαλώτων.

4 ἀνελόντες μὲν γαρ αυτους τω θυμ- μόνον χαριου-

λάζαντες δε παρὰ με των ὁ παθόντων την χάριν οἔξομεν, παρὰ δὲ τῶν αλλων πάντων την ευδο-26ξίαν ναί. αλλά τινες τῶν Ελληνων ἀπέσφαξαν τοὐς αιχμαλωτους. τί οὐν εἰ μὲν αὐτοῖς ἐκ ταύ- τῆς πράξεως ἐπαινοι τυγχάνουσι, μιμησώμεθα τους της δόξης πεφροντικύτας εἰ δε παρὰ πρώτωνημῶν τυγχάνουσι κατηγορίας, μηδὲ αυτοὶ πραξω- νμεν - αυτὰ τοῖς ομολογουμένως ημαρτηκόσι μέχρι μὲν γαρ του μηdεν νηκεστον πεπονθέναι του εις την μετέραν πίστιν μυτους παραδόντας, παντες καπαμέμψονται δικαίως τον θηναίων δῆμον ἐὰν δὲ ἀκούσωσι παρὰ τὰ κοινὰ νόμιμα τους αἰχμαλο τους σταρεσπονδημένους, ἐφ' μἀς μετοίπουσι την κατηγορίαν. καὶ γαρ εἴ τινs3ν ἄλλων , Ἀθηναίων ἄξιον ἐστιν ἐντραπῆναι μεν- της πόλεως ξίωμ' χάριν δ' αυτοῖς πομερίσαι τῶν εἰς νθρωπους μευεργετημάτων. -υτοι γάρ εἰσιν οἱ πρῶτοι τροφῆς

ημέρου τοι πιλησι μεταδόντες, ην δίε παρα θεῶν

490쪽

LIB. XIII CAP. XXVI. XXVII.

λαβόντες τι χρεία κοιρον ἐποίησαν ουτοι νόμους εὐρον, δι' Ἀυς κοινὸς βίος ἐκ της γρίας και-2ἀδίκου γ ῆς εἰς μερον καὶ δικαίαν ἐληλυθε συμβίωσιν ουτοι πρῶτοι τους καταφυγόντας διασω-

σαντες τους περὶ των ἱκετῶν νόμους παρὰ πῆσιν ἀνθρώποις ἰσχυσα παρεσκευασαν - ἀρχηγους γενομένους ου ἄξιον αυτους ἀποστερησαι καιταλα μὲν προς παντας ἰδία δ' ἐνίους πομνήσω τῶν φιλανθρώπων. 4σοι μὲν γαρ λόγου καὶ ται-271 δείας ἐν πόλει μετεσχηκατε, δότε τον ἔλεον τοῖς την πατρίδα κοινον παιδευτηριον παρεχομένοις, σιν ἄνθρωποις οσοι δὲ των πνοτατων μυστηρίων μετειλήφατε, σώσατε τους μυησαντας, οἱ μὲν ηοημετεσχηκότες τῶν φιλανθρωπων την χάριν διδοντες Η της ευεργεσίας, οἱ δὲ μέλλοντες μεταληψεσθαι μηπαραιρούμενοι τ θυμ την ἐλπίδα. ποῖος γαρ τόπος τοῖς νοις βάσιμος εἰς παιδείαν ἐλευθέριον της Ἱσθηνιάων πόλεως ἀνηρημένης; βραχυ το ιατην ἡμαρτίαν μῖσος, μεγάλα ε καὶ πολλα τα προς εο ευνοιαν αμοῖς εἰργασμένα χωρὶς δὲ της περ την

πόλιν ἐντροπης καὶ κ ceg δίαν αν τις τους αἰχμαλώτους ἐξετάζων Γροι δικαίως ἐλέου τυγχ-οντας οἱ μὲν γαρ σύμμαχοι ρ τῶν κρατούντων περοχη βιασθεντες ναγκάσθησαν συστρατεύειν. διόπερ εἰδει τους χι ἐπιβολῆς ἀδικησαντας δίκαιον ἐστι τιμωρεῖσθαι, τους κουσίως ἐξαμαρτάνοντας προσῆκον - εἰ συγγνώμης ἀξιοῶν. - λέγω Νικίαν, ὁ απαρχης την πολιτείαν υπὲρ Σωρακοσίων ἐνστησάμενος μόνος ἀντεῖπεν περ της εἰς Σικελίαν στρα- ω τείας, ἀεὶ δὲ τῶν παρεπMημούντων Συρακοσίων φροντίων καὶ πρόξενος - διατετέλεκεν αποπον ουν Νικίαν κολάζεσθαι τον περ ημῶν θνησι