장음표시 사용
61쪽
4 οὐκ ηκιτα -ο τῆς Θαλάσσης. Πέλοπος καὶ Ταμ ταλου της παρ' ημῖν ἐνοικησεως '), σημεῖα ἔτι και ες τοδε λειπεται. Τανταλου μεν λιμην τε απ' αυτου
καλούμενος ' , και οὐκ ἁφανης ταφος ' Πελοπος δεεν Σιπυλη μεν Θρονος εν κορυφ' του ρρους ετιν ὐπου της Πλα νης μητρος 'D το ιερόν. διαβάντι δε 'Eρμον ποταμον, 'Aφροδίτης αγαλμα εν Τήμνω ') πεποιη- μενον εκ μυζ νος τελλυίας. - ἀναΘειναι δὲ Πελοπα αυτο παρειλήφαμεν μνων, προῖλασκόμενον τε την Θεον, καὶ γενεσθαί οἱ τον γάμον της 'Iπποδαμείας
63쪽
Ελα βαλιωbae, Cod. Mos . praαer vulgaram in margine' quoque exhibet 'Eλαφηβολιωνος. Sed vulgatam recte se habere,
64쪽
De Iove 'Amμυι- - cur olympica sacra albae duntaxat populi lignis adoleantur - de arboribus, quas varii fluvii potissimum alunt reliquis Otrinpiae aru et diis, quibus sacra ibi fiunt - ara ignotorum deorum xaiρου, Jovis filii - Telluris ejusque Oraculo, - aliisque.
μυίω Διι ' , εξελαύνοντι της ώλείM Uλυμπίας ' τὰς
65쪽
3 τας μυίας. Tῆς λευκης μόνης τοῖς ξυλοις ες τοὐ Διος τὰς θυσίας, κοὐ ἀπ οὐδενὸς δένδυου τωναλλων, οἱ 'Hλεῖοι χρησθα νομίζουσι, κατ' αλλα, μἐν οὐδὲν προτιμωντες ἐμοὶ δοκεῖν) την λεύκην, ἔτι δε
επὶ λεύκης καύσαι ξύλων. την δε λεύκην ό Nρακλης
πιφυκυῖαν παζα τον 'Aχεζοντα ελετο εν Θεσπρωτία ποταμόν καὶ τουδε εἱνεκα φασιν αὐτην Ἀχερωίδα inro ' ηρου καλεῖσθαι μ). Eἶχον αρα και εξ, ποταμοὶ, και ἐς . τόδε εχου ν οὐ κατα τααυτα ἐπιτηδείως πρὸς γενεσιν πόας τε - δενδρων.
ἁλλα πλευαι μεν ὐπὸ Μαιάνδρου μυρίκαι κοὐ μόλις- αύξονταu 'Aσωπὸς δε ό Βοιωτιος βαθυτάτας πεφυκεν ἐκτρέφειν τὰς σχοίνους. το δενδοον δε ἡ περσεία ') μόνου χαίζει τοῖ μίλου τω ἴδατι. ούτω κώτην λεύκην Θαύμα οὐδεν αἴγειζόν τε καὶ κότινον, την μεν επὶ 'Aχεροντι ἀναφύναι πρωτον, κότινον δε επὶ τω Ἀλφειω, την δε αἰγειρον γης της των Κελτων - και υριδανοῖ τοῖ Κελτικοῖ Θζεμμα εἶναι.
7 'μυρικαι υψ μελιταJ Ute que Codex Mψ male o sit. De myrrea, hodie tamaristo, vid. Plin. H. N. L. XIII. C. a L. ibique not. Confinterpreti ac Virgil. Eclog. IV. v. a. 'ἡ-De pri siea, arbore orirairali, vid. Plin. H. N. L. XU. C. 13. in fine et M ad Columeli. IO. 4os. y) οὐδἐH Post hanc vocem uterque Coae exhilist xs , quod vitiose ueraciun videtur.
66쪽
pausaniae loquendi mora coninvenienter, dedi uoi, pro vulminparticiua μιν. Sic C. I s. διδάξει μοι τοὐ λόγου νῶι Ἀρκάδας.
xi aurae πὶ τῶν βωμῶν τῶνJIn Codd. regiae bibliothecae Dianae et Alphei Apollinis et . Mercurii, Dionus et Gratia.
ia) τριτα δε -, νυμ αὐτή κα- θέ κεν ἡ Θ.J Uaec verba, si nihil vitiosi stabest, significant rertio idem sacrificium tabl. Vestinet Iovis in una eademque ara Paris τὸυ βωμὰν το, legi, Glin. facitum esse. Attamen in verinnotarit; quam lectionem etiam bis , αὐτῆ menduin latere, et lacunam ess nu inibus De
rum vel Dearum συμβωμι- sarciendam, non temere statuere
possis. Firmatur haec si spicio Amasaei toterpretat,one: tum ad aram eandem tertium in sacris Iocum fiatret Moeuνius. CoM. Vin L et Mosc. exhibent. Itide Mhn. emendan-dvin esse censuit επὶ βωμ'τω. At inihi frigidam vocem avxse suspectam habenti potius
Pausanias stilicet non in illa ara inet vero haec lectio deorum Iovis, quam paullo supra din Laivem sistat, neutiquam ta- scripserat, sed in alia in ipso men rein prorsus expeὸit. secra Iam quartae arae, . quae se qui deberet, nulla hie mentiost, sed statim quinta ad diriar. Quare et hic Iacunam esse, non credibiliter solum conjicere, sed confidenter asirmare licet. C dice Vindob. illam manifesto exhibente. Amoseus, qiit hie
interpretatur: . quartum ad mram suam mvema, istam lacunani ex in enio potius quam
ex libro aliqlio scripto explesse mihi videriu. templo exstracta Iovi iacta esse signiscat. Coeriana VI. aras olympiae positas fuisse , in Pindaro quo
que leo imus, lolymp. Od. V. V. IO. , ubi Scholia videnda, quae VI. Diis ὁμοήβωμιοic ista eructa fuisse, ex Herodoro referiint; de quo cons. Heme U. C. ad Apollodor. P s . Ex illis vero' συμβωμέων aris a Palilania tres post illas Vl. in iubitaquentibus memorantiu ,
67쪽
δε τοῖς κατειλεγμένους, Ἀλφειω κοιὶ Ἀρτέμιδι Θύο
μέν που καὶ Πίνδαρος ἐν γραφομεν δε καὶημεις εν τόῖς λόγοις τοῖς Ααιτριναιοις ' . τούτου δὲ ' οὐ πόρρω καὶ αλλος τω 'δελφειω βωμος πεποίηται, παρα δε αὐτόν ἐτιν 'Hφαίου. του δε 'Ηφαλου τοΦβωμόν εἰσιν 'Hλείων ο= ονομάζουσγν 'Atειου Διός. λέγου δε-αὐτοὶ οἴτοι, και - Οἰνόμαος ἐπὶ του βωμοῖ τούτου Θύοι τω 'Aρείω Διὶ, όπότε των 'Iππο-
quo dedi pro vitiosii lection.
68쪽
ώρακλέους τοῖς ἀδελφοῖς Ἐπιμήσει καὶ ,
οἰκίας Φα Θεμέλιά εςι τῆς Οἰνομάου, δύο ἐνταυ ει ι βωμοὶ, Διός τε 'Eρκείου ' ) - τοῖτον ό οἰνόμαος
μετα δὲ τουτον Ἀπόλλωνος καὶ 'Eρμου βωμός ἐς Λ εν κοινω, διότι 'Etμῆν λύρας, 'A πόλλωνα δε εὐρετην εἶναι κῶ δεας, ' λενιον ἐς ν ετ αυτους λόγος.
Iectione IπποδαμεIm. Ira vero hie abrupta est, quae plena ira
ιρ) τηe Oratae J Pro vitioso rione sie scripsi pri3 vulgata
69쪽
η του Ἀλκμηνης εςὶν υρακλεους ' λεγεται γάρ καὶ . t ἀμφότερα. Eπὶ δε τω Γαίω καλουμνω βωμός επιν ἐπ' αὐτω Γης, πεφρας κά ουτος. τα δ' ετιάσαιότερα καὶ μαντεῖον της Γης αὐτόθι εἶναι λέγου- ν. ι επὶ δε του . ὀνομαζομενου Στομίου, Θεμιδι ὁ βωμος πιποίηται. του-Καταβάτου 'J Διὸς προ--
βέβληται μεν πανταχόθεν προ του βωμου φράγμα 'μ δε πρὸς τω βωμω - ἀπὸ της τέφρας τω μεγάλω. μεμνησΘω δέ τις οὐ κατὰ ις χον '' της ἱδρυσέως
darer quoque a Patis L VII. . C. et s. in'sine et ain templum C. . De hoc poEm tragico, Vlluris memorariir, a Tatae lyrico et philosopho, Aeschyli dictum. e aeci ii, qui multa vis ique scripserat, viae Suid. , et an Καταιβάτο inato qui ejus strapta Depius excita' ris, a mimine in terram dein retant, Athen., Polluc., Hesych., scendenre ira dictiis; vid. LP
70쪽
' αριθμουμένους τοὐς βωμοῖς, τη- τάξει των υλιῶνες τας Θυσιας συμπεζινοτοὐντα ημῖν τον λόγον. πρὸς δε τω τεμένει του Πήλοπος, Διονύσχυ μεν κώ Xαρίτωνεν κοινω, μεταξὐ δε αὐτων, μυσων, και ἐφερος τούτων, ἐτιν βωμός.
De reliquis memoratulis in Atti, aedificio, Phidiae omvina dicto - Leonidaeo - oleastro Callisteplaano Noeragetae et Jovis ivsτου aliisque aris - PVraneo Eleorum prisco sacrificandi ritu - sacris Iunonis Ammoniae et Paraninionis - Doricis, quae in Prytaneo canuntiar, Grininibus.