장음표시 사용
22쪽
per pronunciatione Diphthongorum is
scripta ad Amicum, utinae degente
24쪽
sXorta est Corrigi hoc anno MDCLXVII. controuersia super modo legitime pronunciandi diphthongos in particulis hi D
ter Reu. D. Petrum aruertium,in Excell. D. D. Thescum. Qu9rum prior edidit Mutinae sua opinionis defensionem Italice sic inscriptam Apologetica Determinatrone de Dittongi, nelle partices Aut Haud Ceu , , Seu vi Hetro Maruerti . Posterior autem typis Regi mandauit scriptum suum , sic inscriptum: In Asowericam Determanationem DFhthongorum n,
25쪽
autem adhue pendente consultus lago, quando uterque Bononiam se contulit, vis hi S modum pronunciandi dictas Diphthongos , earumque rationes non semel audivi. Rogatus itaque partim ab illis, , partim ab alijs Amicis, scripto Responsionem meam hanc ipsis concessi: Duabus Conclusionibus earumque probationibus comprehensam
DIphthongus in particulis Aur laud.
Gu .s'eu ita pronuncianda est . vi Vocalis utriusque, naturam suam retinentis, sonus ex parte audiatur, cin unam syllabam longam , seu duobus temporibus aequivalentem, coalescat.
LIeet in Diphthongis F, G primum
ex abusu, deinde vi consuetudinis dis-1imuletur a pronunciando prior Vocalis, C nec
26쪽
nec fere audiatur, nisi sonus solius Vocalisa hinc tamen non sequitur , aut penitus dissimulandam alteram vocalium in pronunciandi Diphthongis A , AEu; aut si rigorose, ad normam antiquae pronunciationis proferendae essent Diphthongi AE, ME, non fore melius pro
nunciari ex parte utramque vocalium.
I. Probatio harum Conclusionum petenda est a natura δε proprietatibus Diphthongi, proprie sumptae quq requrrit sex conditiones o Prima est, ut componatur ex Vocalibus, non autem ex una Vocali, altera Consonante, seu ad modum Consonantis prolatae. Quare cum litteras aliquando proferatur per modum Consonantis , ut in nominibus Vita Avarus, Saliua, si hoc modo proferatur in particulis Aut , Haud Ceis,in Seu iam non esset Diphthongus , nec Syllaba esset longa vi Diphthongi, sed positione , aut alia regula . . Neque dicas, impossibile esse, ut in Lati- nis dictionibus pronuncietur , tanquam
27쪽
te altera Vocalis . cui consenet ideo G periculum nullum esse, ne in Aut, Haud , Ceu, Seu litteras proferatur, tanquam Consonans. Est enim nullum vocabulum Latinum nobis suppetat, in quos, si proferenda sit, ut Consonans, non prineedat immediate alicui vocali posset tamen aliquis suo arbitratu litteram, essi. tere Consonantem, etiamsi alia Consonans immediate sequeretur: si nimirun non sola voce gutturis, sed labio inferio. re, cum superioribus dentibus compressi, extunderetur; scitum enim experimento probatum est illud Aristotelis lib. . Histor Animalium cap. 9. Vocales litterae a Noce , se a gutture Consonantis aurentis lingua ris proferunter subintellige& dentibus Periret autem eo magis Diphthongus, si littera V in aliam Consonantem, diuerso ctaractere scribendam ritransformaretur: iro Aut, Haud , Ceu, Sem, proferretur M. Has Cerium venescio quis Haereticus, Auctor Grammati-cς Graecolatins, edita Basilee anno 166.
ausus est praecipere, ut Diphthongi Graecς
28쪽
Au, Tu vertantur Latine in As UEL
uertantur Latine in Uangelium Vander Sed hanc Teutonicam, non Latinam, pro nunciationem sustillauit iampridem Des' pauterius lib. a. Versificatoriae, Regula. Hactenus vero dictis non obstat, quod hi x ta eruditos Grammaticos longa esse dicatur vi Diphthongi prima in Evangelium, Euander. Euose secunda in Agaue, tertia in Parasceve , quamuis a Latinis
proferatur in illis V ad modum Consonantis: Respondeo enim, produci eas syllabas, Diphthongi originaliter ωradicaliter sumptae, non tamen Armaliter; ouia hoc ipso, quod V euadit in his, similibus Consonans, non est idonea ad formandam Diphthongum Vltima vero in Orpheus, Briareus, Achuleus, proteus, o est longa ex Diphthongo sed ab eruditis psilon Graeca pronunciatur, ut Voca lis Latina V, cum E facit veram Diphthongum.
II. Secunda conditio est, ut duae Vocales, Diphthongum ingredientes, remaneant
29쪽
duae vocaleg, non autem in unicam eiusdem, vel diuerse speciei, vocalem arctem tur; nain , si duae in unicam aon diuersae speciei vocalem arctentur, fiet non Diphthongus, sed Synaereses ut in peeati, ristion, Orphi pro μαιών, Phaethon, O sei. Ast si vertantur in unicam diuerse speciei vocalem, longa euadet illa syllaba, non Diphthongo, sed cras ut in Cotes, Cori, Oudo Clodius Codex, stas, Hodo pro
ures, Cauri, Claudo, Claudius, Caudex, Lautas, Haudo.
III. Tertia conditio est, ut duae Vocales sint diuersae speciei, ut constat ex omnibus Diphthongorum speciebus, apud Grammaticos enumerari solitis nusquam enim aia signant vllam Diphthongum , ne impro priam quidem, quae ex duabus eiusden .lpeciei vocalibus coalescat. Neque enim si fiant monosyllaba haec: Hest, ii indissyllaba haec prehensus vehemens idcirco fit Diphthongus. Sunt autem pud Graecos Diphthongi propriae se ir
30쪽
phthonghi ordinaria sunt quatuor AU,
EV, OE ut in Aura, Europa, es, se na extraordinariae autem alijs ex EI, I,
OV VE, VI, YI ut in Hei, eueis, pro quibus hia ex prisco quoius pro misso Prout Suetus , Suetonius in in monosyllabis cis Vatico denique in Harpria. Ilithyia, de quibus dixi in Prosodia Re- formata parte a Regula Appendice a. De Diphthongo in plurali numero, Amiacet, Magnei, est videndus ex Nigidio Gellius lib. 13. Cap. 3. Quintilianus lib. r. 7. eodemque modo accusativos tertis declinationis per hanc Diphthongum scribebant nonnulli, ut in Omnras, Trocis . bras Nocteis sed huiusmodi nomina tria nominandi Casu plurali terminanda in ES, in accusativo plurali in v iuxta vel res, docuere Diomedes lib. t. Probus Valerius apud Gellium lib.43 Cap.49. O natus in libello de octo partibus Priscianus lib. 7. cum tamen Varro . de Analo. gia in Casu accusandiique scripserit, Iliumontes,Has Urbes atque os moniis,msi his. Sed hec iam obsolauere. Notandum vero,