장음표시 사용
281쪽
rint huius Auctoris asserta, & a belloeciuili cinerint, poterimus in campum progredi a quo nunc abstinemus, ne Icientes, quid impugnandum, ut nobis aduersans; quid propugnandum, vilia strae menti concordans.
I. Sonus meum penes Oratores ,
II. Resentiore Iibrarum impres nes , alii' de nomine, antiquioribus anteferendae III Palam canit Palinodiam Phta
282쪽
nesLatinos' cuius in examine cir
nologiae regulas parum accurat. tractat noster e nonymus V issius noua retractati de sonis earundem nec non vossanae vianionis praua expositi , ae intem
I. Sed laus, cum aliqua aequivoc tione coniuncta aetas obseruata, pligenter quod ante fuerat ex cuius circa aetatem Emmanuelis Aluaret: sertio, extra rem
iactata, non e manifestis repugnanti s , in ipsum nonymum rebus militantilus
I. Tostrae opinionis ad robur, I is sulcrum acciutinuo me da
dium Poetarum auctoritatem, quorumnov=ms
in textura, rhythmoque carminum, ni-ἰοῦ et cum prosecto in sonina Diphthongi, si ima
283쪽
. mi uocales a intur Ad Me extenuan---dum, infirmandumque haec iactat A. nonymus: versi' eri, per grandi, o sublimi eri sano, non dono ma inreuon quesi seisit dipronuntia, heu-ν ὲ dato Primo Sensum Auctoris certe inuolucro quodam obscurissimo implicat haec identica, male consarcinata
Propositio Non dant carminis Poet
rum, sed accipiunt, oiritum pronunciationis qui datur usu. Si enim aliundhadiungitur ijs hic spiritus, ab extrinseco imbibunt, quis consequenteri get, quod minime dent Nonne idem accidere dicendum soluti numeris Orationi ' Quamobrem vatis instar debeo potius hic dicenda diuinaro, qua in dicta explicare . Si ergo velit Anonymus, diuerso se se modo habere tenorem dictionum penes oratores, ac penes Poetas, ninniter ereat quod experiri datur Etrusca in Poesi, bivoces diuersam rationem , conformationemque minimeprofecto ostentant, ab ea, qua emaciantur in soluto ser
284쪽
mone; alioquin a paucis, iisque solum,
eruditis, possent carmina recitari, quod omnino falsum est . Et sane Aristoteles, qui Famiano Strada teste, comis probatore, oratori nouitio frequetristem lectionem persuadet Poetarum, punctum veritatis non esset assecutus:
quo enim modo iuniori tholastico prosuisset ea lecti, quae instar cibi nutrit legentis ingeniumo si quidem diuersitas soni utrobique foret obeunda, non sine periculo confusionis, qua te nerae mentes adolescentium solent facile laborare Verum ad rem nostram audi Despauterium, docentem lib. a. Versificat pagor 3. Vbi autem Eo, per Diphthongon ubi En per Aas Liabas ter udber, diligenti Poetarum Immone discendum est. Ecce ad benEpercipiendos Diphthongi sonos, deis quibus hic loquimur, ad Poetas nos amandat Doctor egreeius. Ergo quid hisci, Quare non satis te cognoscere affrmas Ciceronis Canonem, a uobis S. IV commendatum , erutumque
285쪽
is 68 ex lib. r. de Orati Poeta es nitimus Oratorι, numeris ad uictur paulo pNo ne sentis, has angustias Poetarum, in limitata pedum mensura esse constitutas; inde progigni discrimen, quod eos secernit ad Oratoribus, huiusmodi mensura minime addictiso cum interim inter utrosque par vigeat locutionis norma is aequalis forma pronunciationis i
33 II. Nouitias quod Calepini impressi
ne commendare videar,& a priscis a ,. horrere in Obseruatione Artic. r. S. V. mussitas, nasum torques, obluctaris.
..., Verum nullus est, ut reor, qui nesciat, aut neget ut superius non una vico animaduertimus facile Nepotes ad-h dere Auorum incoeptis nullus enim partus est ingenij, quem experientiano perficiat: nihil adeo e capite humano,aut nisu,prosilit absolutum,quod tem,porum cursu, ac successione magis perfici neqiteat Artes omnes id testantur, in Orbe terrarum celebres; quas ut plurimum, ruditer inuentas, paulatim per fecit
286쪽
fecit curiosa accurata posteritas. Quamobrem solumina, potissim umeius generis, quae multas rerum farragines amplectuntur , ut facit suo inta Thesauro , vel Vocabulario Calepi nus semper nouarum additionum sunt capacia ita ut propterea felicior , pretiosior illa debeat testimari ut plurimum impressio. ubi cetera apte sibi respondeant inua fuerit recentior, atque postrema . Si amas prima, mi
Phil grammatice, rerum rudimenta,
quar Plantas inter eas potissimum. quaeris, quae non quidem tenerae, nollesque, prima solum vice fructum alia quem edidere sed robustas, ac fertiles, quae tertia, quarta vigesima scatent innumeri. Ieiune coenatau co, qui prima ovi adagio fertur Italici contentus est Caupona. III. Sedenim hae leuioris ponde Dris tricae , in quas pedem intulit Phil -
grammaticus nodum habeo, ex quo, a 'I non nisi deplumatus, labetur. Descen
287쪽
27o pertinentis Hie ut eluderet tesum, quod torseram contra Calepini testia monia , ab ipso turgide obiecta mihi.
dicens Exemplar tanti hominis, comtra me iactatum, olere antiquitatem,
P. Ricciolia vitroueresse, quando anche fauoreuob, male assistito, . Ergo concedit aperte hic Philo-grammaticiis R. P. Io Baptistam Ricciolium meis partibus adesse, uniceque illum ex meis Patronis posse dici recentiorem , ac huius aetatis Auctorem . Igitur diluc, de eanit Palinodiam, fortassis, ut nos emulceat, ab styli tractatione diuellat Suis enim Primis in Animaduersionibus secus de tanti Viri antino sens rat, inter Scriptores, sibi propitiori dacter illum recensendo , his verbis:
Me ab hisi nempe Capharo scopa,
Terentiano Greiserio, Pergameno,
ruos pro se coaceruat, licet gratis, ne fundamento, postremum si excipiamus
288쪽
piamus a P. Ricciolius, qui sua an Projo , c. Igitur sic arguo Vel
subsistit, firma est haec ultima confessio Philo-grammatici, demente Riccioli , vel non : Si secundum ergo nulla fides adhibendα ipsi est dum falsa profert . Si primum ergo
vel canit ille Palinodiam, vel in meas partes ultro concessit. Idolemonstratur . Vel enim prius dicta reijcit , retractat, dum, quem sibi dexterum antea reputabat, in praesentiarum vulgat hostem mecum fassiis esse coniun tum Vel accessit opinioni mem si enim utrique nostrum adest icci lius igitur Philo-grammaticus, ego
in unum conuenimus , non enim tanti
iudicij Scriptor duabus sententijs, uno, eodemque in obiecto mutuo dissidentibus, potest equaliter eodemque te in-pore, patrocinari. Ergo vel ille meam te vertit ad partem, vel ego, pristina mente abdicata, Philo- grammatici sectator audio. Sed nullus perfitctae licet frontis nebulo, vel scurra cauillari profecto
289쪽
profecto me poterit, ut intiqui sentenatiae desertorem nec ulli iactare licet, quod unquam dixerim, Patrem Ricci lium adesse Philo-grammatico: erg6 ille, non ego, suauissime cecinit Palinodiam. as IV De Diphthongorum, Acce
μ'- tuumque corruptela, immo vero vn,
uersae Latinae Linguae excidio, quod
Μαωxi passa est in paulatim vidit Italia , -
2:gimus abunde superius, dum satisfac
is remus Quaesito II. Verum non expect uit, ut ibi probatum est dilucide, ambaros Gansalpinos haec labes , atque corruptio cum,ui extincto Tullio, contabescere iam coepisset flos omnis Lat, nitatis, antea liberaliter excultae, in marcorem solui. Mirari tamen hic datur magis magisque Philogrammatici oscitantiam qui dum eruditionem neruis omnibus affectat, se se maxime prodit in eruditione tractanda minus diligentem; Latinis in Animaduersionibus pag. 6r affirmando, cladem Latinitatis, a Barbaris editam πη- abhine multis octingentis ιδε in obseruatio nibus
290쪽
27 3nibus p. s. annis, ab hinc usquam mita
enii, contigisse. Quaero a Philo-grai matico: Si quis me interrogaret Quot annorum curuis fluxit, ex quo Rodul-plius Imperator, Stipes Augustus Austi adum, extinctus est Et ego responderem Annorum plusquam ducentorum euoluta summa est , ex quo perij felicissimus ille Caesar, maxima', coronata Posteritatis splendidum seminarium. Probaret ne ille responsionem hanc, cum propemodum fluxerint quadringenti obijt enim potentissimus Monarcha A. C. iasti. Iam redeo ad rem nostram Theodosius I. cognomento Magnus, in Hispania nasci tu A. C. 3 3. Abit euiuis 39s. Theodosius II dictus Iunior, Arcadij Filius, nuper commemorati Theodosi Senioris nepos, editur in lucem A C. 4o r. Augustus nominatur Oa Naturae concedit so Vandali, Gothi Borealibus e Regnis in Italiae fines deuocantur
a Stilicone origine Gotho, qui sibi, Flau. Eucherio Filio Tyrannidem