장음표시 사용
291쪽
27 a flectabat, Impeii gubernaculum, Iabente A. 4o3. tunc decimus agebatur, ex quo Honorius fuerat a Gm, nitore inauguratus Augustus. Igitur, exacte ratione ducta, mille ducenti, sexaginta quattuor anni numerantur, ex quo Barbari Cisalpinas Italiae Pro-3 uincias ingressi sunt. Utque id memini. .riae mandetur expeditius, proptereanuis sequenti in tabesta, paucarum linearum is io ductu icta concludimus.
292쪽
natus in Hispania A C. 3Αs, Obiit Mediolani A. C. 39 . Ex Elia Iacilla, & ipso geniti
Imperator Orientis natus in Hispania A. GaIT, Rugustus appellatus a Patre A. Obij Constancinopoli'.qO8. Ex ipso,& Eudoxia Augusta editur
dictus Iunior Constantinopolina
Rugustus a Patre ap pellatus A. qo a. Obijt Costantinopo li R. Ioa Honorius Imperat Oroccidetis Constantinopoli natus A. Augustus a Genuole appellatus A. 93. Obijt Romae A.qa Vxores illi fuere
Gothos,& pndalo accivit in Italiam A. C. Og. Theodosi Iunioris secundo.
293쪽
276 Ergo Philo grammaticus, ut ad rem, accommode loqueretur , scribero debuerat Vltra duodecim non au tem octo, vel decem saecula lapsa sunt, ex quo in Barbariem degenerare coepit, Barbarorum fatali colluuione, Latinitas.
37 V. tque ab examine Chronota-γιjj. xeos redeamus ad Diphthongos, quae oari sermonis nostri diuersis tractibus centrum staniunt Iterum Philo- gramma- ..,ia ticus ab suscepta, circa illarum pronun- d. v ciationem , via discedit, in eiusdem
.do.Articuli I. Obseruatione hac suae men-
m tis obita expositione Bariandoci per Area da loro due caraueri necto scritiem Δ, e dae te i metrici, ne proferiris.
Primum enim in Animadueisionibus, Regiensi e prelo vulgatis, duas in Diphthongo, ut fuse Pars I huiusce Diatribae demonstrauit, syllabas requirebat, duobus in sonis, procreatis ab duabus vocalibus Diphthongon eandem conficientibus, inclutas. II. Hac opinione , ut absurdissima , postrema vice,' Eum hac
294쪽
eum hac de re quaestionem institueret Bononiensium Commentationum in editione se se abdicans in Obseruatione Articuli I. ad S. I l. spectantis idque ostendimus supra Num a6. Nu- IIIJ reiectaque syllabe duplicitate, solum duas vocales, duos isonos in Diphthongo retinuit. III. Demum hic st Io inuerso rursum dicta retractat: extrusa gradatim duplicitate syllabae, vocalis, cloni, contentus est, ad essentiam Diphthongi sustinendam
duabus litteris , duorum temporum mensuram secumferentibus, unam syl labam longam nimirum conficientibus
Igitur, siquis vocalem V diphthonga 38
tis in dictionibus Ausem, AH, α
verti assereret in Consonantem Ἀγγι, .-
dem pacto , quo vertitur in his vocibus, Veni Vivi Vici, nil ablaederet ab ampla laxaq hac Conclusionein Miu nonymi, postremum editari reperiro menim daretur primis in syllabis diph. thongatis superiorum duas litteras, ac duo tempora,quemadmodum inuenium tur in
295쪽
m in primis posteriorum o quae Vis
horta tepent liberalitas in homin G, prius inter paucos tenacissim, Sed Iliaberalitas importuna atque splendor lx- tempestiuusa Nam maiusmodi definiti ne admissa, quaecunque tandem sylla-ha longa duabus tonstaret litteris, ea posset dici Diphthongus . Quo audito, quid dicerent de nouo hoc Legiss rore Priscianus stoa, Despauterius,
verenda Grammaticorum laribus nomina, si vivos inter numerarentnt ZI
mouero, quid diceret Dialectice. ι quid grauiter efferret Ars oratori , seueras eas resulas, religiosa stat ta, queis Definitionis probar arctarunt esse itiam, adeo exaggerata, lixata, ac euersa contemplantes ab homine, qui ut aletioris viae se se sectatorem vendia taret, a Brutis ipsis documenta men-ys dicauerat e Neque minus absurde , - ' iusdem Obseruationis in ambitu,senten- φ iam ossij de Diphthongosu corrum 'la interpretatur, quam de earudem na-sa , . tuta ipse disser rat Corruptela eni 4 Diph-
296쪽
2 9 Diphthongi, ut corruptela est , no nisi ea in tempora reijci potest , in quae incidit uniuersae Latinitatis labes, vitiosum inquinamentum. Id probatur, iuxta dicta ad Quaesitum Ili Non
enim congrue ratiocinaretur, qui Tertiam numeratis ibi ex Statibus cap cem corruptelae, labisque auderet appellare in qua scimus florem omnem, fructumque Latini sermonis viguisse, ac quidquid nitoris, elegantiae combibere potest Eloquentia, tunc ubertim, ac luculenter aulisse. Igitur haec Diphthongi corruptio accidisse dicenda ea
fluente prorsus aetate, quae a nobis una cum Emenentissimo Hadriano vocata
ulla caligine vis omnis eluceat Arg mcnti, referamus verba eadem, queis hanc corruptelam adumbrat, eΣpingit stylus ipse Philo grammatici Primo refert hanc theticam Propositionem ossj Valde vitiosas volgaris
Diphthongorum pronunciatio, iij apὴd Graecos, tismapi d Latinosci deinde lub-
297쪽
dit 'stuat ques siderio quanto P
Greci, Diene alia corrottapronuntia deta Latini, squaleton autorita inuessitiga
Eo nelia mutatione desaurico Atino meos accose: Nempe in vici Hs nus oratiam Ε, o P Unde here, oriarii, cratiini est cratiis Eicebant, e AI facile commigrauit in T, Ut Ter . ' ruisiere Terrae. Hispositis, retro vertamus pedem ris ostendamus manife- ἀδια ste hanc Diphthongi corriiptelam fieri I 'non potuisse ea aetate Latinitatis, quam ιο-- sibi fingit Anonymus, dicta a nobis IMPERFECTA. Superius narratum is tiris; e Guarmo idque jsdem propemodum verbis confirmant reliqui omnes Grain malicorum Antesignani nonnullos, pones Veteres, Graecorum more, usurpasilao frequenter vocalem I pro E , ut notare licet in his casibus generandi Declinationis prima , Vesa pro Vesae Mensa pro Mense Venai pro Venae. Hincque factum esse, ut Maro,
ut pote vir ANTIQUITATIS AMA TISSIMUS , dein niuino exequere tur in
298쪽
tur in dictionibus Autii, nec non iami, pro uia, uictae, studio quodam imitandi Priscorum ritus . Ergo hac ex veritate constat, dici nullo pacto
pose, quod haec corruptio siquidenti
corruptio est , neque potius nitidior quaedam corruptae locutionis emendatio, ut inferius assirmabimus yea aditate contigerit, quam vocavimus mancam, amperfectam, in quam nimirum, velut in scopulum illisa & impacta Latinitas, misere est dissoluta, in vitium abijt. Id demonstratur Dum floreret Maro flueret Etas Perse et Latini sermonis iuxta cuius in reum cursum continenter successit Imperfectae labes , dictiones Autii . Pictis usurpauit ille, ut antiquas iamdudum, quinin antiquatas, utque amatorem se comprobaret verendae Vetustatis. Ergo ante Maronis sarculum, vice vocalis I, introducta iam fuerat E loco desinentiae Graecanica in AL usurpabatur, Latino more, de
sinentia in T. Igitur huiusmodi desiis
299쪽
nentia non est in usum traducta aetate labente Imperfecta , quae non preeeL sit Maronis aetati, sed successit. Ergo
et di progrediamur ulterivi non est haec
,oea vocanda clades , aut labes Diphthon-
' solutam ad formam reparatio. Probatur Temeratius audiret, Cynicus oeuluteius, qui eam in aetatem mendarii, sermonis inuehere conaretur, Wco ruptelam Latinitatis quae potius, en s=urgata omni Lingua adulteratione , ram eiusdem castitatem curauit, fi remque omnem enutrivit cultissimae taloquentiae. Sed Maronis aetas huius tempersei fuit , ac tenoris si quid unquim Latinitas splendoris , atq; a moenitatis est assecuta , tunc obtinuit, ac peruenit ad summum Igitur est ne- fas, piaculum, id reputare Asseren-
α dum ergo est , ut apte disseramus, et
sausea. tempori in tactu, qui a nobis cum
V rq Cardinal Hadriano superius ad Num. st dictus est Antiquissimus, clitus impolit in interuallo adhuc risedis
300쪽
dis Latinitas nondum eas ad metho dos , ac Leges fuerat redacta, ad quaa florente Tullio redactam scimus cum adhuc nimia obseruaretur Graecae Linguae, ut pote super loricorigine, ac magistrae , imitati, vocalem I pro Mindictionibus, supra numeratis, tamDlibus, usurpatam . . Sic firmauimus
pariter , duplex ; vico litter rum G in . vocibus Diphthorius , Aggelus priscos supplere consueuisses eo profecto mores, qui Latinae locutionis regulis, perfectiorem ad limam expolitis, est postea obliteratus. Hinc apparet, minus veridice scripsis. se ossium, dum corruptam eam desinentiam vocavit, quae consonantior viasa est,in suavior ijs Latinitatis Optimae Conditoribus, qui beata illius aetatis
ornarunt cursum, auram fortunauere, illumina uete diuitias, quae aurea, perfecta et Eloquentiae Latinae faustissima nutris, ore omnium deprςdicatur. Ne que vero, in nodum euitet, dicat