Bucolicorum Graecorum Theocriti Bionis, Moschi reliquae accedentibus incertorum idylliis

7쪽

EDIDIT

ACROMA CONTINENS.

9쪽

g. l. De scholiorum editionibus.

Pranaus Culliemus in altera operis sui parte cnolia in lucem protraxit ac inscriptione 2 χόλια τα ευρισκόμενα εἰς

τα Θεοκρίτου εἰδώλλια, ἐκ διαφόρων αντιγράφων ἐπιμελῶς ει κοιρον φελειαν συλλεχθέντα παρὰ Ζαχαρίου Καλλιεργου του Κρητός. Praetor se noli ad lieocr. I - XVIII. ineStJoannis Pediastini nςήγησις in ruingena. Plura de hac ditione principe infra disputa Dinaus. Repetiemin illani editiones ut Bus. II. Fare paucissimis mutatis et pertissimis adeo niondis relictis Plura in Brid. I. viae ii hac parte secundum Bas. II. Xpressa est comtecta sunt et coincturii quaedam in margine additae, partim egregiae. Novi vero editor ali*1 codice usus est, ut Diiobnero visum ). an oditiorioni opetiit Bris. II. palicissimi mutatis, tum plum Diis Brist, III sive Myl. . in qua soliolia ad singulorum idylliomun calcena posita sunt ad ea, qtine senoliis care Dant Xylander de suo dedit ἀποσημμε ωσει Graecas. Xylandreana re lactionem, soliolii ininon in unum corpiis clarinatis, Scultetus se*autus est in cnosiorem editione 60 Scult.), quae pro parte Omnielinianae . aDetur, cf. . . . .XIV. raro lectionena nutans

alimioties secundum Calliergianam , sed scholia antea solis lemmatis distincta tu singulo versus revocatis 3 ido su D- inde ab rilino Calliorgiano disco iens Sc noli ad Id. XVIII. nescio Pio casu niissa, contra praelationes ad ' ringena, Securem et Alam, quas priores editiones pretieetinte Cassiergo

' Ditetuleriis id suspieatus est proptos notam marginalem cor rupta lectitoni αρεῶσθαι in scholio ad XIII, 2 adscriptam , vel potius oωησαι πεζὰς , vio πεζός ex aliquo odie adduunt videretur. Α πεζός potius est altera emendatio ad πεζα in lemmato acnoli proximi pertinens.

10쪽

PRAEFATIO.

ipsis illis carminilnis praeniissas navent, in Scnotioriin corpus recepta. sati nus in Theocritici, Lectionum si Vign. a. 589,doinde uictius in Coinna. I. 596 ex codice Genovens quaedam protraxit nec ni inus in ullis coinnientariis. Qui quum in praefatione illis praeimissa profiteatur se duobus iuris

manuscriptis usum esse, altero neocriti altero scnoliastae, nunc esse iurum Genu vonsen ipso auctor constat, illum Harimnuna esse docili T. I. p. XLII. Mininio Voro Casau-Donus Vaticanum ali*1ena iuritin consuluit, ut Vartonus suspicatus est; nam codo Ronaanus, unde CasauDoniis p. 279 lectionem profert, si oditio Cassiorpi MonioraDile tamen est, quod ad lieocr. XVIII, 5 dicit se reperisso lectionem κατεκλάχετο αντὶ του ἐκληρώθη ad s. 8 ex eodem libro χερσὶ περιπλέκτοις, litui ex Gen. Adortus ad neutriin locum aliquid notaverat. Vereor no hic scholiola in codice scripta aliquo casu rixoterviderit. Editioncni Scultet ducem sequuta ostici s. ubi scitolin singulis carmini Dus apposita Xylandreis omissis multa modo felicius modo in licuis unitata sunt de nonnullis locis Holnsius otiam in lectioni Diis Booemticis lisputavit. Hein-sianam lectionem sero repetieriint ditiones Oxonienses a.

1676. et 699 Oae. I. I. nisi quod spatio parcentes DrcVos hvpotneses a Calliorgo soliolus ad singula Hyllia micfixas

sero naiserunt et lenaniata in sigia maneat contraxeriInt,

saepe inconsultissime actuin ost modo illis voruis dolotis mi interpretatio periinet, modo ipsius interpretationis parto sublata, si ea in priori uus e litioni Dus perperam pro lenimato haDita esset senolia ad Suringoni, Sucurem, Alaui cum illis ipsis carminibus ales ecta sunt. ditiones Liondinenses n. 729. 1743. 759, pias ipse non vidi, est Selaweigere in tui.

Class. I. p. 310 Oxoniensis posterioris vitiosae repetitiones sunt, neque Liondinensis a. 738, viaria non naagis cognitamna Deo, aliter se habuerit. Re /una editio a. 1765 cnolia secunduli Londinensenta. 729 expressa in Dot, sed secundum Call. Xacta quan- quain hoc rarius factum iam velluin et subindo cingonio cimendata, Vid. Praes V l. I. p. XXXV. codicis Lips. , quoui