장음표시 사용
191쪽
hom nem sumpseramus depeculari. Sed quibus id rationibus consequeremur, diu
nihil subibat. Saepe vis irrita, saepὰ ins
dice frusta fuere , ac plerumque nobis ad uersae. In himas tectum aliquando STVRNVS ascenderat vi,cum tegulas remonise set,intro serpere, praedamque congestam ad nos posset deuoluere. Nec nihil egit. Magnis enim surcinis ponitus , dum eas temere deiicit, subeuntem socium oppressit, pectusque mole nimia elisit. Nobis in ea strage exclamantibus, familia excitata , in fures se armat. Nos fuga dilapsi, praedam omnem,STVRNVMque in summis aedibus operantem deserimus
Ille ad desperationem versus, cum receptum non haberet, certξ ve Carnificem
effugeret,a tigno seipse nexuit, spiritiimq; adstricto iugulo disclusit. Nos iactura is duorum corii, itum amicti, aliud tamen ex
Eadem nocte in TITII suburbanum progressi, ut socios vindicaremus . fores Bospera effringimus , bouemque egregium stabu- furi οὐ lo auertimus ; Atque ibi dum alterni prae. seri dam per cornua trahimus, ego denique infelix abactor succedo . Qui pertaestis id negotium, labori compendium quaero.
Exuo cingulum , de q uo pera pendebat triginta Philippeum, bovi iniicio; bucerumque pecus a tergo, veluti per restim traho . Id quia nullo negotio faciebam,soe ij vehementer laudare , meque Vnum esse dicere, qui cor haberem; ceteris mentem omnelii defuisse. Mihi de re nisi licristae surgebant ; cum interim venitur ad fossam, quam t ransuerso limite rustici
192쪽
- I 8 Lg. V. Vtora duxerant; imbresque recenter undiquo ina plerant . Illam audacter equidem trai)cio; ratus pedisequum bouem haud aliud facturum . Sed ille restitate , &contumaci nutu imperium littere ; via que mihi & cingulum , dc peram & Omnia violentus extorquere . Mox deinde velut manum illiis, insano cursu ad herile stabulum recurrere. Ego etsi non praeda solum, sed pecunia quoque priuatum me . dolui , insequi tamen fugitiuum
omissi; ne, quam restim ab eius collo reuulsissem, meo met illigarem . Mane villicus, ut bouem redire cum argento
vidit, saepE in eadem illum pascua exire iussit. Igitur dum nos diu nequicquam in TITIUM exercemur, dc ille nostras insidias felicibus euentis toties discussit, nouissime placuit liuiuscemodi commem
ssides amplas in urbis recessu conis mari' ducimus ; & quid ibi agere quemque dein ηρα, ceat, monemus. Ego simul rei gerendar Titium negotium accepi, reiectis pallioli sordi-σημον bus, quas optimas potui, vestes induor rac vespere iam labente iubeo notae confiadentiae socium pro famulo ire , meisque imperijs assuesse. Ita ceteris quoque in statione relictis, ad TITIVM accedo,
Aio me magnum frumenti numerum'
in amplissimis horreis haberc; cuius videndi, si vellet, copiam me facturum. Ementior nomen & locum vndd aduexerim . Ille non abnuere conditionem ;verum id diei, imminente iam crepusculo, iterum sis negare, & mane potius venturum dicere. Respondeo, cum luce
193쪽
me prosecturum; ita rationes meas posce re. Ceterum illi molestum esse nollo: alios scire me, quibuscum ante vesperum tradisigere possim. Vssit ea vox hominem, ut promitteret,iturum.. Accito dein'SOSIA, validissimo seruulo , iubet eum cum telo comitari . Ego 2ERBERUM maluissem , quam seruulum iungi. Nam eo praesente nec fieri fraudes , nec tegi poterant. At eundem recusare , reserat plenissima suspicionis. Ita captus ego, sicubi diffugerem cogitabam. Interim illi invia sermo omnis de frumento; mihi demendacio;quo modios omnes ac medymnos liberaliter impleui. Demum, ut longe ab ij mus, S O S I A M hunc in modum
auerto. Manu in sinum demissa medita. bundus consisto: &, miranti TITIO, intimi granari)clauem aio, temerὸ in ea mensula reliquisse, ubi colloquium fuerit.
Continuo ΤITIVS remittit SOSIAM, tu.
betque clauem requirere. Sciebam ego non reperturum.
Nos progredimur , atq; properato ad aedes venimus. Ingressi, postquam est xos scalarum ordines alterosque transcendimus,denique domus,intimae cubiculum subimus. Ibi commilitones insidijs qu tuor excubabant; qui omnes confestim adorti TITIVM,prius quam posset excla. mare,os illi dispessum teriti surculo,querisnamue talea farciunt: tum areia funibus adstrictum in vimineum corbem eonii ciunt; ac postmodo, per noctis tenebras, inde in remotum hospitium transportant:
ubi conscius meditati sceleris Phrygio nos praestolabitur . Istic TITIUS
194쪽
rso Lab. V. Viora in hypogaeum vinctus abstruditur; bi
duumq; impotus ac ieiunus ita detinetur ut interes usus spiritus aegre arcteque mearet. Per eos dies ei nisi arij nostri in foro,in. que urbe errabant, ut ex circulis ad nos
omnia dicta consiliaque referrenti Retu lerunt: Amissum errore TITIUM ; in metu& squallore versari familiam: undisi modo abreptum putari; modo interceptum praeis donibus credi. Famulum prat sertim SO. SI AM suspicionibus fomitem nainistrare ;quo duce ardes , quas conduxerimus , esse effractas ; ac hero nusquam ibi reperto,a liud super aliud pertentari Postremo praemia per praecone poni,quq indici daretur. Haec nos omnia nihilo magis territi accepimus; atque, ex ijs,quid consitu capiendum esset,prospeximus: certi, neminem ξ nostro Collegio fore, qui indicium faceret, praemiumque in furca expectaret. Igitur tertio post die litteras comminisci mur ; quas TITII annulo signamus, & ut ipsemet inscribat. minis iniuriisque cogimuS . Eas vaferrimo cuidam nostrae cohortis tradimus ; eumque , quid fieri velimus,admonemus Non distulit S T A s DMVS hoc veteratori nomen j sed litteris acceptis, recta ad fraudem accingiatur. Atque ut Orbem omnem aliquoties
perambulauit, neque custodiis defensas aedes TITII sensit, litteras negi genter pro ipso aedium limine abiicit: indeque nemini visus, otiosd recedit. Conspiciuntur bre fit poli litterae, tolluntur a familia, &, quod coniugi erant inscriptae, ad heram perseruntur. Illa gestiens ad amicos . Θ2criunt i legunt , plenas la'
195쪽
Bidermanἰ. 1 grcrymis & querelis Cognoscitur TITIUM in praedonum potestate esse; ab iis arcthliaberi, ac tantum non enecari. Mille tamen Philippeis emi libertatem posse, si
perendie suburbaliam in silvulam ab inermibus duobus perferrentur. Sin plures ibi comparerent, vel etiam nulli ; mox pessimis exemplis interiturum. Additae preces, quaeque alia capi in tali fortuna solet. Oboritur comploratio lib Iorum. Et uxor quidem pecunias , quibus redimeretur, expediendas censere; idipsum liberi; idem alij velle , vltroq; vel duplices offerre . Sed via ius hominis auctoritas muliebre consilium i rabibuit, nostra'; spes calli. dissimus veterator clusit. Nec mihi tam ferreum est pectus, inquit , quin propinquo sanguine. commo4ueatur : neque aurum ego prae amico arbitror habendum : sed si hodie res est dicenda, aurum perdere, nec amicum recipere . ea mihi stultitia videtur.' An enim obscurum est, quid ludere hi soleant praedones Mille Philippicos iam nummos parie istuntur; ut cum numerauimus, retento in vinculis TITIO, alios iterum mille atque iterum alios aliosque impudenter emulgeant: donec aut depauperata familia, aut pertaesa, facere postulata desierit;&TITIVS tamen nihilo minus ab instis stis deuique iuguletur. Igitur alia via no. bis ad libertatem est eundem. Recipiendus sine pecunia TITIUS; N praedones ipsi gratis in potestatem adducendi. Spernite tantisper has tenebrionum minas : & ne TITIUM nud quam videatis , redimere nunc nolite cras cu recepturi,si hodie non
196쪽
a 21 Lis. V. Do a. praecipitetis. Properata plerumq; sunt i
rita,& lacrymis corriguntur, quae ratione debebant. Fingite litteras fortuito neglectas: Silentisi peius ipsos, quam TITIUM
eruciabit Et mihi credite;non adeo se ipsi contemnent,quin, si hoc simuletis,iterato seribant, alterasque litteras ementiti, huic ianuae illudant. Tunc enimvero dandam Operam censeo, ut deprehendi clam i
bellarius istiusmodi queat ; viderique quo se conserat, & quibus vestigijs ad TITIVM reuertat. Cetera factu facilia seipsa absoluent . Laudato hominis consilio, summam illi rem omnes permittunt. Qui statin odisponere excubias , totamque vici niam inconnivis oculis seruare aggressias, nihil omisit quoad iudicium perueniret. Nos autem ignari, quae faba nobis cud
retur, lnam haec ipsa longe post ego r scij j pecunia nequicquam expectata iterum coimus, & de integro deliberamus.
Mihi, fateor, aliquid subolebat: sed alijο
tamen irridentibus, & nescio quid in fortunam rehcientibus, accidit, quod ferme solet i vi vinceret maior meliorem. Fit Senatusconsultum 3 & alteras litteras in priorem sententiam scribimus ; scripta a eodem ablegamus. It S T A S IM V,S noster,veteriq; instituto obambulans, epistolam quam occultissime potest, leponit: indὸ, velut re bene gesta , securus ad nos reuertit. At non fefellit oculos, in tot speculis vigilantes. Nam unus alterq; evestigio secuti,clam quo se recipiet STA- SIMUS, obseruant:ac satis cognito, quoisset, discedunt ; teque ad ceteros relata , breui
197쪽
Bidermanἰ . 183 breui magnam armatorum manum abducunt. Hi perpetua statione domum omnem cingere 3 & narrante adhuc STASIMO , in nos improuiso irruere. Qui in tima strictis mucronibus peruagati, viti mo in TITII ergastulum penetrauere. Hic ergo proditos esse nos , ac ni vim *ψ' afferremus, etiam perditos intelligens, pugionem, quem unum mihi securitas reliquerat, stringo, alteq; Exoriare aliquis nostris ex ossibus vl
S I pectore amoris defigo; innocentis fateor, sed in eo tumultu luspectum mihi metus fecerat;tanquam is, praemij capiendi, proditionem factitasset. Labitur ille,&socia manu confossus , miserabili aspectit se viudicauit. Inde sub primam ciuium impressionem, per gladioru aciem erumpeIe contendo. Nec impune id mihi faei-nus fuit. Dum enim 'uaqua versum ferro viam aperio , secundum tempora caesim ,
femurq; punctim saucius , aegrὸ per vitia arras caedes elabor. Ij vinctum adhuc ΤΙ-TIVM, & familiam circum insultantem conspicati, TITIVM suum libertati restituunt; ceteros ad Vnum omne S compre-
hesos in furca triduo post sublimes egere. Dixerat haec ille latro, & his atrociora. At socij certatim omnes infanda addere , prado. suasq; deinceps virtutes recensere.Vltima narratione clausit hic, quem accusamus, facino adolesces:qui mihi visus, ut aetate reliquis nora. inferior fuisse, ita scelere omnes exsuperame. Verum id ego iam non prosequor;
contentus mei periculi reliquias docere. Clim
198쪽
r 84 Lib. V. Vt M RCum horam prope in his suis annali In arbο- bus: recognoscendis exegissent, mihi se
reabsco. culum videbatur , qui haec omnia cum diti pers. horrore audiebam. Ac praecipue cum duecuta. dici earcerem meum his ipsis latronibus solenne asylum fuisse. Tum enim niue Scythica frigidior, ita contremui, ut quasi quercera febri iactatus , totam una quer cum succuterem . Qui motus capitalem
me pamissime secisset. Nam illi, quid se
intus commoueret , admirati circumsistunt. arrectiq; arborem eΣplorant. Deiamum aliquis, ecquid stupemus hic, inquit: nempe cadauer, quod nuper huc abstrusimus, reuixit; id est, in putent; capulo verminare coepit. Inde nobis haec a bos tumultuatur. Non absurdus, inquit alius , coniectores. Hic enim ipse faetor, quam late funditur 3 Quisquis praeterit viator, de hac nautea conqueretur. Quin hoc agimus, atque, ut graveolentia sepe- liatur, cadauer iniecta humo superobrii semus 3 Simul haustam utraque manu arenam superne inijcit, mequ6 totum cano puluere respergit. Sic ergo VESTALIS virgo indicta caussa iam tumulabar: cum alij vanum laborem detestati, omittere caepta iussere; & magis auscultandum, quid THASIVS probaret. Is arborem censuit una cum latente cadauere deureniadam . Itum in hanc sententiam . Extemplo discurrere diuersi; & inde alius sarmenta legere ; aliunde alij frondes caedere e omnes matellam aliquam comportare , & arbori exequialem rogum: circula. dare. Neque alia res funus iam meum morabatur, quam quod flamma adhue deerat,
199쪽
Bidermanἰ. Issdeerat, quae subderetur. Hic ego paulloanth gelidus , ad Rammae nomen sudarei nee pi, de quasi in Laconica cella aestuare. Postmodo tamen desperatus, Ecqua tinquam) stultitia est , ne moriare, mori 3 Quin ultro me, audax, prodo; & tandem si non mortcm, certe metum evado 3 At enim iugulabor, si prodiero 3 imo, si tacuero. ardebo. Lamq; adeo vocem quaeritabam, uti dicerem. Me me ; adsum, qui feci. cum iterum haec mecum agitantem alia
Quipph strepitus e propinquo, & sonus Spes is
ambulantium audiebatur: ad quem illi latitia conuersi, duos e su is vident;exanime coris vana. pus baiulantes. Conci mant una omnes,meq; retractum e fuga vociferantur. Gratulabar ego mihi, qui succidaniam illis hostiam obtrusissem , & eum utique amicum hominem cogitabam , qui se pro ignoto immolasset: aut bardos profecto - ,& blennos esse latrones, quibus aliena species pro mea illusisset. Nisi tamen, inquam, is ego re Vera sum , & cum ibi Occiderer non sentiebam. Quid iam 3Nonne &haec illa est crumena, quam vultures isti venantur 3 Nisi sortξ & crumena ..
iam est geminata 3 Quicquid est 1 cerid
enim vivo; & hos adhuc pedes, atq; has etiamnum manus agnosco. Inde pedes entremque amens contrecto, & sicubi vitae argumentum inueniam, quaero: sed ij ipsi quod pridem obriguerant, meam mihi mortem paenissimὸ confirmassent. Demum eo me dubio ignari latrones ex-
200쪽
spes. 186 Liber V. Vivia pedierunt. Postea enim quam recensi eadauer proiecere , vesteq; illud ac peculio spoliarunt,imperato silentio, quemadmodum flagitium fecerint, socij percontan
Illi; in extima silua carbonarium fuisse; qui forte fessus , propter spirantium pr narum pyram recubuerit ; passoque ore , supinus dormierit. Iuxta, rancidi oliui guttum stetisse : quod ipsi liquefactum Scebulliens, in dormientis hiatum crudeles infuderint. Illum insane gesticulantem, subsiluisse continuo; & aliquamdiu miria ficum in orchestra Roscium egisse, donec exanimis procumberet. Sibi vero nullam olim comoediam magis placuisse. ει barunt hanc ceteri crudelitatem: at mitior unus, reprehenso facinore , mihi impre- cabatur, quicquid carbonario contigisset. Quid enim in pauperem iuuit iugulam
saeuijsse εSi viri, inquit, essemus, dudum hospiatem nostrum persecuti , cum Opimo marsupio redissemus. Qui nunc per nostram ignauiam elapsus, hanc adeo pro se h stiam reliquit. Hic iterum duo illi,equum se aiunt alicubi conspexisse, sessore excussese per interiorem siluam vagari. Qui si meus videretur , instarent fugienti: inter arbusta utique reperiri adhuc feram posse. Persuasum est uniuersis, ut siluam porro
omnem placeret percurrere: dum prius tamen allatum cadauer in suum conditorium abstrusissent. Nec mora ; attollunt miserabile funus, inque arborem eandem, quae me acceperat, immittunt. Ita infra uipraque aΗt ferebam mortuos, aut pre-