장음표시 사용
101쪽
tiionilnis rarissime, credo, reperies ἐπὶ δεξια, vel ἐπὶ ταδεξιὰ τοῖς εἰσουοὐm, vel ἐξιου . In Lysia te et aure iunctis vocibus εισιόροων πρὶς τη Nειαεα ἔστηκεν ἐπιδέξια, qtiod Pollux rancillam inlinis usitatum pro έκ δεξιὰς χειρὸς, observare non neglexit II, I 9. alias etiam solent τῶν εἰπιόντων
vel ἐξιόjων ἐν ἀριστερ , ἐν δεξιῆ, velini non Lucianus vii- dena. sed erit satis tanten & ingeniosus scriptor Encolnii Deinosllaenta ad ipsit in initium. Aelianus V. H. VIII, I 6, Plidostratus de Vitis Soph. Lib. I in fine, itidem εκ δεξια e.
Sed illii rariore praepositionem onusu Pyrgion apti l Allien. IV, pag. 14s F. τράπεζα τρiτη δεζιας εἰσιόντων εἰς τα ἀνδρεῖα. Non me fugit, Cas aula rhirn ἐκ δεξιὰς conigere vel έν δεξια: secl, qtio inimis assentiar, retinet nae Schol. Pindari ad O, II , 32, Pii ex Tlieopompo protrusit, εἰσιόντιε Ἀτον νQν αριστερὰς χειρὸς, Ialfi ἐζ perinde deficit. Titinsectinctu in illini ἐνδεξια legisse Hesyclitiam, vel potitis vetustioriina aliqtieni Grainniaticoriam, ex qtio ista fuerantiles cripta, sic satis est inanifestum. Non me suguini, qtiae,qilia locus se nnullariis, si quis perieiulat, contra possintiuispinari, haec alio pertinere, at pie adeo esse N anssereniada ad praecedens έν δεξια, ἐκ δεξιων , cui Daucydideuinis cui ad viil aras edae emendan itina exein pli vice fuerit adiectum: sed iamillo nailrore, in cliiidein pluo, probatalitatis specie, quam si latinc in nrolum sententiam Vei ,3-riam captainus: Τνδεξια quando antepenultina an lial in actitana, addere non poterina in in orationis proximo memeso,
liod opposuit in est: ita Tliucyclicles nulla in facturias mentionem loci alteritis ad sinistratii sui, scripsit Mεξια εiσπλ. In ES autena, quae perierunt, hoc satis ostendit si MEΝ
102쪽
NCVIIgni iacio; sed tale tamen est, ut ingenio Grairimaticoriani S consuetius ne mininae sit indignun . Εtymologin itidem, sed alia paullim viii, haec hi tr. que separavit, quoniam quae notat, ad Honterii in proprie periinent, cultis Olινοχοεῖν , δεῖξαι, α Θεῖν ἐνδεξiα Il. A, I97, Η, Ι 84, Od. P. 36s, duplici tere modo Veteras interpretantiir, έπιδσξ eaist εκ δεξιων μερων ἀρξάμενον : nam ενδεέια σηματα Ιl. I, a 36, sine controversia sunt αισια και καλὰ, ut recte Elymol. Iani in Thucydide quin per linguae Graecae genium scribi possit ένδεςια εἰσπλεοι τι, minime videriar cluditan cluna. Si Lysiae licuit εισιόντων ἔστηκεν επιδεξια, de stania, credito, loquebatur) cur displiceat Oiσπλέοντι πόλις ἐστιν ἐν δεξια; praeseriina cun sta phrasis habere vicleariir nescio ma id Atticisini veteris, qualia sunt huius generis plura, χρηματων δυνὰμει οντες ομοια τοῖς Ελληνων πλουσιστάτοις &c. N ie tamen ulcirco tertiani lectionem & Vulgatani damnavero, quam similium exemploriim inii triuio riretur: vertim hoc solum contendo, nunc dissiciliter aut modum posse diiudicara, quid ab ipso Historicoriina principe revera sit prosectum. De his potis, qirae pag. 668 in Addend. ad Thiicyd. pag. I 4 , Sylbu tin secutus scripsi, & de loco Thucyd. I, 44, ira persi idein vir clar. Sed mioniain inΕtyiaiologi nientionem incidi, alium eitis Iocum, iii ad Thucvdiden periineat, uriscare ilibet pag. 4q9, V. .
piem libreta oritin e ore trurbariirri, in hunc Orchnena re ligo: Θσια οντων , μαινομένων, ἡ θεολάπτων γινομένων καὶ 2πιὰσαντες και ἐπιθειάσας, τὶ έπιθαυμασας' ο δε Mιλίσιος παρὰ τω συγγραφεῖ, θεους επικαλεσάμενος και κατευξάμενος' ἐστι γαρ ὰπὸ του έπδεάζειν. Θειὰσας τιγ εισδ. Sc. Utrumque 2εια σαντες & ἐπιθειὰσας apud Thucydidem e
stat, illud VIII, i; hoc II, 7s. quod posterius recte quidem alii madvertit accitratissimis Sylburgius: sed retem valis de adiri rat , inim scribat, venum Damiair Ui non Milesius,fd Arellidamus. in nro vero non Arcti itamus: nam is Elymologi Milesius est ortis Milesius, Grammaticire non ignoisilis, qui in Thucydidem, in opinor, scripsit Cominent Thue . Vol. I. S
103쪽
se orii in Milesiuni in Thucydide strita non επιθειάσας, sed επιθεάσας , coitis rei monendae coinni 1ita sane locus erat in orthograptatae libro. Schosiam qui leni Tlnicydi dis in vecti huius definienda potestate non satis constat, triplicem sere proponens Inte retationem, θεοφορεῖσθαι,2εῖά τινα ἐπιφθέγγεσθαι Vel έπιβοασθαι, & θεούς ἐπι--.λεiσθαι, ut, si conferainus, quae scripsit ad VIII, I, 33,
VII, 7s, iacile patebit. Nondum a tuo TlHicydule cliscedo,
qtiantiolluuiem opporeune in mentem venit emendatio quaedam Andreae Dounaei Prael. ad Dei nos h. orat. de Pace p. a 33 , in I, 44, ubi sede duar in v Ochun inanriitata legenis dum censet, Κερκυραiou έπιμαχων μὲν μη ποιήσασθαι. . συμμαχέαν δ' εποιήσαντο. Qiraeso te, modo libri sit c pia, rationes experrite: nain me profecto paene perpul riint, in ad istam sententiam accederem. Haec ille. uae sub nomine Spanthemii leguntiir, ex Oris exemplaris, quo vir suinnius usus fuerat, descripta ad me misit clarisi . dela Ooze: quae etsi fortassis quidani omitti poni isse putabant, tamen huc conferre volui, quod magnorum liominum reliquias huitis generis, P.tant unVi S tenues, poti
undique criterulas & colligendus, qilam oblivione sepeliendas esse existinio. Ad ea , quae Scholiastes ad I, i 3 , de Massici Atticae scribit, addi veliin , quae in Mausiaci Dii- Dissiliroci Corale
104쪽
sereat. oitica pag. 4o I edit. Harpocrat. Blanc. legumiri Hatiri praeterea ira eclitio praeter tres Indices, qui iam ante in Oxoniensi errant, a itis, detrassis, & intitatri quibiliciam enaeiulatos, quatitor asios , quoria in ipse tresco inpoliti, ruriana, V una & phrasium , de qui is in Amnorationi is agitur, Graeciun & Latinuin, & terrulin Scri-Ptor in Veterrum, qui in iisdem enientiantur, vel illustran-riar. Qtiarnim, vocum & phrasitim Graecarii in in Histo. xia Tmicyclidis, instinierat clar. V asse: quem , qtloniam aliseianto peraurbatior erat, P iani ut ira, in scriptari erat, in publicii in edi posi)t, non sine magno labore in oratis nem reclegit utriusque linguae bene peritiis iuvenis Gobus IValtis, Hiberi uS.ΗS omnibus clanique addita est maxima pars Annalium
Thucydideoru in erit litissimi Dod velli, ea ni minim, quae ad lii storiam belli Peloponnesiaci pertinet: qua in re ipse me dei tute reprehendi, qui librariis non fuissem alictor potius integros illos Annales, qiuina hanc partem tantilna hic extat ruri cli. scit sera erant poenitentia, & fiftuin infectu nisi eri non poteriit. FIaec sunt, Lachor, quae te de Iaac editione inonenduin putavi, quit iis exponendis si clui istant iusto longior fuisse vula, r, alii toria ista liariun rerum curiosi gratia in mihi lioc nomine liabebunt.
De Tluicydide ipso, eiusque dictione, & estis, quae clascriptori is vetustis praeseri solent, qui eos edunt, non est, qiuul iniittis te niorer. Abinule hoc praestiteriant si, quotauri iudicia & testimonia post Marcellini vitain Thucydidis leguntur, qudnis ex edit. Oxoniensi transcriptis ad itincta sunt, qtiae de eo viri doctissimi Vossitis I de Historic. Graec. 4, & FabricitH II Bibliotii. Graec. as, sed haec ab eodem nunc aucta, scripseriint. Ad ea, quae declivisione Historiae Tlaucydideae, qliani alii in octo, alii in novem, alii in tre ina libros partiebantur, Obsei variant H. Stephanus pag. 661, & Fabricitis l. d. acidi posisunt, quae Scholiasta libri Cass. habet in fine libri tertii,Tῶν εk ο' τέλος τnς ε' καὶ αρχη τῆς σου; & quae utem
105쪽
ad vecta Tini cyclidis IV, II 4, ἔλεξε τοῖς εν τοῦ 'Aκάνθω
παραπλήσια, annotat, εν τω στρ των συγγραφων διάλεξις
Βρασiδου προς Προναίους. Nec non frigida illa quaestio, &fragulior illius solutio, uuaque Graeculae stultitiae plena, in fine lib. IV, mr ΤMicydides, cuius nominis prima litera est Θ, tantum octo, Herodoriri autem, cuius primest H. novem libros Historiarum scripserit. Led de numero odio lil roriim satis idoneus testis est Dionysius Halicarnassensis in lilaro περὶ του Θουκυδιδου χαρακτῆρος cap. 24 ITας ὀκται βίβλους, ὰς μόνας -τευπε . στρέφων ἁ ω καὶ κάτω: qui & st,idem cap. I9 prooemiun , Purit tribus &viginti capitibus libri prinii absolvitair, quingentorui a Verstitim fuisse traulit. Quod autem in Epistola ad Ponipeium C. P. 3 scribit, euin finem Historiae facere in proelio ad λυδες σημα, quod i i anno secundo & vigesimo belli P loponnesiaci fidium ilicitur, emerulatione vidinur optri h l ine. Nam cereiini est ex ultimo libro VIII, proelium hoc anno XXI belli iactiim esse. rasi aluem historiam lHIius helli ramum ad annum XXI, eumque nondum finitii in P dtixis Tlaucydicles, tamen videtitu in antino habuisse in ad Mena usque pertexere. Hoc ostendiant, quae V, 26 scriba: Γέγραφε δε καὶ ταὐτα ὁ αυτος Θουκυδιδης Ἀθηναῖος εξ ωe εκαστα ἐγένετο κατὰ θέρος καὶ χειμωνας,
δαιμόνιοι καὶ οi ξύμμαχοι, καὶ τὰ μακρά τείχη καὶ τον Πειραιἀ κατέλαβον' ἔτη δὲ έα τουτο τὰ ξύμπαντα νγ ένετο
τω πeλέμω ἐπτὰ καὶ σiκοσι. Sed morte uiterceptari, an alia de caiisa consilium exsecivus non iuerit, non lupiet. Praeter Historiani liiii in belli exstat etiam, si Athenaeo V, 3, quein ad Homer. u. S, pag. 284, sequitur Eustatinius, crediimus, Epigramma Thiicyssidis in Euripidena, qtiod & in Antilolog. Grilec. III, 2s, pag. 39s , est. Sed Intius auctorem alios Tinaothei in μελοποῖον secisse, proelii striptor vitae Euiripulis. Alia de eo. de lite eius Historia .& Ioco moriis ac sepulturae, e Doci R elli Appararii peti possitiit. iuiligod by Coosl
106쪽
Illiui nulli hoc loco non praetereundum Visum filii, a veteribus qiii isdam scriptoribus interitum sub noιnim Thucyssidis laudari, quae in eo liustrix quaeras: de utio neqliis dubitet, nonnulla, mirae initii ra hinc in promtii sunt, huc conteran . DionVsus H.ilitairn. Epist. secunda ad Ansemaeuin f 3 inter γλωσσηματικὰ, qtiae vocat, Thucydidis numeria V al ulun περιλογισμὸς , vel, ut ibi in quia busdam MSS. et , ἐπιλογισμός. In eadem Epistola S 4 scribit: ὴ δε ουκ ἄποτεαισις τουl Iλημμυρίου, ην έν τη εβδόμη βM- τέθεικήν ἐν δημ, γορ-: & ibiclem S Io, την μὲν τα ραχὸν, τάραχον καλεῖ, το θηλυκὸν ἐκφέρων ἄρσενικως. H riun nimii in Titii cydide invenias, in qtio senaei iterii inmieὰναλογισμος est, περιλογισμὸς, Vel ἐπιλο γ ισμὸς, nun*iana & III, 4s ,-της Λευκαδος την ου περιτεiχισιν, ad quem Iocuni respicit Eustaclitus ad Hon et . IL ά, pag. III. Harpoctauion in αρχαίως haec hal eri : Θουκυδι δει 1' ἐν τῆ πρώτη των ιστοριων τρόπον τινὰ ἐξ /iiσατο. φησὶ περὶ των αρ- χαέων τους νεωτέρους διεξέρχεσθαι. Περὶ μον γαρ των καθ' ωας γεγενημενων, φησὶ, τολ' ἄκριβέστατα λέγοντας πιστοτάτους ἡγούμεθα, περι δὲ των παλαιων τοσουτω διεξιόντας ἀπιθανα-τους ει ναι νομίζομεν , υπολω βάνοντες ου τας πρἁξεις ἀπάσας, νύτε των λόγων τρυς πλείστους ει πειναι μνημονευμaαι διὰ τοσουτων. Henr. Steplianus Diatrabe
VII in Isocratem, nillil alitui dicit, quam locum luinc Tliticyclidis videra emendatione opus tralaine. Maiassiciis, Valesius, & Gonovius tacent. Et talnen ceri uni est, haec mite in priino, nelie in ullo alio libro legi: nain qirae Thucydides I, eto & seqq. die his, qui res vetustas men oriae priMsideriuit, scribit, longe zib illis, viae ex eo ansere Harpocratio- riversa sunt. Pollux VI, 38: Θουκυδίδης δὲ εφη, εἰς ο ωνιον ζητησε τριώβολον. Haec videri possunt ad contentioneni inter Titapbernem & Peloponnesios de stipendio his promisso periinere, de qua est in Thucydide VIII, a9 S nusquam in eo leguntiir; non magis quam qtiae IX, 16 ex illo laiulat idein Pollux. ἐν περιποMοις τισὶν εληφθη. Steplianus de Urbib. Θέα πόλις
107쪽
δύης. In Thucydide nusquam sunt hi Sεεὶς , nec interpro tes Stephani quidqtiain nos de iis docent. Sed mihi suspicio est, hunc locii in ὐποβολιμαῖον esse, & potitis cuivis
alii quain Stephano deberi. Indiciuna faciunt ea, quae ille in in Aiραια scribit: Αἰθαια πόλις Λακωνικῆς, μία των εκατόνἀ Φιλόχωρος εν Ἀτθίδος τρiτω. τὸ ἐθνικὸν Aiθαιεύς, ἔς Θουκυδεδης πρώτη. Ex co, mrod utrobique Philochoriini in tertio , & Thucydidem testes citat, aperium est, ut Plelac. de rade na tir , & eodem nomine gentili agi. Cum autem in Thucyclide I, ior, gentile sit ripasic, non matri quos περιοικους Spareanorrum vocat, altera illa scriptiara Θεα & Θεεμ locum liabere , aut defendi e levi discrimine του ε & αι non potest. Nec credo, Stephanum tam supinae
negligentiae fuisse, ut haec ex sitiem Philochori & Tliu- cyclidis locis aliter atmie aliter descripscrit. Phrynichus in Eclog. Diction. Atticar. pag. so vicit, se in nullo probato
scriptore invenisse κατ' εκεῖνο καιρού, sed punire in Thucydidis lib. VIII legi κατ' ἐκέδο του καιρου. Itaqtie, si quis hi litis auctori me fretus ita dicere velit, ei Midetvltl in esse articuluna του. Hoc Thomas Magister aliis de suo additis
ita exoriravit: κατ' ἐκεῖνο του καιρου βςλτιον λεέγειν, η κατ'
ἐκεινου lem. ἐκεῖνο καιρού. ἀεὶ γὰρ μετα αρθρου ΘουκυδLδης λέγει : quiasi crebriim sit in Diticyctae hoc geniis lo- piendi. aprici quem hoc semel, idque nonnihil diibitans. se legisse dicit Plit unici ius. Sed non memini, me vel lib. VIII, vel usquam alibi in hoc scriptore legere κατ' ἐκεῖνο του καιρού: semel tantiun VII, 2, inveni κατὰ τοὐτο καt-ρῶ. Suidas quoque interitum testimoniis Traiicyclidis confirmat, quae nitiniani in eo leguntiir: mi generis si int sequentia. Διαβούλομαι, λωπ iσω. Θουκυδιάης. Διαλέγ ουσαν, διοικοδομούσαν. λέγειν γὰρ τὸ σικοδομεῖν. καὶ διαλέγου, δι ρώττου, Θουκυδίδης. Itena in λεγαε: διαληγουσι, δεορύττουσι. Θουκυδίδης. Et in αυτόθεν : Θουκυδιδnς ' χειμων ἡν, και τοῖς Ἀθηναίοις τον πόλεμον αὐτώεν ποιεῖσ2αι οὐτως εδόκει.
108쪽
διλες. qtlor m nilui, nisi assinodum fallor, in Thucyclide invenias. Sed in his, quae in ιδ ουν habet, 'πίουν παρὰ
Θουκυδεδη, ἀντὶ τοὐ διέκοπτον, διέφθειρον. 'Aπασαν κατε- δήουν την ἀνατολικὴν χώραν, illa α πασαν - χώραν, non
putem c n viris dotas ab eo .laudari tanquam Tlaucydi- dea, sed ex alio monymo descripta, & testiirioisiti in Tlitiscvdidis tantinna ad έδ ουν, & tortassis ad id, quod Il, i a Iegirilr, την γην εδηουν, referendum esse. PIo nurito in m eis piιεως .lovae, cum testimonium Thucydidis advocasset , alium anonymi locum additi Auctor molooici M. in δεκατσυτ ρια : Θουκυδέδει δε ἐπὶ τοὐ τελωνεῖν την δεκὰτ, Ai1κε, και τὸ δεκατεύειν. Et in έμποδών: ' ποδων Θουκυ-διόης, ἀντὶ του προχ εἱρως. φησὶ γάρ ' τὰς ἐμποδω αἰτίας μόνον ἐπισκοπεῖν. Eadem hal ent Priscianus lib. XVIII, paσ.a i 8o. Sitidas in έμποδων, & Apostolius VIII Proverb. ro. e lib. VIII, ut dicunt, & qitidem auctiora his veniis, παρ- ροτέρω δε μηδὲν ἐπορέγ εσθαι ταις διανοίαις. Sed hortini omnium nec vola, nec vestigiitin est in Thiicydide. Ulpiantis in Demos lien. Phil. IV pag. 79 e l. Paris. 'Eχρησατο ουν Θουκυδιδεω λt/σει , ἔπερ ὁ Λέσβιος χρώμενος φαίνεται, οτι τωμεν δοκειν υπὲρ αλλων, τῆ δὲ ἁλεψε. ὐπερ ἶμων ταγινόμενα. Respexit ad orationem Mitvlenaeortina ad Peloponnesios IlI, 9 , veriani haec, qtiae ex illa describit, neque ibi, ne*ae alibi, Piod sciam, leguntiir. Eus . in Hom.
Odyss. C, pag. i946 scribit, Atticos primas personas sin-Dilares plusquasnperiectorum in Mν per η invio, ut 'δη, ἐνενοίκη, ἐπεποιήκη, prO ηδειν, ἐνενοήκειν, ἐπεποιίκειν, &Anim liac consuetiuitiae uti Tliti cycl. Hoc milii nitiniam, viant uni nunc meminisse possum, observatiun est. Moeris Atticista: Πομπεῖα, Ἀττικῶς, τὰ θυμιατήρια, καὶ τας χέρνιβας. οῦς Οουκυδώης. Eadein liabet Thoinas Magister in πομπή. Hatillerunt, puto, ante ocillos vertat Thu d. II,
33: ἱερα σκευη περι τε τας πομπὰς καὶ τους αγωνας. Nectanten Tllucvclides vel ibi, vel alibi vocabitio προπεια utitur, & Attice hac Mnificatione πομπεῖα dici, non ex
109쪽
illo, sed e Demosthene apiret Harpoci ationem, vel ex ali in scriptoribus Atticis ostendere debitinant. Apostolitis II Pro-veth. 8o: Λειβηθρiων ἄνοητότερος. Θουκυδίδει ταύτη ἐχρἡ- σατο. Certissi una est , cum falli, nec usquam troc prove hiuin in Duicu Me inveniri. In Dionia Magistro quoquo non pinica huius generis ileprelamuli, veluti in έπiτιμος:μιτ ους τας ουσὶς ἐποiουν, qtioci perperam e V, 34scrimini sit spicor; in ερογνωμον : αγ νωμον ανθρώπιον in λαμυρία: λαμυρ α πηγή : & alia alibi; quomin cum pleriique a clar. Wasse, postqtiam pran a aliquot folia Inclicta acceperiina, observata vulcrim, plumbus colligendis supersedeo.De his otnniniis quid clicam, non habeo, nisi verosimile esse, alios ex his memoria confisos Thucydidem, cum scri-hebant, non inspexisse, einlue factuni esse, ut vel alia,
plana aptul euin legebantur, scri Tent, vel ci tribilerent,*iae alioriana erant; alios exeniplaribita ab iis, quae nunc talae inuS, discrepantibus usos esse; ac denique loca quae dan . in cluditis testimonio Traiicydidis utruntiir, cotTup. a
esse, ut uti unaque locum Politicis, in quo libri scalpti variant, & quistina nomen Thucvclidis non habent. Sed non satis mirari possum, quid in nrentein venire potiterit Pan
μη, δε εἱρηκε προς Γλαυκον τὸν 'Eπικυδι δην, Σπαρτιάτvr, verteret , serim,ria est Pythiae, qtiam vitii Thucyctaena Gliati eo Damatae dixit, & ex Epicycsule Tlui dulem nobis in iora metamorphosi faceret. Habula alibi mentem. cum haec
scribebat. Pantitatis. Quod Pythia Glauco dixit, ἀνδρος δ' εὐόρκου γενεη μετόπισυν ἁμείνων , non in Thucvcside est, scit in Herodoto VI, 86. S ex eo in Stobaeo Seran. XXVII ; nec 'Eπικυδiδης est Tilucydules. In Apostolio au