장음표시 사용
101쪽
β. a Io. ΣφάγιαJ θύματα τα σφάγια καὶ χρη ς ρια εκ περαλλήλου ' οὐ γὰρ μόνον χρης ρια ταμαντεύματα, ἀλλα και τὰ θύματα ἡ 3τι θύοντεe
τοῖς θεοῖς και ρασῶν περι τού δεομενου τὰς μαντείας
σφαγίων τὰς μαντείας ποιεῖσθαι, ἡρωντας την του ζωου χολὴν, και τὸ ηπαρ, κώ τν κύςιν. β. 2II. EρδεινJ ποιεῖν. πειρωμενωνJ πειρεν λαμβανόντων καὶ εγχειρούντων αὐτοῖς πρὸς πόλεμον. α 2Ia. Σὸν δ' αὐθ γυναικος εςι τούτo. g. 2Ia. ΣονJ εςι. ἔσω δόμωνJ εντος των δόμων. α 2L3. θεῶν, πόλινJ διά της επικουρίας τῶν θεων, νεμόμεθα τρο πόλιν ἀδαμ-ον, μη δαμα - . μενο παρά των πολεμίων κρὰ καταπονουμένην , τον αλον δε των δυσμενεων καὶ των εχθρων ἀπο*έγει καὶ ὐπομένει κα καρτερεῖ ὁ πύργος καὶ τεῖχος της πόλεως.
δὲ, τὶ τάδε, εἰ μὲν ςἱξεις εις τὸ τι, τὸ τάδε νέμεσις ςυγεῖ κατ' ἐρωτη ν εἴποις Ουτω, τί φης', τά- δε τὸ διὰ της βοηθείας των θεων οἰκεῖν κώ μανελειν την πόλιν μεμπτόν ἐςιν. εἰ δὲ οὐ ςίξεις, καθ'. oμαλισμὸν ἐἴποις ἀντὶ τού, τί ταῶτα 2 ποιω , λόγω. δη τὸ δεῖσθαι των θων, μεμπτά λογίζοντα. εικότως δὲ ριπι τὸ νεμεσις ςυγεῖ κα. οὐκ αὐτὸ μισεῖς ,
102쪽
γαρ υ μετρον ενεκα ποτε παραλαμβανεται.
103쪽
πρὸς τὸν χορον επὶ της ακροπολεως χαμενον, μη ἁρπαλίζετε ἐν κωκυτοῖς. μὴ αρπάζητε το θρηγεῖν,εάν τινας ἀκούσητε σφαττομένους - ηττημένους. β. 223. ΠύθησθεJ μαθητε. κωκυτοῖσιν αρπαλίζετεJ θρήνοις ορματε. α. 22 . A ρης βώσκεταιJ εν τουτω γαρ τώ οδυρ σθαι καὶ θρηνεῖν βόσκεται ὁ Αρης, ἡτοι τρέφεται ενώμασι των σφαττομενων τφ φοβφ των βροτωνι χαυνούμενοι γαρ ὐπο των θρηνων καὶ των οδυρμων ,
οὐκετι κυρίως μαχομενοι --ται ανδρείως, κοὐ κατααντιπαλων ανδρικως Πατευόμενοι , αλλα τα νωτακλίνοντες , αναιρούνται εὐθύς. β. 224. ΤουτρνJ δέον ουτω εἰ εἴν τούτω εἰπεν
πρὸς τὸ φόνω, ωσπερ εο καὶ τὸ ξύλινον μόρον εν
παγίδα καλεουσυν. ἡ μὲν συναπτετο τούτω πρὸς τὸ ςόνω, αλλ' ούτω λέγε, εν τούτφ γὰρ τή κωκυτομαν αρπαλίζειν βόσκεται ὀ μης, εν τψ φόνω των βροτωνι
104쪽
kτύπος αὐξάνεται. g. 23o. Tωνθ'J ων λεγεις. α. 23 I. Ω ξυντέλειαJ τὸ κοινὸν ἄθροισμά τίνθεαν , μεταφορικως. κυρίως γαρ ἡ των ςρατιωτωναθροι ς' τέλος γαρ το τάγμα. Oμηρος , Il. X. 56.JEλθεῖν εο φυλάκων ἱερον τελος. β. 23 I. EυντέλειαJ ἁθροισματων θεων, εκ μεταφοράς τῆς εἰς τὸ κοινὸν εἰσφοράς , ν καλοῖ ξυντελειαν
β. 232. οὐκ ες φθόρονJ-εις φθορὰν ἀπελθού- σα αφώνως μένεις. εἰωθαμεν δε τοιούτοις λόγοις πρὸeτους ενοχλούντας χρῆσθαι. φθόρονJ φθοράν. ἀνασχέ- σ31J ὐπομενεῖς.
α. 233. πολῖταιJ τοῖς ἰδίους και πατρωους επικαλούνται θεοῖς, μη εις δουλείαν εμπεσεῖν.
105쪽
σὶν. Eτeοκλέα, ὁτι το σὶν βούλημα ποιῶ, ιδού σι γω σὐν τοιο αβλοις τάσι πείσομαι κοὐ. πάθω τὸ μ ρσιμον, ἡγουν τὸ πεπρωμένον. τοὐτ' ἔςι, τὸ εἱμαρμένον μετὰ πάντων τι, αλλων πείσομαι πώ ,
107쪽
- το, εν τή, λύουσα πολέμιον φόβον. κοὐ γαμ νολέμιον φόβον λεγει πιτν ὴν εποίει ὁ χορὸς πρὸς τοῖe θεοὐρ θρινώδη ὀλολυγὴ ν, ἡ τοὐς πολίτας δειρο
ς βον ει ι χοφὸa εποίει σφ ολολύζειν καὶ κλαίειν. . si aso. Θαρσος φίλοιςJ τὸ γαρ μετα σιγῆς
υμνους κρος θεούς ποιεῖσθαι καὶ ἄξευμενίζειν διαθυσίας τοὐς τῆ πόλει, ἄσπερ ειώθασιν πριεῖν Ελληνες; καιρων ὀμο ν εππαντων , τούτο θαρσος μισοῖς οἰκείοις, καὶ τού πολεμίων ἀπαλλαγὴ φόβου , ωσπερ εω τρυμπαλιν δειλίας εμποιητικὸν τὸ χωρεῖνανω καὶ κατω θρνοιρ - ὀδυρμοῖο , κοὐ τὸ ζην ἀπολέγε θαι.
108쪽
' oti asa. Πεδιονόμοις θ Dσι τοῖς -των ἀλσων - των πεδίων αφωρισμένων ἔχου ν- έαυτοῖς. αλ ωαρ κώ: παραδείσους κοὐ πεδία λιπαροι οἱ πολῖται κτέμνοντες των ἰδίων κτημάτην, ταύτα τοῖς θεοῖς
λως. οὐδὲν λέγω τοὐρ θεοῖς τοὐρ απὸ του Ισμηνούἀλλα μόνον τοὐς απὸ της Δίρκης. ἐτιμωντο γὰρ κῶαὐτοὶ οἱ απὸ του Ισμηνοῶ παρὰ τοῖς Θηβαοια κατέρο λειφε δε. εἰ-ῖν ἄπαντας , δια τὸ θαρρεῖν καὶ εν ολίγαις δεησεσιν εισακουσθηναι. Aλλως. σὐδ' ἀπ' Ισμη νου λέγω, αντὶ του, σὐν τρ υμηνν. κατα σχημα δὲ η φωνη. αον, λέγω ἔτι σον τψ Ισμηνή- θύω οὐνι τοῖς - , των πραγμάτων ἀτυχως ἀποβαντων. λως. καινως ἡ ἶπεν, οὐκ ὼριθμω τὸν Ισμηνὸν, ώς δηλου δίσας ἔτι τιμαται κώ εγγράφεται τοῖς τιμωμένοις. β. 233. - τε πηγαῖςJ - ταῖς εν αὐταῖς Νύμ- ψαιe. οὐδ' ἀπ' Ισμηνου λέγωJ οὐδ' αψαίρω του λόγου κοὐ τῆς εὐχῆς τὸν Ισμηνὸν, καὶ τοῖς εν αοτρ θεούς. πρωτον καθολικως εἶπεν σοῖο της χωρας θεοῖς, εἶτα
109쪽
μερικῶς ἐπήνεγκε, πολισσούχομ λέγων καὶ πεδισ--μοις κώδε ἀγοράς επισκόποις. επεὶ δε καὶ τοῖς εκ- τος τῆς πόλεως εἰπεῖν εδει, περιεκτικον γαρ ἡ χώρα τῆς πολεως, ουκ εἴρηκε και τοῖς εν ταῖς πσγῶς τῆς Δίρκης θεοῖς, αλλοι τούς πηγαρις τῆς Δίρκης μόνον ἔφη, τουτεςι τρύς εν αὐταῖς κατοικούσαις Nυ Σφαις ρ α πάλιν ενήλλαξε την σύνταιν, κοὰ φησὶν, οὐδ' ατ' Ισμηνου λέγω , οὐκ αψαύρω του λόγου κρὰ τῆς
110쪽
μω, αντηρέτας τοῖς εUροῖς. μὰ λάβοιe δὲ εἰή τὸ τὸν μέγαν τρόπον ἔξωθεν κατὰ , ἀλλ' ώ: φάμεν
τάττω τάξιν, ούτω καὶ τούτων. β. 263. ,τηρίταςJ αντιπάλους.cτὶν μέγαν τρόπονJ,το γαρ διατάττειν ςρατ γοῖς και Πατεύματα μεγις ν εςι καὶ τού βασιλέως ἄξιον. β. 265. ΣπερχνούςJ ταχεῖς, σπουδαίους. β.:266. ΦλέγεινJ εκκαίειν, δαμάζειν.