Scholia in Theocritum codicis ambrosiani 222 primum edidit Christophorus Ziegler

7쪽

PRIMUM EDIDIT

1867.

8쪽

m OFFICINA E. I. A P.

Disitiroci Corale

9쪽

Ex quo Calliergiis Romao 1516 primus scholia in Theocritum edidit, in iis supplendis et emendandis multi viri docti versati sunt. Suffcit nominasso Gaissordium, Duel nerum, Nirensium. Sed quamvis libromim manuscriptorum, quos consulere illis licuit, magnus sit numeras, tamen adhue desiderata est accurata collatio codicis Ambrosiani 222, principis omnium Theocriti codicilin, cujus praeter ea, quae ad quartum Idyllium in Ahrensii editione leguntur, nihil sero innotuerat. Itaque quum monse Aprili anni 1864 in Italiani prosectus essem, Mediolani in bibliothoea Ambrosiana huic potissimum libro operam dedi. Quanta maxima fieri poterat diligentia, excussi se undum editionem Gaissordianam cium codex illo in Thoocritum continet scholia; ubi lectio variaret, id notavi,

quae nondum erant edita - sunt autem perinulta - descripsi. Opere absoluto quae scripseram continuo retractari. Itemna

id feci anno insequenti menso Augusto, quum in patriam rediens denuo Mediolani morarer. Volui praestare quantum

possem neque ullam officiorum meoriam partem non e est M.

Est autem codex Ambrosianus ex libris Merulao, forma maxima, bombycinus, saeculi decimi tertii. Inde a pagina 340 sequuntur in eo post Dionysii Perlegos in haec Theocriti Idyllia: 1. 7. 3. 4. 5. 6. 8-I3. 2. I 4. 15. 17. 16. 29 cum

10쪽

PRAEFATIO.

scholiis uberrimis, quas partim infra supraque textum, partim a dextra apposita fiunt. Scriptura elegans est, sed scholiorum litterae sunt valde minutae, plurimis complicatae compenssiis omninoque liaud raro ita comparatae, ut ad di oscendas eas vitrum ocularitim iiiiiii a litibundum esset. Priima cujusque lemmatis littera est fere minio picta; soliolia autem non Sempereo, quo debent, ordine sese Oxcipiunt /ὶ. Neque omnia integra servata sunt: Inultoruni exstant tantummodo mista. Aut ni utilathi in suit citi it ad manus oriri exemplar aut ex parte tam inale halbituita, ut clune letina non poSset legere.

Aliquot loci adeo sunt evianidi, ut, liuid scriptum fuerit, nullis jam macta inis possit expediri. Secunda manus hie illic ev

nida renovavit; num omnino recte, dubito. Frequentes sunt perinutationes spirituum et liccentuum, vocalium et diphthon. gorum, praeposition uua, nona inum propriorum ). Modo sin-mlae litterao desunt', ni odo abundant A). Praeterea Occur-mini nobis salsas terna inationes, ut Miμενον, κίπεχόμενος, στεφάνω, αἰσθάνεσθαι pro κειμένου, κατεχομένου, στεφώνοις, αἰσθίνεται. Quae sed tingenda erunt, sunt comuncta in aιταργιστις 8, 33.

et πύστις II, 31. Aeccillini dittogrinplaine, denique male aut dilatata aut interiecta. Talis quum libri sit conditio, in eo edendo hane rationem sequutus sunt. Selioli omina justum orilinem restitui. Scripturao discrepantias locosque ovanidos diligenter indicavi. Laetinamini alias punctis significavi, alias supplevi, Ruppletas uncinis inclusi l l. Dittomi platas nut filiae superflua ouanino Viderentur

hoc signo proscripsi alit in notis attuli. Quae a criticis

proposita erant, paritua in textum recepi, partiua infra commemoravi. II aud exiguum conjecti irarum nun erum Ambrosiano ogregio confrinam non sino voluptate videbunt lectores, ut