Scholia in Theocritum codicis ambrosiani 222 primum edidit Christophorus Ziegler

11쪽

PRAEFATIO.

II, I 4. Cis. De Dialecto I Orica p. 375. Sint Diuitiι restant sananda cum in soliolus tarn alii iii te ognitis, in cli in iis Ambrosianiis exhibet psersa pe a vulgati. rocedit ut, tum in iis, quae nilne primum in lucorii pro lolint. Veli in cratici animos

29, 13. Ipse pauca tontavi: viiiiiii in i obus dissilis vecta codicia reddere, expressa accurate, tibi de littoramini notis mihi pariam constabat, sing ilari mus seribendi ratione. Cis.

2, II b. 3, 13. 7, 16. 8, 86. 1 I, 78. 13, 49 D. Me sagaciores

et in divinando soliciores quin vera sint inventuri, non dubito. Reliquum est, ut cluam nanximas agam et celebor-rimis bibliothecae Ambrosianao praesectis et H. Li. Ahronsio, viro de Bucolicis gyaecis optinae merito. Hic enim quum per litteras a me esset rogatus, ut suam de difficilioribus quibus-I In fine Hypoth. 7 dedi αυξοθῆναι. Cod. habet aeυρ-. II, 63

12쪽

VIII

PRAEFATIO.dam locia sententiam mecum com nimicaret, non solum termihi humanissime rescripsit, sed etiam permisit, ut suas observationes, quantum mihi videretur, in usum meum conve terem: quo ego permissu ita Mus sum, ut earum alias in ordinem verboriam reciperem, alias in annotationa comm morarem. Illi autem studia mea, dum Mediolani versabar, tanta comitato ac liberalitato adjuverunt, ut temporis ibi transacti recordatio mihi semper latura sit jucundissima. Stuttgardiae mense Januario anni MDCCCLXVII.

14쪽

διαχώροις Τ) ποταμοῖς, ἐδεμιτα εἰς Ἀνδαρlδα τῆς Σικελως διῆλθεν οι δἐ επιχώριοι τὴν θεον ἰδίοις ποιήμασι καθυμήσαντες ε ετῆν πρῶν παρέδοσαν ευρεσιν. ὀ δἐ Oiηθῆς λυγος Ουτος. ειν τοῖς γρακουσίοις στάσεως ποτε γενομένει καὶ πολλῶν πολιτῶν φ Iaρέ'ων, εις ομόνοιαν του πλήθους ποτὸ συνελθόντος ' εδοξεν Ἀρτεμις αιτια γεγονέναι τῆς διαλλαγῆς. οι δε αγροῖκοι δῶραενόμισαν καὶ τὴν θεὰν γεἈθότες ανύμνησαν, επειτα τάχἀγροικικαῖς ε) φδαῖς τόπον εδωκαν καὶ ἴσον θειανJ.

N δὲ βον δε- ἔχει διαφοράν τῆς τῶν ποιγάσωνεπιγραφῆς ' καὶ γόρ αιπολιώ εστι καὶ μικτά. τῆν μέντοι απὰ τῶν βοῶν εα φενμὶ επιγραφῆν ος κρατιστεύοντος του λου. Moy καὶ βουκολικὰ λέγονται πάντα εχπαι δὲ βουκόλος π ἀτὰ τἀς βόας ελαύνειν, ξ απὰ του τὰς βόας κολούειν ' ἀτιμα- γελώσας. -δειν ' δέ φασιν αυτοῖςJ Eρτον εξω μένους θ ρέων ἐνεα-φ πλέονας τύπους ποντα καὶ πῆραν πανσπερμως ἀνάπλεων και οἶνον εν αγείφ δε , σπονδῆν νέμοντα τοῖς tiπαντῶσι, στέφανόν τε περικεῖσθαι και κέρατα ελίνων προ- θαι καὶ μετὰ

χεῖρας εχειν λαγωβίλον ' τον δἐ νικῆσαντα λαμβώνειν τὰν δκημένον ἄρτον ' κἀκεῖνον μὲν επὶ τῆς ἴτυψJ Συρακουσέων μένε πόλεως, τορος δὲ νενικημένους εις τάς περιοικέως χωρεῖν ἀγει- ροντας ἐαυτοῖς τὰς τροφίς' ἄδειν es sest ij ἄλλα τινὰ παιδιῶς καὶ γέλωτος εχόμενα καὶ ειφγουντας ἐπιλέγειW ἐξαι - ) τῶν ἀγαθόν τί χαν,

δέξαι τἀν πίειαν,

Πῶσα ποιησις τρεῖς ἔχει χαρακτῆρας, διηγηματικον, ων τικὰν καὶ μικτόν. τὼ δἐ βo1γολικὼν μίγμα εστὶ παντὰς εἴδους

15쪽

Ab alia manu:

16쪽

HYPOTHESES ET SCHOLIA.

Di siligo a Corale

17쪽

τῆ στε νοτηet4 τῶν φί λλων σχιζομενης τῆς πνοῆς. αἰπόλοι δέ εἰσιν Ωι ἐν τοῖς araεσι, τουτέστιν υφηλοῖς καὶ τραχέσι τόποις,

fera Oee. , quae non expedio.

18쪽

κάτω λάσια τῶν τῆς γῆς μερῶν καὶ τῶν εν αυτῆ πεφυκλωm' τῆν δε σύριγγα τῶν εν τ* κωμω πνευματων μωσιν εἶναι ' τὼ δἐ aiγωπὰν τῶν καταιγMων τὰς αἰφνιδιακὰς ταραχῆ καὶ απὰ τῶν νεφῶν γινομένων περὶ τὴ αέρα μεταβολῶν' καὶ τὰ κάτω, τουτέστι τοὐς μζροῖς δασεῖς, 'μένοντας τους υλώδεις τόπους

σπαστέον, επεὶ τοῖς μέλλοντας τῶν οριστικῶν περιοπῶσιν οἱ -

19쪽

1 In verbis poetae habet eod.