Aristophanis Comoediae

발행: 1860년

분량: 784페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

511쪽

στρος των θεῶν νυν ἐκκάλεσόν μοι πρω . 850

ῶ χαῖρε φιλτcu' - γαρ ἀκλεὲς τουνοματ σον παρ' μῖν ἐστιν Ουδ' ἀνώνυμον. ἀεὶ γαρ ὴ γυνή ' ἔχει δια στόμα. 8bb

τουτὶ γένοιτο, φησίν.

rθι νον κάλεσον αυτήν.

φέρε νυν καλέσω καταβασά σοι.

ώς ουδεμίαν πωγ' ἔχω βέου χάριν, 865 ἐξ-οπερ αἴτη 'ξῆλθεν επιτης οἰκίας ἀλλ' πιθομαι μὲν εἰσιών, ἔρρομαχλ

ῶναι δοκεῖ μοι αειτα τοῖς δὲ σιτέοις χάριν υθεμιαν ιδ' ἐσθέων ' στυκα γάρ.

512쪽

υπάκουσον ουτος - καλεῖς την μαμμιαν;

513쪽

μη πρόσαγε την χεῖρά μοι.

τὰχ ἔνων ἔντα τἀμα καὶ σὰ χρήματα

χεῖρον διατιθεῖς.

oλίγον αυτῶν μοι μέλει.

oλίγον μέλει σοι της κρόκης φορουμένης υπὸ των ἀλεκτρυονων; ἔμοιγε νη Θέα.

τα της -ροδι ς δ' ἱέρ' ἀνοργιαστά σοι χρόνον τοσουτόν ἐστιν. ου βαδιεῖ πάλιν;

514쪽

φέρε νυν ἐνέγκω κλινίδιον ν*ν.

-ιπερ τοιουτον οντα κατακλινῶ χαμαι.

Wτοι γον φιλεῖ με, δήλη 'στὶν καλῶς.

515쪽

παπαιάζ. κέ νυν ταχέως πάνυ.

το στρὁφων δη λύομαι μέμνησό νυν μή, ἐξαπατήσης, περὶ των ὁιαλλαγῶν.

μὰ Λί Ουδε δέομαι γ', ἀλλα βινεῖν βουλομαι.

αμέλει ποιήσεις τουτο ταχυ γαρ ἔρχομαι.

ανθρωπος ἐπιτρέφει με ια τὰ στρώματα.

μαιρε σαυτόν.

516쪽

2 ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ

στρότεινέ νυν- χεῖρα κἀλειφου λαβων.

ει μη μαριατικόν γε κοὐ δύο γάμων.

ληρεῖς ἔχων.

κάκιστ' ἀπόλοιθ' ὁ πρῶτος φήσας μυρον.

βουλευσομαι. ἀπολωλεκέν με απιτέτριφεν η ρονητά, αλλα πάντα κἀποδεψασ' οἴχεται.

Aμοι τι πάθω τίνα βινησωτης καλλιστης πασῶν ψευσθεές; πῶς ταυτηνὶ παιJoτροφήσω; που κυνα πηξ; μισθωσόν μοι ν τι- .

517쪽

κατατεινόμενος

μα ιι αλλα νω καὶ παγγλυκερά.

κῆρυξ ἐγ- ῶ κυρσάνιε ναὶ τὼ σιώἔμολον απὸ Σπάρτας περὶ ταν διώλλυγαν.

518쪽

ποῖ μεταστρέφει;

σκυτάλα λακωνικά.

εἴπερ γε χαίτη 'στι σκυτάλη λακωνική.ἀλλ' ὐαρος εἰδότ' εμὲ - τἀληθη λέγε.τι τα πράγμα ιμῖν ἐστι τἀν σακεδαιμονι;

πως - ἔχετε; μογέομες - γα τὰν πόλιν ερ λυχνοφορίοντες ποκεκύφομες.

ταὶ γαρ γυναῖκες ουδὲ τῶ μυρτω σιγη 1005 ἐῶντι, πρίν Κ αααντες ἐξ ενος λόγωο νοὰς ποιησώμεσθα ποττὰν ' πιλάδα.

519쪽

τα των γυναικῶν ' ροι νυνὶ μανθάνω.

MVἰς τάχιστα φράζε περὶ διαλλαγῶν

ταυτα μέντοι - ξυνιεὶς εἶτα τολεμεῖς μοι,

ἀλλ' οὐ γῆς γαρ πονηρῶς και τοτ ἀπέδυν ἐθώ.

πρῶτα μὲν φαίνει, ανήρ, εἶτ' ου καταγέλαστος εἶ.κει με μη λυπεις, εγώ σου καν τόδε, θηρέον

520쪽

1ω5 Ἀλλ' ἀποφήσω, ἐγώ; κοίτοι πάνυ πονηρὸς εἶ, καὶ φιλήσω.

1040 Ἀλλα νυνὶ σπένδομαί σοι, καὶ το λοιπὸν ουκέτι Ουτε μύσω φλαυρον ουδὲ οἴθ' υν ἡμῶν πιέσομαι. ἀλλα κοινὴ συσταλέντες του μέλους ορξώμεθα.

ἀλλ' ἐααγγελλέτω

ται λαβεῖν μνῆς ῆ ει η τρεῖς, ο αλέα 'στὶν

SEARCH

MENU NAVIGATION