Arriani Nicomediensis Scripta Minora Rudolfus Hercher iterum recognovit

61쪽

PERIPLUS TACTICA p. 103, 31 - 104, 10 LIX

Φῖλ. χρ ριJανοῶ πρεσβευτου καὶ αντισIτJρατηγου του Σεβαστου Σεβαστοπολειτῶν των καὶ ρακλεοπολειτῶν ρχοντες βουληδημος ἔτους θλρ. Maae describenti milia maxime doleo Roehilitioelium praesti non esse non inutiliter autem huic uinito subiungetur alter, marinori risidam Nicomedimisi insculptus, cuius notitiam debeo Henric Doulcet Quid Xenophonti ebuerit M. Aomanus, Parisiis a. 1882 ed. p. 43) is eam intercedente Aemilio Eager deprompsit ex annalibus quo inscribi dicu Ἐλληνικος συλλογος III p. 253 n. 5 nisi fallor Constantinopolitanis 'Aγα-

tionem otia ad Arrianum pertinet inuenies in Aritolai Schaeseri fontibus historiae in . et Min libro auem p. IV ed. Mikls

De racine,Arrianea contra Meelibis commenta his tense poribus post Herchemina uberius disputauit R. Foerater in Hermas

uolumine duodecimo P. 426 sa. . cuius consilium ut uniuersum probo, ita in rebus singulis magno interdum opere dissentio. pauca quaedam diligenti obsermatione persecutus est A. Boetinerin actis sem. h. Erlaug. 2 p. 5064. 11s accessit dum typothetarim specimina perlustro . R. mandritanni commenta io

62쪽

ui1. ἐν γη, ouae apud Ael. Ini8sa sunt, respiciunt Ru u. πως

63쪽

Aol exhibet Arrianeis uberiora καὶ ἀριθμον ἐπιτηδειον περιεχούσης καὶ νόuατα χάριν των παραγγελλομε - . . .

64쪽

LXII TACTICA p. 108,3 - 110 11

Η τουτου ci'. p. 10, 28 s. 32. II, 13. 18. 22 16 l. 2. 4 et

τους πρωτοστατα τοι πρωτοστάταις καὶ τους ἐπίστάτας τοις

a a II απαν u. p. 26, 29. 47, 29 80 1. 1, 10. 10, 8.118. 8. 108, 25. 109, 20 111 9. 31. 112, 12 3 10s. 13, 3. 5.20. 114, 18 120, 22 s. 121, 26 122, 1. 28. 123 8. 124, 18. 27, 3.128, 2 s. 130 9. 132 3. 33. 22. 112 12 l. 109, 9. ἀπαν rectΘΡ. 109, 14 m. f. D. 45, 19. huc. 6 6 3 l . 8 πατείας Ο:

65쪽

τουτοο ' ἐξαρχος μἐραρχος μεράρχης ' in, quod erat iter

uia. τεσσαράκοντα λόχων. in extremi nitentia conlocauit H; ανδoῶν βμη καὶ ὁ του ἐρους τοset O ηγούμενος καλεῖται με-

est apud Ael. διταλαγγία , lex m. 1737, 20 l 27 καὶ μεοος ' tuentia illud et set sex m. γά Tot qua uu periinentis proxime anti, stilenti l καὶ μέρος καὶ κήοας, cum non intellegeret Aelianus p. substituti l 28 διφαλαγγίαι τετρα- φαλαγγία : in Schesse Aelianum secutus v. lex m. 1737,

66쪽

ess liis locis adfatis ascripsi H Dion Hal. an. 6, 72 p. 297, 1 Cobin adn. p. 12f. Porphyr a x4. 160 προς γε. Plutivior. p. 8s sis, M. Philostr. V. Apoll. 2, 13 p. 4. 31 Κ. Libali. u. 4 P. 159, 9 AN . - 4, 10 4 εἰ καὶ μὴ παρ' ἄλλους, παρά γε

67쪽

deret 32 3l post uu των ἱππέων hoc membriim eiecit ως κά τουτους ἐν ταῖς μάχαις μεγάλα ἐπωφελεῖν. non habet AH.

70쪽

ea reo quae sunt apud Aelianun οἱ δὲ λοιποὶ ἐπακολουθῶσιν excidias non sine prol abituatis specie suspicarus est Koechly:

tuamquam Arrianum inquin minus accurate locutum eiusque sensiam ab Aelian explicatum esse arvit subiectum II. κατα