Herodoti Halicarnassei Historiarum libri 9. Adiectus est libellus De vita Homeri. Tomus 1.3. Tomus 1

271쪽

στρατον επὶ τη ἀρχῆθεν γενομένη ὁμαρτάδι μαν ἀνήρ

σοφος - δἐ υδένα λόγον ποιευμενος δε αἰεὶ ἐς τοπρόσω οἶ δἐ στρατιωται δως μουν τι εἰχον ἐκ της της λαμλάνειν, ποιηφαγέοντες διεζωον, ἐπεὶ δἐ ἐς την -- μον ἀπίκοντο, δεινον επον αὐτων τινες ἐπάσαντο - ἐκ δεκάδος τανενα σφέων αυτων ἀποκληρώσαντες κατέφαγον πυθόμενος ει ταυτα- Καμβύσης, δείσας τηνἈλληλοφαμην, ἀπεις ον μ' ιειοπας στόλον οπωω πο- ρευετο, καὶ ἀπικνέεται ἐς Θήβας πολλοὐς ἀπολεσας του σχατου. ἐκ Θηβέων δἐ καταβὰς ἐς Μέμφιν τους χχχη- νας ἀπηκ ἀποπλέειν. ἐν έπ αιθχπας στόλου --

272쪽

LIB. III. CAP. 1 - 28. 247κατὰ Ἐλλη νων γλῶσσαν Μακάρων νησος ἐς με δητοῶτον τον χῶρον λέγεται ἀπικέσθαι τον στρατόν - ένθευτενί ἰτι μη αὐτοὶ Ἀμμωνιοι καὶ οἱ ούτω ακου- σαντες, αλλοι υδῆνες υδέν εχ σι εἰπέ, περναυτῶν -τε ταρ ες τους υμμωνίους ἀπίκοντο, υτ οπω ἐνό- πιησαν λέγεται δἐ τάδε - αὐτῶν Ἀμμωνίων επειμωτης Ῥάσως ταύτης Ἀναι δια της ψάμμο επέ σφεας, Πνέσθαι τε αυτ ς μεταξύ κου μάλιστα αυτῶν τε καὶ της Ῥάσιος, αριστον αἱρεομένοισι αὐτέοισι ἐπιπνεύσαι νότον μέγαν τε και ἐξαέσιον, φορέοντα δἐ θῖνας της ψάμμου καταχῶσαι σφεας καὶ τρόπω τοιούτω φαH- σθηναι. μμωνιοι με Οὐrω λέγουσι γενέσθαι περὶ της στρατιης ταύτης.

27. - μένου ὁ Καμβύσεω ες Μέμφιν, ἐφάνη Αἰ-

δἐ με αυτὸς παρείη της στρατιης πληθός τι ἀποβα- λων. οἱ δἐ ἔφραζον, ω σφι θεὸς ιη φανεὶς δια χρόνου πολλοδωθώς ἐπιφαίνεσθαι, και ως ἐπε- φαυ, τότε κάντες οἱ ι πτιοι κεχαρηκότες ὁρτάζοιεν ταῶτα ἀκοήσας ὁ Καμβύσης φη εὐδεσθαι σφεας και ς ωομενους θανάα ἐζημωv. 28. ποκτείνας δε τούτους δεύτερα του ιρεας έκά- λε ἐς σφιν, πόντων δἐ κατὰ τὰ αὐτά τῶν ἱρέων, ου

273쪽

248 HERODOTI λήσειν φ αυτον εἰ θεός τις χειροηθης πινένος ἀη

Tαυτα εἴπας ἐνετείλατο τοῖσι ταυτα πρησσουσι τους μἐν

274쪽

τὶ κεφαλῆ του ουραν ταώσειε προς, ταυτα δείσας περιχωυτου, μη μιν αποκτείνας ὁ αδελφεὸς νηὶ πέμπει Πρηξάσπεα ες Πέρσας, ο οἱ ν Περσέων πιστότατος, αποκτενέοντά μιν ὁ δ ἀναβας ε Σουσα ἀπέκetetra Σμέρδιν οι με λεγουσι ει απην ἐξαγαγόντα, ο δε ες

φοτέρων δε- . rημ ει αυτην δε- ουδαμῶς ταραθεσαν πρότερον γῆσι ἀδελφεyσι συνοικέειν Πέρσαι.ηράσθη μιης τῶν αδελφεῶν Καμβύσης, και επειτα βουλόμενος αυτην γημαι, ὁτι Ουκ ἐωθότα ἐπενόε ποιησειν,

λεέων νόμος το βουλόμεa o αδελφε συνοικίειν. o di βασιληῖοι δικασταὶ κεκριμένοι ανδρες τίνονται Περσὶ ἐς ου ἀποθάνωσι η σφι παρευρεθν τι αδικον, μέχρι τοὐ-ε- οὐτοι δἐ-ῶσι Πέρσησι δίκας δικάζουσι και ἐξη - ταὶ τῶν πατρίων θεσμῶν γίνονται, και πάντα ἐς Τουτους ανακέεται. ειρομένου ν του Καμβύσεω, πεκρίνονro αυτ οὐτοι και δίκαια και ασφαλέα, φαμενοι νόμον ουδένα ἐξευρωκει ος κελευε αδελφερ συνοικέειν ἀδελφεον, αλλον μέντοι ἐξευρηκέναι νόμον,4ω βασιλεύοντι Περσέωναεινα ποιέειν, αν βούληται Οὐet ovet etον νόμον

275쪽

Σμέρδιος, λέγεται λόγος. Ελληνες με ταρβετ σι αμ-

σε συμβαλέειν σκυμνον λέοντος σκυλακι κυνός, θεωρέειν ὁ και την γυναῖκα ταλην- νικωμένου δε του σκυλακος δελφεόν αυτ Ἀλλον σκυλακα ἀπορήηξαντατον δεσμὸν παραγενέσθαι οἱ, δυο δε τενομένους πιτω Ἀους σκύλακας επικρατησαι του σκύμνου καὶ τον μεν

καμβύσεα δεσθαι θεώμενον, ν δ παρημένην δα

276쪽

LIB. III. CAP. 1 45. 25Iγενεης νουσον μετάλην λέγεται χειν ὁ Καμβύσης, την ρην ὀνομάζουσέ τινες. υ νυν τοι ἀεικἐ δἐ ην του σώματος νουσον μεγάλην νοσέοντος μηδἐ τὰς φρένας

πιαίνειν.

34 αδ δ' ἐς τους ἄλλους Πέρσας ἐξεμάνη λπε

35. -των δ ων ἐπιμνησθέντα πη λθειν προς ωον πιρηξάσπεα Συ νυν μάθε αυτός, ει λψουσι Πέρσαι

277쪽

aba HERODOTI αληθέα, εἴτε αυτοι λέγοντες ταυτα παραφρονέ οι ἀμἐν α του παιδὸς του σου τουδ ἔστεῶτος ενἈῶσι προθύροισι βαλών τυχοιμι μεσης της καρδίης, Πέρσαι φανέονται λεγοντες ουδέν- ην δ' ὁμωρο- φανα Περσας - λέγειν ἀληθέα καέ με μη σωφρονέειν. υτ δε εἰπόντα καὶ διατεἱναντα το τόξον βαλέειν - πάῖδα, πεσόντος δε του παιδὸς ἀνασχίζειν αυτον κελαειν καὶ σκέψασθαι, βλημα Q δἐ εν ν καρδί ευρεθηναι ἐνεόντα το οῖμόν ειπεῖν προς - πατέρα του παιδὸς γελάσαντα καὶ περιχαρέα γενόμενον Πρηξασπες, ως με πώ - Ου μαίνομαι, Πέρσαιο παραφρονέουσι, δῆλά τοι θονε νυν δέ μοι ειπε, τίνα εiδες ηδη πάντων ἀνθρώπων ουτως επωκοπα τοξεύοντα Πρηξάσπεα δἐ ὁρέοντα ανδρα - φρενηρθα καὶ περὶ μυτω δειμαἰ-

κατώρυξε.36. αυτα δέ μιιν ποιευντα ἐδικαίωσε προχος ο -- δός νουθετησαι τοισίδε ῶσι πεσι χ βασιλευ, μηπάντα ηλικὼ καὶ θ μω πέτρεπε, λλ' ἴσχε και καTα-

λάμβανε σεωυτόν ἀγαθον τι πρόνοον εἶναι, σοφον δεη προμηθίη - δε κτείνεις μεν ανδρας σεωυτου πολιη- τας ει υλμιῶν αἰτώ ἀξιόχρεω λών, κτείνεις ει αὐδας

278쪽

LIR. III. CAP. 35 - 37. 253 συμβουλε ιν ος χρηστῶς με την σεωυτου πατρὶδα ἐπ8- τροπευσας, ευ ὁλτω πατρὶ τω ψω συνεβουλευσας, -- λείων αυτὸν Ἀράξεα ποταμὸν διαβάντα ἐναι επὶ Μασσαγέτας, βουλομένων εκείνων διαβαίνειν ἐς την μετέρην, και ἀπὸ μεν σεωυτονἈλεσας της σεωυτου πατρίδος κακῶς προστάς, ἀπό δε λεσας Κυρον πειθόμενόν σοι. αλλ' - χαψων, ἐπε τοι καὶ πάλαι ἐς σε προφάσιός τευ δεομην πιλαβέσθαι. αυτ δε εἴπας λάμβανετο τόξον ως κατατοξευσων αυτόν Κροῖσος ὁ ἀναδραμωνεθε o δε με τε τοξευσαι - εἶχη, ἐνετείλατο τοῖσι θεράπουσι λαβόντας μιν ἀποκτεῖναι οἱ ὁ θεράποντες ἐπιστάμενοι τον τρόπον αυτου κατακροπτουσε

37. O - δη τοιαυτα πολλῶ ες Περσας τε καὶ τους ειμμάχους ξεμαίνετο, μένων ε Mἐμφι και θηκας τε παλαιάς ἀνοίγων καὶ σκεπτόμενος τους νεκρους' ἐς ἐδη καὶ του μαωτου- ἱρὸν ηλθε καὶ πολλά- άλμα

279쪽

HERODOTIμψησις ἐστι. σηλθε δ και ἐς των Καβείρων το ψον, ἐς το ου θεμιτόν ἐστι ἐσιέναι αλλον. η τον ἱρέα - - τα δἐ τπάλματα καὶ ἐνέπρησε πολλα κατασκώψας ἔστε

δε και ταυτα ὁμοῖα του μαίστου τουτου δέ σφρας παῖδας λεγουσι εἶναι.

ρετο παρεόντων ων Ἐλλήνων καὶ λυρμηνεος μανθανόντων τα λεγόμενα, ἐπι τίνι χρηματι δεξαίατ α τελευτέοντας τους πατερας κατακαίειν πυρἱ οἱ δε - - παντες μέγα ευφημεειν μιν ἐκέλευον. φω μέν νυν ταυτανΘνόμισται, και ρθω μοι δοκέει Πίνδαρος ποιησαι, νομον παντων βασιλέα νησας εἶναι. 39. AMBYΣα δἐ ἐπ Αἴγυπτον στρατευομέ-ν , ἐποιησαντο καὶ Αακεδαιμόνιοι στρατη ιην ἐπι Σωμον και Πολυκράτεα τον Αἰάκεος, ο ἔσχε Σαμον ἐπανα-

280쪽

MB. III. CAP. 37 - 40. 25bστός και τά με πρῶτα τριχη δασόμενος--πόλιν

σων αἱρηκεε, πολλὰ δε καὶ της πείρου στεα ἐν δὐ και Αεσβίους, πανστραπιν βοηθέοντας Μιλησίοισι, ναυμαχίη κρατησας εἱλε οι - τάφρον περὶ το τεῖχος το Σάμω πῶσαν δεδεμένοι ρυξαν. 40. αἱ κως τον Ἀμασιν ευτυχέων μεγάλως ὁ Πολυκράτης - ἐλάμανε αλλά οἱ τουτ ν πιμελές πολ-

λ δε ετ πλεουνός οἱ ευτυχίης γινομένης, τράφα ες βιβλίον τάδε ἐπέστειλε ἐς Σάμo 'Aμασις Πολυκράτεiωδε λέγει. ηδ με πυνθάνεσθαι ἄνδρα φίλον καὶ ξεῖνον νυ πρησσοντα ἐμοὶ δε αἱ σαι μεγάλα ευτυχία κἀρέσκουσι, τωθεῖον ἐπισταμένω, εστι φθονερον καί κως βουλομαι καὶ αυτος καὶ των α κηδωμαι, το μέν τι-τυχέειν των πρWμάτων το δε προσπταέειν, και φωδιαφερειν τον αιῶν ἐναλλάξ προισσων, φευτυχέειν τὼ

πάντα ουδένα γάρ κω λόγω oiδα ἄκουσας οστις ἐς τέλος - κακῶς ἐτελευτησε πρόρριζος, υτ ειν-- πάντα. σήων νυν ἐμοὶ πειθόμενος ποίησον προς τὰς θυτυχίας