Aeschyli Prometheus vinctus ad fidem manuscriptorum emendavit notas et glossarium adjecit Carolu Jacobus Blomfield

251쪽

. . .

usum tibi cedit. Eodem, cum aliis Eschyli insectanis, pro sua editione Robori ellius soriasse usus est, ei ab un. 154 9. 1552. litteras Venetiis profitenti bibliotlire publica patuerit; quanquam

nulli bi codici in Venetorum mentionem injecerit, homo ceteroquin eos aversatus, qui codices MSS. asserebant, locis, quibus asservabantur, non inducatis ' Haec ille Atla certum puto Robortellum hunc codicem nunquam oculis usurpasse, quum in editione sua omnia huius ii huli onaiserit post v II29. quae tamen in libro Veneto exstant. Hoc tamen observandum est, hunc librum, non secus ac Florentinum, haud paucis in locis cum

Robortello conspiraire, ubi ille ab exeniplari

editioni accesserunt. Modex aui enim herbii nus saecul xv. ut uiunt, scriptus, nisi paucissiniis in locis cum editione Aldina consentit, ut hanc inde impressam dixeris. ' inquit utlerus, nisi adhuc major sit consensio cossies nostri Ven. l. Equidem vix dubito quin liber Guelseriatunus ex editione Aldina transcriptus fuerit. Casauboni comecturiis, quae piissint naemorantur, ex margine litari cujus dant in bibliotlaeca rem Gallorum adservati desumias, e hamio triins misit Joannes de Burigno . Sic describitur a au-

252쪽

sauboni interpretatione interlineari. Accedunt ejusdem notae et observationes eruditissimae lac ex imus Casauboni manu anno 1610. exaratus, an diu furto a hilatus e biblIO ille a regia, tundem unno 1729. aere regio redemtus est.' Vulse

villerius autem jure miratur proditosum multis in locis consensum inter Casaubonum et Stanteiuni, de quo ipse lector ex adnotatione nostri judicum poterit. Et is quiden talis est vel Stanteium hunc librilin coinpilasse, vel huius libri scriptorem, quisquis demum uerit, emendationes Statileianas in suos usus convertisse, etiam utclire etiam adsiminare audeam vero, quum Boissona lus, vir audicii in hujusmodi rebus probe exercitati tradat scripturam hujus codicis esse duplicem, utriuiique autem videri antiquioren anno 1663. quo ut sica facta. est Si anteiana editio ceteros nescio, egoceri in ea opinione persto, quam annis abhinc illi luot caute proposui, non, ita me Deus amet, calumniandi studio aut invidia, sed puro simplice veritatis amore impulsus Asa argumenta haud sane levia, quilaus tiara opinionem stabilire possem, in medium proferre supersedeo, quum nihil magis absit, quam ut Stanteio meritos hon res, haerentemque capiti inulta cum laude coronam detrahere velina Meminerint tamen viri optimi doctissimique, qui suspiciones nostras acute lub

253쪽

PRAEFATIO.

dein, sed paullo vehementius repuleriint, quaesti nem nequaquam levem esse, neque nillil ad rem litterariam se fientem, utrum tot emendationes, Miciter natae, hujus sint an illitus thici C sau bono in honorem cesserint Stanteio nilii linei interest, qui tantum rem investigando efficere voluerim, ut suum cuique daretur. Qui vero de huc lite ex testimoniis utrinque adlegatis,a sicare vult, expendere debet turn ipsas emendationes, quae et Mauboni et Stant ei nomina Pm se seriant, tum ea in sua ad chylum sitione docte ac pereleganter conscripta, di seruit ulteriis, p. xxxi seiri. A cujus se temta si invitus discedo, aequo animo, uti spem, dissensum feret Vir eruditus, meque audiet sin

pliciter ac sino sic prostenteni nihil magis a

COI Suetudine mea animo sue abhorrere, quam ut

ex inagni nominis spoliis gloriolam aucuperi Com

rectiones, quae ex ossi libro fiassici mena Orantur, tuaeque cum Bigotianis plerumque concordant, magnopere suspicor ex Iosephi mitigeri penu derivatas fuisse.

254쪽

m numero oriam qui noro saltabant in ricliyli temporibus, dixi in praefatione Fuerit quindecim, si lis,et ita credere nulla in men lege definitus est. Ciaori partes ei v. 1315. inter quindecim senes dispertivi, Hermanni sententiam secutus, quae veritatis quidem speciem pim se ferre videtur. Quartum histrionem in scenam produxisses Sclavium in Aganiem non reser Pollux IV. 110. τέταρτος ποκριτης τι παραψθέγξαι - τουτο

Ῥαχορήγημα καλειτο καὶ πεπρῆχθαί φασιν αυτοεν Ἀγαμήμνονι πισχύλου. Equidem. ' ii luit Tyr lituus ad Aristoti Poet. S. 10. nullum locum, ubi quarto histrione opus esse posset, in memnone video, uti hodie exsint. At locus in Clioepti Oris, v. 90O ubi pilaesentibus in sce I a lades sed Sclioliastes rem alio ni otio expedit. reo. σται, inlait ille, ὁ ἐξάγγέλος ει Πυλάδην Πνα μη λέγωσιι δ λεγωσιν ΓΤr vluit.).

255쪽

xii PRAEFATIO

Priora sic intellio, quasi o ἐξάγγέλο post 886

Pyladen triti formatus redieri ,stu idern non absumtum videtur conjicere, hunc ipsum locum spectari a critici upud Pollucem citatis. Min Choephori sub Aminemnonis titulo etiam alibi laudatur'. en ela. Γονίας. ευχερὴς Αισχύλος Ἀγο--ονι. Locus, quem respicit grammaticus est Choepti. 1067. Neses quid statuendum sit de versu, tui apud gnanimaticum i , sat rinan. p. 353, 10 profertur, quasi ex nsclayli Agamen anone, χαλκον ἀθέριτον σπίδος οπερτενς laysi versum, citi tua Rulanlcentiis, in Agamemnone frustrii liseras ' Absumta sunt de vocativi ἀθηρη tradit innamaticus. Foi sui legendum χαλ- ωέριστον, ἀσπίδων πεπιτεν . una excidit luc versus post v. 870 lati lusiabulae 8 ἀθέρι 'o interpretor non measum. Eurip. Suppl. 16. τραηλους κἀπrικειμένον κάρα Κυ- νέας θερίων. id Glossar ad . 52O' . De unitate temporis, quae in hac albula negligitur, quaedam notavi v. 486. ubi Schol. τινὸς μέμψονται ποιφη, τι αὐθημερήον -- τους

. Qiloti observavit Hemannus ad Aristot Poet. p. li 0.

256쪽

PRAEFATIO. xiii

' Κλληνας ηκοντας. conser notata ad v. 645. Equidem de hac re palillo aliter quam interpretes statueriin. Poeta, ut mihi quidem videtur, non

ea ei nocte etaroiana captam et Agamemnonem redeuntem sistit; sed inter taces Clytaemnestrae visas, et praeconis reditulli, tantum temporis incire inficeret; et sorsan ob hanc caussam prolixos interjecerit cantus, qui actionen iluos an nIOdo interrumperent falaula noctu incipit; quod expi ologo satis patet praesertim ex v. 21. ἁ χαψε λαμπτυ νυκτός. Quum speculator e scena discedit, aliquantuin temporis emuit, uni equani fiat

Onor parodus num senes statim loquuntur

et jam inane illuxit, quando rein in scenam prodit vid. v. 270 314 321 unde illud sesternos i litur, Aschylum non finxisse Agginemn mentis, tum ex iis quae narrat althybius a lv. 650. seqq. Expendi autem Ieretur, num Choriis scenam reliquerit post V. 357. vel post v. 471. quo secilius spectatores sibi fingerent elapsum esse cera uin temporis spatium. Huju modi discessiones nori interitum sebant, e g.

257쪽

xiv PRAEFATIO.

in Sophoclis Aiace et wσα-- σει dicebantur. Pollux L . 108. H η μὲν εἴσοδος του χοροὐπάροδος καλεῖται. κατα χρείαν ἔξοδος, παλιν εἰ πιόντων, μετανάστασις. Misino, in assertur ubi non tantum loci mutatio, sed, ei

pons lὶipsus contra id quotl MISimile est fingit lir. viginti annos interposuit Ceterum Goesii commentarium in laanc binitam, ab istircitio laudatum, Soph. Aiat mi nusquam videre potui. Agamemnonis versionem Teutonicam iisdem ni tris, quibus Giaeca continentur, conclusit Vir, tum

loco tum doctrina infimis, Gulielmus ab Hiim-hiotat, Boruissorum nunc te napori apud regem Britannorum legatus. Hanc quidem interpretationem, quam praeclaram vocat Ilerinannus, a cis tantum an locus ea cutere potui, quum e manice parum sciam. Habet autem ad calcem aut lectas egregias quaScian IpSiu Hermanisi correctiones, quas in si iis locis commemora, ri. Etiam

aliam versionem ea leni lingua metris item Gra cis sedit Congius, de lita audicium tulit H. Vossius in Annal. Utter. Heidelberg. a. 1815. . 17.

258쪽

PRAEFATIO. xv

18. nec aliunde milii quam ex ista censum inn jicium. Varie tales Cotticis Irorrentini B. Plutei 31.

V. l.

259쪽

ei sic manu eruleni

260쪽

articulus omittitur.

. sic eius m. quod nescio

ακατα

παρα σταθμων

sic sic