Pindari carmina et fragmenta; cum lectionis varietate et annotationibus a C.G. Heyne

발행: 1809년

분량: 440페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

as Metrica.

μιονος μύων ο κ βραχείας καὶ μακρας κοῖ ἐτέρων

βραροίας καὶ μακρῶς, και βραχείας και μακρῶς, εδον, Θεηγγα, ἀντίσπαςος, ο κ βραχείας καὶ δύο λακρῶν

ρίαμσος, ο κ μακρῶς καὶ βραχείας, καὶ βραμείας καὶ

0αχέος, - - οῖον, χειρονηι α Περὶ τῶν τεσσάρωνεπιτρίτων. οἱ τεσσαοες τριτοι λέγονται κατὰ νους ἀριbμητικους. τέτοροτος - τοῖ τρίτου πιτριτος. επειδη τοινυν ἐκ τετραχρόνου σπονδει ι καὶ τριχρώου ἰά η τροχαίου σύγκειται ὁ ἐπίτριτος, τομο τιτριτος λεγεται. - - πρωτος πίτριτός ςιν ο κ βναχείας καὶ

τριῶν μακρῶν υ , Τον, Θεορρημωκ β επιτριτος, ο κ μακρας καὶ βοαχείας, καὶ δύο μακρῶν, - - - ῶον τοι χορυκτης τρίτος πίτριτος, ο κ δύο μακρων, καὶ βραχείας, καὶ λακρας, - - οδον αυτοκράτωρ τεταρτος -

πίτνιτος, ο κ τριῶν Θικρῶν, καὶ βραχείας - - - ου' εἰρηναρχος δισπονδειος, ὁ τεσσάρων μικρον, - - -

αρόσκεινται καὶ προς τὰς ἰαυ.ςικας συζυγίας ἀπάοοντες εἰσι τινες δε τω ιάμύων και προς τὰς τροχαῖκας συζυγίας οὐ συμφωνου ν η γουν, προ ριεν τυ χοοίαμῆον και ποος

22쪽

τρίτον χοριαμ σικὸν δἰμ'ον καταληκτικόν ο δὲ δευτερος

λείπει δὲ συλλαση, διὸ καταληκτικον ' συ δὲ λειπε που

23쪽

σματικον διμετρον καταληκτικοί, ορα δε και τὰς ταχυ- τας καὶ τὰ κωλα τη ς γ ῆι καὶ, ἀντις ρόψου, οπου

καὶ αὐτολοικειος τυ τροχα- ῶς τρίμ.ετρον βραχυκατά

-λαίκου του εὐρόντος, καὶ χρωμένου αὐτά, οταν Ο πρω-

24쪽

υ - T ια ἰωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον μείζονος παρατετηρημένον ἄρχεται γαρ ἄπο βραχείας, ως γίνεσμι

και τοῖς τροχαίοις, αλλὰ τοῖς ἰάμ ις διὰ τουτο καὶ οὐκ ἰωνικον, αλλ επιωνικὸν λέγεται. εἰ δε καὶ τροχαῖκην την κατακλεῖδα χει, οὐ ξένον οι-τροῖ αῖοι, οικεῖοι

Non modo Scholia in Ola inpia vetera liabentur, quibus praefixum in Call.

26쪽

COMMENTATIO,

ΜETRIS PINDARI.

28쪽

COMMENTATIO

I TSI metricarmin eommentationui subtilitatem non ita seposuerBIn nu nutu mmd eam rediturus 'ssi tu, non sperabam lanien fore, ut tarn revi ad lauri reni recciis Iendan alti te litegrandan e xcitare r. ani lauin hoc genus studioriit non Mooperosissimum esse, sed saepe etiam aestio abululare ciensissem, non aliti di illis equis horare constitu ain, nisi ut ametri restituentli uolestias crasticae artis nique interpretationis ouculi litiite lenirent. Mutatum tamen hoc repente fuit consiliitin, quum literae a Chr. G. Heynio mihi allatae sunt plenae liuinarii tatis ac benevolentiae, qui

hiis ille gratum sibi sore significatat, si novae editioni Pindari, quam ipse Pararet, disputationem de Dus poetae ineuis adjicerent. Quam etsi pletiani dissicultatis et molestiae esse nevideruuit, anten, illinitimis eam sis nae resperi, Mutarem, tuni. Mus mitti ea haud levis cupiditas esse n. Nam quum sit nati semen Hae nere Mutunio usu atque assidua exemitatum in elatius sutes in eoita mari, in miselli, tun nova quoque accolare necem, An no iram iam nilli opportu statem qua quin olini de iniri scripsissent, crescenis Quos um copia experimitiaeque ruinatiotismit cora id, a novis incremenus augeri posset viderinitur. Itaque quo tutius in muni hoc negotio versarer,pinu pio Piluta vi celeri et subitaria sectione perlegi, ut inielugerem, uiritu cerus quirundam metris in sine uteretum auii illi sege, usi es, in apii viderentur, nummis finge ret. Id quum inrem, vehenienter natoliis Mini, nullum in toto Pindari, carmen repetiis, cujus perspecta a civitios munere riui timo esset. Quia in sicilius imo sesi senera, in nudaro, mae inregno multo tra cis atque Arinoptimae ad nostra terit m permansisset, et Uier mitistropitiinim ei, Ioaterat in eoinni Maisi aperitores nullieromim

29쪽

G. Hermarini

se florini poetarum, quos uim numeros ementare student. Ves, in iis. ipso Pili laroloes Minnitiqi silaumasium Heu Qvadumluvia cujusque ex iiiiiiis fornia, Oam octode, coetu incla inter in aliis similibus moneri . notatisque consuetudine bulari, corrigerent et conseri leni, in ita Pin data meto dei 'a, estoriam mini, uione cognovi, id quod ante Missemius erat mnon admodum mulinis sto, mi ae Muremni ac Miuulem formam haberent, in Pindaro inveniri, in ii in esse quaedam, ivue alibi nuam 1 Miininsertissem; etera onusia eum in sinini sensum arulliniue oluervata usus constantia efflixisse. I iue seu

repetita lactione operam se, ut Pindari nunteros restituerent, quod Mad seri possit, insim dicetur, siniesque e , quae eomni memini ves hi iuris, his iniit,

criticus nitae illata, indicarem atq- - rigerent. Nam qui tinctenus Pindari nun eroseniendam conati sunt, ii non solum multa praeteriemuit, sed plurinis etiam temere inremini. Quonini primus Minus Schmunus,hi majorem a diligentiaritiam ab ingenio comitiei iii utem habet, non ausus deserere auctoritaten festinastinis trici, bonius prorsus indocti Pauwius auton, Nun, intemni metrieorum moribus

Filane inurium suam ipsius imperiliani iniunxit Nee deinde festi qui de inem,

Pindari disputaret, donec D. Alvs Minisellus Italus, mutanda versu in M,-butione novam enim id metri viam aperitu. Hujus tum coniecturas-Pindariodis, Bononii a. 1772. editas, tum alias ine litas emendationes, io II idus notu uiuerat, is senio consuluianus, in quibus Minyaelius, etsi saepius veram metrorum

rationem assequutu, est, autem quoniam nesci at, quae causae essent distri maenil nim versuum, ingentem numemini vivonini ne desinatavertit quidem alia autem dum

tollere voluit, novis auxit erroribus. Nec tamen sua laude de udaiulus est virinodestissimus, qui quum in illo,nere cineros vicerit, iunx nihil erraverit, nisi quod idem meteri omnes errairunt. AEngius quam Uingarellus, processit Io Henr. o sius, ii in versione libri Blackivem aut vitae scriptis Homerii. 18a Scitoliastini trici continenta plane repulsianda existiniavit quamquam ipse in verubus Pindari.

quos ibi affert, non est veros numeros assequutus. Nec qui deinde in eoounemini nibus Acadentiae inscriptionum Parisiensis torn. xlvi inciri Pirulliri in correctumni professus est, auuiniers, inagnain exspectutionem concitavit. Qui quae in hoc genere specimina edidit, in iis uti quae iam vera, ita plurini Muni in ametro tum in prosodia quoque lalsissima sunt. Ninitriina ubi nova planeque, ari,itrium poetaruin conaposita metra indagynda

sunt, cert; 'ita lani via et riitione utare necesse est, qua ubi incipiant vi rsus, ubi finiant. cognoscas. In hac iiii re auxini peccat uni in I 'licis citriIiinibus invenimus: quana si iii prolae cognita in i aliet, de caeteris noli quoc Inagnopere laboret.

et res ipsa facilius intelligetur, si oviiii in unui locum congesta uno conspectu '-

30쪽

tueri volui, et minimodo etiam eonsulatur laetorum, tr in a senis opseatis latibus mio in ahmoliendis Pindari Versibus sequiit Muniis, in inigulis carmini is repetitionis taedium vitabilivis. Ita te in vitem huius disputatimiis parte, descriptis milium iu in carnihil, metris, ea, vae in imo poeta vitiosa videtinui ur, eo immati,desiniis. In in re vis ni comiωό--nnis a Diu, Annam,instra tam vn

modo curam nessis de mihimet, rarum emun, Molid praeter metri necessitatem mi tandum censeremus, id si uis ab nobis praeteriri noluit. Miuiueramus au in recreationis et prime etiam bene i loco, vid sim nobis ninmmim investimilam iam exilem, A md iusice in ea elaboret, et liberali Ingenio non intis dimini

emiserum, a Latiniuiduo, criticae mire licuit. Ita pie hi amis imuininniratris lianc rationen tenuinius, ut, Que corrigemia nobis viderentur, onini in sicaremur, nec ni, necessitate u Mucii vis interpretaruntem accederemus, im diu ni Mio emo per mia sit,in cujiisque sensit atque urintrio institui potest. quin autem innitis in hae tota dissertatione novi viuun recensionenim misi, quo ni in meteri, ouinibus praestat, eo in ius mirationuni, metrio nun praesertim, in caeteris recensiovibus innuit visibis sitim emur icimus eo emi m. vibrem saepissint i in moniluni est, id, recepta iecit a Loiorem msidem metronim rationem non congi inret, sed cuui nostra una H-riptione inui pinu et

- sca simu de iis,mis verm sunt tenviae versuum divriini domini e M. Iuniitriis pruno loco minimemoranda interi,inwila est, oriatonisque terministis. Quae Hai non ning iam vini habent in finibus atque initiis vera ni inveniendis, lanida

nisi perninida eariam admonitio est. Saepissitne emisit, ut par est, ubi versiis et num eri ier uiniuitur, ui etiam orationis aliciua inciuo ei pausa sit. Nulle situ in quadam milesita, ubi numeri ulteritis progrediuntur, finiri oratio potest nec contra, quiun desinunt numera, recte contini labitur orationis circuitus. Quod quem imo in si poetae, qui et iam citi multi usi stini, Observarunt, ut singulis distichis sing - verboriini complexi niet, iues tulerent, ita lyraes etiam ouiae eoniden legeni st-mierm MN - en in resigiosius ii illaerendum putatiint imagnaque adlui en exuti ne temere orationis incisionibus accomni lare numeros luNirenius. Nam

in eleme poetae saepius ab illa, piabilitate Messe it, mi Friri suo iunge

sunt in hac re liberiores, quo me dicendi pyniis concitauita est nimie ab elegi, runt moderatione promiis alienuni, et nunieri saepe inter se sissimillimi sulit, ac leni illo atque mitabili decursu incui. Unile haud raro ne in stropharum quidem ill

scriptioniinis omito se innitinet, partein, quae reliqua est, ad seqtri'nti Iinerias transmittit. tuque etsi, quae hinc ducitur vi etsi uin disponetuloruni alio lubri m lino luna est atque inceria, non defaebat tam ii praeteriri, ita saepe Iuod sola per

SEARCH

MENU NAVIGATION