Historia philosophiae Graecae et Romanae

71쪽

τά τε πω θεολογίας καὶ ἀστρολογίας ἔμαθεν ἔτι παῖς . στερ- δε Λευκωπωπαρέβαλε καὶ 'A αἴ-γύρα --

72쪽

-quentia et per Aristotelen consociatur, qui mini Leuoippi soda-- λαῖρον --nai, Met A. 4 -- n. D. Anaxag in M, eo uinum esse tominiis uicium es sint ipsius Dent Mutati est nimiiiiiii a Phavorino a iuni Asielis, mi dejisso alii tramitant incognitunt, ain omnino negabant, V. Inq;. α α, 36 37. Do Mao M. uo balavis a Xerx Uud patrem Democriti relicuamine narrantur ficta sunt ex salsa Horodori VIII, 120 interpret uotis Chaldaeis V. I inbeck Aglaoph. p. 42s, Indoriun etiam Gynanosophistas adiisse perhibetur p. Dirit L. IX, 35, Aesiam Vari rast. IV, 20, io loco Theophrasti eum liqvdavisse narraetur, ora a με κρείμονα γερμὸν ἀγείρων εν λάου καὶ δυσσέως.

τωνος, - τετραλογίαν ' Cic. Orat. 20. Ita ille video istin esse nonnilllis latonis et Denio erit locutionem, etsi absit a vaersti, tamen itio incitatius seratii et clarissimis veri, omini luminilnis utatur, potius poema putanduin quam coniicuriin poetamini'.

a Eequitur catalogus librorum Democriti, de quo V. MuIIachp. 100-159. Plurima eum seripsisse resert dein Diog. i. I, 16. vereat antur hae opera cuui in Ethicis tum in playsici Inastematicis. f. ii ii, Vitruv. de Archit praef., Amstem. Comp. eo T. I, 1, qui Eul inter eos II sun insit, a tutius geolgi' apti illi Pl IriIuum prose exit Plurimus etiam II meteorologia fui 8Se videtur; erict nomen DeiDocriti creberrimo Iogitur in par eginatis lἰeiItini et Ptolemaei. Sed colebatur ab eo etiam musica et gramInatica, deni-

73쪽

τια - δντων --, sam'. καὶ καθάπερ οἱ ἔν ποιουντες την ποκειμενην ουσίαν τὰλλα τοῖς πάθεσιν αὐτης γεννωι, ὁ μα- καὶ τ πυκνον ἀρχὰς τιθίμεινοι τῶν πα-μάτων, ὁ αὐτὸν τρόπον σι- ουτοι τὰς διαφορα Κτίας-- ώαων ναί φασιν ταύτας μέντοι etfδεις εἶναι λέγουσf. χημά τε καὶ τάξιν και ἐοιν δια

80 Aristot. de Gen. et Corr. I 8. Λεύκιππος δ' ἔχειν

74쪽

γίγνεσθαι τον τρόπον, θια του κενο γιγνομἐνης τῆς ια-

λυσεως καὶ τῆς φθορας, ομοίως δε καὶ τῆς αὐξηοεως μειοδυομένων στερεῶν' σχεων δὲ κά Eμπεδοκλειἀναγκαῖον λέγειν, σπερ ἡ Αεύκιππός φησιω εῖναι γὰρ ἄττα μερεά, διαίρετα δε εἰ μη πάντρ πύροι συνεχεῖς εἰσιν

esse ua demonstrabat, ut res, nisi esset inane, moveri posso negaret, elui nostro loco et id iis armnientis utitur, qua expim cantur ab Aristotele Phys IV, 6. , mitibus gravissimum est, mrod dicebat, nisi corpora intervaIlia disiungerentur, omni in unum compactum iri necesse esse, ut ait lucrinus a Buri M.' Eleatis. - ' Ita Io. Philop. in h. I. Ediu παμπληθῆ. 4.

75쪽

I, 1. Si nil esset is inane vaearet, nisis foret aestatim. Domi an inient ita Aristoteles l. l. Oυκουν τοντο δει δεικνυναι

81 Arist. net. 4. Περὶ δε α σεως, θεν πῶς υπάρχει τοῖς οὐσι, - ομα παραπλησίως τοῖς ἀλλοις ω μως ἀφεῖσαν. coelo Ill Z-κῶ ----κιὰ δημοκρίτω, τοῖς λέγουσι - κινε μαι τὰ πρωτα

αν καὶ τὰ καπα φυσιν αυτῶν κώχοις εἰ γὰρ δελο- ὰλλου κινεῖτο β' τῶν μοι πν, ἀλλὰ - κατὰ

76쪽

μένου, καὶ ολως τερον φαίνεσθα νος μετακtetnὶθέντος '

Nihi ex nihilo oriri vomun tiam nihil ad nilinum rediora mi int, Diog. I. IX, 44, atomos autor omnium rerum sernina es- πανσπερμία , implic Phys sol. 6. πανσπερμίαν αὐτὰ προσαγωῶς πάντων σπέρματα. sinunta semper ad similia Amri quod placuum multis exemplis, natura vitiinalium hiantinomini po-

διιπρο ἀπεογάζεσθαι. μ αν καθ' προσκρουοντα καὶ παντοδαπῶς κυκλωμεν οιακρίνεσθαι χωρὶς τὰ μοι

77쪽

ει μείω των πω ο μῖν καὶ ἔν-πλείω εἶναι δὲ τῶν κήσιμον λαο - διαστήμα- MA τη μεν πλείους

φθίνειν, καὶ το μεν γίγνεσθα τη δὲ λείπειν φθεψε- σθαι δὲ αὐτοῖς - ἀλλήλων προύπιαπτοντας. ναι δ'

tibiis tonao, soli lunae generatio et natura enarratur, v Mub laesi p. 389 sqq. Terea primum substitu verilonia nouo tu in nudidium delata Sidera pariter atquo sol et luna, eodem modo quo terra atomomini concursu constata, initio humida ruerunt, donec exsiccata inflammataque alia qualia nunc sunt evaseratnt. Sidera ob motus celeritatem ignescunt, sol a sideribus inflammatur, luna, ut quae quo sidus a terra romotissimviri est, ita maxime citato cursu fertur, ut proxime terram accedit, ita lentissime movetur, V. Lueret V, 620-635. - , CL Cio Acad. pri II, 17 40 Arist Pitys VIII, 1. ait' ὁπόσοι μεν ἀπείρους κόσμους τε εἶναί φασι καὶ ου μεν μγνεσθαι - φθείρεσοι τῶν κοσμων, ἀεί φασιν εἰναι κίνησιν.

τε μεγι- διαιρες μώρα - εἰ γὰρ διακριβείη ἔνθεν λιαστον, εἰ σι- σα ι σχημα διαφέρει σταθμῶν ἄν ἐπὶ μεγεθει την φυσιν ἔχειν ) οὐ μην ἀλλ' ἔν γε τοῖς

78쪽

κτοῖς κουφότερον - εἶναι - πλέον ἔχον κενόν, βαρύτερο ν δ τ ελαττον εν ἐνίοις μεν-sτως εἴρηκεν, ἐν ἀλλοις δε κοsφον εἶναι γ , -- - μαμ πα- μαλλον τε καὶ ἡττον κὰ μάλιστα ' κατὰ λύγω ν ηια-- Mi σκλη - κῶ μολααι , καὶ τos' ' βαρως καὶ κούφου δὰ σκληροτερο ι- ωαι σίδηρον, βαλτερου δὲ μολυβδοπι τον μὲν γαρ σίδηρον νωμαλως υγκεῖσθαι καὶ το κενον ἔχειν πολλαχῆ καὶ κοπὰ με - πε- πυκνοωθαι καὶ κατὰ δεκα πλῶς πλέον ἔτειν κε ω, τλει μόλυβδον ἐχαττον ἔχοντα κενὸν ὁμαλ- ουγκεῖσθαι, κατα παν μοίως μανωτὶ διυ βαρυτερον ἐν μαλακώτερο δ' εἶναι του σιδήρου. 63 περὶ μεν οὐν βαρέος καὶ

ων πάρχειν, ἀλλὰ τι σχημα μεταπιπτον ἐργάζεσθαι κῶμετέραν ἀλλοιώσω γὰρ ἄθρουν τοὐτ' ἐνιαύει, ἐκ - τι δ' εἰς μικρὰ διανενεμημέν- ἀναι-οθητον εἶναι- σημεῖον δὲ ς ου εἰσὶ φύσει το λὶτ τα παμ φαίνεσθαι οἶς φοις ἀλλ' ο μῖν γλυκύ, -- δελ- πι-- καὶ ἐτέροις χεὶ καὶ δελοις -- τοις δε στρυφνω οιαὶ ἡ ἁλλα δὲ - τως. 64. --

άαλῶς μεν ουν περὶ των ρύσθητῶet osτως δεῖν πολαμβάνειν ου μην ἀλλ' ὐσπερ καὶ τα ἀλλα καὶ ταλα ἀνα-

79쪽

a Nulla eniti res ex uis atomomni genere oristat, mriunonuda sunt in Milinis v. Anaxag. n. 53 Theophri do sei 1 67,

eaden ferme natura sint, densum et tenue, duriam et molle con

tenditque omnem sensibilium disserenuam in eo consistere, quod ex iisdem elementis diverso consuta imat, 'eraemis iis nostri sensus ametanturi in nigriun dolorem nil nisi supersolam asperam, mi bruti colorem 4 calorem et ignem niuid mi atomomini coiit: riem esse statuebat, V. Theoplis de sensu ri; b Aristot de GeloΠI, L Pari modo eadem, quae calida esse viderentur, non da Hieri posso astanabat, pix Umm Rem videlicet, aliis iis serirentiis nostri sensus. Menni spectat dictuin, quod in n. Mappositum est, iisdem ueris componi sivo in 'ediam sive comoediam.

85 Aristot de Anima I, 2. ημόκριτος - πορ τι κῶ θερμήν φησιν αυτην την ψυχον εἰναι ' πείρων γαρδντων σχημάτων καὶ τύμων τὰ σφαιροειδε πυρ κώ υ-

μι- οἷ--τ ἀέρι τὰ καλωμεν ωσματα, φαίνεται ἐι τας δῶ των ρχω ἀκτῖσιν - τὴν παν σπερμίαν στοιχεῖα λέγει της λης φύσεως ὁμοίως δὲ κῶ

Λευκιππος τούτων ο τα σφαιροειδῆ ψυχήν, διὰ το μάλωτα διὰ παντος ων-θαι διαdύνει ν τοπις τοιοίτους ρυ- σμως, - κινεῖν τὰ λοιπὰ uimώμενα καὶ αὐτά - λαμβάνοντες την ψυχην εἶναι τι παρεχον τοῖς ζώοις τυκίνησιν. δι καὶ του ζῆν ρον εἰναι την ναπνοήν συνήγοντος γαρ του περιiχοντος τὰ σώματα καὶ ἐκθλί

βοντος - σχημάτων τὰ παρέχοντα τοῖς φοις - κιώ