장음표시 사용
21쪽
σκέπτειν το σωμα ὐφαντικη, ἀλλα προυβησαν περαιτέρω, και τὰ καλὴν το αναγκαiω προεξειργάσαντο , και τού προσεῖναι κόσμον εντοις εργοις επμέλησαν Ουτω καὶ φιλοσοφῶα το
ἀρκεσθεῖσα τοῖς ἀναγκαioιc ὀc τὴν ἀνθρώπινον βίον εργοις καὶ νουθήμασι, περιβέβληται πολυν τὴν ε ωθεν κόσμον, την της φύσεως ιστυiαν, καὶ την του λόγου ἀπεργαλακ ἄσπερ ΟἰΚα πρὼ τού ἀνδρωνος καὶ τοὐ θαλάμου προπύλαια και στόμα και ποικiλματα καὶ πάλματα, ἄ την μεν νειαν οὐ συμπληροῖ, κόσμος δέ εστι της χρείας καὶ εγκαλλώπισμα. V. Καὶ διὰ τούτο δ μεν παλαιὴς εκεῖνος Σωκράτης , ον αν τις πατέρα προσείπν καὶ χηγέτην τῆς πολυτελεστέρας σοφiας, τἀμἐν ἄλλα δμος οὐκ ἄετο δεῖν ερευνῶν τὰ
μεν γ- οὐδἐν ἡμῖν διαφέρειν, τῶν δε ὐπερ
ῆμας ειναι τήν γνώσ . Απασαν δῶ ἐποιεῖτο τρο σκέψιν περὶ ἀγαθῶν και κακῶν i . πόθεν ἄνθρωπος γένοιτο ἄν εὐδαίμων , καὶ πόθεν οἰκία, καὶ πόθεν πόλις καὶ επῆνει τινομηρον , πρ4 ἀπάπτον σκοπεῖν ἀξιούνταοττι τοι εν μεγάφοισι κακόν τ' ἀγαθόν τε τέτεκται a .
22쪽
3habuit ; sed ulterius Progressae gunt, et V nustum necessario adiunxerunt, ornatumDein operibus esse voluerunt; sic etiam philo
sophia effatis illia NOSCE TE IPSUM, ei NOSCE TEMPORA . et NEQUID NIMIS non
satis delectara , n me. contenta operibus Meonsiliis ad vitam humanam necessariis, multo exteriore ornatu sese ipsa circumdedit, videlicet naturae cognitione et orationis artificio. Uti nimiratin domus anto andronem et cubieulum habet vestibula et ostium et picturas et statuas: quae quide m ad usum
non eonferunt, sed rerum usui necessariarum ornamentum et decus sunt.
v. Propterea antiquus ille Socrates quem exquisitioris sapientiae parentem ac Principem iure appellaveris . reliqua prorsus non iudicabat esse vestiganda , quia nimiraim vel nobis nihil prosunt, vel nostram cognitionem atque intelligentiam excedunt. Totam vero in virtutibus et vitiis mentem defigebat, atque in quaerendo qua ratione homo et domus et civitas beati fierent: Iaudabaimio Homeriini qui in primis curandum censet a bene quisie secus patria peragatur
24쪽
Bisee finibus se continuit germanus ille Socratis chorus Cebes Phaedo Aristippus Eselia..nes. Unus autem divinus Plato eximio ingenio et verbori in magnificentia praeditus primus philosophiam pluribus ornamentis decoravit: addi litque artes arithmetica in musicam astronomiam. Ulterius autem provectus in ipsum quotli e caelum Conscendit, scrutarique ausus est, numiuid et ipsa nat ira esset sublinitiis. Cum enim ad civilem vitam haec eruditionis copia nihil non consert, tum Platon ira sollertia id maxime spectat, ut divina bona connectat humanis, et ad universale reUmen, quatenus fieri potest, tria manum Conformet. Hoc enim sibi volunt Respublicae et
famigeratae illae Leges et Phaedri et Gorg ae
et ea sempta, quibus se ipse Plato superat, nempe cuin ostendit iustitiam Per se ipsam colendam vel nullo praemio Pro P sito, malitia tu item per se ipsam fugiendam etiamsi nulla punitio secutura sit.
Atque genus Platonieae philosophiae hoc
25쪽
26쪽
VI. Aliam viam ingressus est Aristoteles. Εrei autem hic multis subtilibusque quaestionibus semet implicat, tamen eius omnis tractatio et Ionga circumitio e finibus humanae selieitatis non exe edit, immo in hanc collineat eique adhaeret. Ex eius enim sententia felicitas summa in usu virtutis consistit per omnem Viram , et in animae actione ad virtutis normalia praecipuis in rebus. Neque ut sciamus inquit quod aequum
esti philosophantur, sed ut id ipsum pro viribus
exequamur. Atriue ab illo bonum tribuitiar in animam, corpus, et externa et dicitur Ine per secta illa felieitas , quae ex horum triuintemperatura existit. Ac praeclare quidem n biscum agi arbitratur, si ea selicitas vel uni homini sorte contigerat; maiorem tamen multo ita e Perseetiorem eamdem esse vicit, si ea universae civitati usuvenerat. Quare et rationem haec docendi, civilem scientiam appellat: contenditque, felicitatem sine ipsa actione esse
non Posse: Deu Iue cuneta regentem eiusque eomites scientias aeti vani et politicam reapse Philosophari. cum universam naturam Perpetuo firmam incolumemque conservant. Tot igiturae tanta opera et conatus eum haec ars
27쪽
ουτε εἰδότες Ουτε μαθεῖν οι πολλοὶ προαιρούμενοι, τοὐς προδύμους αυτῆς τεθαυμάκασι και τα θριγyiα καὶ τοὐς περιβόλους και τααλ καὶ τοὐρ λειμῶνας' οτι δε κέκτηται καταλύσειc ἀλεξανέμους και δυσαθεῖς υπὰ των τύχης πνευμάτων , -κ ἀγαπῶσιν.
VII. Ἀλλ' οὐχ ο γε θεοειδέστατος Αὐτοκράτωρ εν πολλω χρειω φιλοσοφίαν ειc τὰ πάτρια και δημόσια προήγαyεν αγωνωματα. ii 3 Καὶ ωσπερ ἄγαλμα κεκτημένοc τῆρ ἀρχαίας τέχνης, ἀντὶ του μόνoc ἀπολαύειν, εἱc το κοινὴν ε ενήνοχε. Καὶ εῖ τινα χρῆ καλεῖν κληρονόμον των Πλάτωνος τοὐ θείου δογμάτον, Οὐχ ουτω Σπεί- σιππον χρῆ καλεῖν ἡ 'Ξενοκράτην a , ἀλλα τὰν γνώμν αὐτos βεβαιώσαντα ἐν πάντων μάλιστα
κῆν και φιλοσοφiαν, και μῆ πορευομένας χωρὶς δὴ φρύν σιν και εξουσίαν. Τουτο γαρ οὐκ ετιπροσδοκώμενον τὸ θέαμα επέδειξε Βασιλεῖς τοῖς νύν ἀνθρωποιc, βραβεύουσαν τὰ δiκαια φιλοσοφίαν μετὰ τῆς μεγi nc δυνάμεως, καὶ τοῖς λόγους εμπνους επιδεικνυμένην καί ενερλοῖς,
28쪽
29 sustineat hominis gratia et humanae felicitatis; isti ciui ne lite id scium. neque plerique
discere volunt, atrIa quidem eius et pinnas et loricas Et lucos et prata n Irantur et eam deni autem habere habitacula a ventis tuta , et sortunae linpetu non movenda, haud aequo antimo feriant.
VlI. Sed eni in divinus Imperator philosophiam ad nati vulti et phil licuin exercitium Producere nolI diu citi Cdatus est. Is enim tam- qua in oblecta timento antiqua arte potitus, non solus ea liui voluit, sed in conantia neni usum eamdeni euiixit. Quod si quis Platonis dicendus est heres . non hoc nomen Speusippo aut Xenocrati tribuendum est, sed illi qui sententia sua ea in arte in eorrol Oravit, quam
ipseniet in primis ad opus pertraxit, quique Curavit, ut vis Politica et philosophia inter
Se conspirarent, neque separatim incede Tent sapientia et potestas. Hoc enim ini- Provisum spectaculium osten lit Imperatoriis qui nunc vivunt homilii inis , philosophiana nempe ius moderantem cum virilite maxima , sermonesque exerentem Vivos et
29쪽
ἀλλα τας εικίνας αυτῶν ἐπαναγαγὼν εις την
αν εαυτῶ καθάπερ επιινοι συμπαρεστήσατο.
30쪽
Igitur Posteri Theodosium qui philosophiam
ad communem vitam vocavit non fleeuseelebrabunt v quam Hadrianum , Marcum, et Antoninum maiores illius et populares et antesiguacios: quorum is non fuit conte
trus hereditatem purpurae adire , sed et eorum imaginibus longo postliminio in regiam revocatis, philosophiam sibi ut illi
VlII. Hoc ambitioso studio gloriari non
possent vel Cyrus Persa vel magnus Alexander et quorum postremus praeceptorem Aristotelem multis magnisque donis assectum et Stagiromam eonstructione honoratum ; tamen
ad tantae dignitatis fastigium non evexit: uti neque Arium Augustus, neque Panaetium Scipio , neque Thrasyllum Tiberius: sed eos