Anaximenis Ars rhetorica quae vulgo fertur Aristotelis ad Alexandrum

291쪽

νους δεῖν τὰ δικαια ντιλθειν υ πάντ' ἀπόλωλεν. De-ni ui de coron. g. m se is o m suani ab Aeschine obiectani explicat, et tae accusatores reis exprobrant, ipse in adversario vituperat: κοά μοι δοκεῖς ἐκ τούτων ἰοινηλόγων ἐπιδειξιν τινα καὶ φωνασκια βουλίμεχος ποιή- Gaa 3αι Osroa προελέσθαι τον αγῶνα, υκ δικήματος οὐδενος λαβεῖν Φωριαν, κτλ. eadem iam s. m. V. 26. υ γαρ υτω πονηρον ουὁ συκοφάντην αὐτὰν αὐ liodsi dieii, si artem exercuisset, non tam inalias esset nemi tantopere alumniaretur, parsicula d at,esse non potest, sed infinitivus esiam offendit ergo intellige de

oratore qui loquitur: ego enim arte in doctu non tam mmod neque svκονώτη sunt quam adversarius inius arsis rudis.

p. 81 v. 10. - αὐτ ει- semper accusativitati,

nunquam hoc loco excepto dativum exhibet auior, ui paulos iapra, unde et hic reponendum emi o auro M τρόπον. dativus ne graeciis quidem esse videtur, sed soriass Excidit

aliquid, v. c. ρ αὐτ ει τρύπφ δεῖ χρῆσθαι κἀν. . . sic enui melius procedit sequens mo et aptum habet locum, nunc vero iam almipia est senientia, ui delendam esse eredas particulani.

ἐάν τις με δικάζεσθαι τινας λάχη, σκειν φλόγους

δικανικους πάσεινJ hoc Opprolusium sophiviis et rhetoribus seeit Isocrates κατὰ σοφ. g. 1 seqq. diae eum in ipsum retorsisset L imachus, Antid. g. 37 4 diluit.

V. 16. χρῆ- καὶ περὶ τὰς ἐρωτήσεις και τὰς ετ κρωεις, ὀπωπι πιπτουσιν εἰς τὰ τοιαύτα ι , μως χειν, ἀλλα διακρίνειν τὰς μολογίας κά τὰ - -

σεις ἐν ταῖς ἀποκοέσεσιν ἐρώτησιν απόκοισιν post confulationem et ante concliasionem etiam Aristoteles III, 18 ponti, at alius generis sunt illius iniet rogationes ei responsiones. quae ver Anaximenes praebet, eum ex his consim

292쪽

tusio et iudiealis onsistat, armisono perorata, non sine consuasioliis collocata exspectamus, ut simila sit, quid sibi haec denuo repetita velint in his enim variamin videsinitia arώσεων, re ipsa niaps fugissi quani arte explicua. v. 19 δ ιολογέαι μεν υν εἰσιν, τοιαέλ' ἀπέκτεινὰς μου τοὐτὶ5W πέκτεινα ποίτεοον ἐπ με σίδηρον αἰ οὐ μενωα συνέκοψίς - - ῶύμ εγωγε ἀδικων χειρών

se eeisso non negat, sed consitetur, rixumieni, in causam facit et continet defensionem, τὼ συνέχον, πρόφασιν, addit, quam nisi attulerit, peritertet defensionem, cons aut ad Herenn g. 26, ergo initio, non sine haec considerandastini. Deni ui in risino. 50 ἄρ' - πάντα συγχεις

Lysias I, 26 κἀκεῖνος δικεῖν μεν μολόγει, ηντιβόλει δὴ καὶ τευε, αυτον καμναι λλ' ἀργυρι-- ωὐαι. ἐγὼ δ' ἔπον, οὐκ ἐγώ σε ἀποκτεν ἀλλ' ὁ τῆς

293쪽

m. Aeschines in Ctesiph. n. v. . μετὰ δὴ ταυτα δεώ λογι των ρημίνων δη ντομος ἀνώμνησις ossendit participi adhaerens,nelie transponens neque mutans id reperio quod autoris usui salis eris et areis olivetui; si seripseris τῶν ἀμ

vid. Supra cap. 20.

v. 11. υ γὰρ ξνον ἀναμνησο δεῖν φαμενJ in conclusione et epilogo victa non solum enunieranda, ut in sin- ostia partibus se tentatione in licet, sed auditores etiam amplificatione et cominissatione eoinmovendi sunt. v. 16. ἀπολογιζόμενον πιοὶ τῶν εἰρημένων Moy ζόμενον ὐnoooεpωτῶντα ... ει Οὐλει ἐρωτήσεως σχῆμα ποιησάμενονJ οπuptus locus in a intereogatio his inv nuur, ex cap. 20- restituemlus deest enim 'ooαιρομ

servandus, ut si verba τῶν μεν ... σαυλότατα - προαμρουμενο dependerent, post haec ἡ προσερωτῶντα essent

294쪽

γεγένηται, ν μὴ σώσαντες μεθέξετε, καὶ ἔστιν μῶν χρησθαι τούτοις που ν ἐν καιο τι μῶν γένηται. g. 149 στυμο μεν ει μενοι Ου ἀποστερεῖσθε δ τι

χαλεπον, ἁλλως τε καν π μου fro συμβαινη, μάλωτα ὁ της παρ' ἡμῶν ευνοια καὶ φιλανθρωπια ὁσου πω και τετυ- τούτων μέτι-- ἐπιιν. vides oratoris artem, qui iis lollitur, minia numis esse grave, ri non ab inimico, sed is anxio hoc palaretur.

295쪽

eniti granimatio ratione superiora noοφάσεις ἐνρογκόντες hii trahi possunt amicitia in erga eos quorum vita examinatur qualem dicit an quos non modo, qui examinantur, vituperantur, id quod plerumque sit, sed etiam laudari possunt, . c. si amiculi eoniri adversarii caluinnias defendimus at eos inodo qui vituperentiu non si audentur, intellio semis a peris demo irant iure i in haesit in hoc Ioco interpres II. nebel qui pro ἐξεταζομένους repo

nos eis isto sequitur ante se sententitam resutui, mus, ea eniti est amicitia, in hac inuone omni mores emendari possini. p. 85 v. 10. δεῖ δε ιυρ ρ Θει μη ἐξετώζειν ἀώλὰ πορεῖJ Demosth de cor. g. 256-66 suae et Aeschinis vitae rationem comparat καὶ μην ,r γε την γῆν τ ην πάνrως

296쪽

ea assemini non caluinium ridebuntur, quod si, si suus vocabulis rem significaveris quam maxime vero haec Ra- λῆ vitanda est auros Butile, Belcherus et ita G, iod quo maior insit oppositio melius videtur; at neque se ipsos calumniantur qui hoc saciunt, et ambispiam orationein autor ηκιστα αὐτoviseribens facile sustulisset.

v. l. καὶ περὶ μεν ουν του λόγει ν nunquam ita autor loquitur, qui aut α περὶ ἐν του misso Oυν, aut nερὶ Ουν omisso in dicit delendum igitur cum DEG Ουν.

p. 86, 1. διακοσμουντα ταῖς ἰδίαις ταῖς . inimici

mare rasilii teneat, aut sophisiani non miretur iam deditum, ut ex huius praeceptis vitae rationem nobis gerendaei xlilicet Isocratis sero Noo3ήκη mihi olere video i in Plurimis quae supersunt rhetorum scripsis tale quid frustra

quaeres.

Aristot Rhei. I, 2 ου γὰρ σπερ ἔνιοι των τεχνολογούντων τιβέασιν ἐν τη τέχνη καὶ την πιιι 1κειαν του λίγοντος ς ουδεν συμβαλλομίνην προ τὼ πιGανον, αλλὰ σχεδὰν εος κυριωτάτην ἔχει πίστι τι -- ubi id quae adnotavi is sed optime de hac re dissensit Isocrates Anii l. s. 276-80 docens, qui arti rhetoricae recte incumbat, non

humiles aut iurpes res, sed magnas esse agmssurum, uiet recte ager Et bene dicere instiluatur, dignit est eΠeous Ioelis qui integer iransfertinatur: καὶ μην Ουδ' ὁ πει-

γειν τινας μυλύμενος μελήσει της ρετῆς, λλὰ του μάλιστα προσέξει - νομ οπως δων ς ἐπιεικεστάτηρ λήψεται παρὰ τοῖς συμπολιτευομένοις τις γὰρ οὐκ εκῶ τοὐς λήγους ληθεστέρους δοκούντας Αναι οὐ μι

297쪽

reponeremus, gra II malica agili vi l.

p. 87 . . ἐν μεν τοι λογοις ἐκ των λελεγμένων πονη--μεν βεβαιοπια περιχμών Me meliores lumis Venetaedium plurimi cum Aldo λεγομένων, neu in apiunt praebei sensunt consuationem intellit' orationis, cui similitudo almitu cum iis quae in uua agimus intercedere diubet, amnnon video tum an hi si liun est, utra rn quae nos dicimus,

an quae adversarius dicit, intelligenda sint denimio nihil est quod non ex oratione procedere debeat, ut huic rei verbum vix aptum sit adversarium miniatnimis, si in

298쪽

IN CAPUT XXXVIII m

iliationein nobis in dicendo ad adversarium consulandiani conciliabinius id sit, si iusta sunt ei e bus conveniunt

line dieinius videndum Mur, ne tale quid fuerit scriptum ἐκ τῶν δικαιως και νομιμως λεγομένων, quibus συμβόλοι--πὰ - νδρους τους γραφον κρι Ους γεγραμμένους

opponuntur. v. 14 . νaμνηGOμεν. .. εἰποντες lacuna iiii antiquitus et desunt haec verba in DV supplementur a nostrorum

codicum dedit iam Venet edit nis o nisi io ibi male pro in excusum si ei Q in excidit. Quaeriturumin interpolatione si illaruni sententia milia est diib .

iasio, nemi verbis inest quod in ilium haereanum, iamvis μi μονι κους alila in hoc libro non inveniatur ei κενα ιωδῶς λίγειν πεo miniis sit usitatum sed ratio, qua haec

exciderint, facilius si vulgatam sequimur explicatur omnia eniti ab iniuο ἀναμνήσομεν ... ---- propter vertiani repetuum Wιολλεμ. excidisse videntur, ab aliis exo genio, ab aliis libri vetusu aularuato stippleta utriunmie enim interpolatum esse non puto evenit idem hoc lamquod supra eap. 34 riminus. v. m. μεγάλα δε μεταχειοιζώμε lus amplificatio αὐξησις - itur, ne quis male inseria esse coniiciat. p 88 v. a. τὰς δε θυσιας δεῖ ποιε- in semininiuro primo libelli capite excerpta et paucis imitata, Ictior uiprae ceteris quae attenderentur digna repetiisse videtur. vid. iae ibi adnotavimus.

299쪽

ναμιν μεγάλην ἔχοντας exciderit. p. 1 v. 13. dotidire viviri, dupύντας

라틴어 텍스트