Gulielmi Canteri Vltraiectini Nouarum lectionum libri octo. Editio tertia, recens aucta. Eiusdem De ratione emendandi graeco auctores syntagma, recens item auctum

발행: 1571년

분량: 551페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

NOVARUM LECTIONUM

qiuod cum nonamimaduertissent qui starii; nomen aliquando in N Lirne conii nutantiat Chii dicis quoque qpis Ola Ariadnes eadero figura dixit,

Quin etiana Hebraeis haec periphrasis est

A Nnotatuna estolina ab Hesychio, M. post eum a Pharior ino, φηλε Graecis

vsunt huius vocabuli nec illi ci adi icta int, nec aptus auctorem ullium facile credo re

periri posse, nisi apud uniani Theocritiin,

si liuaeni ernendaciis esset lin us,nec in eo Vara voce ieiecta, alia ossit supposita.Extat autem is in ὸδεια ροκ, ubi Lacon hos Verse

112쪽

I. IB. II. CAP. XI I.

Vnde postea factum videtur,ut librarij glos

s Aa, quam vocant,in locum Contexim receperint, vera lectione repudiata. Nam M

Nicandri scholiastes E Theocrito citat MI proβουλε usurpatatim : quanqualm illic

quoque mutillus est locus. Mati tena saepe fieri,ut glossa pro contextu ponatur,ves ipsi inseratur, notum esse potest:js, qui vetera aliquot exein pluia cuna nouis aliquando contuleriint: & nos alitat copiose donaonstrabim v. .d quod etiana Tilm una planios Ophuni hac voce nuper usum aninaad

NEc iniucudium erit, opinor, nec inutiale, si breuiter excelletiuin trium pomorum decuriositate,vitio nitatisvulgari,cliaeta interse conferar nus.Et quoniani hoc vuth geniis cuni in omni liotuinurn genere, tuin in sentinis praecipiuὰ vigere solet: accidit,ut illoru duo ad naulieres,vtu's denati In ad viros sententiani suana rettulerit. Horum Primus,Theocritus,eleganti iuxta ac breui versiculo rem totam coria pisciens inquit. πάντα Ιwυαμες ῖσαν εὐ- πην. i H

113쪽

I74 NOVARUM LECTIONvMQuo significare voluit,eas tatuo tenerimos cenitaruin rena in alienarum rio,vt no humana tantum negotia omnia,

sed & viuina mysteria, caelestiaque arcana quaelibet accuraes inuestigent. Nana illudo uidena c6iugitina Iunonis Iovis, etiam

. Secundus Plautus, de scurris, seu urbanis ciuibus lo quens,haec refert:Qui omnia'smulant ire,nec quic tuam fiunt. Quod qui irae is ani no habet, turbabiturus est,

Id quod in aurem rex reginae dix si , ε Scioni,vod Iuno fabulata est cum Ioue: Quae neptesutura,nepsa Iasunt, tamen fiunt. His versibus vix puto quicquan te curiosis 9 γε es' potuisse dici. Simul & illud notandum, quod ait Iunonis cum Ioue colloquio, in eo Theocriti vesta, ως ροχηγαγ θ' ἡρίω, videri Poetani expressisse. Tinitis dei num Itiuenalis, graphicE ad ultim Mulieris omnisciae mores depingit satyra sexta: Haec eadem nouit,quid totosat in orbe, v d Seres, quid Thraces agant creta nouercae.

&paullo post,

114쪽

Iani quod in alijs poetae reprehemiunt, eo nec ipsi sunt omnino liberi, si Virgilio credimus, cuna ait:

MVltuna debent He co Stephano, Roberti F. litterariu et sanciolum muliosi , partini alias ob caussas, pari ina

luod Anacreontis odas, poetae omnium lepidissimi , prinitis ille de tenebris erutas in lucena protulit:nec hoc tantum , sed MInenda plurima, in hoc opusculii tiani vetustatis iniuria, turn aliorum inciaria i repserant, & suo & doctora viroriani adiutus ingenio felicissime correxit. Quod quamuis diligenter,utona nia solet,prqititerit: non potitit tamen, quin rei difficultate victus, aliis etiana post se quaerenda in hoc auctore,ac diligetius examinanda H a relin-

115쪽

us NovARUM IE coori Mrelinqueret.Eius rei specinae dabit aliquod silauidinia in Bathylluni oda: in liacum Anacreon retilias corporis partes graphi ce delineasset, ad inferiora demuni pringressus haec subitingit:

Horuni versuti in posticiniis quanquanitalis est, ut facile tolerari possit: lon E in-men aptiorem fore atqtie concinniorena existinio, si pro B ελουσαν legatur πνέουσαν. cuius rei conte ra inde facio, iubd idein Anacreon in ad octa, sic o ἔοψ scripsit, verbo hoc lepidE in eundent, senstinxsitvsus,cuni xit:

Quid autem significet mαφι, seu 'πε ν, sitis nothurn arbitror. Horatius quia deni de Lyce dixit,

I Euius fortassis, quana ut admoneatur, videri posset, nisi faceret quorundalo

incuria.

116쪽

ὶIB. II. c A P. XII ii. irrilacuna; quod in Pimpertio mendose reoiatur in eleja,qua Marcelli mortem deflet. Ea sic incipit: Clausue ab n/min olo qua iussit pontiu Auerno Humida Baiarum stagna repentis Nam quin prior versiis ita sit corrigendus, Clausus ab una broso qua alludit pontiis

Averno,

' neminein dubitare posse confido.Sic enim&Catullus, Omnia quae toto delapsa ὶ corpore pagini, , Ipsitu antepedes furitu tu astudebant.

Illita forsitan maioris erit monaenci, quod ni inccx eodem poeta innaentena venit,

postqua ludendi laeta est naentio. Quari enanaque ante istana citatana clemiae,quae letudis Laconicis agit, hoc est initiuna:

Multatu. te, parte, nitramur iura pali inrae, Sed mage a Pirgines tot bona mna F. tquia non infames exercet corpore laudo i ;Inter luctantes nuda puella uiros. ἰγAt horu pcnἡ vltimus ita restituendus est, Quia non infanaes exercetcorpore ludos. quana quidern emendatione I. Aurato debemus. Quininab Plutarchi quo l. nunc in mentem venit,apti l quE in Lycurgo, cuna astana rei metionem inacula quo- H 3 quc

117쪽

iis NOVARUM LECTIONUM Cue cluq lana videtur eluenda.Sic igitur estiae Lycurgo: ἀφυν δε 'Θρυψν σκια ογαν

α Θεωμένων. Heic ego pro DN Θ, quod est ab hoc loco prorsus alienuna, repon

Prouerbiam Graecum expositum. CAPUT XV.

Vin Periclem oratorem Plato Gorgia loquacitatis, ignauiae, & auaritiae in Urbem introclesiae accusasibi: eum refutans in onitione Dro Quathloruiris Arist des ait: talis' AN Oη λάλο νω πλατυν-αρ- ΠΑ-o ιλων,αιτόειν ' ταύαλε, ριωπου πις, &α Quod igittar heic usurpauit prouerbium, αυτόθεν η ταζαλε: illud Erasinus,interpretis Gr i sententiana secutus,exponit, Helcdepone, Hoc ipso loco depone, Protinus depone. Dixerat autein Interpres a vici tibus esse sumtu prouerbi uin, qui vita timiuberent mox herbam porrigoe, & inibi victorem agnostare. Se a haec expositio ni imis violenta videtur. Sic enim ante victoriam triuna pharet Aristides. Nec multo

nieli alia dixersit, ab hominibiis onustis,

118쪽

cum sucinani depontini, ductana parcenaiam .h autem miτόειν-Cxp nunt Tace. Nos igit ir teretio pedato,quod ille est. Verona, si possum us,proferanatas scimtentiam; Quoniam igitur it ince No nonnumquam etiam pro Soluere seu Nuin Iare ponitur , securi turn hanc vocis huius norationem sinapliciter ecluidem τόθεν τααλε exposuerim : Inuidena numera, A te numera. rii, incluit, Pericli loquacitatena obiicias, cui-ipse pliininum. Ol noxius. Atque huc optime conueniunt, yiae sequuntur apud Aristident, μη ω'A Mς- ας εχ ηm θεὶς Φλος. qui versus ex Honieci iliaci.κ. sunicias est)δ-λ ας οἰ-A, Q σηκου

119쪽

rao NOVARUM LECTIONUM

Quibus inter se coli atri, non erit obscurus dictionis Aυτόθεν κyσκαλε sensus Nilail nim significat aliud, quini quod simili pr uerbio dicitiar,ssicipsum inspice.Et quoni;

nunc alterius in eodena oratore loci inimentena Venit, quera vir idem, cuni non satis esset assecurias, ad prouorbicinare lucere conatus est: non faciarn,s pcro, praeter officium, si genuanum eius intellectunt patullo fusius heic explicues , luani anno lationes, auctori adiecimus, patiebatur. Itaque cum prouerbitana, Quod index auro,id attriina homini, expositisset, addit deni lite: Asti sit huc Aristides in Thenii locte, 6 μή μοι λογω τὸνHυτον, αλλα Καῖβάσανον Φροσαγην σκό/ari. id est, Ne iue mini, quod dicitur, aurumid ipsum admouens inclicem considera. Vcium ab hac interpretatione

longe alienus est Aristidis locus: qui cum ostendisset, quanto rerurn chscriniini se Thermistocles priniuria inaniis cuisset,s ubi)

σανῶ. quae quidem postrema verba totam fere dissicultate expediunt. Alluserat enimia in

120쪽

L IB. II. CAP. XV. I 2I

in prioribus, quena aditio luna saepe facit, ad Platonis verba, lxiς legiuntur in Gorgia. Ibi nanaque cuna Callicles oratione longa Socrateni nimij philos ophice accusasset,ille traulem res sidet: ει κυσί ἔ- ἐτυγχανον τ η 'iκλεις, οi in ἐυρῶν ασψρον πνα ο λι ν, η βασανι m δ

δεηο υψ μην βάσανον αναφερειν. Diciti itur Socrates, se opiniones fas 'inanes ac sententias ad Calliclein,& eius sernaonena, quasi indiceria lapidena, referre velle: atque ita, luod index iste cornpiobarit, ratum M verum habere. Huc igitur alludens Aristides, ut ad euna tandena redeanaus, ait ad ipsi in Platoneria: κῶ μοι λόγω τ δυσὶν,

SEARCH

MENU NAVIGATION