Valentini Rose Aristoteles pseudepigraphus

461쪽

ασπίδα καὶ δόρυ παρὰ του oxius περιπολουσι τὴν χώραν και διατρίβουσιν ἐν τοῖς φυλακτηρως . σωρατηρ is δὲ etc. 85. 6. 422 423

ili lia qui ileui voce corruptionis occasio litelligitur an δεδιωκηκώς uterque igitur arctioii adscribitur, et eius anni inito status civitatis inciperet ilesignatus scit. . et illece teiitis quo siniente stelia inscriptio.

sive archon ἐφ' o, et arctio ἐφ' υὶ νυν δὲ εἰς την βουλώ ἀναγράφονται και μετ' λίγα εχρῶνται--ις ἐπωνυμοι καὶ προς τὰς στρατείας, καὶ Παν ἡλικίαν ἐκπέμπωσι, προγράφουσιν ασῶ τίνος αρ- χοντος πω μου μεχρι τίνος δεῖ στρατευεσθαι, δι-εκται περὶ του- των καὶ Φιλόχορος, ὁ τει ' --ος prioris loci se M iiiitium plonius repetitur ab uarpocri e quo Phot et Suid. s. ἐπωνυμοι Aημοσθένης ἐν τεκμα Tu κρατους si 8). ιττοί-σιν οἱ ἐπωνυμι, οἱ μὲν

462쪽

uarpocr. se tuo inlot. . Suid. test otii. p. M .IT 'Oτι νόμος ἐστὶν υπερ τεσσαράκοντα ετ γενόμενον χορηγεῖν ποισἰν ισχίνης τε

Atlien vi 2I p. 235': ριστοτέλης ἐν τῆ 'ναίων eodd. Μεθωναίων , lis cinerito ore Grasitos p. IM. erat soriasso α ναίων πολιτεία α παράσιτοί φησι oi μὲν ρχουσι δυο in λαιστονησαν, τοῖς δε πολεμάρχοις εἷς τετισμένα δ' ἐλάμβανον αὐειλαν τέ

τινων κώ των ἀλιέων ο φ-,. Ilaec e lexico mi illam s. παράσιτος testiniolumini congerieni insereni ab Athenae sumta esse Pollin docet comparauis, qui e utem leximusus eorutulein auctorum eodemque resine propositorum vestigia servat

463쪽

pei liuein istiue ad p. 2aa' ubi de alii, eoque de quo Aristoteles etiam parasitumiin genere Clearchi locus eunti a Polemonis mentem a lerici ai et e inseruis est, sequiuitur mi ira de prioribus seniis abieini vertaniusta crastinis in viis Thettason enim iste non auctor vides ,

ipse parasitus quidani anusque euaxii crastus illum iocui tu, Polemo in si agninnio apposites iis errat et ipse exhibet Κράτης δ' ἐν δευτέρ'

του bis ἐστιν οτι παρασίτειον προσηγορευετο. Cratetem seli-tur Philocliori . Diodori eunuci ου - μαρτυρι- λίγον στερον παραθήσομα0, Aristotelis auctoritates deinde haec: o δε νυν λεγόμενον

παράσιτον Καρυστιος ὁ Περγαμηνος ἐν τβ περὶ διδασκαλιάν ευρεθῆναί φησιν υπο πρώτου Ἀλέξιδος, ἐκλαθόμενος ora 12πίχαρμος ἐν 'EDUM Πλουτω παρα πότον αυτον εἰσήγαγεν ολ- λέγων .. . πρῶτος δ' ηρος, ως τινές φασιν, Mi γε ταρασιτον τον Ποδῆν εἶναι u - φίλον εἰλαπιναστρο τοὐγκτορος em quae ita excerpsit Pollux πιγρα--ειν καὶ παρὰ τοῖς νεωτέροις παράσιτος ἔστι δὲ καὶ σωρα - πα- λαοῖς --μα ου μην - ου νυν, αλλ ίερος οππεύω του-- ό ἐπὶ την τολίπου σίτου ἐκλογην--ου-ος. καὶ αρχειόν τι lam νησι παρασίτιον καλούμενον, ς ἐν τω νόμω του βασιλέως ἔστιν ευρεῖν ἐπὶ μέντοι του παρασιτεῖν κατα λιχνείαν η κολακεων πρῶτος Σπιχαρμος το παράσιτον νόμων, εἶτα Ἀλεξις πιμηρος 3' reum, misi ταμην λέγει - ἐπεί οἱ λαῖρος si φίλος iaαπιναμης . iam vero sequuntur

apud Athenaeuin uberrima comicorum testii nonia. tuae e Dulsit lexim contico utriusque fluxisse doctrinam conlprobant Painphilo sortasse quod ait Pollucem intercedente). atque consimila sontis limius suspicionen ue-

464쪽

etiam Aristoteles ibi omi infra ictiuncto, cf. raoni. M ty. L 280. Mis M. Moeris p. s22 Hers. p. 208, 2 Belch. παρασίτους τους δ' - μοσία σιτουμενους ἐν πρυτανείω Aττικοί, quales erant pnae ιε' μ νιanes legatosque peregrino sacerdotes Eleusinii, ulti Polent. h. p. 12'.

Athenaeus vi p. 272' 'Αριστοτέλης ἡ ἐν- νφῶν, aurisu nare qui rei hii continentator Pinitari recentior e quo sumtum est priuiuam selii Huni ad lymp. s. in μυτω γαρ ἐπλήθυναν οἰ -γι ψαι,. τέλης, ut se filii in cod. mi A M. Boeilli. p. isa sive πλήθειν,---δας,οατῶν, ut in selivi vitis ) naescio an ex ipso potius Athmineolia bilini iam e ominiuit cuminentaturivi Pin comini sonis armo. Αἰτωλῶν.

Strat, VII p. 32I: τι δε πλανητες οἱ ἐλεγες καὶ μετ' ἐκείνων τῶν Καρῶν καὶ χωρὶς καὶ ἐκ παλαιου καὶ αἱ Ἀριστοτελους πολιτεῖαι δηλουσιν. ἐν με γαρ τῆ καρνάνων φησὶ το μεν ἔχειν αυτης Εουρητας το δε προσεσπέριον ἐλεγας, εἶτα vi βόας ἐν δὲ τ γ των

465쪽

minuatio, et philostri de Dui. p. ixe L Par i858. Patre. o. 8 ei Dis L).lion vero quamlo vel a quo primitu inveniunt sit, id qui, proliani hist inae ludomini Urinpleonini reli pilae apud Philus iuni Pausaniani. Eira Mum et ii Platonis etiam tempore celei res etaui Ammianes pancra-

laetis par est in Araritantini pol mentionen siisse saeiani. Ἀκραγαντίνων.

Pollux e lexim istam s. v. λίτρα comicorun aliorumque scriptoriam testimonia eo serenis Pana plui scit vel Diogeniani cuius apud Phο-rium etiam p. 227. II et Antiattic Belia Aneta. I p. 0, 32 vestigia cernuntu etiam l Iesu h. s. v. IV, 174 καὶ μην γε Λωγεις ωιφ- την λίτραν ποτὲ μεν νόμισμά τι λεπτον λέγουσιν, οἷον orat Σω- φρω ἐν τοῖς γυναικείοις μίμοις λέγη τι ὁ μισθος δεκάλιτρον καὶ πάλιν ἐν ἀνδρείπις σῶσαι ουδὲ τας δύο λίτρας μναμαι. ποτὲ ὁ σταθμόν τινα - - λοχος ἐν Μηδεία πιτταριυς-ταλίτρους τινὶ νεανί-- πέδας, υριστοτέλης ἐν Ἀκραγαντινων πολιτεμ προειπων ως ἐζημίουν αντηκοντα λίτρας, ἐπάγει δὲ λίτρα δύνα- οβ Min. Αἰγιναῖον, ἐν δ' Ἱμεραίων πολιτεία φησὶν, οἱ Σικελιῶται τους

466쪽

ceteritu de ipsis Aristi s r. v. Boeelai Metrol. Uniera. p. 5 eiram. et omnisen, sesini des lydinis ii Milum misi et sqφυμβρακιωτῶν.

467쪽

Εiista ui ait Il. ὁ , , tibi sic ait lutio: τοι μοὶ τρεις με πολυφίλταταί εἰσι πόλρος, ἔργος τε Σπάρτη τε καὶ υρυάγυια Μυκηνη τας διαπέρσαι etc. p. 44d Boni. δοκεῖ δε ἐνταυθα μαντικώτερον παρα- λαλεῖν ο ποιητης την της Μυκηνης πωλει-ε, ην ἐκ τῶν ρηθεισῶν

468쪽

ab μεθος του βιβλιου ubi seu de sumteris Ar diei constitutione liceret Ypii nouisae inuis ore saetii Ἀχαιῶν. Lxori in quae laui ex Actaeui tui republio iii Sopatri sophistae Εὐπων lu,ro xii olim li gebantur Photio estante iii biiuno b eod. isti '' et L. in nescio an ab aliis aerei ta es praes in potu.

Plutareti Tlios in ora μὲν ουν Ἀνδρόγεω περὶ mi larτικὴν αποθανεῖν δό- ωξαντος ο τε Μίνως πολλα - - πυλαμῶν εἰργάζετο τοπιανθρώπους - - μιμόνιον ἔφθειρε την χωραμ αφορία τε γαρ καὶ νόσος ἐπέσκηψε πολλη καὶ ανέδυσαν οἱ ποτωμοί καὶ του θεου προσώ- ιαντος λασαμένοις τον Mis καὶ διαλλαγεῖσι λώφησει το μηνιμα καὶ τῶ κακῶν ἔσεσθαι παυλον ἐπικηρυκευσάμενοι καὶ dεηθέντες orium σι - - νως, arx πέμπειν ὁ ἐννέα ἐτῶν δασμον in kυς ἔπτακ- σταμένους τοσαυτας, ὁμολογουσιν οἱ πλεῖστοι τῶν συγγραφέων. τους δὲ παῖδας εἰς Κρη 'ν κομιζομένους ο μὲν τραγικωτοπος μῆθος

οῦ φαίνει τον Μινωταυρον ἐν τω λαβυρίνθω διαφθείρειν . . . Φιλλχορος δέ φ)ησιν ου ταυτα συγχωρεῖν Κρητας, ἀλλα λέγειν . . . 'Αριστοτέλης δε καὶ αυτος ἐν Βοττιαίων πολιτεία δῆλος ἐστιν ου νομίζων

περ την απυγίαν ἐκεχε δε αυθις εἰς Θρήκην κομισθηναι καὶ κληθῆναι Βοττιαίους ' διο τὰς κόρας τῶν Βοττιαίων θυσίαν τινὰ τελούσας ἐπ dειν ἰωμεν εἰς Miληνας P.

οικησαι, ἔπειτα της Θράκης τοίτον τον τόπον κατασχειν αναμεμιγμέ-

469쪽

Sebos se init hi Pitulo li I. 89 καμάτων ἐπίλασιν παράσχοι καμάτων φροντων συνεχόντων τον Πρωνα ἐκ του νοσηματος

τελευτησαι, αυτον τον Πρωνα ἐν τῆ των Συοακουσίων πολιτεία δυσουρία λιθουρίν, λιθι ει es Selint Pinii Pylli ut insere ei ad V lli δυστυχησαι.

Κυκλάδων νησων. ερα σπόλλωνος, η πρὶν μὲν αδηλος, στερον ε

470쪽

αλλαι τινές, και δηλου βάσεως ἐρριζω στηριχθεισα sumta est.

Aristotelis testimonium delieri videtii Nicatiori alitiquiora eumni illi i-lais c. sister. r. Mi ii p. an P περὶ μετονομασιῶν γεγραφότι siquem appellat an is A in Malianique Apollonii lili minimentatorem. Vesu Theon mihi ut eredo felicitiini p. naeu), sicut plurima de hoc nonsiliuni in insulis Uxime maris Aere inviai vii arpimenio hi Si lianus linlini bis i x. s. Πάρος et qui e miniamini sunt Mincium mim scriptoribus Graiecis insinuat uniuiiuus Aristotele talliniaelio. nagora in L mrao aedisieiunoni ias mioque uenio. iit doces schol. Apoll. lib. 2. Ma et ceteris deri in Plirius in libri, re eis et etiam Ari ius apud Lusiavi in monis. v. 49 sqq. passini etiatus at non ex BilhDivi ut Volliit L. Mulier in protegotii. -- p . r. iiiiii j ii notii. Ped Par ima mi ex aliis eius libris id inii recte statuisse revilosuit nosviannuit in Periis. να 8 2 p. viii, iud ad Delum essieph. s. φὶ . . . ἐκαλεῖτο δὲ κυνθος ... -ὶ A r si via Πελασγία

γόραν Οἰν μονον ἐν Ληλ τον Ἀπόλλωνος οὐ γενετορος ῖς στιν ἄπισθεν του κερω risori. δια το πυρους καὶ κριθας καὶ πόπανα μόνα τίθεσθαι in αυτου cetu πυρός, ἱερεῖον δὲ μηδέν, ω φηρσιν ριστο-

αναίμακτον, λεγόμενον δε colui. καὶ του γενέτορος Ἀπόλλωνος βωμον και τοίτον θερωτεύσαντα et iteruin κώθάπερ καὶ πρότερον ora εἰς φλον κατέπλευσεν γὰρ προς μόνον τον βωμον του του γενέτορος 'Aπόλλωνος προσευ ζάμενος ος μόνος αναίμακτός ἐστιν, ἐθαυμάσθη παρα τοῖς ἐν τὸ ν ισω.