De Galeni historia philosopha

11쪽

διαδοχῶν scriptoribus comp0situs naagis minusue uariatuS

explicauerunt, ita ut haec inter necessaria philosoplitae et inentii liabita esse uideantur.

Ιain nouo capite II fg I p. 33, 4-9J quamuis logi ea praecepta traden si initi uin Suinere ut leatiri', tamen prius de plii losophiae uniuersalis naturii ac ui l* 2 p. 33, 10-2lJ. iiiiii ite pii ilosoplaiae partitione fg 3 p. 33, 22J, deinde tertio capite I p. 34, l6J de sectis nobilissimis, et illiarto I p. 35, 2lJ de philosoplitae principio itissetit, donec ad ipsius logices praecepta trademia se accitis it, nonnullaSque dialecticoruin notiones septeni capitibus V, VI, VII, VIII, IX, X. XXVIII exponit, quas paene cinnes ex Sexto Enapirico petitas inter lunt alnplificatas c. XJ, pleruntque lareuiatas esse facile ineci uti perspiciet. citi alisli10 l lioru in capiturn, uultiti c. VIII 1πιρὶ κριτ ρίου cuin ino c0nlatuita exhibebo: Sext. Enipir. Pyi r. hyp. II 14. ἀaleni c. VIII p. 37, 6 sqq.

Eodein fere imodo etiam c. V, VII, IX, X, XXVIII quae

12쪽

11 Iam uero colligis orisnem si Sequimur, qui caput X περὶ διαιρέσεως ante c. XI περὶ φυσεως exhil et, logicis abiectis subito in physiologiaIn alteram philosophiae partein inruimus, id quod in c0inpilat0re praefandi limantissimo nos offendit. Sed cum videminus c. XXVIII squod p. 38, sqq. expressiJ ex logicorum praeceptor In serie motum eSSe, praecedentis in codice capitis XXVII quod p. 39, em tiJ quin pristinus 10eus fuerit inter logices poStremum caput, li0c est e. XXVIII περὶ arroδεικτικῆς, atque physiologiae primum c. XI περὶ φυσεως, nemo dubitare debet, qui illius initium perlegerit: 'osa μἐν εἰκὰς qν, inquit p. 39,I0 περὶ των συντελουντων εις τὰ λογικὰν μέρος τος τιθλοσοφίας εἰπεῖν, ἐτέρω λ διηλΘον διὰ πλειόνων, γεῖς ει

συνTομώτατα περὶ τούτων διαλεχ βέντες νυν μετίωμεν επizc φυσικώτερα. Ecce ipsius script0ris de pristino omline uecta, quae monent, ut quoniain patefacta est uno l0eo ordinis luctatio, de ceterorum tuoque capituin c0nlocati0ne adcuratius quaerat nus. Quae disquisitio, cuin priuS de relicuae libri partis fontibus exposuerrimus, acriter erit SuSCipienda. Enumeranti ir igiti ir in traiecto illo captist XXVII primum p. 39, 10-41,1 2J phySic0rum de deo, efficiente caussa, opiniones, quas ulule corraSerit, iIulagarse ni illi non contigit. Quae uero deinceps sequitur sententiarunt le Inateriali caiisSa

13쪽

amplificat, corporis definitionem e. XIV p. 44, 5 sqq.J ex eiusdem Pyrr. hyp. III 38 excerpit. Sequitiir longitis de an inia caput DXV p. 44, 12 sqq. Jquosi unde si irratus sit personatus ille Galenus alii rinientur. Nos interitu cetera aspiciatniis, quae a capite XVI in de Onania detriceps ex Pilitarciii sitiit uiue de physicis philosophorum opinionibus libris excerpta esse supra contemti. Iersantur enina iam in totius iluaestionis tanqua in car- sine, cuin de Galerii in physicis illis capitibus te. XVI CXXVIJ sonte agatur. Εni Iullero omnes sere, qui de ea rescripserunt, ultis sententias eunt ex pristino eo te In Operellatisisse actitrantur, urule Stobaeuin et Plutarchum constat, nos euin ex Plutarcho S0lo repetinisse asseueraInuS. Atque tantuna qui dein priore Ineniet disputatione adsecutum esse confido, ad R. qiijdein Volchinanni hariolationes ΓΡlutaretii uit. I p. I 58 sqq.J ut nemo recidat, qui uir doctis- sinius Meineiciunt tentere secutus ex Pseu lo-Gilleni niiserri-inis praelatiunculis suelut c. I 2 et XXVII 1 ainpli illius

Di lynai ut illi placet operis consiliitui atque institutum cX- tricasse Sibi ui SitS est, quae Sententia cum per se uix sit quae pr0lixius redurguatur, tum eis quae lain disputabo, laiulitiis conuelletur. Itaque Sextum Empiricum quem circa exiens alterram p. Chr. saeculum uixisse arbitrantur, cum c0Inpilatum esSeuiderimus a pseu lepigrapho illo quisquis fuit scriptore, per se ni iniriim nil inapedit, quin aut pristinum opus, quod nouissimo ante Clii istuna saeculo comitium esse credo, aut Plutarcheunt ii lum, quem altero p. Chr. saecul0 concinna- tuna esse satis certis indiciis c0Inprobari potest, compilasse eum existimemus. Sed a i sunt argitinenta, quibus ut post rioreIn nostram sententiam tueamur, n0n In0do admoneautur, se i co amur. Qiuid enina 3 fietine ullo modo potest, ut duo si ident illud multo aniplius eorpus coinpilant, in eli- genitis singulis capitulis sententiisque eadem semper adripiant

14쪽

ndem omniant Τ An potius illi ut accidit, illi nil aiunt 'diuo SI faciunt iidem, non est idem' γQua in re locupletena tenenius testem, Stolbaeum dico, qui Cum plerumlue utroque et Galeno et Plutaretio aniplior sit litis arbiter aceedat. Itaque e. proponain prirnuam ex Sto-baeo feci. phys. I 2, 29J philosophorum, qui de deo sententius tulerunt noimina: Thales Anaximander Anaximenes Archelaus Anaxagoras Democritus Diogenes Pythagoras Posidonius Speusippus Critolaus et Diodorus Heraclitus Zeno Mnesarelius Boethias Parmenides Melissus et Zeno PMeino Xenocrities Plato Aristoteles Stoici Epicurus. Ecce haud paruam nomin uni seriem atque in qua describenda

uariare licebati Sed quasi diuinitus instincti et Ρlutarchus et Galenus eosdem sibi elegerunt pthilosophos. Ab illo enim plac. phil. I T, IIJ enumerantur: Thales Anaximander Democritus Pythagoras Socrates et Plato Aristoteles Stoici Epicurus, ab hoc eisdem serine uectis I p. 251, 4 Κ J: Τhales Anaximander Democritus Pythagoras Plato i Socratis breuis mentio casu omissa esse uidetui J Aristoteles Stoici Epicurus. Veni identidem laetum eo osces, si multa illa capita, quae inde a c. XVI ad Plutarchum retuli Stobaeo adlato examinaueris. Igitur luce clarius est ex Plutaretio excerpta esse haec omnia, id quod mihi quidem luculenter inde confirmatur, quod capita quaedam quae in Plutarchea dein lini epitonia pi istino illi operi inserta esse existimo, eadeIn a Galeno transscripta sunt. Sunt autem ea capita Plutarclii Ι4,

sed id enucleatius alio loco deni0nstrabo. Illud tamen praeverto, quod fortasse aliquis mihi obiciet, inesse in capitibus illis o Plutarcho exscriptis quae lana, quae nostris qui lena in Plutaretii exemplis non legantur. Ιil quod ut recte observatum est, ita facillime explimri putest. Nam prirnuni si quis niihi meliores n0nnullas obtendit Galeni lectiones, hoe moneo, circumlata esse iam antiquo tempore Plutarctii de placitis exempla prauissime descripta, 2

15쪽

unde et nostroriini codicunt at chetypus et Eusebii excerpta propagata sunt, contra eodem fere tempore extitisse castigatiora quoque quaedam exempla, quali et Cyrillus est usus et pseudepigraphus noster' Galenus. Quare hic ad librariorum non pauca nienda interpolatorumque emblemata tollenda perutilis est, ut c0nelamatus ille locus et a Plutarchi libi ario niisere interpolatus V, 20 in. Galeni et Stobaei auxilio est restituendus. Idem ualet ni sallor in c. CXIX p. 338 K., ubi Galeni uecta extrema integriora uidentur. Neque quidquam impedit, quin grauiora quoque tuli litainenta, quae in Plutarctio desunt, ex copimiore eius codire, qui Galeno ante oculos suerit. repetenda esse censeas. Sic explico, qu0d p. 336 Κ. c. CXX Galenus Aristotelis nomen set uarit, Plutiarchus omittat, quippe quod misera interpolatione haud scio an ex Aristotelis eoiTupto no-

οἶν rότε ἄνθρωτιος interciderit, duni sententia ipsa extet: σrερὶ di τὴν δει τέραν Gal. a J εβδομάδα ἐννοια γίνεταε καλου τε κai κακοῖ mi τῆς διωσοιλίας σε τῶν Gadera. ἀρχῆJ. Mirum igitur non est in loco tam lacero ultiniani quam Galenus praebet sententiam intercidisse Περοι δἐ νομίζονσιν τελειουσθέα γ μας τῆ τρίτη ἔβδομάδι, ἴταν καὶ γένεια ἐ'χωμεν καὶ τὴ ἰσχνι χρώμεθα. Di mellior explicatu est alter Galeni locus c. LVI p. 276 Κ. Βράκλειτος ἄναμμα ἐν ι ἐν ταῖς ἀνατολala την ερα- φιν ἐ'χον, cην ει σβέσιν ἐν ταὶς δυσμαῖς. Quae sententia eum Plut. II 20 desit, in Stobaeo non prorsus similis inuenitur, cultis haec respondent uerba feci. phys. c. 26 p. 526J

sίας νηλίου pertinent; Stobaeus enim ut solet si uinque apud Plutaretium diuisa capita fII 20-24J ita comprehendit, ut in illo capitulo ἄναμμα - θλιον Mi ουσίαν, σκαφοειδῆ -υπόκυρτον Plui. II 22l ad σχῆμα, γίγνεσθαι - οψιν Pin. II 24, 24 ad εκλειφιν, no δἐ μέγεθος - ἀνθ ρ οπείου Plui.

16쪽

insuisse haec Stimamus, uerba ἐν μἐν - δυσμαῖς quibus Galenus abundat, omissa esse a Stobaeo existimabimus. Eadem deinde ratio uidelm' ea lere in c. CXVI ubi extrema

sententia Democriti in Plutarcto V I9J non inuenitur, sed probari Stobaeo deficiente nihil potest. Ρlatonis sententia D. 297 K. quae a Plutaretio fHI IbJ et Stobaeo feci. phys.

e. 324 discrepat ita enodanda uidetur, ut aut lacunain Statuamus in Galeni libro aut ipsum corripilatorem a Platone τό--αους δὴ aυτῆς - σαλεt εσθαὶ ad Epiguri insequentis similiter finitain opinioneni aberrauisse existitnenius. Aliter denique ui detur additamentum explicandunt esse, quod Ga- Ioni I .XI p. 280 Κ. Plui. II 27J adiectum est, σχημcαί τοι δἐ η σελήνη ἔπωχῶς - εἰς τὰ κοῖλον τῆς γζς. Nam genet alius est, neque quid ei cum physicariun opinionum Enumeratione rationis intercedat uideo. Traditur autem triuialis haec sapientia etiani in indigesta illa Aelii His Τatii congerie, quae εισαγωγὴ εις τα 'Aράτου φαινόμενα περὶ του νrαντός inscribitur. Ubi Uranol. Petau. p. 14l C.Jhaec traduntur: αναπέλλει δἐ ουχ ὁλον τὰ φῶς εχουσα rcερι

γίνεται διχότομος. εὰν δὴ το δίμοιρον περιφωτισθῆ, κα- λεiται ἀμφίκνρτος. πληρωθεῖσα ει γίνεται 1τληροσέ- λζνος κaι πονσέληνος και διχόμηνις πεντεκαιδεκαταία γάρ ἐστι πληρωθεῖσα, ο ἐστιν ημισυ μηνὼς διχαζομένων των λ' ημερωνὶ καὶ πάλιν αυ αστὰ τῆς πανσελ νου ἄρχεται μειοῖσθαι καὶ γίνεται πρῶτον ἀμφίκυρτος, ειτα διχό-τ ο μος seg0, διχόμηνις perperam uolgo , εἶτα μηνοειδής. Omnino autem caueamus ne Galenum scriptor ena quenaistique sibi coinpilandunt elegerit, adcurate Selnper eXpressisse arbitreunir. Intino si aliena conpilat, suas ubique inmiscet sententias atque sicubi ei uidetur, auget uariat, undique conlectam sapientiam inculcat. Id quod ut multis locis Sexto Empirico et Plutarcho adlato compres ari potest,

ita ipse toti scriptioni praelatus probe significauit fp. 2, 64

17쪽

ἀκηκόαμεν dicit igitur seliolariam, qlias audiuerat, commentarioSJ και δι' αναγνωσμάτων ε μάθομεν sueluti ex Sexto et Plutarcho σι νάγειν επεχειρήσαμεν κτλ.Absoluta alitein istin qtiam instituimus de sontibus quaestione, regredi liceat ad eam, quam supra reliquimus capitum ordine disputationem. Obseruari enim licet in illa libri parte, quam totam e Plutarcho exscriptam etae modo dixitnus c. XVI-CXXVIJ quam a leurate coinpilati libri ille ordinem retinuerit, ita ut quamuis inulta capita omis rit, nullum tamen inde a c. XXX peruerso ordine descripserit. Quare cum in priore sibi i palle ipsius compilatoris

uectis scis. Supra p. Ill moniti simus, acrius de priorum caPituin genuina conlocatione erit disputandum. Atque in primo statim capite niaxiniae aliparent turbae. Philosopli0rumentin index inedia paragrapho terita pror'stis ordine caret. Nam Ionicae philosophiae successio dum recte ad MegaricosuSque prinlucitur, iam hiare series uidetui' prorsusque aliena inculcantur. Quid enina, obseero, Anaxarcho Deni0criteo

p. 3l, 6J cuin Megaricis 3 quid porreo sibi uolt praecedens

illa cisi νδέτως adiuncta sententia Φαίδωνα τον 'mεioν ου- δεις γ νόησε των Σωκρατικῶν εἰς πρώτους ηκειν υπειλημμένον 3 Exspectamus certe adcuratiora illis de Phaedone. Niniti tun tritii ritus est hic Galeni locus quem intrarius aliurule petitis explere c0natus est. Iam enim insertur rui Sus genuina successio Plat0nicorum, inter quos Aristoteles Theophrastus Strato recte se excipiunt. At iteriam offendimus. Qui l enim Epicurus iam inter Ionicosy Laertius qui lem et Clemens aptissime Democriteum illum Italicis trilniunt, ex quorum castris duos iam tenemus profugos. Iam uero ipsos Italicos adgrediamur. Traduntur enim p. 31, 17 haec: εἰσιδε των γεννικωτέρων φιλοσόφων ἴνδικες fcod. εἰνδικεςJ duo,

18쪽

τενἐς μἐν ' ταλιῶται, ων Πν γόρας ευρετης γεγένηται καιο κατὰ την Ἐλαίαν aκμόσας. ταύτης δε λέγεται κατόρροι

πινοφάνης κτλ. quae uecta maximum IIIouent ScriIpulum. ExDectatur enim, cum Ionica series antecesserit, aut Italomiingeneralior Successio, qualeni Liaertius proponit, aut bipartita Pythagorica atque Eleaticii, qualem Clemens exhibet successionein f Strom. 1 14J. Nihil uero horum praeter miram

ex parte Suspectam. Prinium enim si Xenophanei ὁ κατὰ 'fluciίαν ακμάσαςJ et Pylliagorei discernuntur, tres omnin0Sunt, non du0, ut ille ilicit, indices. Deinde quae tandem haee est oratio 2 Aiuliuimus Sane in relicuis libri pari ibus hominem non emn quidem eleganter, sed tamen graece loquentem. Iain nobis proponitur inlid intimani Bygantinoruni aetatem redolens ἴνδικες l Acce lit admoduni puerilis sententiae larina: γταλιῶται ύν Πυθαγόρ. ευ ρετης, quibuS O κατα 'Eλαίαν ακμάως Scit. εινοφανης 0pponiturJ Sed haec minora sunt. Grauissinia niniimini offendendi ansa in sententiariini conexu posita est. Quo enim referendunt est ταύτης qu0d

insequitur 3 Quid plura. 3 Intercidit scilicet priuilini Eleaticae philosophiae mentio, illio ταύτης pertinet, intercidit deitule tota PIethagoreoruin successio i atque in tantum hiatuni inferta est audaculi Bygantini misera interpulatio. Iani lenique cum mutilati huius l0ci natura perspecta sit, unde Anaxarchi Epicurique ad Ionicos traiecta sit menti0, in propatulo est. Sequebantur entin in integro libro post

Protagoram, qui nunc capitis prinii extremus est. Id quod iit Sponte sua unumquemque compirabaturum eSSe Spero, ita coimmode accedit Clementis locus fl. l. p. 353 Ρ.J, qui Eleaticam successionem hoce modo claudit Mμοκρίτου δὴ ἀκουσται Πρωταγόρα ς ο ' δηρίτης καὶ μητρί- δωρος ο πιος, ου Ἀογένης ὁ Σμυρναῖος, ου 'Ἀνάξαρχος,1 Pythagoreosne et Eleaticos discreverit Gesonus, an utrosque Italicis subiunxerit, non iam illiudicari potest, sed praestare uidetur propter ταμης - κατάρξαι Ξενοφάνης prior sententia. Dissiligo i by Corale

19쪽

μαθρο ν 'Eπίκουρον γενέσθω. Griiuiores hae sunt primi capitis et apertae tuctae, sed restant aliae nec minus leuiores, illias hic stimul imilcare liceat. Νana m mnientum totius libri proponitur Ι, 2 p. 29, 2 rνα ἐξ απαντον ν εχ γ τις γιγνώσκειν, πόθεν τε φιλοσοφία πρῶτον μἐν εἰς et ους Ἐλληνας πaρελήλυθε και τίνες οἱ ταὐτ εισαγγόντες καὶ τους

τετρο μένεον. Atque prirnuni nouissimum enuntiatum plucet non concinne ad priora adnexunt esse, neque id ipsum, quod re quiritur, illo exprinii uidetur. Nam cum αρχηγέτοι φιλοσοφίας perbene significentur illo οι ταυτην εισαγαγόντες, expectatur discipulomini successionumque mentio. Sed prima quoque sententia mira e8t, nam πόθεν φιλοσοφία πρῶτονι ἐν εις τους Ἐλληνας σraρελήλυθε fscilicet a barbaris es. I aert. Ι IJ ea iiii aestio in insequentibus iam omnino non tractatur, quamuis illud fp. 29, 8J τον φιλόσοφον τρόπονεις τους 'γωνας εισηγμένος Θαλῆς ὁ Μιλήσιος necessario

inain praecessisse similicet. Accedit, quod in arguimento illo earinia rerum, quae postea inde ab I, 4 exponuntiir, nulla litibetur ratio, ita ut undique, lacunam ut Statuas, c0garis. Atque iii hanc lacunani interpolatio illa intrusa est ini τοῖς δοκοῖ νxας κτλ. quae etiana latius patet, nam in insequenti enuntiato g. 3 p. 29, 7 iteruin duplex tulparet sententia:

λημμένος nullo ino io, ne grammatica quident ratione coeunt citin illo, sequitur, τον φιλόσοφον τρόHον εις τονς 'γωνας εισζγμένος Θαλῆς. Igitur riirsus adparet interp0laturis e imblema ςrρῶτος Dπὰ τῶν πλείσιων υπειλημμένος. Eius lena denique interpolationis exempla breuiter haec ad-

nolo p. 27, 11 - 17 et 30, 12 ἴσος ην, 28, 15. 29, 18. Secuntur istin fg 4J iusto, ut utiletur, l0go sectaruintiaria nomina, tum c. II l0ncae partis exp0sitio quae nullo pacto hic sequi potest. Nam t0tius philosophiae partiti 0

priu8 eXy0natur necesSe est, siluam singulae partes tractentur

20쪽

19 scis. Sext. Puri'. livp. II I3J Ergo c. II prirna partigrapillis interDolata est, id quod aliunde quoque cognoscitur. ReStat philosophiae generalis definitio g. 2 fp. 33, 10J quae nulla

transsonemla Sit, dubium est.

Iam tertio capite sp. 34, 164 sectae definitio exponitur, quae ad c. I, 4 fp. 32, 10 sqq. optime potest referri. Caput quarturn denique τίς αρχὴ φιλοσοφίας inter generaliora reserendunt est, ita ut sortasse coniunctunt cuni II, 2 huiuS capitis tertiae paragrapho fμερη τῆς φιλοσοφίαςJ ante-

Iam uero noua incipit capitum e Sexto petitorum series, tuae ad i ea pertinent. Logices aulain hae notiones, elim natura tam stabilean ordinis moilum non habeant, fortasse e0, quo nunc leguntur ordine adiuncto solo c. XXVIII legebantin , sed multo tainen Innii ueri similius uidetur, Sexti quem excerpsit ordinem ratione constitiatum Seruasse Galenum, quem-

ad imo lum in maxima parte e Plutarctio petita huius dispositionem secutus est. Qu0circa ad Sexti exemplar logica sicor tinauerim capita c. VIII περὶ κριτηρίον, IX περὶ αληθοῖς, V περὶ σημείου, XXVIII περὶ αποδεικτικῆς, VΙ περὶ συλλογισμοῖ, VII περὶ ορου, X περὶ διαιρέσεως. Li0gicis iani praeceptis relictis ad physica transitur, qu0riun prirniuneaput XXVIII traiectum esse lain Martianus R0ta sen-Serat atque ego Supra demonstraui. Atque eitui de ceterristriinspositionibus luctisque interi0ra tantum suppetant indicia, hoc loco ut ordinem mutemus, ipse Script0r noS n10-net fesr. p. 11J Traiecta autein haec capita XXVIII et XXVII nisi ui extrinsecus inlata sedem pristinam nai grate non potuerunt. Ergo in integro c0dice eadein plagula conpre- thensa sitisse uidentur, quae ex conlpagine Soluta et inuersa salso loco inserta est. Qu0d cum Satis nianifestum esset, fore ut pristinus quateriit onuin ordo restitueretur, Sperare licebat, sed tota prioris libri partis condicio lacunis et trictis, iit modo probaui, tam lacera atque misera est, firmo ut fundamento, quo niti P0Ssis, carem.