장음표시 사용
161쪽
διὰ δυοῖν, ut V. A. I, 30, 39: ἐκπεπληχΘαι βασιλέα
162쪽
143 αὐτῶν, μὴ Θαυμάσης. πύλιν γὰρ ρ ἔρημος
έπεκρένετο τα εις ἐκείνους τοὐς χρδνους και οἰκίδια πανταχῆ των πετρῶν ὁρῶν ἐχεις και των 4πολειφ'Θέντων ἐνέους H περκύπτοντας των μυ-χων ηπου τυχον od δυναμένους κατιέναι των ἀποτόμων, n προσδε μένους τοὐς οἴσοντας. ὁ δἐ ἀπδ του πύργου καΘιεις τον ταλαρον Οὐ-
163쪽
ράβδοις, ευ μάλα πρεσβυται καὶ ἐρρικνωμένοι τοῖς μέλεσιν, ἔνιοι δἐ και την Oψιν ἀφηρημένοι
164쪽
πω χρύνω, φευ τῆς ἀγάπης, ῶς ἀνέρουσέ τε ἁλ-λήλους και ἐπιστρέφονται των ἀσΘενεστέρων, και Θαμὰ ἐγκελευονται τοῖς κατόπιν. οὐ γὰρ ἐψβραδύνειν ὁ πόΘος. ὁ ἐπικεκυφὰς τοῖς Τόνασιν οδε δυοῖν sπελΘύντοιν ἄγεται φοράδην, αὐ- του σκωποδι. καί τις αὐ των βωμαλεωτέρων,
d. ἀνέχoωσι τε ἀλλήλοως. Alter alteriam sustinet. Idem verbum tum geu. eonjunctum M. I, II. P.
prominens ex undis guvius. Pergit: καὶ τω μὲν Φαέ-Bοντι κόλπον υπέχει, το γὰρ χρῶμα δε ζαμ ἐνov. 'Sio omnes Vaticani, Parisini, Marciatu, Μonacenne , I. ud. Brux. Cott. Solus Flor. 69 , 30 in marg. σχῆμα et Μο- relI. in marg. γρ. σχῆμα. Parisinus 1696 non σχῆμα, ed cum ceteris χρῶμα tuetur, idqDe teneri debet. Simi- Ita transitus a numine stitvli ad ipsum fluvium inveni Hom. Od. a. 452. τδν δ' ἐσάωσεν ἐς ποταμυῶ προχοάς. Illa varietna Iectionis ducta videtur ex glossa vis σχῆμα που χρώματος δ4ζαν υποδοχῆς παριχοντος, inventa in Par. 176I, Vat. 97. et aliis Intris. s. ἐπιστρέφονται τῶν a. Elo Phil. Iun. VI. p. xls, 12 870): οὐδ' ἐπιστρεφομενος vos πτωκός. 5. ἄγεται φορά δη ν. or. V. B. 48, II 537 .u . αυτ ῶ σκίμποδι. Omisso articulo, ut solet in hac phrasi Philostr. cf. V. A. III, 8, 10I, quo loco ex Parisinis et Urbinate Ilo acribendum: τὸν Ἀνδον αΦ-
165쪽
Θέαμαι τουτων ἐνίους ἐποχουμενους. και πάντα
Θέας. η Οὐχ dρῶς ἄρτι, διαβλέπεις γὰρ Οἰμαι και τῆς ἀχλύος αἰσΘάνη κεκα Θαρμένος, κύρη μἐνευύπτου προσεοικυῖαν, μέσον δἐ δυοῖν Δγγέλοιν
videntur Eugenico verba Im. I, 14. p. 25, 10: τδ μὲν τῆς Σεμέλης eZδος ἀμυδρὸν διαφαινε μι ιούσης ες πιπ
166쪽
ὰνειλημμένην; καὶ νεφῶν τινα ἐδέαν ἔγραψεν ο
σοντας τηδε τν πόα, καὶ ῶς d μιν ἀπέτρα γε της βοτάνης. 5 δἐ ἐπιλιχμῆται τον πόδα. χάριεν καὶ οἱ πέρδικες. ἁνὰ μέρος γαρ ἐκατερος επωdζει τε καὶ ἐφεστώς a δει τορύν τι καὶ γεγηΘύς. δορκὰς δἐ ἐκεένη, καὶ 6 έποδεδυκος osτοσὶ λαγωος, οί η κεφαλη διαφαίνεται μύν- , o αἱ σε οὐ λέληΘεν, εὶ καὶ τὰ μάλιστα βούλεται. τὲν
167쪽
γάρ τοι κερδο φανῖρῶς ὁρῶν εχεις, διαBέουσαν ἐκεινης τῆς ἀπορρῶγος, έφ' εν το τρον. καὶ ὁ ψιττακδέ ἐνΘάδε καὶ 6 φασιανος αυ ἐκεῖσε, καὶ ὁ προς τῆ πh73 πέρδιξ, πάντα et αυτα, φιλοτιμέα τῆς γραφῆς. ἀλλα καὶ ελος έποβέβληται τρτεχνίτη, καὶ ἐν αὐτου πολλὴ μἐν σχοῖνος, πολλοὶ δε ορνιθες των έγρῶν, παίζοντες, λουδμενοι, κοινωνουντες ἐμμελως ὰλλήλοις. καὶ 5 μἐν, ἐπὶ δαῖτα καΘίησι τhν δειρὲν, ορμιῶς δίκην, ὁ δὲ ἐκκαBαψει το πτερον, α δἐ νῆττα, καὶ σκιὰν
I. κερδο. Vulpeculae haec Eppellatio tribuitur etiam Aristoph. Equ. 063, sed apin Pindarum P. II, 78. nolim κερδοῖ pro κέρδει scribere; est potius Graecismus κέρδει κερδαλέον, ut Herod. V, 28: νῆσος μir Θος ου με
τοὐς διαΘέοντας. s. ἐκεινης τῆς ἄπορρῶγος. Videtur Eugenitus eodice Imaginum naus, in quo II, 17. p. 81, 37 838 deerant venia καὶ si απορρὰζ πέτρα, quae hodie lectio est in BriIxellensi et ex com ectione in Par. 1696.3. ἐκ a1 σε eon . quae collegit Loheth. diu Phryn. p. 44. 4. Φιλοτιμία τῆς re. Sio Philostr. Im. I, I3.
p. 23, 16 783): φανεῖτωι σοι μαλλον ῆδοσματα τῆς γραφῆς.
168쪽
ἐαυτῆς παρέχεται πρις τb ύδωρ, ῶς διπλῆ ἐοικέναι. τδν κύκνον δὲ ὁρας, ῶς ἐπινήχεται σοβαρῶς και OIον ἐνδυναστευει τοῖς ὁδασιν. ὁ γὰρ Οιμαι τοῖς απλῶς πτηνοῖς ἀετος, τουτο τοῖς φιλύδροις ὁ κύκνος. 4λλα τι με οὐκ ἐπέστρεψας ἐπηρμένον έπο τῆς τέχνης, καὶ μόνον ota δοκουντα παρεστῶναι τοῖς τε7ραμμένοις ώς ἀληΘέσιν; ιωμεν ἐπὶ τον νεκρύν. ώρα γὰρ eδη. και οἱ πολλοὶ των ἀβίων περιεστῶσι. το μεν οὐν δδυρεσBαι πάντας
καὶ στένειν, οὐδεν ὰπεικους. ὁ γὰρ ἐφ' φ ταῶτα
taverim. 6. Scru D παρεστάναι.
s. ia βίων. II io videtur vocabilium, cujus varia explicationea est apud Schol. Iliad. ν, 5. pauperea significare
169쪽
ου. Respicit versua notissimos u. ci. 249. 5. ε π ci B ε ς αν ἐκεIνον ἱδ ῶν. Videtur τι addendum esse, more Philostr. or. V. A. I, 15, 18: κα-Bών τι male Ol. πα Θόν τιὶ προς τὰ των πολλων δάκρυα, et V. S. 66, 10 559 t των δὲ Κυντιλίων παBιν- των τι προς τὸν δῆμον.
6. ἐκάμφΘη c. v. A. VI, 40, 276: ἁλλ' ἐκεῖνος
μὲν τροχῶ εἰκασ μένος δι Ουρανου πώμπτεται. In Par. IMI est κνώμπτεται, quod iter In Iegitur p. 289 et re- qt iritur a Benti. not. Ini nuscr. et Lobeckio mi Soph. M. v. I031. 0uod ibidem est, εικασμένος u Benileio I. o. in ρκισμένος, n Iacobato in ἐγκεκλασμένος in latum retinent FIor. Par. alii libri ; recte, ptito: quippe Ixio in rota ita erat exterisus, ut ipse existeret rotae similis.
7. τίνες μὲν Σ. ποῖος δὲ 'Oeφεος ἡ Θά μ. mane sic V. A. VI, II, 243: εδει δὲ σκοπεῖν τίς μὲν
ειη πόλις , ποιον δὲ ἀνδρῶν εBνος κTE. De Orpheo cum Thamyride conjuncto vid. ad V. S. not. 6, 3. S. λῆρος ἄστε καὶ παρα Bεῖναι. er. laudata
170쪽
ψυχὲν, διαδυόμενοι δίκην ἐλαίου, μαλάττουσι τε και ἐτεἱooυσι δἐ γονάς. οια μἐν ἐφιλοσι σε περὶ κρίσεως ὁ ἀνήρ. Οἶα δε περὶ της μελλούσης ἐκείνης λήξεως. Οἶα δἐ περ I Θανάτου. και ων νῶν ὐπέστη, μῶλλον δἐ ον διέφυγε, καΘpράμενος έπι τῆς μελέτης. τὴν γὰρ ψυχὴν ἐώρακας
ἡδη, προς Ουρανιν ἁνιούσαν δ ξεῖ τω πτερῶ. τῶν τὰρ πονηριας πνευμώτων οὐδἐ φανῆναi που πολμήσαντα ενΘάδε. μήτι γε δὴ προσψαύσαι και ἐπισχεῖν τῆς ανόδου. oῖδε μοι δοκοῶσι καὶ παρὰ
νεκρού τα δάκρυα προσδοκῶν. και ταῖς παρειαῖς
ἀτενέζειν, ὼς την συνήΘη λιβάδα ἐνδειξομέναις.
δε ἐντατΘα γιγνώσκουσι, uin his in Monae. 266 super scriptum adlectivo: Θαυμαστικόν. . ών - επέστη. or. V. A. II, 30, 82: ἐλBaὶν