장음표시 사용
731쪽
SEqui debiterat de Codice Leiciensi Dilsertatio:
santis in Codice Vindebon. qui quataior Cornpletatur Eldullia sub huius nolui ne Vulgata, teste Petro Lan lecto, Commentar. de Bibl. Caes. Vind. L. U I I. p. Io8. Moniti lainc disiere poterunt adolescentes, quanta sit disterentia inter Ionici vatis prina aevam sinaplicitatein,& reventioris Siculi Bucolici luXtitiem eleganisma IV.
732쪽
αινά μοι ςοναχεῖτε νάπαι, και Δύριον υδωρ' Εαι ποταμοι κλαίοιτε του γεροεντα Mωνα. Qυτα μοι μύρεσθε, και αλσεα πιυ γοάοισθε Ἀνθεα νυν ςυγνοῖσιν ἀποπιείοιτε κορύμβοις. Nin ίδα Qοινίσσεσθε τα πενθιμα, νυν ἀνεμίνα Nυν ὐάκινθε λάλει τα σα γράμματα, καὶ πλεου αἴαρ Βάμβαλε σοῖς πετάλοισι' καλος τεθνακε μελικτάς. Aρχετε Σικελικαὶ τῶ πευθεος, αρχετε Μοῖσαι. 'Aδονες, αι πυκινοῖσιν ὀδυρόμεvαι ποτὶ φύλλοις, Nαμασι τοῖς Σικελοῖς αγγείλατε τας 'Αρεθίσας, Io οττι Βίων τεθνακεν ὀ βωκόλος, oττι συν αυτ Καὶ το μέλος τεθνακε, και ωλετο Διουρὶς ἀοιδά. Αρχετε Σικελικαὶ τῶ πενθεος, αρχετε Μοι σαι. Στρυμόνιοι μύρεσθε παρ υδασιν αἴλινα κύκνοι,
733쪽
Αρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος, ἄρχετε Μοῖσαι. ουδὲ τόσον γλαυκοῖς ἐνὶ κύμασι Κωρύλος εδεν, οὐ τόσου ἀψοισιν ἐν ἄγκεσι παῖδα του Aους, 'Iπτάμενος περὶ σῖμα, κινύρατο Μέμνονος ορνις, 'Oσσον ἁποφθιμένοιο κατωδύραντο Βί-ος 4s Αρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος, ἄρχετε Μοῖσαι.
734쪽
Τίς ποτι σα σύριγγι μήλίσδεται, ἁ τριπόθατε; Τίς επὶ σοῖς καλάμοις θάσει ςίμα; τίς θρασυς κτως; EIσετι γαρ πνείει τα σὰ χείλεα και το σὸν ἀσθμα. . Ἀχὼ δ' εν δονακεσσι τεας επιβίσκετ ἀοιδάς. Παvι Qερω το μελισμα ' τάχ αν κἐκεῖνος ερεῖσαι G ςόμα δειμαινοι. μἡ δεύτερα σειο Φερηται. Αρχετε Σικελικαι τae πενθεος, αρχετε Μοῖσα. Κλαιει καὶ Γαλάτεια, το σου μέλος αν ποκ ετερπεν Εσδομεν- περι σεῖο παρ' ἀῖόνεσσι θαλάσσης. οὐ γαρ ἴσον Κύκλωπι μελίσδεο, τον μεν εφευγεν Λ καλα Γαλάτεια, σὸ αδὐ ἀπέβλεπεν αλμας Καὶ vυν , λασαμένα τῶ κυματος , εν ψαμάθοισιν Eσδετ ερημαίησι, βίας δ' ἔτι σεῖο νομεύει. Aρχετε Σικελικαι τα πένθεος, αρχετε Μοῖσαι. Παντα τοι , ω βωτα, ξυγκάτθανε δωρα τα Μοισαν, Παρθενικῶν ἐρόεντα Qιλάματα, χείλεα παίδων Καὶ ςυπιον περι σαμα τειν κλαιουσιν Ἐρωτες. Α Κυπρις φιλέει σε πολὐ πλέον, ἡ το φίλαμα , Το πρώαν τὸν Αδωνιν ἀποενάσκοντα φίλασε. Τουτό τοι, ω ποταμαν λιγυρωτατε, δεύτερον αλγος, Τλο, Μέλη, νεον αλγος ἀπωλετο πράν τοι πιμηρος, Tῖνο το Καλλιόπας γλυκερον ςόμα' και σὲ λέγοντινυρεσθαι καλονυια πολυκλαύτοισι ρεεθροις' Πασαν δ επλησας Φωνας αλα νυν παλιν αλλον Tιεα δακρύεις, αἰνῶ επι πένθεῖ τάκη. Ἀμφότεροι παγαῖς πε*ιλαμένοι' ἴς μἐν επι Παγασιδος κράνας, ο δ' εχεν πόμα τας Aρεθουσας.
735쪽
X- μὸν Τυνδαρέοιο καλὰν άεισε θύγατρα,
Καὶ Θετιδος μεγαν υια, καὶ 'Aτρειδαν Μενέλαον. Κεῖνος δ ου πολεμως, ου δάκρυα, Παγα δ εμελπε, Καὶ βωτας ἐλίγαινε, και ἀείδων εvθμευε, Καὶ σύριγγας ετευχε, καὶ ἀδεα πόρτιν αμελγε, Και παίδων ἐδίδασκε φιλάματα, καὶ 'τον Ερωτα Eτρεφεν εν κολποισι, καὶ ἡρεσε τὰν 'AQροδίταν. Αρχετε Σικελικαὶ τῶ πενθεος, αρχετε Μοῖσαι. Πῶσα , Βίων , θρηνεῖ σε κλυτὰ πολις . as εα πάντα. Aσκρα μεν γοάει σε πολὐ πλεον Ἐσιοδοιο ' Πίνδαρον si ποθεοντι τόσον Βοιωτιδες υλαν ob τοσου Aλκαίη περι μύρατο Λεσβος ερυμνά οὐδε τόσον τον ἀοιδον εμύρατο Κηῖον αςυ. Σε πλῶον 'Αρχιλόχοιο ποθεῖ Πάρος ἀυτὶ δε Σαπφους Eισέτι σεύ τὰ μελισμα κινύρεται ἁ Μιτυλάνα. Πάντες, ἔσοις καπυρον τελεθει ςόμα , βωκολιαςαι Εκ Μοισαν, σεο πότμον ἀνακλαίουσι θανόντος Κλαίει Σικελίδας, τὸ Σάμου κλεος, εν δε Κύδωσιν, 'Ο πριν μειδιόωντι συν ομματι φαιδρὸς ἰδέσθαι,, Δάκρυα νυν Λυκίδας κλαιων χεει' εν τε πολίταις Τριοπιδαις ποταμῶ θρητεῖ παρ 'Aλεντι Φιλητῶς Tu δε Συρακοσίοισι Θεόκριτος. αὐταρ ἐγω τοι
Αυσονικῶς ὀδύνας μελπω μελος , ου ξενος ΒωκολικM, ἀλλ' αv τ εδιδάξαο σεῖο μαθητὰς, Κλαρονομως μωσας τῖς Δωρίδος αμμε γεραίρων. Aλλοις μεν τεὸν ἱλβον, ἐμοι δ' ἀπελειψας ἀοιδάν.
Αρχετε Σικελικαι τα πενθεος, αρχετε Μοῖσαι.
737쪽
MO A i versiculos aliquot, in Editionibus canis, Heriin, & Davidis IH i di, praetermissos, in sedena restituite limana, e qua male fuerant : sunt autem seX illi , qui nonagesimum tertium proXinae sequuntur. Equidem miror, qui tandem Criticis potuerit in mentem venire, sex istos versus esse Agarai Musuri, ad codicis Aldini lacunani supplendam ab homine ΡOenco scienter edolatos: Μουσίρου nonaen in Editione sua versui 94 adposuerat Fulvius Vrsinus. Res est eXploratae Veritatis, a Muciuro fuisse repertos in Codice vetusto: hoc montiit Ios. Maliger, Enniendrin Asomum , P. 23 I. eise aciem veros Mo Misi ios, idem ille iudi-CaVit, a Cuius opinione hac in re dissentire non e buerant.Ρoteritnt hurnaniorum literarum studiosi sex istos Momi versiis comparare Cum Ecloga TMocrati septima , quam Omnium Reginam Vere nunCtipabat Dan iel Heiusius; praesertim Cum V. 37,& seqq. ac eadein opera Theocriti versum, qui i
738쪽
' Qui carmen Momi, prouti suit renovarii na, legerunt, mirabuntur sorie nonnulli, quanaobrem toties receptis lectionibus novas substitueraim; & hanc paene nimiam licentiam ditatabunt, ubi Cognoverint, nullo scripto codice instructum hoc tamen facinus me pe trasse: sed hi Velina cogitent, pleraque aut leviora esse, aut ita certe in melius mutata, ut in illis codicum Consensus non adeo Videretur haec in usum adolescentum evulganti nunc quidem exspectaradus. Doricae dictionuna tormae frequenter fuerunt in hoC M6cti Carmine obliteratae: eas, ubi pudenter illud heri poterat, revocaVi. Ninueram, thaec non csse ad Vetustissimae Unguae nor- iniani exigenda, & AD O placuisse Doricana, ad Ionismum in nonnullis inclinantem, scribendi Consuetudinem: idcirco tantiam sormas adoptavi D ricas, quas e similitana Comparatione liquido constaret a Syracusano Ρoeta possitas. Quis enim, huius partis paulo studiosior, absonam toleraret priorum &Heistianae editionis in uno camine & in iisdem saepe dicionibus inconstantiam 3 dederat fem-
di similia, quae facillime poterant e conlparatione, paulo Consideratius instituta,& ad aurium iudicium exasta, relici, nihil erat causae Cur pervece scripta
reponerentur. Satis memineram eorum, quae GPD ..
Dus, N. A. XIII, C. XX. acute disputavit, Hvresis l. in locis urbes urbis dix se Virgilium , arbitrio con- t
739쪽
sitioque usum auras; Homera m autem, Cum dixerat Φῆρας, alibi postrisne ψαρῶν, tit obse undaret soni luctua tati: 1 ed pinabana, horuia i sit nilium luerationena ab istis Iolci, non partina et Ie disparatana. Fornae tricies tornaae Cornmunes filerunt in hoc carnaine inutatae; in quinque Vel sex diction mus praeiverat Das d Whity ordus: nonnullas scient, intactas reli- qtu; quoniairi nihil in illis sine libris veteribus vide-hanir novanduin . Praeterea tres quatilorUe COITectiones in contextum introduxi. Carminis initio sic
fuerat V. 6. Vulgatum: Nὐν υακινθε λάλει τα σὶ γράμματα, καὶ πλεου α' αῖ Λάμβανε σοῖς πετάλοισι. καλος τέθνηκε μελικτάς.
ut veterem histonam copiose triistavit, Satanasim in Plin. Exercit. MUM i locum praetermisit: etiam aliis vetuin Λάμβανε hac in sede suspicor displicitisse. Ρlerique, qui sunt Κριτικοι, fatebuntur, pristinam restituisse me Mos i scripturam, reponendo, Bάμβαλε. De hac cor etione propterea minime dubitandum censebam, quod Illi potuerim eam approbare, qui, nemine non tribuente, primunt tenet in lais literis locum. Flos hyacinthus cluduna laabuerat foliis inscriptos Apollinis gemitus; neque enim de Aiace cogitavit noster. nun Vero, dum, alter veluti Hyacinthus, Bion male perierat, funestas literas suas elo*ii iubetur, & tremulo soliorum motu saepius repetitum suum edere gemitum, at,ai:
Nds ὐάκινθε λάλει τα σὰ γράμματα, καὶ πλέον αἴ arBάμβαλε σοῖς πετάλοισι' καλὸς τέθνακε μευκτάς.
740쪽
Theocr. ad Eid. X. 28. quemque, He , his & Salma- fio minime intellectum, enodavit M. Hemsteri Uus, ad Luctan. T. I. p. 2qO. &aa I. Duplex innotant Verbi forrna: Hesychius: Βαμβάλλεις, sic legendum τμμιν, ψοφεῖν τοῖς χείλεσι. Altera, Βαμβαίνειν, quoniam fuerat ab Honsero usu ata, notior fuit orana Inaticis; poni ir autem Baμβαινειν titubaviti significatu: sicuti titi ara de gressu dicitur & de lingua, ita & Βαμβαίνειν inter alia re itur ab EIImologo θρως λέγειν quae inte retatio, si spectes OrigineITI, , Congrint etiam verbo λαλεν & venuste Mos io, λαλει & βαμβαλε, de livacintlaifoliis in uno lOCoposuerat. Propter mini si brum attingam, qui potuerat alias omitti, Bionis locum, e stagna. Eici. IV. hoc
modo corrigendum: Ην μευ μβροτον αλλον ἡ αἴανάτ- τινα μελπω , Βαμβαίνει μευ γλῶσσα, καὶ iuς πάρος ουκ ετ αείδει
inlae sequirntur stant pervenusta: sed in istis, quae
posui, Vulgari solet αθανατον, & Καμβα6ει. Aemi ius Ponus imagno nisu conatur ostendere in suo Di- 'lion. Dor. Καμβαίνειν verbum esse GraeCuni: de Pora' qui erat ab ea parie, qua iussi camus, non parati istinus, rninus illini est mirandum, quando Vulcanius, Gratius, Sc missius in locum Mos re ccpetunt clielionein minime Graecam; quamque cli1-dtini enaeilitate sCraptam exhibuerat Henr. Stesha- niuisa L. T. I. p. 632. quid genuinum sit, ubi lectionem utramque me Inorat, non decernit