Lysiae orationes selectae commentariis in usum scholarum instructae a Io. Henr. Bremi

161쪽

λωπος εἶτα πονηρός, εἰ γήσαιτο μὲν τοῖς πολεμίοις

α χρὴ καταλαβεῖν των χωρίων, δηλωσεεε δ' Gν α κωκὼς πιλάττεται των φρουρέων, .Hiωξειε ae Gν α πονηρῶς ἔχει των πραγμάτων, μηνυσειε δ' αν τους βου-

36 λομένους ἀφίστασθαι των συμμάχων; ου γὰρ δήπου,ετε μὲν πεπε, δια τρο δυναμιν κακῶς οιός τ O ' ποιεῖν την πόλιν, ἐπειδὴ δε υμῆς ἐξαπατήσας κατῆλθε, καὶ πολλῶν ὴρξε τριηρῶν, ουτε τους πολεμίους ἐδυ- νατο ἐκ τῆς χώρας ἐκβαλεῖν ουτε λῖους, ους ἀπέστησε, κέλιν φίλως. ποιῆσαι - αλλο ουδεν ἀγαθὸν in Bet ἐργάσαο ιο ρω ου χαλεπὸν γνῶναι, ὁσι 'A κιβι Σῆ δης δυνάμει Ῥεν ουδεν των , ἄλλων διέφερε, πονηρία δὲ των πολιτῶν κρειος se. δ μὲν γὰρ ρδει των υμε- ἀρων κακῶς θοντα, μηνυτὴς αὐτοῖς Λακεδαιμονίοις ἐγένετο ἐπιδὴ δ' εδει αυτον στρατπεῖν, ωδὲν κακον ποιεῖν lκείνως ἐδυνατο, ἀλλ' υποσχόμενος δι a-τον παρεξειν βασιλέα χρήματα, πλέον ὴ διακόσια τάλαντα 28 τῆς πόλεως υφείλετο. καὶ ουτω πολλὰ ἐνόμιζεν εἰς Nμας ημαρτηκέναι, stra λέγειν δυνάμενος, κα φῶ- ντ ν, κοὶ χρήματα κεκτημένος, οὐδέπω ἐλθὼν ε θυνας sed γε δουναι - γῆν αυτου καταγνους, καὶ Θωκης καὶ πασqς πόλεως ἐβουλετο πολίτης γενέσθαι μειλον ῆ τῆς πατρίδος εἶναι τῆς ἐαυτου. καὶ τοτεχευταῖον ω ἄνδρες δικασταί, υπερβολὴν ποιησάμωνος τῆς προτέρας πονηρίας, isdλμησε τὰς ναυς --δs σήν ' μετὰ ,Ἀδειμάντου προδουναι. λτε ει τις υμῶνῆ τους τε ελας ἐν 'essi ναυμαχία ἐλεεῖ, ῆυπερ των δουλευσάντων τοῖς πολεμίοις ian ετοι, η των Min

Iandi. Ad Vocul ut Ilia ναυμαχία, si de certa navali Pugna ferino est, uti ili solet articulus, Etiam de ea, vIam riuus teInporis ναυμαχίαν Proprio nomine dictain appellare possis. Etiam alio loco urticuIus accessit ex Eoi jectura Reishu-των χριστοφ. Ist.

S. 30. ἐγένετο δ' η ναυμαχία ἐπ Eοβούλου ἄρχοντος.

162쪽

549 - 5M ACCUSATIO AI CIBIADIS. i 137

χῶν καθηρημένων ἀγανακτεῖ, ῆ Αακεdαιμονίους μισεῖ, ῆ τοῖς τριάκοντα οργίζεται, τούτων απάντων χρὴ τον τουτου πατέρα αιτiον ῆrεῖσθαι, καὶ ἐDiu μύθῆναι, ἔτι 'ADisiii du' μeν τον προπαππον Gimos, κaὶ τον προς μWρὸς Mεγακλέα, οὶ υμέτεροι πρόγονοι δις du-ψοτέρους ἐξωοτράκι6αν, του δὲ πατρὸς amos es πρε-Gβυτεροι - θάνατον κατέγνωσαν. -τε νυν χρή, 40.γαμένους πατρικὸν. ἐχθρὸν τολον εἰνGι τu πόλει, καταψηφίσωθοι' καὶ μήτε ελεον, μήτε συγγνώμVν, μήτε χάριν μηδεμίαν περὶ πλείονος ποιήσασθαι των νόμων τῶν κειμένων, κGὶ των ὁρκων, οἴς ώμόσατε. Σκέψασθαι δε χρή, ω ἄνdρες δικασταί, ὁιὰ τί Iαν τις τοιοiπων ἀνδθῶν φείσαιτος πότερον, ως προς μεν τῆν πόλιν δεδυ υχήμασιν, ἄλλως δε κόσμιοί εἰσι και GGπρόνως βεβιο κασιν; ουχ οὶ μεν πολλοι EDτῶν v ρ αύιν, Dὶ o' ἀδελ gς συγγεγόνασι, τοῖς o' ἐκουγατέρων παῖδες γεγόνασιν, οἷ οε μυστήρια πεποιή- 42κασι, καὶ τους Ἐρμῆς περικεκόφασι, κοὶ περὶ πάντος τως θεοως ήσεβήκασι, και εις γαύαν τῆν πόλιν ωα τήκασιν, αδίκως καὶ παρανύμως κGὶ προς τους ἄλλους οιακείμενοι, καὶ προς σφῆῆ αυτοὐς πολιτευόμενοι, O 6εμιῆς τόλμης ἀπεχόμενοι, ο id ε εργου δεινοs ἄπειροι γεγενqμένοις ἀλλα καὶ πεπόνθασι καὶ πεποι ασιν ἄπαντα. -τω γὰρ διάκειπαι, β ε ἐπὶ μεν τοῖς καλοῖς αἰσχύνεσθαι, ἐπὶ δε τοῖς κακοῖς φιλοτιμεχθαι. καὶ μεν δή, ω ἄνδρες δικασταί, gdq τινῶν ἀπεψηφί- 43Gασθε, ἀδικεῖν μεν νομίσαντες, οἰωενοι δ' εἰς τὸ λοιπὸν χρησίμους tinis εσεσθαι. τίς ουν ἐλπὶς ωδ το του τι ἀγαθὸν πείσεσθαι τῆν πόλιν, ον υμεῖς, ὁτι μὲν

οὐδενῖς ἄξιός ἐστιν, ἐπεHὰν ἀπολογῆται, εἴσεσθε, graeὲ πονηρός ἐστιν, ἐκ των ἄλλων επιτθδευμάτων εἴσε-

42. ἀχλα καὶ πεπόνθασι καὶ πεποιήκασιν απαντά Debeti r Iaa ellectio Opti ino liulici H Ucidiri prii vii loto t ἀλλ' αra πεπόνθασιν ἄπαντα, ἁ πεποιήκασι καὶ πεπόνθασι. 39. καὶ τον πρὀς μητροςJ se. 43. εῖσεσθε - εῖσεσθεI Pamim

163쪽

Stepti. 144.

ουδεν δύναπο κακὸν et μῆς ἐργάσασθαι, dειλὸς ων καὶ πένqς και πράττειν Gδύνατος καὶ τοῖς οἰκείοις 5 διάφορος ααὶ υπο τῶν ἄλλων μtσοέμενος. β OM. τοὐτὴν ἐνεκα αυτιν ἄξιον φυλάττεψαι, ἀλλα solis μῆλλον παράδειγμα ποιῆσαι -ὶ τοῖς ἄλλοες καὶ τοῖς τούτου φίλοiς, ῶ τὰ μεν προπαττόμενα ποιεῖν -κ ἐθέλουσι, τοιουτων δ' ἔργων ἔπωυμ σι, ' -ὶ περὶ των σφετέρων αὐτῶν κακῶς βουλευσωποι, περὶ σ

46 - Ἐγὼ μεν ουν in ἐδυνάμην. ἄριστα κατοδρηκα. I t. t of αι δ' ὁτι es μὲν ἄλλοι των ἀκροωμένων θα μάζουσιν, ὁπως ποθ' ουτως ακριβῶς ἐδυνήθην ἐξευ--οεῖν τὰ τούτων sis τήματα , ολος δέ μου κα- εχῆ, ori δὲ - πολλωτὸν μέρος εἴρηκα των τουτοις υπαρ- qet χόντων κακῶν. νμεῖς' ουν καὶ τὰ εἰρημένα καὶ τὰ παραλελειμμένα ἀναλογισάμενοι, nota μῶλυγν αὐτσυ καταψηφίσασθε, ἐνθυμηθέντες, ὁτι ενοχος μέν ἐστι τῆτρα , μεγάλq σ ευτυχία τὸ τοι πων πολιτῶν ἀπαυλαγῆναι πόλει Dari. δ' αυτοῖς τοὐς νύμους καὶ

τους ὁρκους καὶ τῆν γραφήν' καὶ τούτων μεμνημένοι

Actor Di mnesto δίκην intendit κακηγορίας. Com oscimus, quid contraxerit δέκην κακηγορίας, ex Demissineno in nid. c. Io. p. 524. ὰν μὲν - - ἰδιωτην τινὰ - - κακῶς , - - δίκην κομquidem loco apt in , minna In H- 4et. ἀνάγνωθι - - τὰ δίκαιαJturo. . Nar liin li qtiidem cor ie- Finem habet haec Oratio, quaIeria Stura in honorem vixi docti olim vix ait riua in ulla alia oratione vivi standat anelius iae ἴστε. invo .

164쪽

κηγορίας ἰδίαν φεύξεται' ἐὰν δὲ θεσμοθέτην, ατιμος ἔσται --θάπὰe. Cum hoc loco com ungendus καe' 'Αριστοκρ. P. 635. g. 50. αν τις κακῶς αγορευν, τὰ ψευδῆ προςέθηκεν ὁ νομοθέτης , ώς εἴγε τἀληθῆ, προςῆκον. κατὰ Κόνων. p. 1262. g. 18. εἰσὶ κακηγορίας δίκας φασὶ τοίνυν ταυτας διὰ τουτο γίνεσθαι, ινα μὴ λοιδορουμενοι τυπτειν ἀλλήλους προάγωνται. Qiiod Salaiasilis in

Obov. ad Jiis Att. et Rom. e. s. p. 262. animat, sirniles sitisse δίκας duas, unam κακολογίας, Riteran κακηγορίας, neque tamen easden , sed div rsas, Itoc Dbs. Ueral liis II. 13. et semoni et Attico contrumlun esse vere Inonuit. Nulluta enim MPIam vesti-gilini δίκης κακολογίας; sed tin x est κακηγορίας. Ex nostra autem

omitione patet ei licitisse δίκην κακηγορίας intendere, oς ῖν ἀκουσητι των αποοητων. Videndum igitur, quid per αποθητα intecIiPitnr. Harpocration'. v. ἀπό δὴ ητα' τὰ ἀπειρημενα is τοῖς

ωομοις. τίνα δὲ ἡν, ἄπερ ἀπείρηται λεγειν εἰς ἀλλήλους, δεδήλωκε Λυσίας ἐν τβ κατὰ Θεομνήστου, εἰ γνήσιος ὁ λόγος.

Ex liac omitione tria cogit 3Sciinus Iocul, Ila , Uiae erant των

απο ητων, ejusdem generis: ἀνδροφόνος, πατραλοίας, μητρα λοίας. g. 6. 8. Πατραλοέας, μητραλοίας composita stini uti ἀλοῶν, quod, tit liabent Buricri Anec Id. s. v. ἀπαλoῶν p. 16., significat καὶ τὲ ἐπιτρίβειν τύπτοντα' ἐνθεν και πατραλοίας καὶ μητραλοίας ὁ τον πατέρα καὶ την μητέρα αλοῶν, o ἐστι τυπτων καὶ διατρέβων. P. 270. s. v. κατηλόησαν' ἀπέκτειναν Ουχ απλῶς, αλλα ξυλοις παίοντες. ἀφ' ου καὶ πατραλοίας ὁ τους πατέρας τυπτων. Harpocrittion s. V. ἀπηλοημένο ς' ὁ σῖτος απὸ τῆς αλω συνκεκομισμένος μετὰ το ἀλοηθῆναι' o ἐστι πατηθῆναι. Aliud από τον cognoscimiis ex S. 13. ἀποβεβληκέναι τηνάσπίδα. Novinnis Milid, in Miod cadebat κακηγορίας δίκη, ex Dem stliene πρὸς βουλίδ. p. 1308. g. M. οὶ νόμοι κελευουσιν ἔνοχον εἶναι τῆ κακηγορία τον τhν ἐργασίαν την ἐν τῆ ἀγορα ἰ των πολιτῶν ὴ τῶν πολιτίδων ονειδίζοντά τινι. . Atute etiain Solonia

Iege cautum erat, μὴ κακῶς λεγειν τον τεθνεῶτα, μηὁ ῖν υπὁ τῶν ἐκείνου τις ἀκονn παίδων αυτός. cf. F. A. IVO Isiuxu ad D Iriosthenis Leptin. P. 120. s. nec duinum est, quin, si quis pro Iibidine agere voluerit, Iarguna IIIvenerat accusamsi Ii interiam, et Patet ex g. 2. Imala sun i Iasoriisse eos, qui cupide ejusmodi cari fas agerent; ανελεύθερον γὰρ καὶ χων φιλόδικον εἶναι νομίζω κακηγορίας δικάζεσθαι. Qui convictiis errat κακηγορίας, uiuitabatur sumina aitiingentumm drach nariIIII, ut patet ex g. 12. Isocrates

κατὰ Λοχίτου La. καὶ περὶ κακηγοφας νόμον χεσαν i 3ς κελευει τοὐς λέγοντας τι πῶν απομητων πεντακοσίας δραχμας ὀφείλειν.-εμ νες δικαστηρίου in disy κακηγορίας errant thosniothetae.

Retis non nembat iratuIn se dixisse actor In τον ἐαυτου πατέρα ἀπεκτονέναις sed hoc non esse inter απoMητα. Si vixissetelini ἀνδροφότον esse, tuIn se flItur ni suIsse κακηγορίας TeuIn. Oratio in eo versat ir, ut doceat merain hane esse λογομαχίαν, nec legislatorein poenam Verbo, sed iacto constullisso. Actor a terra, tu decolant silitin FuIu, hanc caluamniam uegeerime se sereri Profitetur, UIod, ut ilignus suFicione sit Problina se Patrem in istacere potuisso, nequissimus Hierii homo neces1u su.

165쪽

I - ναρτύρων μὲν ουκ ἀπορίαν μοι ἔσεσθαι δοκῶ, ω ἄνδρες δικασταρ πολλοῖς γὰρ υμῶν ὁρω δικάζοντας των τότε παρ των , οτε Λυσίθεος Θεόμνηστον εις ρ- γελλε τὰ οπλα ἀποβεβληκότα, -κ ἐξὸν αττω, δqμγγορεῖν. ἐν ἐκείνω γὰρ τω ἀγῶνι τον πατέρα μ ετ Σ σκεν ἀπεκτονέναι τον ἐμαυτου. ἐγὼ ὁ εἰ μεν τὸν ἔανώου με ἀπεκτονέναι φιλο, συγγνώμην δν εἶχον -- των εἰρημένων, ταυλον γὰρ αυτον και -δενὸς ξιον ηγουμVH ουd' ειτι ἄλλο των ἀπορρὶ μων γουσα, -κ δν ἐπεξθλον αυτω ἀνελεύθερον γὰρ καὶ λίαν a φιλόδικον εἰναι νομίζω κακηγορίας δικάζεσθαι ' νυνὶ OM: αἰσχρόν μοι εἶναι δοκεῖ περὶ του πατρός, ουτωποχλου ἀξίου γεγενημενου καὶ mis καὶ τ9 πόλει, μῆτιμωρ σασθαι τον ταυτ εἰρηκότα. καὶ παρ υμῶν εἰδέναι βούλομαι, πότερον δώσει δίκην, η τούτω μόνω 'Aθηναίων εξαίρετόν ἐστι κGὶ ποιεῖν καὶ λέγειν παρὰ τοὐς xδμους ο τι δε βούλσαι. ἐμοὶ γαρ, ω GPδθες δικασταί, uq εἰσὶ τριάκοντα τρία, ἐξ ὁτου δ' υμεῖς

κατεληλύθατε, εἰκοστὸν τουτί φαίνομαι ουν Ut αια

γαρχία ηπιστάμην, ουτε ἐν ἐκείνω ἀδικουμένω φυνά-

' I. εἰςήγγελλε - - ουκ ἐξον -- σθαι ves ἐπεξιέναι vectum s πω, δημηγοογεῖν4 Non video, quid rengo de eo, qui actionem i ta Iais verbis ouenderit viros do- terrarit. Plemnque confirmitur Elos, ut alius aliud oom orati euIn dativo Personae, riinius Cum Lex erat Allienis τον τὰ Oπλα accusativo.

ἀποβεβληκότα ἄτιμον εἶναι. Ut ἀνελεύθερον γὰρ καὶ χων τι- nutem ἀτίμω in genere non sic λόδικονJ Focabulo dubias signi-hat δημηγορεῖν, sic lege disertia scationis additum quod accur verbis vetituIn emit τω την ἀσπί- tius definiat.

166쪽

ἔνεκα ἐπεβωελευσα amoi' ὁ γὰρ πρεσβύτερος αδελφὸς Πανταλέων ἄπαντα πGρέλαβε, καὶ ἐπιτροπεύσας vis των πατρώων ἀπεστέρqσεν. τε πολλῶν ενεκα, οἱανδρες δικασταί, προς έ μοι αυτὸν βούλεσθαι λαανά; Η μεν ουν περὶ αὐτῶν μνqσθηναι. -δὲν δὲ δεῖ πολλῶν λόγων. σχεδδν' ἐπίστασθε μαντες, ὁτι αλq-

λέγειν καὶ προς τον διατροvν, ὼς οφ ωτι τῶν α μῆήτων, ἐάν τις εἱαν τον πατέρα απεκτονέναι' τον γὰρ νόμον ου ταυτ ἀπαγορευειν, ἀλλ' ἀνδροφόνον οὐκ ἐὰν λέγειν. ἐγὼ δὲ ψιαι υνῆς, ω ἄνδρες δικασται - πει πρι τῶν ἀνωιάτων dinφέρεσθαι, ἀλλα τῆς τούτων δι νοέας καὶ πάντας εἰδέναι, ὁτι , ὁσοι ἀνδροφόνοι εὐοί, καὶ ἀπεκτόνασί τινας. πολὐ γὰρ εργον ην τῶ ν μοθέτρ ἄπαντα τὰ ονόματα γράφειν, ὁσα την α ἐν δυναμιν εχεν ἀλλα περὶ h-ς εἰπὼν περὶ πάντωω

ἐδήλωσεν. ου γὰρ δήπου, ω Θεόμνηστε, εἰ μέν τίς Sae εἴποι πατραλοίαν ῆ μ αλοίαν, ήξίους δε αυτὸν ὁ

φλειν σοι disqν, εἰ δέ τις εἴποι, - τVν τεκουσανῆτον φυσαντα ετωτες, ωου δε αυτὸν ἀζήμιον δεῖν εἶ

167쪽

Stepti. III.

κέναt, υπόδικον εἰναι, -κ αν ἐδικάζου αυτῶ, ἀλλ' ἐξήγκει αν σοι ἐρριφέναι την ἀσπίδα, λέγοντι νυδεν σοι μέλεις ουδὲ γὰρ ia αυτό ἐστι ρίψαι καὶ ἀποβεβλνέναι. Io ἀλλ' ουὁ' αν των ενδεκα γενόμενος ἀποδέξαιο, εἴ τις ἀπάγοι τινά, φάσκων θοἰμμιον ἀποδεδυ-aι η τον χιτωνίσκον ἐκδεδνσθαι' ἀλλ' ἀφείης αν τον ain τὸν τρόπον, ὁτι ου λωποδυτης -ομάζεται. ουθ' εζή τις παῖδα. ἐξαγαγὼν λ λίθ, ο- αν φάσκοις αὐτὸν ἀνδραποδωτὴν εἶναι' εἴπερ μον τοῖς ὀνόμωσιν, ἐλλα μ' τοῖς εργοις τον νουν προςέξεις, dν II ενεκα τὰ ονόματα πάντες τίθενται. ετι τοίνυν σκέψασθε, ω ἄνδρες δικασταί' ουτωὶ γήρ μοι δοκεῖ υπὸ ραθυμίας καὶ μαχακως οὐδ' εἰς Ἀρει πάγον ἀναβεβηκέναι. πάντες γαρ ἐπίστασθε, υτι ἐν ίκείνω τω χωρί', οταν τὰς του φόνου δίκας δικάζωietαι, os ὁιὰ τούτου του ονόματος τὰς δ μο- σίας ποιουσαι, aλλα δι' οὐπερ ἐγω κακῶς ἐκ κοα ὁ μεν γὰρ διώκων, ὼς εκτεινε, . διόμνυται' ὁ δὲ II φευγων, ως οDκ sκτεινεν. Ουκουν ἄτοπον δν Elii τον δόξαντα κτεῖναι Γ ἀποφευγειν J, φάσκοντα ἀν- ὁρπόνον εἶναι, οτι ὁ διώκων, ἁς εκτεινε, τον φευ-

λεγοντι Ουδέν goι μέλει J A γονra it ngendi ni clIn αυτῶ, ut sensus Ilic sit: non lit in ipsi moveres, si dicero tr hoen iliit ad te; Iton est eur egrB feras. Mini haec tibi exei satio sufficeret 10. Et τις ἀπάγοι τινά J Ang-γειν est veri,unx forense de acto re, qui reuin ud ηγεμόνα δtκαστηρίου ducis, ut Euin, halntit praecognitioile, in vincula cο--ciat: quod aut sucit ἡγεμών, utit rules postillat. Ilinc απαγωγή. de qlia vide siliratin il se Atti-aehe Proces s. p. 582 ss. ἐξαγαγὼν J Hic scilicet non erat terminus tecliniciis ilitis, iii ino illi eliariir ἀνδραποδίζειν. Sed verita ἐξάγειν, πιπράσκειν in sermone Communi id in vaI liant, vel lilieruin honuinein Vem dere, vel servum, qui aliemus erat. Diuiliaso Corale

168쪽

354 - 8M ACCUSATIO THEOMNESTI.

κτεῖν; καίτοι ἀνι

μων περὶ τουτων διδαξαν αν πως ἀλλα post γ ἐπὶ

νειν. Ressicius ex alterii, quM. ite II Lysiae sertur, κατὰ O. Dru-tione scripsit ἔκλαμβάνειν; sed tuna de coiilecturix άζιοῖς miluinicie retiat in ἀξιoss. Probabilior Taylari raclio. Id. ἄν πως ἀλλα νῶν γ'l Γ' accessit ex Reificii coniecti ira. In ceteras non viduo, quid viros doctos i nn est, ut tantopori se in corio 'tu Tis exercuerint. TuyIor suspicaruitur πῶς ἄρα νῶν. Iteislcius ipso Inalit αν μήπω ἀλλα νῶν γ. Optima videtur codicum lectio i siqua rata ono nunc sulte Io, quod efit diit itantis, nivii fieri pos-Bit, quamquam USO mirum esse intelluit, si non sat. ἀλλά saepe

12 τί γὰρ ταυτα ων Βυτος ἐρεῖ διαφέρειςJ Solurn Itoc: τί διαφέρει τόδε καὶ τόδε, Atticum esse contendit Phrunielais p. 394,

pri estantior videtur. Orator DX- spatiari coeyeriit in res nd cati im III non necessarias, sed in ironicas unimiidversiones. Huic Per καίτοι se ipse in viam rediicit.

15. μαθεῖν τὰ λεγόμεναJ Viin:

verboruiu intelligere, eorian scialicet, Φum in lege contineatur.

169쪽

144 LYSIAE . . 356 - 25

Steph. III.

χύ πράγματα. καί μοι ἀνάγνωθι τουτους τοὐς νύ- μους τοὐς Σύλωνος τοὐς παλα p

Isi Λεδέσθαι δ' ἐν τι ποδοκάκκς ημέρας πέντε τον πόδα, ἐὰν si a J προς τιμήος 4 ηλιαία.

λα ἡ ποδοκατοχη. Fidentur ca- jecturam Tavior et Iunsae Iime suisse, quae peditius iii luce- I i n E i u s ad Ρetiti Laeta. Au.hantiir. ΓΝonite ligntita potius u- p. 461. twpri,hant. Rei suius opi- Irad, cui captivorum pedes inser riatiir τὸ δεδέσθαι ἐν τῆ ποδο- Mntur, qiis in nos den Stoeli κάκκη ipsam ni isse legis Poenam, appellainus 3 F. J. I ex Lysiae verbis posse Conclum. Sed et u iiiii Lusias legis nonnisi ἐῶν Γιιhi προπι ση ἡ ηλιαωJ partent, Demosthenes 11 Ite Π DRn- Lex Solonis antegrix videtiir esso dein legi rix totain servaveriis uxupud Den osthenem κατὰ δεμο- qua applieet zo δεδέσθαι fui suo κθ. p. 7M., inde, quae huc Per- προςeίμημα pendens ex judicia tinent, assem nus. Αεδεσθαι sententia. seruosthenia verba δ' ἐν τη ποδοκάκκη κένθ' ημέρας alitim Ly lao restituendR sunt, et καὶ τίκτας ἴσας, ἐὰν προςtιαήση μὴ prorsus delendum, quum PM ἡ ηλιαία. προςτιμῶσθαι δε τον tielitae μέν ni illum ulli Mi Iuem μοπλόμενον, otαν περὶ του τι- ,riun respondeat, nec, opinor, ro μήματος η. Patet contrariam es- spondere potuerat in lege. IdeIuvD se legis sententium upud Lusiam deo sentire voeelchium Sinais Disiligo 1 by Cooste

170쪽

ten eos, vii riuuste Deciant, judicio liberaliant, larga ni, iis p Cunia acceptu. Aristoph. v. 821. τους καυλοῖς των ευθυνῶν ἐκκαυλίζων. viii Si lioliastes :o χέγει, τοιοῖτόν ἐστι. Μισθὸν λαμ)μων παρὰ των διοικούνzωντα κοινὰ ἐκκόπτει αὐτῶν τὰς δίκας, . ῖνα μη ὁ δῆμος εοθέτας

κεῖν.

hiemini διεγγυῶν, ἐξεγγυῶν, κατεγγυῶν, παρεγγυῶν. Ἐνεγγυῶν, quod in lexicis inventinus. ex antiqua Graecia eiecit L o b o e Lad Plirvn. p. 155. ἐπιορκήσανταJ Snb li. v. I anc Lysias orationem Iavisat IIam Crationi non adjecta illit,itationis de unitientia soranti Ia, εἰ γνήσιος. Phavorinus, rospiciens Atticae et post moris aetatis vertu significationinii peierandi, ait, ἡ ἐπίπρόθεσις ἀντὶ τῆς υπέρ κεῖται καὶ δηλοῖ τὸ Σπεράνω τῶν ορ- κων γενέσθαι καὶ ὐπερβαίνειν