장음표시 사용
171쪽
De τις απιχλει τu θύρα, ἔνδον του
Iri ἀπίλλειν τὸ ἀποκλείειν νομίζεται, καὶ μ*ὲν διὰ τομο διαφέρον.Tὸ ἀργύριον στάσιμον εἶναι, ἐφ' ὁπόaom δν βουληται ὁ δανείζων. 2 ὁ στάσιμον τολο εστιν, ω βέλτιστε, ου γ
Iστάναι, αλχὰ τόκον πραττεσθαι ὁπόσον δε βοὐ m. . ἐπανάγνωθε τουτὶ ins νόμου τὸ τεχε παῖ-πισαι δὲ πεφασμένως πολοsνται, καὶ
οἰκῆος καὶ βλάβης τὴν δουλην εἶναι ὀφεί-
vocabuli im non ea significatione Positum esse. qua Uiis opinetur, reputans originem a virl o lotά-
priscomini a Solone usitatorem v cul litoriini concludit. Sumetunt enitu gatis superque ad demo stranda oriae utili.
172쪽
363 - MI ACCUSATIO THEOMNES TI. 147
μαι νειῶν, ia ἄνδρες δικασταί -τὰ δίκαia ψηφίσασθαι, ἐνθυμουμένους, ὁτι πολὐ μεῖζον χακόν ἐστιν, gκού- ' ντα τον πατέρα ἀπεκτονέναι u τ ν ἀύπωα ἀποβεβλ
Ceterum line caussae umebantur eorum diaetetis, a quihns tamen provocatio tomim habebat.
173쪽
κεναι. ἐγὼ γουν δεξαλην δν πάσας τὰς ἀσπίδας ἐί-
ὐπέναι, ὴ τοιαυτην γνώμqν ἔχειν περὶ τον πατέρα. 22 οὐτος ουν ενοχος μεν ἀν τῆ αἰτια, ἐλάττονος ουογαυτω τῆς συμφορῆς, ου μόνον υν et μῶν φεμφ ἀλ-λα καὶ τον μαρτυρήσαντα ψτωωσεν. ἐγὼ δε ἐωρακὼς μεν ἐκεῖνο τολον ποιήσαντα, ὁ καὶ Ῥεῖς τε, αυτὸς δε σώσας τρο ἀσπίδα, ἀκροοὼς δὲ Ουτως ἄνομον καὶ δεινὸν πραγεια, μεγίύτης δε ουσqς μοι τῆς συμφοραῖ, εἰ αποφεύξεται, τουτω δ' ουδενὸς αξίας, εἰ κακηγορίας 23 ἀλωσεται, οDκ ἄρα δίκην παρ' αυτου λῆψομαι; τίνος οντος ἐμοι πρὸς υμῆς ἐγκλήματος; πότερον, ὁτι δικαίως ἀκήκοας ἀλλ' ουδ' δε αυτοὶ φήσαιτε. ἀλλ' ὁτι βελτίων καὶ ἐκ βελτιόνων ὁ φευγων ἐμos: ἀλλ' o Dd' δναυτὸς ἀξιωσειεν. ἀλλ' οτι ἀποβεβλqκ63ς τὰ ὁπχα δικάζομαι κακqγορίας τω σώσαντις ἀλλ' oili Oiλος ὁ 24 λόγος ἐν τῆ πόλει κατεσκέδασται. ἀναμνήσθqτε δὲ, οτι
μεγάλην καὶ καλὴν ἐκείνqν δωρεὰν αὐτω δεδώκατε' ἐν ο τίς ο δν ἐλεήσειεν Λιονυσιον, τοιαυτύ μεν συμφορα περιπεπτωκότα, ἄνδρα δὲ ἄριστον ἐν τοῖς 25 κινδυνοις γεγενομένον, ἀπιοieta δε ἀπὁ του diκα τρίου καὶ λέγοντα, ὁτι 6v υχεστάτην ἐκείνην εἴημεν στρατείαν ἐστρατευμένοι, ἐν ὴ πολλοὶ μεν ημῶν απέ- θανον, οἷ δὲ σώσαντες τὰ ὁπλα ψευδομαρτυθιῶν N- αὐ των ἀποβαλόντων ἐαλωκασι, . κρεῖττον dὲ ην -
. 24. δωρ ψνJ Sic Belcheriis do eoniectura. αἱ ira δῶρον, violi est
σι μαρτυρῆσαι. Cf. PIat nee dee
Opposita formii Iέx est δουλος καὶ ἐκ δούλων in iniae.
174쪽
τότε απω πεῖν, ἰ οὶκαδ' ἐλθόντι τοι ra Era χρῆσθαι. μὴ τοίνυν --σαντα Θεόμνστον κακῶς τὰ 26 προς-οντα ἐλεεῖτε, και ἡλίζοντι καὶ λεγοντι παρὰ τοῖς νύμους συγγνώμγ εχετε. τις γὰρ ειν ἐμοὶ μεμ
ων ταυτqς γενοιτο συμφορή, περὶ τοιούτου πατρὸς -
ολως αισχρὰς αἰτίας ἀκηκοότι; δς πολλάκις μεν ITἐσωατήγησε, πολλους δε καὶ ἄλλους κινδύνους μεν -
μῶν ἐκινδύνευσε καὶ οὐτε τοῖς πολεμίοις τὸ &είνου σῶμα -οχείριον ἐγενετο, οἴτε τοῖς πολίταις --δεμίαν πώποτε ώφλεν ευθύνην, ετο δὲ γεγοτως ἐπτὰ καὶ ἐξήκοντα D ολταρχία δι εὐνοιαν του ἡμετερου πλήθους ἀπέθανεν. ἀρ' ἄξιον ἀπι- αι τῶ εἰρη- 28
τι και βοqθῆσαι τω πατρι, in καὶ Δείνου κακῶς ἀκηκοότος; τί 'ρ αν τούτου ἀνιαρότερον γένοιτο αυ-τῶ η τεθνάναι μεν ὐπὸ τῶν ἐρορῶν, αἰτίαν δ' ἔχειν :
σταί, τqς αρετῆς τὰ μνθμεῖα πρὸς τοῖς υμετέροις ἀνάκειται, τὰ τούτου καὶ του τούτου πατρὸς τῆς κακίας πρὸς τοῖς τῶν πολεμίων' ουτω σύμφυτος α
τοῖς η δειλία. καὶ μεν δq, ω ανδρες δικασταί, οσω as μείζους εἰσὶ καὶ νεανίαι τὰς οψεις, . τοσούτω μῆλλον
tio pro librori in lectione ἀκηκooeoς. Reislsius item singularem d dii αἰσχoὰν αἰτίαν, MIein rcthusit Betaeriis. Ego vero pluralem ut Ityperbolicurn facile probo.28. προς τοῖς ΜετέροιςJ Biackerus ex eoniectura Mariclandi ad didit ἱεροῖς r viod nescio an non sit opus. NoviuIus tropnea in .honis In vIrorinna torti un in teinplis donata hiisse. Sed sussicit ud νμετέροις supplere μνημείοις, idquo Inoilestiἔie Lysiacae Co Enientitis. etiέ m PrDpter sequens πρὸς τοῖς των πολεμίων, uri idem vocat Illum suppleniluna , quamquima notione Contraria.
si manii anticos utidiurn is , dicitur ele Iu u i tu . qua quis ui tili-eio nimitet is sit; ὀφείλειν donere alte.no, quod quis Contraxit.
175쪽
μοι. νυν γὰρ διώκω κqκqrορίας, τῆ δ' αντῆ ψήφργων φεέτω τοs πατρός, ος μύνος, ἐπειδὴ τάχιστα ἐδοκιμάσθqν, ἐπεξῆλθον τοῖς τριάκοντα ἐν Ἀρείω πάγω.δη ῶν μεμνημένοι κοι ἐμοὶ καὶ τῶ πατρὶ βοηθήσατε, τοῖς λόγις τοῖς κειμενοιῆ μι τοῖς ο 0is οἷς δε -
olius p 346. monet; χρηστὸς τὰ ηθη πληθυντικῶς φυλάττου. Di
e o Ii s Addit. Animadvv. in At Ieri. P. m. f., visi adiectivuin in fine exciderat, legon luxu coniiciti τὰς δε ψυχὰς Ουδέν εἰσιν; animo Rute III non valent, Viligata ideiu, opinor, significat, et elictioni Μουiacoo satis Con E
176쪽
Haec oratio est απολογία δοκιμασίας. Oinnea ἀρχαὶ καὶ κλη-eωταὶ καὶ χειρο νηταί eriint ex alii ini, δοκιμασία, in ectae, etiam Ii niti istriit ira, qui Popilli suntagiis emant ira iiii quo magis ii, qui sorti s κλῆ om ἀπο κυάμων Itono rein si ii n lle ilνuno.Jum qi Iulis ea δοκιμασία ni it, consideralidum et t. Pro Q diibio in salutaribus et ismodi institutis, nisi onini malum iliari m g neri ianuam Rperira velis, caute eSt procedendii in. Ἀνάκοισις qua voeuliatur, in universum erat institi Pnda, ita tu certi In esset, numquis τὰ aeos καλου κἀγαθos praestitisset. Dinarchus nolita servavit Enes quaestiones, nd IlIli r pondendum erat δοκιμασxἐω, καπὰ Ἀριστογ. g. 17. P. M. u. δεῖ ἀνακρίνειν τους τῶν κοινῶν τι μέλλον- τας διοικεῖν inos, qui natanus Pliblicum sultituri sunt
εἰ γνήσιος ἐπ ἀμφοῖν ξ δημοποίητος. Xtuu viuna nemini liceret
uti Dire civitatis, nisi qui esset aut iitram sile Probis parentibiis natus Rut a popillo civitate donlitas. In illis ruinus ritimistriitu liingi P teriit. qm in alteraltrix parto Ilii, iraret. Quod si quia vicerat δοκιμασίαν, Intinus olitii Et ut . Sin aut in δοκιμασία non Mimo Iehat, candidatus ἀπεδοκιμά-o . Mantillietis erisit sorte βουλευτῆς designatuν. Νovori in sen tor IIn En κιμ&Gία eriit penes selintilin, qtri d cedet at. Julii PoteriItaliquis stinplicitur ἀποδοκιμασθῆναι, ita tit uditiis iiii murius Et non Concederetur; vel videtur βουλῆ si inplici reiectione noli contenta δικαστηρίω rmn inquirendam et punietulam Inandare Potuisse, vel, opinor, etiam ἀποδοκρμασθέντι licebat appet Iare audicitin . viii do I ac re scripseriint viri docti, in dubio relinquunt, ni ini βουλὴ ipsala Tit τὸ δικαστηqιον, quod etiityn seminda vice indici vel it. Milii ero ex acci ratissit noriun grammaticor III testimoniis constare vid tiir δοκιμασίαν ex ipsa go visi pepend3sse, sin autern quid ultrix s Ct tum Mi, rem trudititiin esse flavαύτηρέω , in In impraruis ex anal gia. Narrut Aeschines qdv. Tlin. g. 45. Hegesandr In ἐκφυλ1o- φορηθέντα sini sentitor na ob facili is commissum Dx senatu ei elum non traditum fuisse δικαστηρίω, sed post Pre a It mim T cepthim innituu instinii im toti contraxisse senatui, ut ei, qium nril-N is es solvis,ct, nulla fuerit n populo corona tril ruta. Quod
igitur ἐκφυλλοφορηθέντι laciendiun hiit, idem probabile ist
177쪽
Stupli. 145. eeriis fissi coniationihus etiam ἀποδοκιμασθέντι. facioni una fuisse. . Quilin autern δοκιμασία ipsa esset notus iudicanssi, ἡ βουλή, viat xius ἐδοκίμαζεν, appellari poterat δικαστήριον. . Recte agitur orator, wii ipse erat frenator , in accusatione Philonis, ὀμόσας, inqtiit, εἰς- ηλθον εῖς τὸ δικαστηριον τὰ βέλτιστα συμβουλεύσειν τῆ πόλει, quainquanI Belaerus contrix Iibroa elli sit εἰς τὸ βουλευτήριον.
Erat autetit Μ a n t i t Ii e II s. viant IIII ex ipsa ora tione ConDCE- relicet, homo simplex, exteri a specie PRNIni conlinendabilis, asper Potius viiiIu si litilis et Politus, unde viilgo ferox liabebatur et in modestus. g. 19.20. - In rebus privatii auten errat homo migi, rem tus a petulantia et Iasci ia udolescentulorrem, pilis, fiet Plus Uiuri ΟΩ. sciosus. g. 10. 11. Quae civis errant καλos καγαθου, ea diligenter Praestitit, expeditionibus etiitim periculogis et laboriosis se ipho oli- inlit, Et mianivis ipse dives non esset, probos uranen, sed Palipei Dacives, vii stipendia n1erebatillir, suis opimis stiti levavit.' Εi hoc culpae datiar, viod inter equites Inilitaverat temporct triginta viror uu. Emittes insanaia. Inuxtine Iuborabant, ita ut post Oxactos vriinnos popuIus J Itium t pNylarchos tabellas conscere e man, PII sub tyrannido stipertina ePlites fecerint, et repetere κατάστάσεις. κατάστασις, in imit IIarpocrittion s. V., ἔοικεν ἀργύριον εἶναι, ὀπερ οὶ κατασταθέντες ιππεῖς ἐλάμβανον ἐκ του δημοσίου. Stipendiiun enitu omittibus δοκιμασθ ισι num libatur teInpore Pacis, ut seInper esscnt Pitrati et bene instraicit. dii licium autem extra ordin In constituebatur κληρωτον συνδίκων, PII, . teste Harpocratione, erant αρχή τις καθισταμένη μεταΤην ἐκ Πειραιῶς κάθοδον, πρὸς Ους τα δημευόμενα ἀπεφέρετο. Didiis magistratus ad tempus sollina constituti saepius in his, deinceps seMii jussimus, oration Haus fit Inentio. Huic. nostrae orationi stiri unximus orationem νατὰ Φίλωνος δοκιμασίας et quae est uomsutio ejusdeIn generis. Postulat orator, ut reiiciatur Pilito sorte senator designtitus, Oster ostenditque improbum homineIn esse Plitionem, mii patriae opem non tulerat in discrimiano neqwe corpore neo opibus, sed urbe doserta securitatem seeutua
sit. Ouid η viod otiatu inopes cives et iantaeculos turpissime vex vit, et impius in matrem fuit, viae auim- ugeus alieno magis viam silio sontia fuBIut. . .
λομένοις ἐα παντος τρόπου κακῶς ἐμὲ ποιάν, πολλη ναν τοῖς χάριν εἰχον ταύτqς τqς κατqγορίας. ηγο- μαι γὰρ τοῖς odίκως διαβεβλqμένοις τούτους εἶναι με-
ριν χειν non minus Prohmit quam χάριν εἰδέναις nec vero Hylierides tantum et Lysias Ilac I CutIonct usi sunt, ut voluerrent
quidani, sed optiini quique se in Phores, nee ιesum de so, qui habet gratiani, sed etiarn de En, vii faeit, si iod alii graturix sit. xit Thuor d. VIII. 87. ubi vid.
178쪽
7ίστων αγαθῶν αἰτίους, οῖτινες αν αυτοὐς αναροί - σιν εἰς ἔλεγχον των αὐτοῖς βεβιωμένων καταστῆναι.
κοιτα - ουδε μετέσZον τῆς τότε πολιτείας.
φορῆς ώς Σήτορον τον ἐν τῶ Πόνm διαιτρσομένους ἐξεπεμψε. καὶ οὐπε τῶν ritχῶν κ αιρουμένων, ο εμελ αμένος τῆς πολιτείας, ἀλλ' ὐλθομεν πριν τολαπὸ Φυλῆς εις τὸν Πειραιῶ κtπελθεῖν πρίπεων πένθ' ὐμέραις. καίτοι ουτε ημῆς εἰκὸς ἰν, εἰς τοιομ 5τον καιρὸν ἀφιγμένως, ἐπιθυμεῖν μετέχειν τῶν ἀλλοτρίων κινδύνων, ολ ἐκεῖνοι ταίνονται τοι τρογνι λὶν ἔχοντες, si ε καὶ τοῖς ἀποdqμουσι καὶ τοῖς μωεν ἐξαμαρτάνουσι μεταdιθύναι τῆς πολιτείας,
filliini iugiiti uni et uni rarinthuurn Expri Inrint. Iueratriimie a leniori Progrediunt ir ut gravius. 'Aηδῶς tenevolentille desecti in si Tnisi rat, κακῶς alit ur aversationem.
4. ώς Σάτυρον τῖν ἐν ΠόντωJΣάτυρος , ὁ Σπαρτάκου υιος,
179쪽
ν si, διότι ἀναγκαῖον ην τοῖς φυλόρχοις, εἰ μὐ ἀποδείξαιεν τους εχοντας τὰς καταστάσεις, GDτοῖς ζ μι - σθαι. ω ε ποχὴ ῆν δικαιότερον ἐκείνοις τοῖς γρύμ-
5. μῶλχον ῆτίμαζον καὶ τους συγκαταλυσαντας τον δῆμονJΠ lΛ iiis Ito a it illi. llioli Priit in filiis c illi . . qilii in emitiori r Iullieri ni ζ Prii καί, et uuislaus post δῆμον addidisset ἐτιμων. Manli scripti miri qiuuletu tortio cora iipta. nec pri, nil, ile silpple ventiliu tot δέ H. Codicilius igiti ir, si cilii restant tintiqitior A et integriores, Fanui illi in loci iii I r lin illiinus. i. ἀποδ μούντωνJ Sie B laeri endit. Rei Litis ex Alitina revoravit ἀπομουντων : quod veri u u Atticis scri Ptor INDI UMIrpullaru silid, in non existi Ino. dua seri Iaendi In opinatur καίτοι μηδὲν ἐξαμαρτάνουσι, tu ne t- si innueni Eagoni, Per PR rintli in . Sed vulgatarn recte d. tundit Jacolys Aad. Ann. ad Athen. p. 320. not. Et hane esse loci sententiam dicit: . Ianti- thens cuin fratre ab ena surriit, dilan triginta illi Athonis dolui- Illi intum P .ire Pura a 'scoleri hiis, quil, iis illi se inquinave rant: μηδεν ἐξαμαρzάν-zες. J Iuquii I paucis die ilia rento exacto D riinnos relliissent , plane non veris iiii Ict erat uetannos ali- qtia in dominationis sua parte n nunica se cilin iis, qui incri ni ii utra su rem societatem non venissent. Nani sis tantuni sui in Italici,ant, Nai se paede et san-
est Gri ecor Irn mos, ut, si infinitivo ad littur nomen vel d temni nans vel uti litici pri emicans eleE: hst inti O, c loci est in enunti tione primaria, id ponatur in E dem casu, qlio substanti rum. Hine enaseittit innon no nen
Praedicatii in infinitivo ait diluin omnes rRMIs pati. Quam tumuno id quidem r6ecerunt, Prixelli carunt ad infinitivum ponere iua Cus Itivn. etiam si uitiis Prit cesserit subjecit casus. Sed vix in varietate Iectionis praes Tori irasuccusativus, nisi antiqtiitis in i et optimi codd. euin praeseri rit; nedum pontra libros quiequum
ἐκείνοις τοῖς γράμμασιν ξ τουτοι o Rariore lite usu ἐκεῖνος ad
180쪽
Περὶ μεν τοίνυν ταύτqς τῆς αἰτίας οὐκ οid', ο τι Ddει πλείω λέγειν. dοκεῖ δέ μοι, ω βουλή, ἐν μεν τοῖς ἔλλοι ς ἀγῶσι περὶ α τῶν μόν6m τώ ν κατqποθV ιένων προςήκειν ἀπολογεῖμαι, ἐν dὲ ταῖς δοκιμασέαις oίκαιον εiναι παντὸς του βίοh λόρον διδόναι. δέομαι οὐνυμῶν μετ εννοιας ἀκροάσασλί μου. ποιήσομαι δετὴν απολογίαν, ώς δν δυνωμαι, διὰ βραχυτάτων. Em γὰρ πρῶτον μέν, ουσίας μοι συ πολλης Io καταλειφθείσqς διὰ τας συμφορας καὶ τὰς του πατρὸς καὶ τὰς τῆς πόλεως, δυο μεs αδελφὰς ἐξίδοικα, ἐπι- δοὰς τριάκοντα μνας ἐκατέρα' προς τον αδε δν δ' ου- τως ἐνειμάμqν, ὼ ' ἰκεῖνον πλέον ὁμοχιογεῖν εχειν ἐμου τῶν πατρώων. καὶ πρὸς τους ἄλλους ἄπαντας -τω βεβίωκα, τε μqδεπώποτέ μοι μηδε προς εναμ μὲν θαλπα Πτωθαι. καὶ τὰ μὲν Ωια ουτω διω- II
8. μηδὲν δι ἄλλο μJ Beschema hoc habet sine varietate. Vulgo εἰ μηδὲν διαβάλλομαι. Sepsus est: Νe existimetis me verta lac