Stephani Byzantii GĒcnikŵn quae supersunt, ed. A. Westermann

11쪽

IXInlevi operis praeeunte Bectesio in imium recipere. Duobus

ea locis leguntur, s. v. AUμη usMIe ad finem liv. A et s. v. 'Uηρέαι. Et prius viidem isagmentum eopiosissimum et pro-uosissimum primun ex eodiee MMioili cae Segulerianae edidit eum notis Samuel Tennulius Anastelo l. 1669. 4, deinde A. Berkelius eum Hannonis periplo et monumento Adulitano Liugil. Bat. 1674. 8, atvie partem quae tractat de Dodone Iae. Gro- novius Liigil. Bat. 1681. 4. Eiindein codicem post accuratius contulit Beri inlus de Moniselucon qtiasvie repperit lectiones foras dedit in bibliolla. Coislin. p. 281-292, unde repetiit Dindorsius L 1. p. XC I s ih Alteriam fragmentum servavit Constantinus Porphyrogenneta in lib. d. administr. imper. c. 23. p. 76 sh linper . orient. ecl. Bandum t. 1. Ian ut quo mollo epitoniator verba Stepliani coiitraxerit lectores ipsi iudicare possint, locos istos hic subiiciam Paemadmodum in libris epitoniati I

Λυ μη, πόλις Ἀχαῖας, ἐσχάτη πρὸς δυσιν. ο ποχίτης

μαῖος καὶ Λυμαία. λέγεται καὶ χυμιος. Ἀντίμαχος δὲ Καυκωνέδα ταέτην νησιν απὸ Καύκωρος ποταμοs. Λένδ ασον, πόλις Καρίας. το ἐθνικὸν Λυνδασευς. Λυρβαῖοι, ἔθνος καθῆκον εἰς Βάκτρους καὶ γνδικήν. Κτησίας ἐν Περσικῶν δεκάτν ' χώρα δὲ προς αυτὸν πρόσκειται ' Λυρβαῖοι ευδαίμονες ἄνδρες και πλουσιοι και δίκαιοι, ουτ ἀδικουντες ουτ ἀποκτιννύοντες ανθρωπον ' ἐὰν δ' ευ-

ρωσιν εν τοῦ ὁδῶ η χουσὸν η αλλο τι. Λυρράχιον, πόλις Ἱλλυρικὴ, Ἐπίδαμνος κληθεῖσα απὸ Eπιδάμνου. τούτου θατάτηρ Μέλισσα, ῆς και του Ποσειδῶνος Λυρράχιος. Eφ ης τόπος Μελισσώνιος, ἔνθα Ποσειδῶν αυτὴ συνῆψεν. Ἀλέξανδρος δ' ἐν Eυρώπρ Λυσράχιον

αυτην καλεῖ μετα του o'

Ἱλλυρίας Λυρραχία, ὴς το ἀρσενικὸν Λυρράχιος νυν δε ρραχηνοι λέγονται, ώς Ἐρέννιος Φίλων εν τοῖς ἰατρικοὶς 'Φιλωνίon δε ο Λυρραχη ς ῆκουοε μεν 'Aύκληπιάδου, ἰατρευ- σας δ' ἐν τῆ πατρίδι ἐνδόξως συνετάξατο βιβλία με.

A υστος, πόλις Εὐβοίας. Θεόπομπος ἐν Φιλιππικῶν εἰκοστῆ τεταρτοῦ. τὸ ἐθνικον Θύστιος.

12쪽

Λωδώνη, πόλις τῆς Mολοσσιδος ἐν γειε p, καθ' ην

Λωδωναιος Ζευς, καὶ Λωδώνης μεδέων δυσχειμέρου. Φιλόξενος δὲ otio φησί, Θεσπρωτικὴν καὶ Θετταλικήν, κακῶς.τον δε Λωδωναῖον εχπον καὶ δωJναῖον. Ζηνόδοτος dὲ γράφει Φηγωναιε, ἐπεὶ ἐν Λωδώνοῦ πρῶτον φηγὰς ἐμαντευωτο. ἀλλοι δὲ γράφουσι Βωδωναῖε. πόλιν γὰρ εἶναι Bωδώνην, ὁπου τιμῆται. εψηται απὼ Λωδώνης, μιας τῶν 'Ωκεανίδων νυμφῶν η ἀπῖ Λωδώνου, του Λώς και Eυρώπης, ηἀπο Λώδωνος ποταμου. λέγεται δε και Λωδών, ης τὰ εθνικὸν ουχ ευρηται, σχηματίζεται δὲ Λωδώνιος. τὰ δε θηλυκὰν Λωδωνές. ἔστι δὲ και παροιμία Λωδωναῖον χαλκεῖον επὶ τῶν πολλὰ λαλουντων, η ἄτι το χαλκεῖον πληττόμενον ηχεῖ

παροιμία.

Λώριον, πόλις μία τῶν τριῶν. χμηρος ' καὶ Πτελε- καὶ Ἐλος καὶ Λύριον. Λοσίθεος εν αντῆ τρ πόλει φησὶν υπὀ Θαμυρα ευρεθῆναι την Λώριον αρμονίαν. τὀ ἐθνικῖν Λώριος καὶ Λωριευς καιχωριάν. καὶ θηλυκὸν χωρίς.Aῶρος, πόλις Φοινίκης, καὶ χώσηπος καὶ ἄλλοι. τδ εθνικῖν Λωρίτης. Παυσανίας θὲ Λωριεῖς αυτούς φησιν. ἔστι καὶ Καρίας πόλις. Λώτιον, πόλις Θεσσαλέας, οπου μετώκησαν Οι Ανίδιοι, ἄν η χώρα Κνιδία. ἀπῖ Λωτίας τῆς Ἐλάτου κληθεiσα, η ἀπῖ Aώπιος η ἀπὰ Λώτου. ὁ πολίτης Λωτιευς. τὀ θq- λυκῖν Λωτηίς καὶ Λωτιάς.

Αθήναιος ἐν δειπνοσοφιστῶν δευτέρω ' καὶ μονοσιτουσι διαμικρολογίαν καὶ ἐσθῆσι κέχρηνται πολυτελεστάταις ώς πλου-ύιώτατοι Priteterea in libris de vieinalis eluim viainviain auctore

13쪽

XInon nominato Stephanum exseripsIt idem Constantivus, velut

in A*αων πέλαγος l. 17, Αρμενία I. 2, Θράκη II. 1, Eum παδοκία I. 2, Ei προς I. 15, Mακεδονία II. 2, Παφλαγονία I. 7, IΠελοπόννησος Il. 6, Σάμος I. 16. Iulino integratin eum

adluio tractasse Sieplianum apparet ex ΙΙ. 9, ulsi quae do Dyrrhachio habet ad vertiun pene conspirant cum veris Stephaneis. Denique sub ipso Siepliani noinino satis longum fragine tum de Sicilia assei t liuid. 11. 10. hoc: Ἀσχε dε την ἱστορίαν του καλεῖσθαι Σικελία ἀπδ ίστορ ας τοιαυτης, καθὼς ὁ γραμματικὸς Στέφανος γράφει. Σικελέα ἐκλήθη, φησιν Ἐλλάνικος ἱερείων της Ἐρας β ἐν δε τῶ αυτῶ χρόνω καὶ Aυσονες υπῖ των 'Ιαπύγων εξ'Dialας ἀνέστησαν, G ἡρχε Σικελός, καὶ διαβάντες εις την

νῆσον την τε Σικανίαν καλουμένην περὶ την Aῖτναν καθιζόμενοι φκουν αυτοί τε καὶ ὁ βασιλεὐς αυτῶν Σικελὰς βα-οιχείην εγκαταστησάμενος, καὶ ἔντευθεν ορμώμενος ὁ Σικελὸς Οὐτος πάύης ήδη της νήσου τότε ταυτης Σικελίας καλουμένης ἀπὸ του Σικελου τούτου, ος καὶ εν αυτῆ εβα-οίχευσε. καὶ Mένιππος δὲ ταsτά φησιν ελθόντες εἰς Σικελίαν στρατὸς πολὐς εξ Ἱταχέας τούς τε Σικανους κρατήσαντες μόχύ ἀπέστειλαν εις τα μεσημβρινὰ καὶ τὰ ἐσπέρια μέρη αυτῆς καὶ αντὶ Σικανίας Σικελίαν την νῆσον ἐποίησαν καλεῖσθαι, καὶ τὰ κράτιστα τῆς γης ωκησαν ἔχοντες.

μεγίστη di αυτὴ μαρτυρεῖται των δετά, καθά φησιν 'πιέξις ὁ κωμικός 'των ἐπτὰ νήσων, ας δέδειχεν ὴ φύσις θνητοῖς μεγίστας, Σικελία μὲν, ώς λόγος, εστὶ μεγάλη, καὶ δευτέρα Σαρδώ, τρίτη

Κύρνος, τετάρτη δὲ 4 Aιὸς Κρήτη τροφός

Εὐβοια πέμπτη στεινοφυής, ἔκτη Κύπρος, Λέσβος δε τάξιν ἐβδομην λαχουo' ἔχει. των δὲ νησιωτῶν οἱ μὲν ι γενεῖς πάλαι Λίγυες εξ Ἱταλίας Σικελοὶ λέγονται, οἱ δὲ ἐπήλυδες Ἐχληνές εἰσι Σικελιῶται,

ausus sini in ipsum textum ea recipere.

Integriun item Steplianum ante orii Ios lictuisse vid tur auctor Et urnologici magni, ipsi s. v. Σφήκεω haec liabet:

'κεια ὴ Κύπρος πρότερον γὰρ μήκεια εκαλεῖτο, ῶς φησι Στέφανος ιν τβ περὶ Κύπρου απὸ τῶν ενοικησάντωνεκεισε ἀνδρῶν, es iκαλουιτο Σφῆκες. ἐκαλεῖτο καὶ Λε-

14쪽

XIIouστἰα, ῶς Μένανδρος ἐν τῶ περὶ Κυπρου λέγει, το ἐνοικῆσαι αυτρ ἄνδρας es t ἔχον κέρατα ρ ῶς d. Σεναγόρας ἐν τῶ περὶ Hiσων, διὰ τὀ εχειν πολλὰς ἔνοχὰς, ας κέρατα

καλοsσι, Κεραστία ἀνομά q. stilliiniscum conferemia sunt quae liabet epitome s. v. Αύπρος et Σφηκεια, quiluis assinia

erant, nisi fallor, PIaescripta erant s. v. Ιεραστία. Eiulo riam contra integritui Stephanum habuisse euin per se non ad- Inodum est credibile, tum intelligitur ex eis litiae Itali et de Dodone p. 126, quamvis ibi laudetur ὁ των ἐθνικῶν καταγραφε sς. Idein valet de Suida, ex quo quae olim s. V. Nακώνη et Νάξης fissi ei linteograptii n0inine ex nostra epitome de-pri,inpia legebantur nuper eiecit Gaisso risius. I enhpie illienatantivam testein profert Scitoliasian ad epigrammata graecin ed.

Braulaei Franeos. 1600. lib. 3. p. 302. ad v. Γάδαρα et lib. 2. p. 239. ad v. Γάργαρα Berkelius in praelatione, villius locis Midi potest Illa. 1. p. 119. ad v. 2 ρεμιθους et alii fortasse,

ubi sub nomine Stephani viae lam Rem ex nostra epitome a seruntur, Hinc iam procid abire iubennis, Milpe viein graeculum recentissimim esse iam intellexu Holatentiis in not. p. 81. R.

Dimiellior aliqFanio quaestio est de Eustallato, φn multis

locis commentariorum ad Homeri Iliadem et ad Dionysii permegesin scriptorem euinisomni diversis modis laiulat eiusque verba a Mucit. vii I Pioniam inultum valet ad epitomen nostrain illustrandam atque einendandam, indicem 10corrum, qu0s Piulem molein istam indigestam pervolutanti invenire contigit, tuo subiiciam. Eustallitus igitur scriptorem ethni eoruni laudat s. v. υβυδοι ad Dionys. v. 513 κατὰ τον

γράψαντα τὰ ἐθνικά), s. v. Ἀγάθυρσοι ibid. v. 310 ὁ τὰ ἐθνικὰ γράψας), s. v. Ur κων ad Isiail. 2, 697. p. 324. ed. Rom. ὁ τὰ ἐθνικὰ συλλέξας , s. v. Ἀγραῖοι ad Di0n. V. 954. τὰ ἐθν. rρ. , s. V. Ἀδραμυττειον ad Tiad. 0, 397. p. 649 Στέφ-ος ἐν τοῖς ἐθνικοῖς , s. v. 'Aδράστεια ibid. 2, 828. p. 355 ο των ἐθνικῶν γραφεύς , s. V. 'Aθυ-

ρας ibid. 10, 208. p. 804 κατὰ τον τὰ ἔθνικὰ γράψαντα , s. v. Αἰγιαλός iliad. 2, 855. p. 362 ὁ εν τοῖς ἐθνικοῖς ειπών), s. v. Αἰθικέα uiui. 2, 744. p. 334 ὁ τὰ ἐθνικὰ γράψας , s. v. AIνος, iMd. 2, 749. p. 335 κατὰ την αναγραφην των ἐθνικῶν , s. v. Αἴπεια llud. 9, 152. p. 743,

15쪽

σιον ibid. 2, 6 17. p. 304 ὁ των ἐθνικῶν ἐκθέτης ), s. v. 'Aχέαρτος ibid. 2, 503. p. 268 ὁ τὰ ἐλεικὰ συγγραψάμενοςJ, s. v. 'Aλι ζῶνες ibid. 2, 357. p. 363 ὁ τὰ ἐθνικὰ ἐπιλεξάμενος), s. v. υλος 9,id. 2, 682. p. 320 κατὰ

ραι ad Illius. 2, 712. p. 327 ὁ ἐθνικογράφος , s. v. I 'λιο - σάς ibid. 2, 504. p. 269 to γράψας τὰ ἐθνικά ), s. v. Γόννοι ibid. 2, 749. p. 33b. eoll. 2, 573. p. 291 ὁ τα ἐθν.

A ου λέχι ον ibid. 2, 625. p. 305 ὁ τα ἐθνικὰ ἐκθεις s. v. A ωδ ωνη ibid. 2, 750. p. 335 ὁ τῶν ἐθνικῶν καταγραφεύς), s. V. Ἐλος ita id. 2, 584. p. 295 ὁ τὰ ἐθν. γρ.), s. v. Ἐνετοι nii l. 2, 852. p. 361 κατὰ τον ἀναγραφέα τῶν ἐθνικῶν ), s. v. Ἐνοπη ibid. 9, 150. p. 743, s. v. Ἐπίδαυρος ibid. 2, 561. p. 287 κατὰ τον τὰ εθν. N. J, s. v. Ἐρυθινοι mi. 2, 855. p. 362 fὁ γρ. τὰ ἐθν. J, s. v. Ἐρυθρὰ η θάλασσα ad Dionys. v. 38 παρὰ τῶγράψαντι τὰ ἐθνικά), s. v. Ἐφυρα ad Iliad. 13, 301. p. 933 ὁ τὰ ων. γρ s. v. Ζέλεια ibid. 2, 824. p. 354 κατὰ τον ἐθνικολόγον , s. v. Πλις salsi. 2, 615. p. 303 κατὰ

16쪽

XIV id . ro. , s. v. Θαυμακέα ibid. 2, 716. p. 329 ὁ τῶνεθνικῶν συλλέκτης ), s. v. Θέσπεια ibid. 2, 498. p. 265 ο τα ἐθν. γρ.), s. V. Θρυον ibid. 2, 592. p. 207 et 11, 711. p. 880 τα εθν. γρ.), s. v. Θυμβρα ibi l 10, 430.

p. 816 ὁ τα ἐθνικὰ συγγράψας J, s. v. γάλυσσος ibid. 2, 656. p. 315 ὁ τα ἐθνικὰ συλλέξας , s. v. Ἱθώμη ibid. 2,

729. p. 330 κατα τον ἀναγραφέα τῶν ἐθνικῶν), s. V. Ἱμβρος ad Dionys. v. 524 εν τοῖς ἐθνικοῖς ), s. v. 'Ιρά ad Iliad. 9, 150. p. 743, s. v. Κάλυμνα ad Dionys. v. 530 ο τα ἰδν. γρ.), s. v. Ιἀμιρος ad Iliad. 2, 656. p. 315, s. v. Κάνωπος ad Dionys. v. 11 ὁ τα ἐθν. γρ.), s. V. Καρδαμυλη ad Iliad. 9, 150. p. 742 ὁ τα ἐθνικὰ mr γράψας), s. v. Καρία ibid. 2, 867. p. 367 κατὰ τον ἐπιχέκτην τῶν εθνικῶν , s. v. Κάσιον ad Dionys. v. 260 ὁ γρ. τα ἔθυ.), s. v. Κίκονες ad Iliad. 2, 847. p. 359 κατα τον ἐθνικολόγον ), s. v. Κορυφάσιον ibid. 2, 591 p. 296 κατὰ τον τα ἐθν. 70.3, s. v. Κορώνεια ibid. 2, 503. p. 268 ὁ τα ἐθν. γρ.), s. v. Kροκυ λειον ibid. 2, 633. p. 30T ο τα ἐθνικα ἐπε-- , s. v. Kοωβίαλος ibi l. 2, 855. p. 362 ὁ τα ἐθν. γρ.J, s. v. Κρῶμνα ibid.2, 85b. p. 362 κατὰ τον τα ἐθν. γρ.J, s. V. Κυθηρα ibid.

853. p. 361 ὁ τα ἐθν. γρ.), s. v. Λακεδ αίμων itast. 2, 677. p. 318 κατα τον τα ων. γρ.), s. v. Λάρισσα ibid.2, 841. p. 358 ὁ τῶν ἐθνικῶν ἐπιλέκτης ), s. v. Λίνδος ibid. 2, 656. p. 315 ὁ τα ἐθνικὰ συλλέξας' , s. v. Λυκαστος ibid. 2, 647. p. 313, κατα τον γραφέα τῶν ἐθνι

θώνη ad Iliad. 2, 716. p. 328 ὁ τα ἐθν. γρ.J, s. v. Μίλητος illid. 1, 7. p. 21 ἐν τI τῶν ἐθνικῶν καταγραφύ), s. v. Μυκάλη ibid. 2, 869. p. 368 κατὰ τον ἐθνικολό

17쪽

κατὰ στοιχεῖον συλλογν των ἐθνικ6is , s. V. IIυρασος ibid. 2, 696. p. 324 κατὰ τον ἐθνικογράφον, s. v. Σκάνθεια ibid. 10, 268. p. 804 κατὰ τον τα ων. γρη. V. Σκάρφεια ibid. 2, 532. p. 277 τῶ τα ων. ros. V. Σμίνθη isti l. 1, 39. p. 34 ο τα ἐθνικὰ ἐπιτεμών , s. v. Συχειον ad Dionys. v. 815 κατὰ τον τὰ ων. γρ.), s. v Tαρνη Iliad. 5, 44. p. 520 ο γράφων τὰ ἐθη .), s. v. Τέγεστρα ad Dionys. v. 356 κατὰ τον ἀναγραφέα των ἐθνικῶν , s. v. Τελμισσός et Τερμισσός ad Dionys.

v. 859, s. v. Τιτανα ad Iliad. 2, 735. p. 332 rράψαντι την των ἔθνικῶν ἐπιτομήν), s. v. Ἀρμένη 1id. 2, 616. p. 304 ὁ τὰ ἐθνικὰ ἐκθέμενος ), s. v. Φαιστός ibid.2, 648. p. 313 ὁ ἐθνικογράφος), s. v. Φάρις ibid. 2, 582. p. 294 iο τὰ ἐθν. N.J, s. v. Φέα nild. 7, 135. p. 671

ἐν τοῦ κατὰ στοιχεων αναγρα- των ἐθνικῶν), s. V. Φενεός ibid. 2, 605. p. 30l f κατὰ τον ἀναγραψάμενον τὰ ἐθνικάθ, s. v. Φέλια ibid. 1, 155. p. 71 ὁ τα ων. γρ.), s. v. Φθιρ stid. 2, 868. p. 368 ὁ ἐθνικογράφος , s. v. Φέα illid. 7, 135. p. 671, s. v. Φλεγυα iἐid. 13, 301. p. 933, s. v. 5δλενος ibi l. 2, 6 17. p. 30 ὁ καταγράψας

τὰ ἐθνικῆ. Accedunt in utri ilite commentario loci pene in numerabiles ex eodem sonte, sed auctore non n0nii nato, plerumque sist nomine των παλαιῶν cs. Coἀst. Pol pli. cliem. 2,

lectores invenire poterrent. In his plera pie cum epitonae Stephaniana ad verbum

eoneinunt, ut dubitari non possit iplin, Siculi apini antiquos scriptores ο ρητωρ est Demosthenes, ὁ φιλόσοφος Plato,

ὁ ποιητής Homeriis, ο συγγραφευς Thucydides, ὁ γεωγράφος Strabo, ita ὁ ἐθνικογράφος sivo ὁ τὰ ωτικὰ γράψας

est. sit Stephanus noster B antius. Sed inprimis alien lendum, Eustathium nunc epitoniatorem s. v. Σμίνθη et Tia τανα), nunc ipstim ei linteorum auctorem, quin semel etiam s. v. 'Ἀδραμυττειοπι ipsum Stephaniam nominatim advocare. Seilicet Eustathius et integrum ad illic Steplianum et eius operis epitomen tractavit. 0lian Mn m cur utroque uti maluerit quam ex uberiore Stepliano sua omnia depromere ob

starum est. Di ii ipso by Cooste

18쪽

Dieat ali*ais, epitomatorem non nonunaro eum nisi ubi ab eius opinione recedat. Sed item a Stepliano nonnunquam discrepat cui s. v. Φέα, Φία , nevae si qui l salsi di eniim est id epitomatori, sed ipsi quein excerpserat ille scriptori in milpam veriendum erat. Itaque opinetur ali*ais, Eustallitumere si lisso, ista S. v. Σμίνθη et ΙΠτανα ab epitomatore it

suo luliecta esse. Voriam sic illinque quominus te ex liac di sevitate expedias obstat univerata epitoniae natura atque indoles. Eiat igitur cum crederem, sua omnia Eustallitum ex nostra ethnicorum epitome liausisse. Veriun ab hac quoque opinione mox recessi, eum quae ille habet a nostris haud raro valite discrepare intellexissem, ita lit nihil iam religinam esse videatiir siluim ut ponamus, Eustatilium promiscue prout scri-lienti ad mlinus essent libri nunc integrum nunc decurtatum opus Iulli uisse.

Seilicet quod dixi, plerosque Ioeos Eustauitanos eum

epitonio nostra ad vectum concinere, non sic accipiendum est, quasi vellem ea omnia Eustatilium ex ipsa epitonie, non eX uberiore opere deprompsisse, - clitarn Ilia in hoc etiarn allicinanii non magn0pere repugnarem - nanussae eum non esset cur ad

illustrandum IIoineium atque Dionysitim totum Steplianum deseriberet, ipse vioque quodam inodo epitomatorem egit atque ex ethnicorim opere potissinia Faeque excerpsu sui quod ex eo illloque apparen, viod saepe numero or linem rerum ex arbitrio pervertiij, ita ut non mirrum esse debeat, sicubi in ea leni cum IIerinolao vecta incidii. At leguntur tamen etiam apti l Eusiallitum Stephaniana, quae in nostris exemplarii rus

inistrii quaeras.

Ac primum quidem nobis mulio integriorem Stephanum quinuit Eustathius. Ingens enim nostras in libris lacuna est

post v. Λίλαι α; desunt ibi quae sitieris Eq, M, M,

incipiunt omnia et pars eorum quae litteras Κε et Κο; aliae miliores lacunae sunt inter uv. Λάρισσα et Λῆμνος et intervv. Dρεστία et IIcαική, quamquam harum nullum quod sciam exstat in libris manu scriptis vestigium. IIaec integra, ut

videtur, liabuit Eustathius, certe ad Iliad. 2, 847. p. 359. Ilaec affert: Κίκονες δὲ Θρακικον εθνος, πράγματα τω'Oδυσσεῖ παρασχόν, ως ὴ Odυσσεια δηλοῖ. ου μακρὰν δὲ ησαν ουτοι ηαρωνειτῶν, ὼς δηλοῖ κατὰ τον ἐθνικολό - γον ο γράψας ουτως ' Ευάνθης δ' ωκησεν ἐν Κικονίμ ιναχ αρώνεια καλέεται. βαρυνεται δὲ τυ Γίκων κατὰ δύο --

19쪽

XVIIνόνας, ους ἐκτἰθενται οἱ παaαιοὶ, οῖ καὶ δύο φασι γενέσ

πολλῶ προγενέστερος του υστέρου, καὶ λ αυτοί φασιν Dδεκα γενεαῖς. Idem ad Iliad. 2, 571. p. 291. Ῥρνειαὶ dε η δίχα του ι ορνεαί, τοsτο γὰρ μάλιστα ἐν κοινῆ χρή- σει κεῖται, κωμη ἐστὶν υργείας κατὰ τον γεωγράφον. ἔστι δὲ καὶ sτέρα μεταξὐ Κορίνθου καὶ Σικυωνος. ταύτην ὁ τὰ ἐθνικὰ γρ άψας πόλιν λέγει, ου κώμην. πληθυντικῶς δε καὶ αυται χθονται, ώς καὶ αἱ Κλεωναί. γράφονται δε διὰ δμμόγγου αἱ πιρνειαί, ῶς καὶ Βρυσσειαὶ καὶ Λυγειαί. καλεῖται δὲ Ουτως ῆ απὰ Ῥρνίως νωs Ἐρεχθέως.

νυμως πιρνω τῶ ποταμῶ, κ. α λ. Iia pie liaiul scio an item quae Iiabet Eustailitiis ad Dion Vs. perieg. v. 288. s. V. Κελωτο l, ilii l. V. 494. s. v. Κέρκυρα, ad Iliad. 1, 38, p. 33. s. v. Κίλλα, ibid. 21 570. p. 290. s. v. Κλεωναί, Dio s. v. 536. s. v. Λέσβος, ibid. v. 78. s. v. Λευκὴ Πέτρα, ibid. v. 914. s. v. Ῥρθωσις, iiivae genus alia Siepliano nostri partim debeantur. Tum etiam in eis quae etiamnune exstant n0stris isteriora liabet liaud pauca Eustatilius. Mitto locos eos vilduobus tribusve vectis tantum mictiores sunt, ut v. Λορυφάσιον, Φέα, Φία, alia, eosque vii num mere Stepilanea sint duintari vel nuixtine potest, ut v. Γ φυρῶ, Λακεδαίμων, viansa an recte itine Berkelius epitomen supplevit, alia.

Graviores autem et ad nostram rem. illustrandam accDInmo datiores sunt U. Comm. rae Dionys. v. 78.-v. Is σών '

λέγονται δε δυσονες ἀῶ δυσονος, ος πρῶτος των κατὰ Ῥώμην βασιλευσαι προς τινων χτορεῖται, 'Oδυσσεῖ γεγο

νὼς ἐκ τῆς Κίρκης, ῆ κατὰ τον τὰ ἔθνικὰ γράψαντα ἐκ

Καλυψους γεννηθεὶςiτῶ Ἀτλαντι, ἀφ ου καὶ τὸ Σικελο κῖν πέχαγος Αὐσόνων ἐκλήθη ποτέ. λέγει δε αυτοὐς παρὰ τον Λιγυστικὰν εἶναι τόπον, ἀρξαμένους ἀπὀ βορέου καa διήκοντας εως τῆς Λευκῆς πέπας. - ἰστέον δὲ ἄτι ἀπ του Aυσονος παραγωγον Λυωνεύς, ῶς καὶ Aia ιοπεύς, ηγεμονε, , -ὶ πλεονασμῶ του ι διὰ d τύ-υ συγκρότησιν Aυ-οοφεύς, ἐξ ου τὸ Αὐσονιῆες. Comin. ad Iliad. 2, 852. p. 361: tiae v. Ἐνετοί. Ἐνετοὶ , δὲ ἔθνος περὶ IIαφλαγονίαν,μον ῆμιόνων γένος, φασιν, ἐπενοήθη. ην δὲ κατὰ τον ἀναγραφία των εὐ νικῶν καὶ ἔθνος παρὰ Tριβαλλοῖς Eνετοι λέγονται dei My6ί, καὶ Ἐνετδες Ἀποι. χωρεῖ δε ὁ αυτὸς

20쪽

xVIII καὶ ὁτι αἱ θηλειαι ωπάι τῶν Ἐνετῶν προς ζευγηλασίαν αρισται. ην δε καὶ πόλις πιετός, φησίν, ἀφ ης Μυρμηξο διαλεκτικὸς φιλόσοφος. 2, 561. p. 287. ad v. Ἐπίδαυρος. vi. δὲ θηλυκῶς μεν λέγεται 2ατὰ τον τα ἐθνικὰ γραψαντα, εἰπόντα ὁτι το ἀμπελόεντ 'Eπίδαυρον μετὰ ἀρσενι- κου ἐπιθέτο 1 θηλυκόν ἐστιν, Aς καὶ τὸ ψολοεντος ἐχίδνης παρὰ κάνδρω, καὶ το ημαθόεντος Πυλου καὶ ὁσα τομαὐτα. ἐκαλεIτο δέ ποτε Λειμηρη διὰ διφθόγγου Aς χειμῶνας εχουσα ἰ καὶ διὰ του ι ώς πολυλίμενος κατὰ Ἀρτεμι- δωρον, o et)εὶ Λιμενηρά τις ουσα. ἔστι δε, φασέ, του Σαρωνικου κόλπου. ἐκληδη καὶ Μιλησἰα καὶ δίμηρὰ διὰ τὸ συχνὰ αἱμάσσεσθαι θυμασι τὰν ἐκεῆ βωμὸν του 'Aσκληπιου, ος κaτ ἐμιρετον ἐτιμῶτο. εἶτα Ἐπίταυρος ὼν μάσθη καὶ ἐκεῖθεν Ἐπίδαυρος. si id. 2, 498. p. 265 s ad v. Θέσπεια. γράφεται dὲ κοινῶς διὰ του ι η παρα - γουσα, ώς τὸ Λάμια, πάμνια, 'Πρωδιονῖς δὲ εν τῆ καθόλου προσωδία την ει δίφθογγον χαρίζεται αυρορ. ὁ δε τὰ ἔθυικὰ γράψας παρασημειουται ὁτι θαυμα, πῶς τὀ ἔνικὀνδιὰ διφθόγγου γράφεται, ώς ἐντευθεν διφορεισθαι μὲν τὰ ωικὰ τῶν Θεσπιῶν, τα δε πληθυντικὰ διὰ μόνου διχρόνου γράφεσθαι. λέγει δε ὁ Ουτὸς, τὰ μὲν ἐνικὰ ταυτης προπαροξυνεσθαι ' η Θέσπια γὰρ καὶ τὰ ἐξης ' τὰ δε πληθυντικὰ ἀξυνεσθαι ' Θεσπιαὶ γὰρ -ὶ τὰ ἐξης ομοίως. ταυτὸ δὲ πάσχει καὶ η Πλάταια κτλ. φησι δὲ ὁ τῶν ἐμικῶν Ουγγραφευς καὶ ὁτι τὰ Θέσπια καὶ εκτείνεται καὶ συστέλλεται παρὰ Κορίνω σοφη δὲ την ποίησν η Κόρtrνα ' καὶ δει κτέσμα ἐδτὶν η Θέσπια Θεσπιάδου, κατὰ δέ τινας Θεωπέου υἱου Tευθραντος του του Πανδιωπις, κτλ. ἐν δὲ τοῖς

ἐθνικοῖς φωσaι καὶ Θεσσαλικη Θέσπια' καὶ Σαρδώα. ἐν δὲ τι κατὰ Βοιωτοὐς ἐπίγραμμα Φιλιάδου του Μεγαρέος τοιουτον ἐπὶ τοῖς ἀναιρεθεῖσιν υπὸ IIερσῶν ἄνδρες F δεῖ

Θεσπιὰς εχ υχορος. ἴστορεῖται δὲ και ὁ Πραξιτέλους Ἐμὲιν Θωπιαῖς εἶναι, δν ἔγλυψε μὲν ἐκεῖνος, ἀνέθηκε η Φρο

δὲ Ἱμβρος Θρακικη μέν ἐστι νησος, ἱερὰ βείρων καὶ αυ- τη, μομο δε δαε ιόνων οἱ Κάβειροι. ἐτιμῆτο δὲ αυτόθι καὶ ' μῆς, δν Ἱμβραμον λέγουσιν οἱ Κῆρες, ῶς ἐν τοῖς

ἐθνικοῖς ανσγράφεται. Comni. ad niad. 2, 656. p. 315. ad WΛίνδος. ὁ δὲ τὰ ωνικὰ συλλέξας καὶ Σικελικην πόχιν