장음표시 사용
11쪽
non consentiunI. Caeteriina nemo mirabitur iniseum L. oeritin y sub finem Id,ri qui seretur περὶ υχῆς κόσμω de no domaate ita loqui, ut ea quae prae se fert ab inferioris aetatis ningistris didicisso videatur. Recte enim viri docti Dellum cui iis nemo ante Cleinentem Alexari trinum meminit ex antimio ni scriptoriam unier exemeriant. Etiamsi veri, arcana ' Puthagoreoritui visciplina suisse traditur, ut piae esset vera placitoriam et una lomni vis soli ejus sectas nonii ne seirent neque liodie novis licet in omni nil o- pniae parte ipsius ylnagorae rationen a Pythagoricomina liticiis discernere, une quid ipse Pnhagoras, in se primum Aetnaliden ' , delirile EupnorDum ti immerinotimum postea Pyralium fuisse iactabat antentiam factus esset Putnagoras de aetav συνματῶσε Senserit, a nemine uiamiam uvitatin est. Quae quum ita sint, Empedoclem ad demonstrandam e petuam reriam omnium mutationem cum aliis praeceptioni viis, tum eo decipio hic agitur, decreto sunt in tuerula an tartim nil ratione ad Aeoptiis et lysticae sapientiae doctori-
eor inqii morra eniendi nilos in v ntan exie timans tolli vini dos natis nisi sorte limo opinio ex illa veterun persti asione orta est. tiam Philolaii memorat apud Clementeni Stroni. 1 p. 433 cf. adn. 6, et ait arcanam litoriandan Pyltiagorico in osse iplinam i serenita.
12쪽
bus et ipso Pyinagora on dissemisse apparet. Id tantum facta nominibiis reviviscendi spe superioriam inagistroriam scitis ex Orpirico ui fortasse doctrina sumtii in ariecit, iod homines non soli in in vestias, smi etiam in plantas translatiora lixit
Neque ante hae a novis o consilio dicta sunt, ut universa doctrinae Empedocleae si indamenta singuloruinoue placitomina continitationem quasi in picta a Bella proponeremus, id quod nequo necesse est et ii luetioretii quant ni locus capit visputationein desiderat, sed ut viana ad ipsa se agulenta et enien laiula P il Ilistrati la Ilobi in iiii irrentii A. venio inine ad alteram capit quod in prooemio abainpedocle tractaturi esse non iii emis mi inierat ubi omniossius de sensu ut sal lacus ac praestigiis de linianae mentis angiistiis, vitae brevitate, de satorum vi illisnue nialis qui ruis obnoxiiivi liuinanum genus est elimii que persectae sapientiae, quam omnes expetunt, impedinientis agem t. Ut vero En pedoeli persuasum erat pmpter eas quas dixi causas mistra omnes sectare, sese remini iniversitaten mente conlpreliendisse nec visu percipien lana illani nec altili tu nomis in lectit ita ipse prosessus se non liis traduitrum quain quantuna litiniana intelligentia pera piceret in illaui quasi sapientiae arcena divinis tantuni viridus evelli posse siti vid Datur. Quapropter Deos precitur, ut istorii in sumrein vii ninium remina cognition gloriantur, a litigua sua avertant sanctoque ex ore puriam lanaen erinitant. Eodem spectat Tu quod a iis petit, ut a piolato prosecta agilem sitii lirriini inittat. aut quia ni lii losophiae, viae recte ad antiquis erit ut vivinariam et hiamatiar in cogi titio vocata est, talitana esse vina et in estatem videret, ut jus adsoluti scientiam in horia inuui quale plericli I si in ingenia, mores, condition pni cadere negaret, ratiis ad assequendani illam divinitate in unaana naturae lalistra perfringenda esse, poetamini more ideo auatur ad eosmie, id est si altius se voltilitatem serutere, ad divinitu mentis tristinctum confiigiti eqii enim tu inqitan sine inflammation , animorum et sine quodana amat quasi furoris Donum poeiam exist et posse vetere Carvi-
Hoe autem divino spiritu et animi ardore, ueni antiqui in poetis nosse volebant, eo magis egeuat wmntinus vates piois vitatis vulgaridus carni inlini argi iniens sanctiora et altiora quain reliqui poeta versinus exaggerare volebat A lilii Enapedocles o notitia- quam honoris cupivitate impulsui plura quain fas sit altilacter nilntiaturiani eoque uiodo in sapientiae fastigi iii involaturum esse. Tun ips sese vel l 3ctorem tortatiir, ne in naturae cognitione sensuun visis credat, sed potius qualo clii idque per se sit, exploret. Dui
13쪽
si quis ea ouae versidiis istis ' continentur paucis o lecti velit, tria potissimum inde efficiat, milium austrii sam esse et dissicilem mortalibus nati irae cognitionem, deinde obscuros et sallaces sensus, resque alias saepe si videri, alias revera esse, denique non Mina Min Ope, sed divino potius unpetu et ingenii aestu sapientiam eo imparari eamquo cuni sanctitate et modestia esse coniunctam. Horiam primum et alterum aliquoties ieero in Acadenneis Quaestionibus memorat, uitile viscimus cum alios Academicos lina Arcesilain Democriti, Anaxagorite, napedoclis, Socratis dicta ita esse interpretalos, ut veteradus illis eant quam ipsi profitedantur somnulani vir terent. napedocles igitur ortu statiaisse φ ..ninil gnosci, nilii percipi nuut sciri posSe, angustos sensus, imDoculos antimos brevia curricula vitae, denique omnia teneoris esse circumhisa. Haec tiam viana ex ipsis poetae verbis collecta, lanien nitriani quantuni aucta sunt. Veritis Llictilliis Antioon auditor illis contradicens '): Sed neque Saturiuniis, inquit, si tale quidquam habuit veteria in illomina, nec Α cesilae alunt ni conserenda est uni Dei nocriti verectindia. Ist pnilosoplii, raro admodum, quum aerent aliquo loco, exclaniant las utente incitati, Empedincle quident, ii iiiter lum ni surere videatiir, abstriis eme omnia, ni nil nos sentire. iiiiii cemere, nihil omnino quale sit posse reperire. M Orena autem partem ni illi timiden onanes isti videntur itiniis
etiani litae laui assicitiam pliisque profiteri se scire quam cuint. At ne haec uident comsentanea sunt versidus ti pedocleis, in quiluis Sicilius poeta non dicit nilii copiosci posse, sed universum perspici posse negat. Sei quomodo posteriores philosophi simplicem illam Linpedoclis doctrinani ad dialecticorii in sit utilitatem revocaverant intelligitii se Sexti vectis. Hic enini testatur iusse qui dicerent nipedoclen vera indagandi viam et quMi
instrumenturii κpleti pinv non Sensus, sed rectam rationeni anuisse, hanc vero duplicem osse vel mivinani vel nunianani, alteram licere in viilgus efferet, alteriina non licere. In his primum p tripto offencst, vocaDuluin optimum, sed nuuini Empedocleum, deinde, etiamsi nonnunquam au Dei nos mente, non Oculi ceraxere ' non tamen excaecit nos Empedocles, non orint sensi Dus quippe qui oriina dena in scriatanda remini iratura non tollat. Judicavit tantum, sensus parum valere ad rerum universitatem pernoscendam, id est universi ortitui animadvertendunt et leges periliciendas haec non corporis oculis sed mentis acie cerni. Denique quod dupliceni distinguunt rationem, divinam alterani, alteram nummiam, id ad iligensi iiiviani illibecillitatein, Hiasque remedium, divi alia naenus incii
24 Apud Sextiim inpiricum l. e. 25 Cicero Quaest. Acad. l l 2.
14쪽
tionem et perinouo in reser uidiarii est, siquidem inpedocles remm areana, quae supra vulgi aptui Mint non agnosci nisi coelesti mentis instinctii docilit. Sed hae naetentis; acmaratius enim de iis versibus in Ominentario earn rini vero in explicandiis mem undisvie' edocti cartilinum reli plus supersedere possem illum citare locum, quem in Commentatione de inpedoclis moem p. 8 seq. interpretatus sum, nisi ex ippolytisoragenis haeresium omnium restitatione nuper e codico Parisino e sita duo accessi
τρὶς μὲν μυρίας ἄρα απι μακάρων ἀλάλησθε.
30 Restat ii quinus scripturae compenctiis interdum usus sim paucis deelarem. signisio Sexti Empirici Coclicen CiZensen
omnium naeresium resulatio e codice Parisino nunc primum edidit Emmanuel uiller Oxonu e typograpneo a demico. MDC U.
15쪽
Stuli, ita tamen iit versuum Empedocleoriani itinus tanqtiana oscillis orationeu Silam con spe it, rationen non aherent. De his igitur reviter licendunt. Antea locum Plutarcni potissi nati in alictoritatena secutus hic cor rexeram:
, εὐκε μα νομέν ' πίσυνος. Neque nunc me Poenitet omina, via ait haec erDa vel castiganda si enodanda in superiora displitatione scripsi. Illi id miranduin quod . Gilii Solineide vinus Philol. VI p. 155 se l. Hippolytuni tanti secit, ut non iliodo Pilitarcii et Clementi, sed reliquis etiam qui impedocleos Versus et variint, iam praeoptaret. Quod ii equi leni non probo ita nequa litani contemno praestantissimum scriptori in e quo multa visci uius ad sacra, religiones, mysteria, linosoplitani, poesii Graeco ritu pertinentia, viae antea ignoratiantur. Sclinei te vlinis igitur consulto Hippolyto l. c. p. h verisus in hiinc ino luna supplevit et emendavit:
16쪽
δίκη etivουτα πω μαat i νητοῖς νῆέὀ2veteti quod vero ait Panzethieteriis desiderari inter αμπλακίη I et ὀυο voculatu ad ligari lani orationen accommodatam, id speciosius illa a verius dictum est. Paulo alitor itidena sed tinnien finiuiter Euripides pii Aul. R. 75--976
Finem versus qui invenitur apud Hippolytum μακρα ωυι λελάχασε ioto si Di arrisisse Sclineide nus propterea ad quod sit apud Hesychium, qui et alia ex impedocle
17쪽
hausit ὶ λελαχα Il, ετεύχα at. Sic oescnelii conjectura adirigenen proposita, iam Stiiratu receperat, contarinata videri possit. Nec tamen io vialeci inqii est perlaetum Empedoclis ragminibus inferre inleo. Nain si Eumedocles, si aliis locis remientata uiopicis poetis periecti formani λελέτλαο com epta peniti linia istirpavit, se iii et ab EpicOmini relimiorii inmie scriptoriani dicendi consiletu line discessit, A L et I et dicere a istas pro λέλ6rχα illii λέλαχα ex εἴληχα facitina prirati icta enii lii ima enlari nil una eriit, aut diversu in sit in epici sortitis λελαχεῖν λελάχη e. 2λαχω at, in vii Dii non tantia inis reve est, sed alia etiani vis et potestas nisi sorte in sullaDarin mensura tantuni Minisi licet tiae, iit itini epici poetae consimiliti in persectoriin pateticipia Praevius coreepto α Mintuere
soleant, velut μεμακυῖα, 2λακυῖα sera at sono nativo in soriina temporiina indicativis in vel λεληκα et μέμηκα dicentes, ipse utensurire nautalionem etiam ad indicativum transferrot. Sed nujus licentiae nulla repperi in veterii in uaonunientis exempla P . Quo-eirea si uipedoclein ni λελάχα at scripsisse constaret, eadem via antea usus sum ver4κν-rtini collocatione veratini restituendum censerena:
Omnino non erat aliud perisclitu quo uteretii Empe cles praeter antiquum illud et iovi cum λέλοnet. quod post insic uni in ol livione ui adductum est, Plii in displiceret uicistis, qui est Ibuciatio Soloei . sine illitii Demosthenis es in ausi maculam P. Sora τους εἰληχωας et Paulo Post εω χασε aliorumque honorum Scriptorum exemplo ἔληχα dici volebant. 35 Uuainobrem ejicienda Millem corvectura, hi pro AH.αχαα semul iussit'. Ἐχ uri. Etenim comtinctivo inu loci est praeterea iλαχo sp ad ariliquos Delos alea parat ei peni reddidi. participavi, apii recentiores inter luna non disset via λαχυ, iit Alalliol. lat. Vlt 34 θαυ6,etue
18쪽
Ν-ie enim o tat μακρις cuius penultimam inpedocles modo eo Tipit, modo prodiicit. Quippe versu 243 d. arat legitur πῶς καὶ δένδρεα μακρα καὶ εἰνάλtot καμα viccontra M. 245 Jetti, δ' uetora μακρα δένδρεα νῶτο ἐλαιας. filia accedit ouod in illo Hippolyti libro plerative emus Enipedoele aut neglectis
numeris asseritntur aut inseriis vocibus alienis inteniolati videntur, id uod partim iiDrariis, partim ipsi auctori tribuendum memoriter vatis effata itanti uii in igitur in alleganitis ver sidus nudo Plutaretii uani Hippolyti diligentia sit, itoli turn me poenitet versus iena in priore Onamentalione vulgavi: ὀαtμωv olat λto 2λεIχαο μακραίωvος qui et manditatis omniendationem navet et transpositis vectis ouanuit Plutarent codicum mactoritate nititur.
In versu Mouenti picit μυρίας ἄρα ἀπο μακαρω ἀλάληαθα Henr Steinius legives Ἀτα μακαρω propter versiculum, qui in nunc inritum exaratur aptu Hippolvetum p. 2486 μὲ σπα v sietolo ὀύ κλάδο αἱ artiveta vs. 360 aret. . Porro in eo ui su ungitur vera scripturam quae est apud rigenem contra Gis. Itvo-μέ9η ταυτοὶ et χρόνο ἰδέα θυητῶ mutavi in rat9όμευο παυetois i χρευο εἴδεα θνητῶν; io vero ippolytus suppeditat υoμέ, ους id miror Smneide vinum retinuisse. Sententia enim requirit φυόμενον, quod rescripsit Sisinius vel alvὀμavov, quod ego reposui. Uini lue enim Empedoclem: uni, neque gravior auctor Hippolvius uuam Origenes. Reliqua menda quae reperiuntur apud Hippolutum, χρόνον ut apiti Origenem pro χρόνου et ἴδεα pira εἴδεα non egent explicatione. Cmetera inde a veilis alvόμε, 69 lecto versu, ut a solo ippotvlo servatus est,
in nano sententiam dicta Alint: - - - ortu i luentem per intervalla ' omnis generis mortalium formas, molestas vitas vias mi tantem, quem ad ni o dum et ego extorris e coelo sum et errabundus, Discordiae starenti parens. 37 In versibus qui exstant apud Plutarimum de Isid. et Osir. p. 36l; de vit aer. l. . Muvol l p. 426 I p. 302αἰθέρiovit ros ορε μι,ος movetovie taxet x. T. λ. illi polytus poetae verba sic exhibet: αἰθερiη τε μ υο ψυχὰς π svetovi διῶκet. Sed ita Empedoclem scripsisse nemo erodati vide quae infra hae e re dicemus. re tia χρι,ου ali Empedoclo positum esse res ipsa docet cf. comment nostr 9 salluntur- qii qui id χριος vel χρt poetae tribuunt. 3uum autem ti χρόvo modo ad temporis longinquitatem reseratur ut apud Platonem cle rep. l p. 32 di χρευου τὰ καὶ λωράκει αὐτὸ naintili diu etiam erat, quum eum videram l. e. longo intervallo non videram modo ad temporis intervalla ei intermi figiones, ut apud Aes inem in Ctesipia. p. 85, 20 καὶ τὸ μ v id χρό vos frit σημεῖό ἐσm, eti v xat ρω καὶ το συμε ρο-ος ἀυδρος πολιτευομ Μου et δὲ μηδεμία παραλediti, μιρα, ἐρ7αζομιγου καὶ μισθαρ,οὐveto ubi nae iunctura significat per intervalla ac spiramenta temporum, P paret ni posteriorem tantum istius locutionis vim ferri posse
19쪽
Seripsi autem Ac καὶ τῶ υ, . .' quod pretiebent Philoponus et Asclepius, quis neulti Plutarchi illud tu eoue viroriina doctoriim ininctiirae mihi satisfaciunt. EquiDus caliger jam mente assecutus erat av. quod linc *pOlvtiis agnoscit. At per se patet, itoniam τὰ epicortina niore in is Empedocleis carinillilnificiani re τούτωv. viam pro ἄν esse solet bonum poetain lupi Aniodi geniiiviani non inutiis verbis interposuisad nomen aliouod sive dictili sive intellectit in accortina odaro, ei fiam magno liter allo superiorious adnectere, quonio lora es nullis facit in Suppl. v. 453 μηδ' te ἀέλπτων κἀπρομυ νήτω πόλεt vario τέγητα i' Ω γαρ οὐ 2χα πῆλ ς.Qliam Ourem quaeritiar, quo pertineat si v qiiod uilico verit in existimat Selineid Winus. Sive igitii erit litus illo vii cum 'vuendacilio su Dauclivit μακαρω, sive vi Od Verisimilius est ad et μονας rettulit, neutrii in coitinio de fieri posse liquet. Friget litui τῶvμακάρω ouod in Stii ius vidit p. 449, ita εὐ is secuitur: ούτω τῶν et μίγω all. teui tolerabilitas foret, nisi longior esset sententia interjecta. sutini vero υγὰς ad daὐbzv, non ad se trahi oporteat, hic exoritur sensus non ad moduni continodiis MLO Dum Ili riini et ego geniorum e coetu extora is e coelo situ et erram iam di s Discor diae si irenti parens. In igitur illiu etia intelligi posse concedo ita impedoclen sic scripsisse in ipso carininunt exordio paratu pretiaDile luilico, nisi sorte plures etiam exciderant versus Sensit lioc, ni fallor, en r. Stet niti vii post pruλ α δ ὀ toto μεzαλλά a συντακελεύdhuc posuit ouattuor versiculos e Plutarctii iuro oras et Osir. p. 36l vide infra depromptOS: