장음표시 사용
381쪽
lo λαρότερον μαλακῶν ἔπνεεν ἐκ στομάτων
Oυτος υνακρείοντα του ἄφθιτον εινεκα Μουσῶνυμνοπόλον πάτρης τύμβος εδεκτο Πω,ος Xαρίτων πνείοντα μέλη, πνείοντα δ' Ἐρώτων τον γλυκυν ἐς παίδων *ερον ηρμοσατο.
5 μοὐνος ὁ ειν Ἀχέροντι ραρύνεται, ουχ ὁτι λείπωνηέλιον. Aήθης ἐνθάὁ ἔκυρσε δόμων, s 27αλλ οτι ταν χαρίεντα μει ἡ,θέοισι Μεγιστέα καὶ τον Σμερδίεω Θρῆκα λέλοιπε πόθον μολπῆς δ' ου λήθη μελιτερπέος, αλλ δε ἐκεῖνον l0 βάρβιτον ουδὲ θανων ευνασεν εἰν MNI.
V. s. μιν Pl. Suidas in λαρόν, σφιν P sed a addidit in . s. Itulo nverbis ης ὁ γερ. assert etiarii Sitidas v. γεραιὰς . '
ἔφεσον κειρένη μία etiαU' πο . m. sec. δτι νῆσος ἐστιν ἡ τέως μία τῶν κυκλάδων. Cf. Iriario 95. Vido do lioc op. supra. - V. 2. υμνοπόλον, Pυμνοπόλων. - U. 5. μουνος, sort. μοὐνον. - λείπων, P λέιπών. V. 6. δόμων, Pl. δόρω. - V. 8. πωον, Bonii Iors πλοκον. - V. s. P iii m. addit, ἀνακρεοντα. - λήθη vulgo, λήθει P PI., λῆγεν Suid iis v. Μολπή, undo Porson λήγει. - ἐκεῖνον P, ἐκεῖνο Di., τὰ κλεινὰν Schnoide in , ποθεινὸν vel ἐρατεινόν Emporius. Epigr. 185 Λ. Coll. Pal. Antii. post indicem p. C ct Antii. Plan. sior Σιμωνίδου. cs. Iriario 25. Ite contioris poetae esso manifestum ost; isti enim poeta hoe argument in saepius tractarii ni, cf. At ita. IX 774. v. l. τίς δέ μιν Planu los ox coniectura, ut videtur, P,ς δεξξέσε. Uortasse τίς δ' ε ο ξέσε. Epigr. 185 Is. Antii. Plan. 82: Σιμωνίδου. es. Iri arte M. Hoc unoque a Si non ille alienuni osso apparet. Affert otiam Strabo XIV 652:ctριστα δὲ δ τε τοὐπιλίου κολοσσός, ὀν φησιν ὀ ποιήσας τὰ ἰαμβεῖον,δτι επτάκις δέκα Xάρης ἐποίει πηχέων o Λίνδιος. undo suspiceris epigranimatis auctorona iii certum fuisse. Ceterum Strabo videtur iii initio legisset Τόν Ἐλίου κολοσσόν auctor Epitomos up. Κraniemini T. III 56o serit,iι Κολοσσὰν Ἐλίου ποθ' επτακις κτλ.) rectius itio επτάκις Aeribit, tineinadmodum etiam Plin. II. N. XXXIV 41. cs. inu Ioc. 429 Knsint li. ad IJion. Por. 505. Niliit tamen mutari Inni diixi, clitenta imodi imitoni salsa pro dictit Seliol. Lucinni II p. 200: εξήκονtα μὲν πηχῶν et Oυψος, ἔργον δὲ Λυσίππου του ἀγαλματοποι os. - V. 2. Xάρος Sutilio, Λύχης Pinnullos librarii orroro, qui ii iiiiiiiinis doetis negotia sacessivit;
382쪽
Λῆμος 'Aθηναίων σε, Νεοπτόλεμ', εἰκόνι τῆ δετίμησ' ευνοίης ευσεβίης θ' ενεκα.
Α. τίς εἰκόνα τάνδ' ωνέθηκε M. B. Λωριεύς ὀ Θούριος. A. οὐ Pόδιος γένος ηπι, B μί, πρὶν φυγεῖν γε πατρίδα, δεινῶ γε χειρὶ πολλ' ἔρξας ἔργα καὶ βίαια.
p. II llanil tiri: 1865ὶ existimat lios versus Auli criptos sitisse statuae eolossi Este, quae Parum verisimilis eat suspicio. Ait colosestim liunc pertino tuti Rin o Pigr. adespototi in Antii. P. VI 17 i. quoil Alcaei Messenii osse arbitror: scripsit hoc poeniation paulo anto quani Sintii a terrao motu eversa est, Ol. CXXXIX, vel ut Iuli ters conset, VI. CXXXVIII 1. Epigr. 186. Appolita. Anth. Pal. 77 ox cod. Pal. P. α . ubi CIM, undonpogr. Dorvi II.: Σίμωνος. se i coli. Par. σιμωνίδου. Simonidis corto non est, sed Sehnolite in non recto ad Romana temporn reseri; subscriptilin suit epigramina statuae, quam Athenienses nil toro Lycurgo Orn- toro in honorem Neoptolomi Anti elis filii Molitensis erexerunt. vi I. Pseudopitii. vit. X orat. Θραψε δὲ Λυκουργος καὶ Νεοπτόλεμον Ἀντικλέους στεφανῶσαι καὶ εἰκόνα ἀναθεῖναι, ori επηγγείλαto χρυσώσειν τον βω- μὰν tos Ἀπόλλωνος ἐν ἀγορῶ κατὰ την μαντείαν τοὐ θεου. Libern-litato et divitiis insignis tuisso vi lotur, vide Demost a. do Cor. 9. 11 4:εὶθ οὐτοσὶ Νεοπτόλεμος πολλῶν ἔργων ἐπιστώτης - ἐφ' ola ἐπέδωκε
τετίμηται. cf. Booelch de re nav. Atlion. P. 245. Epigr. 187. Antia. P. XIII 11: Σιμωνίδου πεντάμετρον υποχρομα - τιξ, ubi scribendum τετράμετρον υπορχηματικόν. Vorsua 1 et 2 silmiles sunt Archilochias asynarietis, velut:
Eρασμονίδη ρίλαε, χρῆμά τοι γελοῖον.
nisi quod huius cpigrammatis versus semipedo aucti sunt: Archiloelii versus votores ad tetrametra rotulerunt vid. Arelii l. D. 79 seq. , quo- Iliam utriunque colon dimetro constare visum est; itaque iii luoquo versiis, qui bracli catalecti trocli aici dimetri loco catalectieuin Oxl libenti tetrametri, ni illo vero modo pentamotri vocitari poterant; item erratuniost apud Diomo dein p. 515, ubi illo versias Aresilochium trimetr m ilicitur, Ser. tetrametra rn, nisi praestat Keiliuin sequi. qui eo licum auctoritato dolevit.Iamiderii illo vorsus Arcti docti ius a Plotio, ii omitte proratis ina perito, sed qui nonnulla anti Ditio disciplinno praecepta solus servavit, p. 300 Prosodiamran hymrehennaticum nppellatur, eSi late frino lite nuinoriis Ral tantium cantilenis inprimis contino lus: atque similibus motris ipso Sinionides ini πορχηματων libro usus est, vide supra fr. 29 et 31; et sortRsso iam Thaletas olusque sectatores, quos Plutarchus do Iniis. c. 10 dicit Archiloclium imitatos osse, Arelii locii iii in hune versiain asciverunt. Io-tur quum versu, qualis hie logitur, Simonidos in ὐπορχημάτιον libro sacpitis viduatur usus, metrum lioc Simoni leum vici poterat, cum brevius Arcti i- Iochium sit vocitatum: atque indo videtur repetendum osso, quod hoc opi anima Simonidi tributum ost. Nam si fuit adscriptum Σιμωνίδειον τετράμετρον ὐπορχηματικόν, vel a metricis hoc epigranari a tanquam Oxoni pinm Simonidei versus suu adlii bitum, maxime in proclivi erat ereor. Cotemm v. 2, qui annoru8i caret, non ost corrigendus. vi loquae de liae popularis carminis licentia ilixi nil carni. pop. sr. 4 l. Tertius denique versus est asynarte tua Callimaclitus, volui r
383쪽
ου πλατεῖ νικῶν σωματος, αλλα τέχνα.
Αριστόδαμος Θράσιδος 'Aλεῖος πάλα.
Alia plane abieci. nain Antilol. P. V 16 l. iluoit olim Simonidi tri-la ueliatiir sci. Iriar te p. 93) in coit. P iii scribitur μύλου, οἱ-Ἀσκλ - πιάδου; soletasse Asclepiadis est, qui alias et Boediunt inei et ricein V Ilis' et Cleoptiontoni V ISM mei norat. - Dein de Antia. P. VII l87. Φιλίππου in coit. P inscribiti ir, et infra tantum ut,i repetitur post Vll349 Sinionidi, in Planu lea vero Leonidae tribuitur: clioli anilbi ili.
ViI 34b ad Simoni leni relati. Aeschrionis sunt. - Antii. P. IX l47. Antagorae est, et in Plan. tantuni Σιμωνίδου inscribitui . - Porro Antia. Plan. 204. ιiuoli Σιμωνίδου inscribitur, potius Praaeimis est, viii. Alben. XIII 591 A ita lue supra exiiiiiiii. illieu admodum ali iiii ap. Stoli. Ecl. Plays. ID. In viale ait liaesit Sinioni lis epigrammati, mini Agatho=iis sit. - Εpigrain nra αδέσποτον sila m. s. in Antii. P. VII 306 ailde Plut. Tlieinis t. c. l. Atlion. VI illi G Q in Titinii istocli, naatrem Selinei-ile tu Stimonidi tribuit. quod prorsus incertum. - Versus, qui in Elyna. I. p. 135, 30 vulgo Simoni ti tribuitur . quem Sclineide vin ad Si uinii aniisήμητρι τῆ Πυλαίη τῆ τουτον Ουκ Πελασγῶν.
Abiudicanditiii autem thoe epigramma Simonidi, quoniam Dorious Ri1odius sub initium bolli Peloponnesiaci fribiis deinceps Ol3 inpiadibiis vicit,vid. Pausan. VI 7, I qui do inde si 4 addit: ἀνηγορεύοντο Aὲ ουτός τε καὶ ὁ Πεισίροδος Θούριοι, διωχθεντες υπύ των ἀντιστασιαστῶν ἐκ τῆς 'Pόδου καὶ si 'Iταλίαν παρὰ Θουρέους ἀπελθόντες. es. Xenopli. Hellei .
I 5. 19. II artung Sinimiae vindicat epigrai iniun. - V. 2. γε,' P τε. - , . 3.
γε scripsi, Ρ τε. - Ρ πολλ' ἔρξας, Iacobs πολλὰ o ἐξας. Epigr. 188. Hephaesti l 13: Μετρικὰ δὲ α τακτα . . . et oioὐτόν ἐστι καὶ to Σιμωνίδει of Ἱσθμια κτλ. Repotitur ib. 119. - V. I. Ἱσθμια, Brunck coni. Πύθια, quoniatia raei ab Isthmus certaminibus arcebantiir, vid. Pansan. V2, 2 senu. VI 16, 2, et quoniam Paus. VIA, 4 dipit: ἀνα κειται, καὶ ἐξ αυτῆς Πλιδος παλαιστὴς ἀνὴρ Ἀριστόδημος Θράσιδος 'γεγμασι δὲ αὐτῶ καὶ Πυθοῖ δύο νῖκαι' 4 δε εἰκών ἐστι eοὐ χριστοδήμου τέχνη Βαιδάλου τοὐ Σικυωνίου, μαθητου καὶ πατρὸς Πατροκλέους. - Νεμέα, posteriorO l. FI νεμέα, priorO l. CE S) Turneb. Νέμεα. -υλυμπίε, I. priorO CΕ SFlὶ Πλυρπια. - ἐστεφανωθην, post. I. Ε ἐστε - φανώθη. Santon eoni ocu υλυμπια δὶς στεφανώθην. - U. 3. codd. iitroquo loco ἀριστόδημος θρασυς α λεῖος πάλαι, nisi quod priore l. ἀοι-οδάμας ACE SFlὶ, ἄλιος CH SFl. Correxit S liger. Iam vero Aristo Ioniua do quo Krauso Olmpia 2 50 se l. non recto disputavit seo. Ensobinin Iucta vicit Olympiae Ol. 98, eademque aetato D nodalus Patroelis filii is floruit B mann Hist. Artificnni I 278ὶ, itaquo hoc opigramma Simonidi omnino abiudicandum. Iacobs Simonidi minori. Πartiang Si nimiae tribuero voluit; milii Hopli aestionis orror Sub osse videtur: sortasso Simonides saepius in suis epigrammatis disticho subiunxerat trimetram iambicum, ut haec pooniatii forma Σιμωνι δειον potu orit ita rovocstri, et eum artis magistri exempli loco hoc ipsum epigramma, quod di Simonide alienum est, adllibuissent, illo icinoro ipsi Simonidi adscripsit.
384쪽
παρὰ ρόον Ἀργανθωνης. Siniyliis Ilaec de Hercule IIvlani a Nynal,liis
ratillini illi aerente videtur dixisse: nain cur non dicti re Bisas puer ZContra poterani alia epigrammata a despola ad Sinioni letii revocare, se i nullii niniis incertis coniecturis iii iuuere: velut lillic poetae. ciuili post Meili cuni liellii iii pluriuaa in gratia ili Allieni eristiani colli posuerit opigra miliata. tminiat ali litis ii uolt servavit lIarpocr. προς
πυλιδι Ερμῆς 'Αρξάμενοι πρῶτοι τειχίζειν τόνδ' ανέθηκαν βουλῆς καὶ δήμου δόγμασι πειθόμενοι.
seid lenite postinati iiii , neque claro vate ilignunt. Simon illi triliuit Sclineide in elegans epigrainlina, illiini est ap.
Diotior. Xl Il4 Arsen. 97 : μνῆμά τ' αλεξάνδρου πολεμου καὶ μάρτυρα νίκας Λελφοί με στῆσαν, Ζανὶ χαριζόμενοι συν Φοίβω, πτολίπορθον ἀπωσάμενοι στίχα Μήδων
καὶ χαλκοστέφανον ἐυσαμενοι τέμενος. seil tarmen prorsus incerta haec coniectura. CL etiana quae ilixit Vieseler Iutilol. XXI 274, se i non recte ille χαλικοστέφανον corrigere voluit, donaaceria cogitans. illia templiina suerit circumlatum: χαλκοστέφανον reserenilii in est ad linultitii linein alienearum statuaruna. Delpitici saniniaxiuae insigne lectis, atque vel propterea lite titulus ait recentiorent aetateni revocandus: videntur eni in Delphi aliquanto post uiuit tropaeu nitri memoriam Medici tumultiis Iovi et Apollini consecravisse. seil ante Epliori liis lorici aetatem: natu Diodoriis thaud illitie Iiaec quoque ex Ephoro itescripsit. iiiii titillos liauit neglexerat: cs. Diod. XIII 41. Item ait sit non idem Sclineide vin retulit epigranania ap. Atlien. XII 536B:
Μνῆμ' ἀρετῆς ανέθηκε Ποσειdάωνι ὰνακτι Παυσανίας, αρχων Ἐλλάδος ευρυχόρου πόντου ἐπ' Εὐξείνου, Αακεδαιμόνιος γένος, υἷος Κλεομβρότου. αρχαίας πρακλέος γενεῆς.
quod epigratianua Gociti inglo clun aliis nornini laus, tum propter adiectivum ευρύχορος suspectulit et subditiciunt viiletur: iniuria opilior: videtur Paiisalitas monument tim consecrasse, cum tituli lionore, illic in Delphis usurpaverati esset orbatiis et privatus denuo Byrantii versaretur, Ii Oeest l. LXXVu 2 vel 3 cs. etiana Schaeser de re r. gest. tempor. p. 143:ila lue potitit Sinioni lis opera uti, neque tamen verisiimile est, hoc Simoitidis esse epigramIna. Item Selineide viii Sinionidi trilauit versus. qui leguntur ap. Plui. consol. ad Apollo n. c. Ib vit. Pelop. c. l. Stob. CVIII 83 subi ουτε τόζῆν . . . ἀτε):
in θανου Οὐ το ζῆν θέμενοι καλῖν ουδὲ το θνήσκειν, ὰλλὰ τὸ ταλα καλῶς ἀμφότερ ἐκτελέσαι.
385쪽
I al. XII l l T: 'μίων ἔγραψεν ἔα χερί, τόν ποκα δδωρ θρέψε Πειράνας ἄπο.
lubit acitis iliceriiiiii: lia iii illis i ii giliit' ποκῶ, indicat e vi lettir illortii item uiti pictore tui illi in operi sui, lectuin sitisse. ει tertina scrit,eiiiiiiiii
puto: Iφίων ε γραφεν ta χερι, τον ποκα θύδωρ Ε θρεψε Πειρανας ἄπο . naiii lentina est ἐπὶ εζαμέτρω δίμετρον. uil. I al. a pr. ni. χειρὶ . et ile inde τον et θρεψε silio accentii exilibet. Restant alia elligranilitata an li ilia, quae possit altiluis Silitoni livi nilicare. vellit illi ii l. illiod Plutarctius in vita Lucurgi c. 20 ct a poplitii. Lacoli. ait Scripsit:
Σηεννύντιις ποτὲ τούσδε τυραννίδα χάλκεος θρης εἴλεε Σελινουντος ὁ αμφὶ πυλας εθανον.
sed coniectura ni inis incerta. Rein nota iles versus, ilii Os C.iliton et e illegae Eione ex pugilata in hermis inscribentius curaverunt, vi l. Acscliiii. in Ctesipli. 184 sun te descripsit TZelges ait Lycopii r. v. 417ὶ et Plutarciii vit. Clinoii. c. 7:
Ῥυ ἄρα κῶκεῖνοι ταλα-ρδιοι - οῖ ποτε Μηδωνπαισὶν εα Nιόνι Στρυμόνος ἀμφὶ γάς λιμόν τ' αἴθωνα κρατερόν τ' επαγοντες 'Αρηα. πρωτοι δυσμενέων ευρον αμηχανίην. II. Ηγεμόνεσσι δὲ μισθον 'Λθνναῖοι τάδ' εδωκαν ἀντ' ευεργεσίης καὶ μεγαλης αρετῆς ' μἀλλου τις τάδ' ἰων και ἐπεσσομένων ἔθελήσειἀμφι περὶ ξυνοῖς πραγμασι μοχθον εχειν.
386쪽
οῖτως οὐδεν αεικες Ἀθηναίοιοι καλεῖσθαι κωμητας πολέμου τ αμφὶ και ηνορέης.
p Olel' ilit, si istili poris retiti0neni lial en iis , a Sirrionide serit, i. sed tali ten iiii l video ali liuius poetae ingenio albi torrent. nec ilesti erunt Allienisi illic, illius in i linonis gratii in haec poeitiatia coli tulisse suspicari possis, vestit Melanilii una.
Arist. Metapli. N. 3: πάντα δη ταυτα αλογα, καὶ μάχεται καὶ ciυrῶ ἐαυτοῖς καὶ τοῖς ευλόγοις καὶ δοικεν ἐν αυτοῖς εἶναι o Σιμωνίδου μακρος λόγος. γίγνεται γαρ ο μακρος λογος, ωσπερ ο των δούλων, οταν μηδεν πιες λεγωσιν. ait qlieni locii in Alex. Aptiroilis.
T. t V p. 827 B sp. 797 oii. Boii itκὶ: τὀ δε καὶ ε οικεν ἐν αὐτοῖς εἶναι ὁ Σι μων ίδου μακρος λόγος, σαφες εσται προειποῶσιν τις ἐστιν o Σιμωνίδου λόγος. 'O Σιμωνίδης ἐν τοῖς λόγοις, οῖς Ἀτάκτους ἐπιγράφει, μιμειται καὶ λέγει, ο ῖς εἰκός ἐστι λόγους λέγειν δουλους ἐπταικότας προς δεσπότας ἐξετάζοντας αυτοῖς τίνος
ενεκα ταυτα ἐπrαDασι; καὶ ποιεῖ αυτους απολογουμένους λέγειν πάνυ μακρὰ και πολλά, οὐδεν δε υγιὲς η πιθανόν, αλλὰ πῶν τὸ ἐπιφερόμενον ἐναντίον τω προφρασθέντι ' τοι οὐτον γὰρ ως εικος τον βάρβαρον και παιδείας ἄμοιρον. Velcher liaec retulit ad Simoiiii l. Aniorg. fr. 10. Selineule in in Miiseo Riten. VII 460 seq. lil mina pellesimoratione mimor m in moliunt coiiscriptum fuisse putat et confert Arist. Illiet. Ill l 4.
Micli. I r; filiis περὶ ἐνεργ. Jαιμ. p. b: Κατὰ Σιμωνίδην ὁ λόγος των προγμάτων εἰκων ἐστιν. nisi sorte apoplitiaegina est.
Plato ite Repulit. l 33l Κ: Aέγε δη, εἶπον ἐγώ, οὐ ὁ τοὐ λόγου κληρονόμος, τί φνς τον Σιμωνίδην λέγοντα ορθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης; υτι, η δ' ἶς, το τα οφειλόμενα ἔκάστω αποδιδόναι δίκαιόν ἐστι, τούτο λέγων δοκεῖ ἔμοιγε καλως λέγειν. CL ib. 332
A. 334 Ε et 335 D. Respicit litic Proclus ait IIesio l. Op. v. TM: Σιμωνίδης γουν ταυτην εἶναι δικαιοσύνην ωρίσατο, τους φίλους
Tlieon Progi nasin. I 2Ib Walg: 'Eκ δὲ τοὐ ἀσυμφόρου, οτι βλαβερῶς παραινεῖ Σιμωνίδης παίζειν ἐν τω βίω καὶ περὶ μηδὲν απλῶς σπουδάζειν. 930 Diuitigod Corale
387쪽
Iqui. ite Is . et 0sir. c. 23: οκνῶ δέ, μη τοὐτο ν τα ακίνqτα κινεῖν καὶ πολεμεῖν ου sic ΑΕF di V, vulgo ἐνὶ τω πολλῶ χρόν P, κατα Σιμωνίδην, μόνον, πολλοῖς δ' ανθρώπων ἔθνεσιν κτλ. Cf. vit. Tlies. c. l0: οι Μεγρόθεν συγγραφεῖς ὁμόσε τῆ φων βαὁίζοντες καὶ τω πολλω χρόνω κατα Σιμωνίδην πολεμοῶντες.
Atlion. V 210 B: Ἐν Φλιοὐντι κατὰ την πολεμάρχειον στοὰν γεγραμμένην υπὸ Σίλλακος τοὐ 'γίνου, od μνημονευουσιν Ἐπίχαρμος καὶ Σιμωνίδης. liauit ilulate in Epigrammate.
uitliogr. vatic. Ill 27: -Neque enini veritin est, an inui in il serere corpus, cuin potitis corpus ani Ilau leserat. Illite et Si inon illes poeta et Statilis iti leui in VIlI: ,,0ili artus fragiletiuiue liunc corporis uSlint Deserto reni antini. CL Scliol. Stat. Tlieb. VIII 739.
Plutaret . Consol. ait Apoll. e. 17: N γαρ χίλια καὶ τὰ μύριuκατα Σιμωνίδην λη στιγμή τις εστὶν αόριστος, μῶλλον δε μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς. iii si lioc inter apoplithegmata est reser nil lini.
Strabo XV 71l: Περὶ δὲ των χιλιετῶν Υπερβορέων τα αυτὰ λέγει Σιμωνίδν και Πινδάρω καὶ ἄλλοις μυθολόγοις.
Strabo Ix 441: Βια δὲ το αναμὶξ οἰκεῖν Σιμωνίδης Περραιβους
καὶ Ααπιθας καλεῖ τους Πελασγιώτας απαντας τους τα ἐῶα κατέχοντας τα περὶ Γυρτωνα και τας ἐκβολας τοὐ Πηνειου καὶ Oσσαν καὶ Πήλιον καὶ τα περὶ Λημητριάδα κοὶ τα ἐν τω πεδίω, χάρισσαν, Κραννωνα, Σκοτούσσαν, Μόφιον, Ἀτρακα καὶ τὰ περὶ την πεσσωνίδα uμνην καὶ ΒοιβηUα. 199. Schol. Tlieocr. XII 2T: Νισαῖοι Μεγαρῆες ἀριστευοντες ἐρετμοῖς
καὶ Σιμωνίδης ἐπαινεῖ τους Μεγαρεῖς ' Θουν αριστοι τα ναυτικά .haec postrenia recentior scitoliasta extilibet, etialia selaol. Ambros. μαρτυρεῖ δε αυτοῖς Σιμωνίδης ναυτικην.) se verisiimile est Simoni lena hoc ipso nonii ne collam avisse Megarenses, itaque grammaticus non epigr. 107 sed alium locum respexit.
Teteri. Clist. I 430: Ἀτρέως ἐν τοῖς θρέμμασιν ἐν τι χρυσοῶν ἀρνίον, 'O Σιμωνίδης πορφυροὐν εἶναι δὲ τοὐτο λεγει. Sesiliet lexvin pillat TZetren temere ad Atrei liistoriam transtulisse, quae de vellere coicilico dixit poeta D. 21. Diuitigod by Corale
388쪽
Himer. 0r. XVl T: δ' καὶ Σιμωνίδη ψίθομαι, o περ ἐκελνος ἐν μέλεσι περὶ μυσῶν ανυμνησε ' φησὶ γαρ δήπου τοὐτο ἐκεῖνος ' Λει μεν αἱ Μουσαι χορευουσι και φίλον εστὶ ταῖς θεαῖς ἐνω/αῖς τε εἶναι καὶ κρουμασιπι ἐπειδαν δε ἴδωσι τον Απόλλωνα τῆς χορείας πεῖσθαι αρχόμενον, τότε πλεον η πρότερον το μέλος ἐκτείνασαι ηχόν τινα παναρμόνων καθ' Ἐλικῶνος ἐκπέμπουσιν. Sunt fortasse ex Paean mus petita.
Pliot. 500, 2I: Σαρδόνιος γέλως' . . . Σιμωνίδης δὲ τον Τάλων cod. σιαλονὶ τον Ἀφαιστότευκτον Σαρδονίους, - βουλομένους περαιῶσαι προς Μίνωα, εἰς πυρ καθαλλόμενον ως αν Ιαλκουν, προστερνιζόμε ν αναιρεῖν ἐπιχάσκοντας. Siluilia Suillas v. Σαρδόνιος γέλως. i s. Zenoli. V M: Σιμωνίδης δε φησὶ τον λω προ τῆς εἰς Κρήτην αφίξεως οἰκῆσαι την Σαρδὼ καὶ πολλους των ἐν ταύτηδιοφθεῖραι, ους τελε- τας σεσηρέναι, καὶ ἐκ τούτου ο Σαρδόνιος γέλως. ibi q. interPP.
Plido lemus περὶ ευσεβείας p. 37 ed. Gompere sVol. Ilerc. coli. nov. II 87ὶ de Atlantis latioribus: Συριπίδης χαλκέοις μυρα -
Argum. Eurip. Me deae: Φερεκυδης δὲ καὶ Σιμωνίδης φασίν, ως ἡ Μήdεια ανεψήσασα τον γά να νέον ποιήσειε. Schol. Arist. Ε I. 1321
Seliui. Pind. Pyni. IV 4 : Καὶ γαρ καὶ παρα Σιμωνίδη ἐστὶν η ἴστορία, ὁτι περὶ ἐσθῆτος ηγωνίσαντο 'I Ἀργοναυται).
Scliol. Apoll. Rhod. iv 1212: Ἐφυρα ἡ Κόρινθος απὀ Ἐφυραρτῆς Γλτιμηθέως θυγατρός αμηλος δὲ φησὶν) απὸ 'E φυρας τῆς Ωκεανου καὶ 'θυος, γυναικὸς δὲ γενομένης 'μιμηθέως. sed pira
Eυμηλος cod. P Στωνίδης, itaque scribendunt Iiauit dulite Ευμηλος δὲ καὶ Σιμωνίδης απὸ ' ., ut Scianeide vin quoque e lidit. s. D. M. Hanc scripturae varietatem novissimus editor . qui omnino salsam docodicibus scitoliorum Apollonii opinionem concepit, ut alia mentione Satis iligna. prorsus silentio praetermisit. Diuitired by Cooste
389쪽
Scliol. Eiirili. Oi e l. 46: 'Oμηρος δε ἐν Μυκηναις φησὶν εἶναι τα βασίλεια Aγαμέμνονος, Στησίχορος δὲ καὶ Σιμωνίδης εν Λακε
ῆρα γάρ φασι καὶ αυτος τῆς Ἐλένης.
Longin . ilo Sit l,liin. c. l.5. T: υκρως καὶ ὁ Σοφοκλῆς επὶ του θνήσκοντος Οἰδίπου καὶ ἔαυτὸν μετὰ διοσημείας rινος θάπτον- τος πεφάντασται, και κατα τον ἀπόπλουν τῶν Ἐλλήνων ἐπι του ιλλέως, προφαινομένου τοῖς αναγομένοις υπὲρ et οὐ τάφου ῆν οὐκ οἶδ' εἴ τις οφιν ἐναργέστερον εἰδωλοποίγε Σιμωνίδου ' πάνrα δ' ἀμήχανον παρατίθεσθαι.
γαρ αυτον ἡ λύρα καλεῖ τον χιόνυσον λέγουσα ηρος ἄρτι ro πρῶτον ἐκλάμψαντος. ἄνθεσί τ' ηρινοῖσι καὶ κισσοὐ κορύμβοις Μουσαις κάτοχοι ποιηταὶ στέψαντες, νῶν μεν - ἄκρας κορυφὰς Καυκάσου και Λυδίας τέμπη, νῶν δὲ ἐπὶ Παρνασοὐ σκοπέλους και χελφίδα πέτραν αγουσι, πηδῶντά τε αυτον καὶ ταῖς Βάκχαις ἐνδιδοντα τονεῖον ' οτε καὶ την γῆν λόγου, οἷον αἰσθανομένην τῆς ἐπιδημίας αυ- του, ρεῖν μὲν μέλι καὶ γάλα καὶ ποταμους τινας αυτω Του νέκταρος Σατυροις τε -ὶ Βάκναις ἀρυεσθαι, καὶ μειδιῶν μεν ὁμοs ηδυ τι καὶ χρυσαυγές, πορφυρειν δε ὀλην τοῖς ανθεσιν, οπως αν ἔχοι σκιρ- τἀν τε καὶ ἀθυρειν ἐπ' αυτῶν ο θεός' ἐμοὶ γαρ και τοὐτο τω θεμδοκεῖ εἰκότως ἐργάζεσθαι. Vi lentiir sane haec ex Si in Onii leo aliqtio
litii 3Tanilio petita, res tamen in II imerio perquam incerta. cf. ait Pitui. D. 34.
Menaiuler ile encoin. Bliet. IX Iaae l. valet: Πεπλασμένοι δὲ τμνοι,δταν αυτοὶ σωματοποιῶμεν -ὶ θεὸν καὶ γονας θεῶν ἡ δαιμόνων, ῶσπερ Σιμωνίδης την Aυριον δαίμονα κέκληκεν καὶ ε τεροι
Dκνον καὶ ετεροι ετερόν τινα. Ex hoc loco iion recte oliin conseci. Simon ille in peculiare carmen in crastini illei honoiein conillilisse, i lietor nillil alluit testificatur. quam Sinioni letia liae prosopopoeia usunt esse. iluam etiam Callimaclitis epigr. 14 adlii liuit: Λαίμονα τίς ὁ ευ οἶδε
390쪽
Craiii. An. Ι aris. I It 6. li: Εἴ γε βούλεσθε μη ληρεῖν , αλλατους Ελλη i/ας ἐλευθερῶσαι και κτήσασθαι παλιν αυ την πατρω Πνηγεμονίαν, ἀπροφασίστως δουλευον τα κατα τον Σιμωνίδην Ουδεν γάρ που μέγα μικρῶ θεραπεύεται. L. ociis ite iiiit satis intelligi. cuin exei lisse videant ii r ea iiisa vertia, ι tuae ex Sinio itule ailscripta suemini. Hari litig βουλευοντες coli iecit. ;it Ilio lioc is stilia βουλεύεινα προφασίστως Si inuni letii ilixisse opinatiir.
Scliol. I lolii. II. β87 2: H διπλῆ, οτι ἐπὶ του 'Aμφιμάχου εστιτο ῖς καὶ χρυσον εχων, ο δε Σιμωνίδης επι του Νάστου λέγει ' καιοτι ου λέγει, oπλα αυτὰν ἔχειν χρυσα, ως και πάλιν ο Σιμωνίδης εζέλαβεν, ἀλλὰ κόσμον χρυσουν. Sit spicatus aliis uatulo sit ni, Simoni-
deni genealogii in intelligenituiti esse, ut is iani epigraui urata in Iliacos lieroes eo inposuerit, sed iliui ulli albieci, nain clari poetae testimonio Aristarct uim usum esse consentali elini est. Ceteruin I tie. Mulier Issiilol. XI I75ὶ conset v. 869 et 870 a rilapso do ali pio a lilitos esse. fortasS vere; se i illi od existilinat Sinioni leni lios duos versus Inon leosse. caiiarent in nae lio relintque ivlain puto.
liuitis poetae nulla praeterea extat mentoria. conieci κιναίσων i. e. Κιναίθων, qui titioil Laco sitisse perliibetur, ea diversitas noli lii agnopere osseiulit.
Schol. I l. ι 556: πως ὁ Ἀφαρέως μεν παῖς κατ' ἐπίκλησιν, γόνος δὲ Ποσειδῶνος, Αακεδαιμόνιος δὲ το γένος, ἐπιθυμήσας γαμου, παραγίνεται εἰς ορτυγίαν την εν χαλκίδι καὶ ἐντείθεν αρπάζει την μηνου θυγατέρα Μαρπησσαπι εχων δε ειπους Ποσειδῶνος ἡπείγετο. ὁ δὲ Ευηνὸς εἰς ἐπιζήτησιν ἐξηλθε τqς θυγατρός ἐλθὼν δεκατὰ τον Λυκόρμαν ποταμὸν τῆς Αἰτωλίας ἐαυτὸν ἐκεῖ καθῆκεwῖθεν ὁ Αυκόρμας Συηνὸς Ανομάσθη ' κατα δὲ την 'Aρήνην απαντήσας o Απόλλων τῶ uti λαμβάνεται τῆς Μαρπήσσης ὁ δε ἔτεινε τὸ τόξον -ὶ διεφέρετο περὶ τοί γαμου' οἷς κριτης ὁ Ζευς γενόμενος αιρεσιν του γάμου ἐπι τῆ Μαρπήων τίθεται ἡ δὲ δείσασα, μὴ rem Duili do by Cooste