Sacrorum Bibliorum vetustissima fragmenta Graeca et Latina e codicibus Cryptoferratensibus eruta atque edita a Iosepho Cozza. Praecedit Daniel ex unico codice Chisano

2쪽

VETUSTISSIMA FRAGMENTA

E X ΑΝΤ IQUIS CODICIBUS

3쪽

ERUTA ATQUE EDITA

BIEROMONACHO S. M. CRYPTAE FERRATAE ORDINIS S. BASILII MAGNI

4쪽

TYpis ABBATIAE CRYPTAE FEBRATAE

7쪽

Unicum extat uno in codice exemplar dosuleratissim uni VereioniS graecae Danielis proplietae iuxta Septuaginta Interpretes, quod longe diu in tenebris iacuit, ita ut pi'etioSisSi in una rei Sacrae monumentum non modo irenotuna ad litic OSSe lainentarentur eruditi viri rerurn ecclesiasticaruna cuuOreS; Sed iam omni spe do illo recuperando destituti casum incredibile ni deplorarent. Et sano quidena mirurn vutebatur inter innumeros pene coclices qui Sacra Bublia iuxta LXX. InterpreteS coni plectuntur et inter multos qui ex colletionibus origenianis multa liauSeriant, liber nullus lianc Danielis excipserot versionem l . Sed tandem aliquando abS Omlitus tiaeSaurus est repertus, in luceni protractus et publici iuris essectuS et poSt stili tinam expectationem magiia doctoruin laetitia et multo Studiorunt tablicorum emollimento exceptuS est. IStud nobis praebuit Πaon uiri nitina codex insiσnis qui asservatur in Bibliothicca Romana per- illiisti is familiae principis Chistoruin, et in catalogo codicum prio lictae Bibliotliccae listi nimiitiir literis R. VII. 45. Ex authenticis testimoniis noVinauS co licena pertinuiSSe ab Summum Pontificem AlexandritIn VII. qui ex prio licta lautilia erat, et iam ea tempestate totius codicis Vulgandi fuisse consiliuna: qua in re Sententiam rogatus cl. Vir Leo Al- latius priostantiain codicis declaravit, et ipso opus editionis non modo Suscepit, sed et paravit 23. Vir enim doctiSSinaus codicem integrum ni IHI Sua exscripsit, et ex aliiS insignibus co licibus multa in apo rapho Suo adiunxit: Sed nescio qua de causa opus iStud typis non QSt commiSSum 33. Apo rraphon Anatianum in eadem Bibliotiioca inter graecos MSS. prope codicein Vetustum fuit invectum; et distinguitur literis R. VII. 46. Cum nares infelici exitii se liaberet, iacuit vetiistuS codex, iacuit apo- aphon Anatianum, et nona O de iis per integrum sere saeculi spatium qi Ineminisse, Vol noviSSQ, Vel curaSSe Videtur 4ὶ. Saeculo supe-m0ri cl. Blandit inius Romani oratorii presbyter, qui in studiis bibli-

8쪽

s uni tauta sit scriptur aru In Seg0S in pei pulcitro et perpolito eodicadoscripta, insignis lito timer effectuS 0St; quod Vero eiuSileni pretiuinaugot, sunt toStinaonia temue quat ei Die app0Sita, unde patet descriptuni suisso ex celeberrimiS codici laus Origenianis: sunt illa puncta di acritica, uti appeliatit, quae uniVereum colliconi distinguunt, et studia l)iblica Grance iuvant: quod talia en in laoc codice praestantissimo singularo apparet, eSt ut in principio dicebaimus, textus versionis grae mDaniolis iuxta LXX. InterpreteS. Ν0S itaque caeteris praetermissis. vol a l alluit tenapu8 reSerVatis Vel potiuS ut alios editores haboant.

oin inanios, tantii in clo Danielis Versione edeIula nova et meliora quadani ration0. uti roSet tertioub Ρ0Stulat, ViriS doctiS auctoribus et suasoribus ac praesertina V. cl. Vercellone, munuS libsenter' aSSunisi natis. De hac itaque tantuna Vorsione, ac de eiuSilein B litio nil nis et studiis ac ilo e lition o noStra pauciS dicerct nse QSSQ sest.

Etsi nomo diibit morat inter I XX interpretum oraecas versionses olitumisso ot vorsione in Danielis Prophetae; qui lani tanaen dissororq voluerunt inquirenteS, quando et a quibuS VerSio liuiusmodi iacta sit. Nonnulli qui lona investigare conati Sunt notitias do causa et de tona pol omlibus in Ecclesia pro Versione LXX. Interprset una vorsio Tliseo lotionis usui osse repit, et quando a in ris Prophetaru in exulasse visa ost ut Thoo lotion ab locum caederot. Sed quem fiae ῬυDstion os dolo tant. simi consulat: no8 Vero clina fiae in re ni inus opportlinas easdemox isti incinus, lubenter Silentio praeteriniti linus: pri Sortini cum testina onium Pliseronymi liabeamuS mai ait: κ Danieloni Prophoiani iuxta LXX in torpretes EccleSim non legunt, utentes emitono Theodotionis: ot lioc cur aeci lorat, neScio ill). Cuna ipSe et So n0Sciro sateatur liae in ro

Quod nostra inter St, certum eSt eX multiS Inon una ontis l23 fuanc vomsion sini loeuna obtinuisSe in Hexaptis et Tetriiplis Origonianis. Postea vero ut notas probabile eSt, ab US tui PMinos tinnaanes Origenis labores in compendium re logerunt, inter qu0S eminent Rusobilis ot Pamphilus martyr, Danielis quoque liber θει lena ratione, qua emtori libri sancti curas liuiusmocli expertuS QSt lai: Sm licet doSeriptus est vitovio toxius propii otiao DanieliS punctis diaeriticis origenianis resertus, nec non notis marginalibus aliquando exornatuS. Huiusinodi grmci codices saeculo VII. OxtitiSSe constrinata res Ost e X US Innona osvnis. quae in vorsiono symaea I4ὶ llexaptari app0Sita leguntur. Cum vor γ hiuus

noris eo lices ex OrigenianiS illeSauriS mi ornati tantuna ob studiu in S. Scriptum essent Xamiti, non Vero a l uSuin o olosias eum: hinc factuna ost ut ramuS exscriberentur: quod qui lena Diulto rarius do Danielo iuxta LXX. ovo ni SSO edendunt eSt, cuna eius loni usus at, occlesiis

iamprident exulasset: ideo lue etiana in I liis iuxta Origeniana exeniplaria sexa tis toxtus Danielis TlaeodotioniS potius quam tsextus LXX. interpretum adiungotiatur. Sed ex hae ipSa exscri lasendi raritalo metuni est, ut qui Oxistunt cluo textus iuxta LXX. interpretes altor altor ex gm eo S Tu S, quam pi'OXi in Origenianis sontibus accederem condi Sint. Quintimo oa conVenientia, quae est intor utruni tuo in liis dissitis testibus aporte suadet al3 iis fideliter VetuStiores codicos repraesentari. Quicilii id voro in liis Mogi'aptiis calligi aptaonina iniuria niendi est, liauditi inoili in ellio lo critica potest na0 leri. Ea ni itaque concludenduiti

9쪽

explicam ) de eo diSSerere vel nillili pro0Stat; DotiuS Vero aliquid

dicendum eSSet de ratione, ci ia apposita Sunt Signa diaeritica Soli Origeniana, quae nonnulli S in locis dissicultate in laatui imini inam pariunt. et doctis viris in enodandis liis i inplexibuS OpuS distici te ledere. Haud enim omnino stiligenter atque acetuate tibi arill S, qui Odicem Scri- pSit, ea poSuit, emitonesque minuS diligenteStextuS nactuSeSt. Sod etian in his valde nobis probata Sint, qmP docte cliSSerilit cl. Bugati, eiuS veita non Sine adnotationi titis quibusdam res ei re iuVat. , Signoriun ora genianoriun nona ine lioic potiSSina uin intelligo obelos hac forma deScriptos quibiis Origenes ex ptinxit in Sua I XX virali VerSione SiVe Verba, Sive SententiaS, quae aptui Sol OS I XX interpretes reperiebantur; et asteruscos ad instar Stellulae contoriaratos quibus ea inustravit quae a I XX viris omiSSa ex reliquis interpretibus et ex Tlio dotione privsertim ad norinan lielbraici textuS Stippleta fueriint: qitibus adde nictobeluam l. Sive Signulia terininale ali Origene a litibitum ad sententiae obelo vel astorisco notatim 1inent indicandum. Α qiii in homini Sis' Itonini collocatione Inuuuariain peccavit alnanuensis Chisianus, i Signa tua diacritica suis locis uioVondo, 2 eade In detrahendo, 3 imperiecte et constiSe recenSensio. Exona pla duoriana prioritin recenset Magocli ius lana lati latus, tertius qui in consuSa atque impe secta Signorum recen Sione poSi tu S QSt, passim in Romana editione conspicitur vel ipSo doctiSSi in oemtore non cluni tento. PasSim enina in ea videbis toriscos aut obelos in pictoS abSque ni otobulis Suti Se Hientibus: et vicissim metobolos Sine asteriScis et obelis antecedentibus. Saepius autem haec signa Vides SucceSSive posita ed ad singula sere Verbomini patia aut

10쪽

aut altora VOX Si no OSSot notat illa. eaqu0 oestui rei et in in odio tinon . aluor V QPO Ῥianito Sontontia si no expunguiuia aut illustranda iit tratinius lineolί0 spati ii in piraten loretiir. In priori enim caSu linicum signum. Puta unuS Ol cliis, alit unus astoris iis adpingebatur ad initium voci S. qum Subiecto me tol)olo in ea lona linoa claudebaturi At in casu posteriori, mi o i initio Sentcntim Signiana ponebatur, repeti id aSSO lebat ali capiti sequentium linearuin, mi ibus illa sententia vel pericope terminal)atur: mio laeto ad se iussioni si nona si in ili ration o exarat alui' metobelli S. Inito Hro consequi illud oportet at, ut si quando integrae voci in lino linean locus cSSe non posSet, ea die proptet ea de moro livuloretur, pars liViSionis postorior, quac a capite lineae deScril ere- tulta suo eSSet. Signo itistincta; quani Sano Vi Si nona ct mstinctionern eo misso cretiri ornin intonigitnus, quo aretioros essent latorculi, in qui hus Origenos Teia apta Vel Hexapta Sua doscripsit, et antimitora Tetri1-Ρloruna apo rapti a. ex quorum altoro hau Sisso Daniolom prosltet tirlibrarius codicis Chisiani. At is Danieloni ex angustiora laterculo in paulo latiores paσollaS transeritions ot sima omi in usu na atmio, ut ita vicana, οικονομιαν penitus tonorans, ni liu antiquius habitu quam ea a i latus voctini vel Syllabarii in iteraro, ait quas ro potita invenerat in areitetvpo, Sive clo inuin voces illae S3llat,adquo in lineae caput sive in ei iis loni nae liuna aut si nona inei terent in suo ap0grapian, mi od sona et iturun, iue plumos mihina siei' et, si tanta Signoruni conitiSio ac perturbatio in te orta fuerit iacino non videt. Roni ita se timui SS'. uno aut altero exstin plo constranonius. Prinis ini ad foratur OX Cop. III. V. 2. quoit in Origenis Teti aptis, Vel potius in domun antiquioro apo grapho ita conscriptum iiiiSSe ox istina or Κat Ναβουχο

στρατ γους. . . .

μου.

, Nihil ost in utroque exonapio fluo i non Sit pei Spicuum, et Origeni Stylo contormo: oboli Scilicet Nil priori loco occul riint. sententias indicant, quae apud solos LXX interpretes reponiluturi et in Hebre- oriun textu otiani nunc onaittunt ui': aSteriSei autena securuli exempli illustrant illa Hrlaa εταρασσου με CO/ut aetatuitu ri , quae a LXX viris onaissa, a i norinain Chaldaici toxiiis, ex Theodotione suppleta sunt. Nunc eadem exena pla in lalloi'i pagella, Simiis tamen inani otis ile-Νm ibantiir prout sex cottico Clii Siano in Romana editione leguntur: Καt Ναεουχοδονοσορ εασιλευς -- βασιλευων και κυρtευωυ της