In morte di G. Ugdulena, A. Gallo, E. Salvo e N. Musumeci illustri letterati e soci dell'Accademia di scienze e lettere di Palermo di Giuseppe De Spuches

7쪽

Luce hac, qua Charites sibi debita munera poscunt, Qua hin haud nobis altera splendidior, Quaenam urbs, quod natale solum, quae vallis, et mons, quique amnis carmine lignus erit Sed inontana decus ainja celsa merentur, mutum auctores quae genuere Deos; Nulla ubi laus illis, quae patrant sacta scelesti Frondibus ornati tempora sanguineis; Hannonias exsortes quae, cinctae ac vestibus atris, Lumbro ubi carmen non sonat Eumenidum; Invidia undo serox, aesturhia longius absunt; Sive Erycis lubeat perulaga, ferre pedem, Sive per Heraeos colles, ubi cypridis torti, Quas landit tenera florea secta manu. Exanimis a rebus erit qui carminis usus, Qui coni sensus, graminibusque subest

8쪽

Musa canat, Optatae munere conspicuos.

Saucium is cervum vena perennis aquae; Te, salve o primum celebres dulciscinia Clio, Qui latii reddis sensa venusta IDOIS: cui nulli fulversi regerunt pectora casus, Nec dolor ille quidem maximus, exilium. Supremiam Murae vatem per culmina urbes Te luget passis moesta Camena cOInis Qui cecinit dulci carmine Meliolum. Ipse tui rixini dum dat sua seria, tenebis Tu loca Petrarcae proxima luminibUS. Pieris ornavit largo tua funera, netu; Pallas sed gemio conqueritur socios: Minniectum iugis, cominerina le*bus aliis Qui dedit, heia multis nobilis ille bonis, Qui pavidi nauta vereentes IIavibus aequor Figunt corda mari, lumina sideribus. Ugdulanam euani orius sapiensia, visus Vim rapilli tristem temporis haud metuet; Ingenio ipse nillil divo mori ale se ut IS,m torvo humanum lumine despiciens: vixit, reputans aevi monumenta vetiisti, Resque etiam novit temptans ipse sui. Fulmine ut tot risolio noctis liffinditur umbra, Sensa Dei haud aliter pandidit ille volans. Quonam Ercsao resonare dulci m, lulamine collis, Qui coetus Superitin ex aeuieres tau Τ

9쪽

Cui sorana insime plaudunt, iucunda puellae Carmina promentes aemula Pieridum Τ mmae vatum extremus nos ille recisus, Et insillitus adest Cycnus ineugenum. Hi Stoiuli Orphei sunt illi laude nitentes, Insime huc suam Sapientum conveni Nynen, Quiquo comis Cereris fulgida seria Odu. Non lito clara selium, juveniam nec vivida turba Desunt, pro patrio qui cecidere solo. Advena arto potens liqui trurima bilis astra, Explendam nunquam pectore spem refovens; Victima a Sphyngis populos lato ore vorantis, Illius atque acri libera corda movens Ingenio patriae qui jura vetusta tuetur Cum Indis, qui propria vivere lege petunt. Floribus, aut lauris, aes querna fronde decorus Gallo quisque studet reddere dulce melos. Adsuu et Phoebus reuuet quis carmina Gallo ΤStant circum Cluaues, ipse cupido, Venus.

Myrtorum soliis, hederae serpentis Amores, At lue rosa ruui inter nunc recubant calices; Ilusciniae speciem, chrysalidisque serunt; Atque omnes Gallum dulci inodulamine vatem ConspicuuIn actis, carminibusque sonant; Historias tabulas, memoraui monumenta serendo

ipsos patri dia nova incla solo. Unanimes cuncti fimbant oscula Gallo; Serta dedit inanibus Plumbus Ut ipse suis:

10쪽

Clim sociis uua, Inodo unctis ille triumpli LVictor et in sedes poscitur aethere .litum ubi Diva inanes, Pietas, Prudensi alma Integritas anceps haeret Mile animus, Retro oculos veriens patria, telluris amore, Sed i dein coeli limina dicta, petit. Salveis, o Clari modulis laeto ore faventes; Ille aure est facili dignus honesta canent;