Anthologia Graeca ad fidem Codicis olim Palatini nunc Parisini ex apographo Gothano edita

발행: 1814년

분량: 905페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

411쪽

. 291. TOT ATTOT D ωφέλησας τqν πολιν στίχους γραφων, χρυσῖν τοσουτον λαμβανων βλασφημίας, πωλῶν ιάμβους, ως ἔλαιον ἔμπορος;

292. LIA A . Aντυγος ουρανίης υπερ μενος, ἐς πόθον ηλθες ἄντυγος ἀργυρέης ' αἶσχος ἀπειρέσιον. σθά ποτε κρείσσων ' αυθις δ εγένου πολυ χείρων.

412쪽

ιὰ Κλεάνθην. εTις δ' Ουτος κτίλος ως επιπωλεῖται στίχας ἀνδρῶν, μωλύτης, ἐπεων φίλος, υσσιος, ὁλμος ἄτολμος.

413쪽

τερ, μητρυιης χαλεπον τρόπον ἀντικρατουσα ἄμπέλου ηδυτάτης τάδε δάκρυα δος μοι ἀφυσσειν.

414쪽

Tόκνον ἀναιδείης, ἀμαθέστατε, θρεμμα μορίης, εἰπε, τί βρενθύst, μηδέν ἐπιστάμενος; εν μεν γραμματικοῖς δ Πλατωνικός' ἄν δε m. ωνοραγματά τις ζητῆ, γραμματικῆς - πάλιν. εο ἐτερου φεύγεις επὶ θάτερον ' o υτε δι τεχνην οἶσθα γραμματικὴν, οὐτε Πλατωνικος ει.

415쪽

Θαρσυμαχε, πλουτον πολυν ωλεσας εξ επιβουλης, εις Ουδεν δ' ηκεις ἄθλιος εραπίνης, IV φεισάμενος, δανίσας, τοκίσας τόκον, Σωοπο-

τησας, πολλάκι μηδἐ φαγων, ωςτε τι πλεῖον εχειν. ἀλλ' εἰ μοι λογίσαιο το πειν , και τότε, και νυν, ουδεν ελαττον εχεις ών τότ εδοξας εχειν.

416쪽

ιγόρασας πλοκάμους, φλος, μελε, κηρόν, ὀδόντας. τῖμ αυτης ὐαπάνος ὀφιν αν ηγορασας.

Νάρκος ὁ ποιητὴς ωκοδόμηκε τάφον, και γράφας επίγραμμα μονοστιχον, ων πάραξε ,, Κλαυσα τε δωδεκέτη Μάξιμον ερ Ἐφμ

ουδε γὰρ εἰδον εγω τινα Μάζιμον. εις δ επίδειξιν ποιητου κλαίειν τοις παριουσι λέγω. 313. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ. γυρέη λιμω τις, ες εἰλαπίνην με καλέσσας, ἔκτανε, πειναλέους τους πίνακας προφέρων.

418쪽

'Aντισπαστον ἐμοί τις ἔνον μακρόθυμον ἔδωκεν,των βασταζομενων ορμον οδοιποριης, υἰὀν τqς βραδυτθτος ὀνον, πόνον, ὀκνον, ὀνειρον,

419쪽

Tραμματικων περίεργα γίνο, ριζωρυχα μουσης άλλοτρί ς, ατυχεῖς σqτες ἀκανθοβάται, των μεγαλων κηλῖδες. επ Hρίννy δε κομῶντες, πικροὶ καὶ ξηροὶ Καλλιμαχου πρόκυνες, ποιqτων λωβαι, παισὶ σκότος ἀρχομένοισιν,ερροιτ ευφώνων λαθροδάκναι κόριες.

420쪽

323. TO AIA.'Pω και Λάμβδα μόνον κόρακας κολάκων διοριζει λοιπὼν ταυτο κόρας βωμολόχος τε κόλαζ. σουνεκά μοι, βελτιστε, τόδε ζωον πεφυλαὲO, εἰδὼς και ζώντων τους κόλακας κόρακας.

Eiθες δειπνησας τράγεον πόδα, και δεκαταῖον κανναβίνης κράμβqς μηλινον ἀσπάραγον, εἰπειν τον καλεσαντα φυλάσσομαι ' εστι γἀρ ὀορος, και φόβος ουχ ὀ τυχών, μη με πάλιν καλεος.

SEARCH

MENU NAVIGATION