장음표시 사용
401쪽
Seliol. Arist. Pac. 480: Ελκουσιν δ' ὁμως γλισχρότατα σαρκάζοντες. ῶσπερ κυνίδια, υπο του γε λιμου, νη Aί , εξολωλότες θ καλῶς δ' ἄν ἔχοι τοὐτο τηρησαι προς το Ἱππωνάκτειον ουτως ἔχοW Σαρ- κοκυων λιμόπι Ου γάρ ἐστι των σαρκῶν, ῶσπερ αειοὐσι τῶν εζηγησαμένων τινές. παντάπασι γαμ αν εἴη αυτο υπεναντίον εαυτῶ, ἔργον γαρ του λιμοὐ ου σαρκας εμποιεῖν, αλλα του ναντίον απισχνοὐν τὰ σώματα καὶ τῶν σαρκῶν παραιρεῖσθαι τον ἔγκον. seli neuter coni. σαρκῶν κυων λιμω s. IIesycli .: σαρκῶν. σεσηρώς, Bri illi σαρκῶν κυνῶν λιμω, interpretatus carnes ab ossifΠιs avellens fame canina.
Eust. Dil. p. l828. Il: Συκ οτ ραγίδης παρὰ Ἱππώνακτι καὶ Αρχιλόχω δια το ευτελές φασι τού βρώματος.
At lien. II 60 l : Ἱππώνακτα δε τετρακίνην τ νιν θρίδακα καλεῖν Πάμφιλος εν γλώσσαις φησίν, Κλείταρχος ὁὲ Φρυγας οὐτω
Atlion. VII 327 D: Ερμιππος ὁ ο Σμυρναῖος ἐν τοῖς περὶ Ιππώνακτος υκην ακούει την ἰουλίδα, εἶναι δ' αυτην δυσθήρατον.
Scliol. Plat. p. 320: Φορμίον δε πλέγμα τι ψιαθῶδες παρ'
Suillas: χελιδόνων φάρμακον ' παρὰ Ἱππώνακτι τὰ φίλτρον, το διαγινόμενον, ἐπειδαν χελιδόνα πρῶτον τις ιδν.
Poll. li 152: Iππῶνας δε χειρόχωλον τόν την χεῖρα πεπφρωμένον. Ex Hipponacte soletasse petitia in est, spio i triuiit Plut . ile M iis. c. 6: ενιοι δε πλανώμενοι νομίζουσιν καrα τον χρόνον Πρπάνδρου Ἱππώνακτα γεγονέναι. φαίνεται δὲ Iππωνακτος καὶ Περίκλειτος ων πρεσβύrερος. - ontra eiror lilii arii naanifestiis ilepieli enititur in Ct an .
An. Par. III lib. 30: Ἱππώναξ ξανθὰ κάρηνα, legendii in est Ἱππων Diuiliaco by Corale
402쪽
οὐ δῶ . . . καὶ ουδὸν ἐς λαύρην seor gunt ην Odὸς ἐς λαύρην ex 0 l. χ 138l. Βατῆρα, βαθμό σημαίνει δε την δημοσίαν ὁδόν ' λαύρην δε Φιλόξενος την ρυμην φησί ' καὶ τινες μεν οδον ὐπέδωκαν,
οἱ μεν το ἱερὸν οστοῶν, οἱ δὲ τας κοτυλας των ἰσχίων. εξ ων εστὶν Αριστοφανης ο γραμματικός, Γλαυκίας καὶ Ισχόμαχος καὶ ἱππῶναξ τὰ ἰσχία. Brint: Plii lol. XIII 6m, lilii πraininaticii na II ipponaci ni suisse
Onanino negat. liaec perperain a i ta inliogrii plui in retii lit: at scitolias lasi poetae a lictoritate tuti volitisset. insta. iiiii pili inimis conticorum poetarii ni versiluas significationein vocis κοχώνη illustiat. llipponactis testinioni una milliti iriis erat: igitiir is, isti crina Aiis topliane grani imatico. Glaticia et Iselio in actio II ippocratis intei pretilius conitingitii r. inalii festo glossograptius est. Ceteriun Col et non recte lioc vocali illiina voliti trestititere l. iiciano Hagoilop. v. I 23:Πόδα, γονυ, κοτύλθν, αστραγάλους, ἰσχία, μηρούς, χέρας, ωμοπλάτας, βραχίονας, κορωνά, καρπούς.
κοχώνα scribens. qilae coniecitii'a oinni ex patete relicientia est, nan et numeris versiis a iversatur, ipii liuc loco longi In sullatia in aspernantur, et sententiae institutae ossicit: nana Lueianiis lioc versii noli inse-l'iores, seil superiores corporis partes recenset, ac plane praepostere post diain cnii ineravit κοτύλην, αστραγάλους, ἰσχία, mirsiis κοχώ- νας in sei Tot. At aptissinio liic cul, itoriana sun naia pars naen omitur, idiae non soluin κορωνη, seil etiani κορωνον ilicol,alii r. vii l. Galen. XII
p. 26l: αἱτ0ὐ π χεως αποφύσεις, δε κορωνας τε θηλυκῶς καὶ κόρωνα καλουσι ν Ουδετέρως.
403쪽
υπολλον, ος που Aqλον η Πυθῶν' ἔχεις, η Νάξον η Μίλητον η θείην Κλάρον, ἶκου καθ' ιερόν, η Σκυθας ἀφίξεαι.
μυσον λέγει Πυθερμος ώς ουδεν τοῦλλα.
404쪽
Εἴ τις καθειρξαι χρυσὸν εν δόμοις πολλόν καὶ οὐκα βαιὰ και δ υ' η τρεις ανθρώπους, γνοίη χ ὁσω τα σῶκα τοὐ χρυσοὐ κρέσσω.
ἐγὼ φιλέω μάλιστα, ναὶ μα την κράμβην. TET PAM ET PA. 617
h ρι μὲν χρόμιος ἄριστος, ἀνθίας δὲ χειμῶνι τῶν καλῶν δ' ἴψων ἄριστον καρὶς ἐκ συκέqς φύλλουῆδυ δ' ἐσθίειν χιμαίρης φθινοπωρισμῶ κρεως δέλφακος ὁ , οταν τραπέωσι καὶ πατέωσιν, ἐσθίειν 5 καὶ κυνῶν αυτη τόθ' ῶρζ καὶ λαγῶν κἀλωπηκων.
δ' HIN, ἡδύ γ' L. - χιμαίρης IIeringa, χιμερῆς A, χιμερις B, χειμερὶς
405쪽
11MR0ΩΗΛΡIII. oroς αυθ', ἄταν θερος τ' si κῆχέται βαβράζωσιν. ειτα δ' ἐστιν εκ λαλάσσης θύννος ου κακον βρῶμα , ἀλλα πασιν ἰχθυεσσιν ἐμπρεπης ἐν μυττωτῶ.βους δε πιανθείς, δοκέω μέν, καὶ μεσέων νυκτῶν ἡδυς 10 κημέρης,
406쪽
Στρεψας δε πώλους ως ὁ Μαντινε ὐς Σημος,ος πρῶτος αρματ' qλασεν παρ 'Aλφειῶ.
Dipli iliis. Fla. 1. Seliol. Plaut. Ol. XI 83: 'Αριστόδημος δέ φησι,μη δυνασθαι συγχρονεῖν Αλtρρόθιον τὰν καtὰ Κέκροπα Ἐρακλεῖ, αλλὼ μηδὲ Ἀρκάδα εἶναι, ἀλλ Αθηναῖον. Σῆμον δέ τινα νῶν νενικηκέναι ἀρματι, ῶς φησι Uίφιλος ὁ την Θησηῖδα ποιήσας εντινι ἰαμβείφ ἰάμβφ
407쪽
Tας λευκερίνεως δε χωρὶς ἰσχάδας.
Selaol. Arist. Av. lib0: O di υπαγωγεύς. τινες, σιδηροῖν τιοιον πτυ&ιον, ω χρῶνται οἱ κονια rαί. οἱ δὲ ἐργαλεῖον οἰκοδομικόν, ὁ α πευθυνουσι τας πλίνθους προς αλληλας' τινες δε αυτὸ παράρυστον καὶ οὐσιπι ει μη ἄρα πηλόν τινα υπαγωγέα καλουσι ' τοιουτον γάρ τι Ἐρμιππος εν τοῖς Tριμέτ ροι ς εμφανίζει. Ipsos versiis Servavit Silii l. v. υπαγωγευς' ... οἱ δε πηλόν τινα, καθως και Ερμιπ
Ξύνεστι γὰρ δὴ δεσμίω μεν ουδενί,
408쪽
Ela το Κυλικράνων βαδίζων σπληνόπεδον ἀφικόμην εἶδον ουν την φάκλειαν καὶ μαλ' ωραίαν πόλιν.
Υστερον δ' αυτον στρατηγον ους ἀνειλωτθμενην καὶ κασαλβάζουσαν εἶδον καὶ σεσαλακωνισμένην.
Scliol. Arist. Λ v. 303: Κεβὶ πυρις μ ποτε ουχ εν ἐστιν, αλλὰ δυο, φησὶν υ Σύμμαχος ' καὶ ε ν τοῖς Καλλιμαχου γαο αναγέγραπται κέβλη, εἶτα μυρμqξ. Ερμίππου Τετραμέτ ροις' καὶ ω ε μι στο - κλέους το ν πρωνός τις ων κεβλῆ πυρίς τις ονομα ζεται. ὐστε ενθάdε η εκεῖ ἡμάρτηται το Τν παρὰ τη γραφῆ. I 0lire u ως τις
cutus Ilartiing scripsit: Καὶ Θεμιστοκλέους κοπρῶνος, ως τις ων κεβλ πυρις.
Allien. XV 667 li: Oμοίως δὲ διεξέρχονται illi cottii lii priimillis Ληφισόδωρος εν Τροφωνίω καὶ Καλλίας ἡ Λιοκλῆς εν Κυκλωψι, καὶ Συπολις Ἀρμιππός τε ἐν τοῖς Iόμβοις Ἐρμιππος ὁ Β).
Ailicii. XV 700 I, Ἐρμιππος δ' ὁ κωμωδιοποιὸς εν τοῖς γάμβοις τὀ στρατιωτικον λυχνεῖον συνθετὸν Scli vel gli. συνδεrονὶ ουτ p Oνο- μάζει. Viilutiir lociis excitiisse: l e ne culivetii rei exena pluin, si uult antea ex Aristopli aliis Ei liiii ibi is assoletur: Tων ἡ 'ακοντίων Συν-δοῶντες ορθὰ τ ρ ίci λυχνε ίω χρ ώ με θα, vivit initia non legati irin illa stili illa. coi rimini 'Ἀντιφάνει Ἱππευσιν.
409쪽
Tqν λυρην αρμόζεται Ζηνὸς ευειδὴς 'Aπόλλων, πῆσαν αρχὸν και τελος συλλαβων, ἐχει δε λαμπρὸν πλῆκτρον θλιου φάος.
S gy tii iiiiis. R . I. . Plui. do Pytii. orno. c. 16: Ἱστερον μένroti οἱ Μεγαρεῖςὶ πλῆκτρον ανέθηκαν τῶ θεῶ χρυσουν, ἐπιστήσαντες, ως λικε, Σκυθινω λέγοντι περὶ της λύρης, ἐν ἁρμόζεται Ζηνὰς
rant Stopli. Is g. v. Tίως ei Diog. Literi. IX 16: 'Iερώνυμος δέ φησι και Σκυθῖνον τὰν των ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβάλλεσθαι tὀν ἐκείνου Πρακλείτουὶ λογον διὰ μέτρου ἐκβαλεῖν, tibi ἐκβαλεῖν nillil aliud significat,
litu in ἐκφέρειν, lit Λristotel. de poci. c. 1 vixit; cf. Liobeck Aglaopli. 351ilol. IIistini utitona otiarii in his versit iis aperet si vestigia philosophi RoIIeraclitono, nam poeta iespicit noli ilissi initin illii l Iloraclitouin: Παλίν -
τονος γὰρ ἀρμονίη κόσμου ὁκωσπερ λυρης καὶ τόξου D. 34ὶ ubi illi
quando νευρῆς conieci, quam coniectitrum lain ipso ina probo. Dis pittavit nil per post ivlios de lioc Horacliti loco illligenter et neuto Rottig in pro-Ooini O leet. Boinens. 1865, nequo ithinoIi quaestionem Omni ex parto expedivit. Heraclitui loci geraniinstin formam solus ora genes adv. IIaeret. p. 280 sorvstvit: ου ξυνίασιν ὁκως διαφερόμενον εωυτω ὁμολογέει ' παλίντροπος αρμονίη ὁκως περ τόξου καὶ λυρης, nisi quod rectius alii π α λ ίν et O νος exit iboiit. Hunoliti sorano citan obscuritato laboret, non est mimini lixin votoros line P pd evitan interpretatos essor existimanteni in duolnas arciis et lyrae exemplis pl) HOsopitiani usum esse, UIOdoinnino est improbandum. Fefellit illos insolentior verborii in collocatio :nulla foret ambiguitas, si scripsisset παλίντονος ἁρμονίη λορ ς ὁκως περ τόξου, vel παλίντονος ἁρμονίη o κως περ τόξου Ου τω καὶ λυρθς. Hi ne enim mundum pliit Osopinis lumiIn appellavit, sint imi ι luit ut diit,io liniιgine ii Sus, itaque lyrao Inundanae intentionern coinmodo arcui assi-ini lavit. Soliis Scylliinus Heracliti montem perspexu, no Pict inscite
illius vestigia logons dixit την λυρhν αρμόζεΣαι Ζηνὰς ευειδὴς Ἀπόλλων. Ἀπόλλων autem est ionis . cons. Clona oris ad Gent. p. 42: Παρμενίδης δε ὁ Ελεάτ ς θεοὐς εἰσηγήσατο πυρ καὶ νην, θάτερον δε αυτῶν μόνον τὰ πυρ θε ον υπειλήφασιν Ἱππασός τε ὁ Μεταποντῖνος καὶ ὁ 'Eφέσιος ράκλειτος. et do indo τουτό τοι καὶ οἱ αἰατ' Ἐράκλειτον τὰ πὐρ ώς ἀρχέγονον σέβοντες πεπόνθασιν : Mne Apollo ido dicitur πῶσαν αρχὴν καὶ τε ioς σvλλαβεῖν; de Solo autem diligentius Heraclituiri ceteris ueglectis quaesivisso tostis est Aristoteles. Ceterum do Scythini aetate quam-
410쪽
πάσας καὶ μικρὰς καὶ μεγάλας χάριτας, καὶ προς ἀναγνῶναι, φωνὴν μέλι, καὶ τὸ φιλῆσαι χείλεα, καὶ το λαβεῖν ἐνδον, αμεμπrότατον. καὶ τί παθω; φασὶν γαρ ὁρῶν μόνo ηρ αγρυπνησω πολλάκι, τῆ κενεῆ Κύπριδι χειρομαχῶν;
3. 62ioρθον νῶν ἔστηκας ανώνυμον, ουδὲ μαραίν si, ἐντέτασαι δ' ως οῦν μήποτε παυσόμενον. ἀλλ oτε μοι Νεμεσηνος ἔλον παρέκλινεν εαυτον πάντα διδους δ θέλω, νεκρον απεκρέμασο.τείνεο καὶ ρῆσσου καὶ δάκρυε, πάντα ματαίως
. ουχ ἔξεις ἔλεον χειρὸς ἀφ ἡμετέρης.
ni alii non constat, corte non nil Alexandrino ruin tempora est re Heleti diis; filii sortiisse I latonis ne litatis, cpio tempore Horracliti doctrinii a l- Inodii in Vigiti t. dicem I, it pretio torea litatorias, vis . Atliun. XI p. 461 F otlibrat in περὶ φυσεως ionica dialecto tistis, vid. Stob. Eulog. Plays. I 8. 43. Sed epigravi ninat in tuo, clitae subiunxi, satis fiunt recentia et ab iiιint,o-grii pho ivli nn.