Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

4쪽

POETA E LYRICI

RECENSUIT

THEODORUS BEROE.

IN AEDIBUS B. G. TE IBΝERI. MDCCCLXVI.

8쪽

Μέχρις τευ κατάκεισθε; κότ' ἄλκιμον ἔξετε θυμόν, ω νέοι; ου δ' αἰδεῖσθ' αuφιπερικτίονας,

Do reliquiis poetarii in Elogiae omini scripseriInt L. Ahrens in Diario Atili tuitatis a. 1841 p. 518 seqq. 1214 seqq. ut a. 1842 p. 1012 seqq. selmain Philologo T. III p. 222 so I. δε litatu apud elegiacos poetas di Spiitans. Iamberger cloniectanea in Poetas Graio eos Braingvigas 1841. Benn a filo Antilol. Gr. epigrana Inixtis viae ad artes spectant Lips. 1862. Empe- 1 his in Miiseo Rhen. Novo T. I p. 453 seqq. Alph. Hesther in Plii lologo T. V p. 450 seqv idem in commentation o do Anthologia Graeea Lugd. 1843, querit libriim postere secunctis curas retractavit Commentatio critica de Anino . Gr. pars I L igd. 1852. Guil. IIerlabem in Priitz Litorantist. Tasciu itinion III p. 209 sqq. G. Hemnon in Ialinii Annali nis Vol. XXVII p.26 soli 1., nonnulla attigit X. Pictolos Suppletnient k l Antilologio Grecquo Parisiis 1853. Otto Schneider in Diario Alitiquitatis a. 1838 p. 933 seqq. Stoli in Philol. VI, 741 seq., denimio H. Meil in Mus. Illaen. XVII 1 seqq. Iaudfibili nio destili usus de symnotria ilisserens, qtIO Rrtificio nune homines inertos plerumtuo satis intempestivo abutuntur. Callinus. Fr. I. Stodi Flor. LI 19: Καλλίνου. ita Α Vind. Trino. . THorseli in Act. Plii lol. Monac. III 577 seqq. ot 637 solum elogiae

exordium v. 1 in Callini osso oxistinant, cetera Tyrtaeo vindiciire Inii- vult. IIarti ing universum carmen Tyrtaeo tribuit, negRns Ciιllinum incontiva carmina militantibus scripsisse. Borali ardy Ilist. Litt. Graec. II 418 satis multa in palicis his versibus reprehendit, sed ipse videtur incerti liae rere, utrum poeta ipse eulpandus sit an mus euasta aliquis, Ru deui- quo universum poenia Callino sit alsiudicari lurn. Ceteririn istae displicueriInt Herailiaruyo, ea Ouini R su He 1 veniam impetrabunt. NaIn Pioil dixit ante Uieocritum nominem dixisse ολίγος καὶ μέγας, quod liic poeta v. 17 usurpavit, valde miror: etenim σμικρός fuit eo In in uni consuetii lino tritu in vocabulum, quare episti poetae raro ii Imo Iuni utuntur, qui ολίγος, βαιός, τυτθ ός dicere ni alueriint: perspexit 11oo iam Aristoteles Poet. c. 23,

qui recto contendit vilem fieri orationoni si poeta νυν δέ θ' ἐών σμικρός et ε καὶ ἀσθενικὰς καὶ ἀει δὴς vel δίφρον μοχθηρον καταθιὶς μικράν τε τράπεζαν proprio usus voreo dixisset, cum ἰὼν ὀ λίγος otδ λίγην τε τράπεζαν venusto dicero liceret. Neque quod Callinus ολίγος et μέγας iunxit, iure repi elaondas: nam lioe auo quo Rnte Calliniuriiana Hon erus n utiliuit Od. κ93: ου μὲν γάρ ποτ δεξετο κυμα γ' ἔν αὐτῶουτε μέγ' Ουτ' Oλίγον. Porro BEInliar ly v. 19θι Ἐσκοντοςvituperat, quod oi videbatur poeta inciri necessitati ob odiens pro θανόντος posuisse: at in Numeri adiecti sunt editionis BachiaIine. - In margine paginae oditionis secundae adseraptae fiunt.

9쪽

CALLINUS.

τον δ' ολίγος στενάχει καὶ μέγας, ην τι παθλὶ 'λαω γὰρ συμπαντι πόθος κρατερόφρονος ανδρός θνησκοντος ζώων δ' ἄξιος ημιθέων 20 ῶσπερ γάρ μιν πυργον ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσιν 'ερδει γαρ πολλῶν αξια μοίνος εών.

Σμυρναίους δ ελέησον . . . μνῆσαι δ' εἴ κοτέ τοι μηρια καλὰ βοῶν.

υ δ' επὶ Κιμμερίων στρατὸς ἔρχεται ὀβριμοεργῶν.

φαίνεται γνωρίζων την γενομενην αυτοῖς συμφοράν ... ιξ Ου καὶ to νεώτερον ειναι et ou Rαλχίνου τεκμαίρεσθαι πῶρεστιν. . . . Gia ης δε τε-

sontiiquo Cloni. Alox. Stroni I 398 a Callino secundas Magnetum ros, ni Arelliloelio Mvorsas commonaoram. Λ dversari vi dotiis Aulon. XII 525 C: υπώλοι eo δὲ καὶ Μαγνηetsς Οἴ προς to Μαιάνδρω διὰ etὰ πλεον ἀωsθῆναι, οῦς φησι καλλῖνος sν τοῖς Iaεγείοις καὶ 'Αρχίλοχος. εόχωσαν γὰρ πιπὰ etῶν Ἐφεσίων , At Callinus videtur luxuriani si sup rbiani Magnotum memoravisso , quani dolado interitns civitatis ab Arelliloelio signifieatus subsecutus sest. Atquo ob id ipsum nequeo Hariungo asου entire, qui itistichon quod legitur Tlaeogn. v. 603, 4rtoi ἄδε καὶ Μάγνητας απώλεσεν ἔργα καὶ ουβρις, ota τὰ ωυν ιερὴν τήνδε πόλιν κατεχει. Callino vindicaro volitit: cui cu in similliini sint versiis 113. 4:υβρις καὶ Μάγνητας ἀπώλεσε καὶ κολοφώια καὶ ΣμυρνηW πάνtως, Rυρνε, καὶ υμμ' απολεῖ. quos Theo nidis esse certirin est, liuio e taetra poetas etiam illud visitelion iitro attribuimus. Deniqlio IIartiing etiam ali mi Da oogni lis disti elion v. 235. 6 Callini osso suspicatiar: sed cum thi Cyrni nomen plano extet, hoe aiulaeissima mutatione tollero conatus est.

10쪽

Stralbo XIII 62T: Φησὶ δε Καλλισθένης ἀλῶναι τὰς Σάρ/εις υπὸ Κιμμερίων πρωτον, εἶθ υπὸ Πηρῶν καὶ Αυκίων, δπερ και Καλλῖνον ὁqλοὐν, τον τῆς ἐλεγείας ποιητήν, υστατα δε την επὶ Κύρου καὶ Κροίσου γενέσθαι ἀλωσιν. Aέγοντος δε του Καλλίνου την ἔφοδον τῶν Κιμμερίων ἐπὶ τους Hσιονῆας γεγονέναι, καθ' ἡ υ αἱ Σάρδεις ἐάλωσαν, εἰκάζουσιν οἱ περι τον Σκήψιον Ιαστὶ λέγεσθαι ,σιονεῖς τους Ἀσιονεῖς Ἀσιανούς x) τάχα γὰρ ἡ Μνονία, φησίν, 'Aσία ἐλέγετο κτλ. cf. Stepti. Byg. v. 'Ησιονία. IIc- sycli itis Nσιονεῖς, or τὴν Mσων οἰκουντες Ελληνες.

1'aiisan. IX 9. 5: Ἐποιήθη δὲ ἐς τον πόλεμον τοὐτον καὶ ἔπ', Θηβαῖς' τα δε ει' ταὐτα Καλλῖνος, αφικόμενος αυτῶν ες μνωθν, ἔφησεν Dμηρον τον ποιήσαντα εἶναι ' Εαλλίνω δὲ πολλοί τε καὶ ἄζιοι λόγου κατα ταυτὰ ἔγνωσαν. Ita Sylliiirg.. vulgo et co lil. Καλαῖνος et Καλαίνω. Ag Καλλαίνω, V a pr. Καλλυλω

Stratio XIII 604: Tola γὰρ εκ τῆς Κρήτης ἀφιγμένοις Πύκροις οῖς πρῶτος παρέdωκε Καλλῖνος, ὁ τῆς ἐλεγείας ποιητής, ἡκολούθησαν δὲ πολλοί, χρησμος ην αυτόθι ποιῆσασθαι τὴν μονήν, ὁπουῶν οἱ γηγενεῖς αυτοῖς ἐπιθῶνται ' συμβῆναι δὲ τοὐτ' αυτοῖς φασὶ περὶ υμαξιτόπι νυκτωρ γαρ πολυ πλῆθος τῶν δρουραίων μυῶν ἐξανθῆ

σαν διαφαγεῖν, οσα σκυτινα τῶν τε ὁπλων καὶ τῶν χρηστηρίων '

προσονομάσαι.

Sinino XIV 668: Καλλῖνος δε τον μὲν Κάλχαντα ἐν Κλάρω τελευτῆσαι τον βίον φησί τοὐς ὁὲ λαους μετὰ Μόψου του ὐρονυπερθέντας , τοῖς μὲν ἐν Παμφυλία μεῖναι, τοὐς δ' ἐν Κιλικία μερισθῆναι καὶ Συρία μέχρι καὶ Φοινίκης.