Corpus Paroemiographorum Graecorum

201쪽

2. μηδὲ κτλ. μηδὲ των μιαρων καταφρονες C. 8. τοJrictis. 2.ῖαι τῶν καθ' ἐώ-ων τι πραττόντων μύτν ' λινόντων Suidas. 13. Tres proverbii forinae a Suida s. ει διον et s. ι το δέον memorantur, εἰς διαν εἰς το δέον et ἐς το διον auarta a Macario, uinta ab Apostolio affertur. Rem exponit ex Seliost ad Arist. Nub. 857 Suidas a. διον, euria vecta appono περικλῆς Ἀθvναίων στρατπός, λόγον παιτουμενος υπὸ χρημάτων κλεάνδρω τω αρμοστῆ ακεδαιμονιων in neoδοσία, oset o- ιδ.Lυ. ἄλλ' εἰς το δέον λεγεν ἀναλωσα αντώ. οἱ δὲ ia1λως ναοί πολ- λων οντων χρομάτων ἐν τῆ κροπόλει, εὶς τον πόλεμον τα λεῖστα νύ σε. σωσι δὲ τι καὶ λογισμους διδους πιντήκοντα ταχύπιων, ἄπλῶς εἰπεῖν, εὶς et δέον ἀνηλωκέναι μετὰ δὲ ταυτα μαθοντες Λακεδαιμονιο Κλεανδρί- δν μὲν δομευσαν, Πλειστοάνακτα δὲ αέντε ταλάντοις sis et aaύντοις Schol. Aristoph. ἐχμιωσαν, noλαβόντες δωροδοκήσαντας ντους φείσασθαι 'ς u.αῆς Ἀθηναίων ν' και τον Περικλέα, Δ μ γυμνως Prm, τι δέδωκα τοῖς Λακεδαιμονίων βασιλευσε ταυτα, οντως αινdασθαι V. Plut Pericl. 22

54. Averae Primu II, 20. M. VII, 60. M. DV I, 9. 59. Assilibuit Aelian Epist. Rusti

202쪽

καθεστηκότων.

πά- add. ibid. 58. 62. Alteriunusurpat Ephraim do miraculo S. Clementis 4 in coteli. P. Apost.

68. Proverbio utitur Ludian de Merc. Cond. s. 2, quem locum enius in Vaolet an reeepit v.

ter omnia mortalium acta deserit ore fingitur a poesisu.

69. Append. Pro v. B, 49. Ex apologo natum: . Apos VII, 11 v. Hosset ex eo luti non posse Sua . vivi eo Epic 6 p. 1090F αραε,

203쪽

CENTURIA III. 16373 Eas η ἡμέρα μντων ἀγαθῶν ἐν ταυτη γὰρ οἱ θεοὶ

76. VII, 68. M. Greg. Cypria II, 16.

ταν diri Pist. Ian. VII, 800 C. σου σόφισμα κατὰ σαυτοῖ συντέθει-

204쪽

164 UACARII

86 in κοιν κειααι ἐπὶ τῶν ποινην ψῆφον φερόντων.

SI 'Eν νυκτὶ λαμπρός, ἐν φάει δ' ἀνωφελης. 88 'Eν εν σκάφει τάδ' ἔνεστιν ἀγυρτης λέγοιτ

αν τι ἐν παντὶ πράγματι -- καὶ συκοφαντικον l.

l. Explicatio cori'upta aut manca est. κοινὴ ψηφος auid sit patebit ex Arisu l. . , p. 262 Dind. ἄλλὰ παντα ἀντα ἡ Θεμιστο--ους, ως φησι Πλάτων, διακονια καὶ κολακεια, et ' ψ κοινή pv- νος των Ἐλλήνων, Ῥοφια κω χρόνοια διεκώλυσε. . ἐν δὲ διχοστα- οιν Zenobius cum Suida, unde ἐν δὲ διχοστασίχρσι scribendum esse patet. 10. Suidam explicati, haec est, Πασιτῶν. νασιν ἐρασθεοσανταυρου Λαίδαλον κετευσαι ποιῆσαι ξυλίνvν βουν καὶ κατασκευάσα- αντον ἐνθεειαι ' ν ἐπιβαίνων ς βον ταυρος ἐγκρομον ἐποιοσεν. ἐξ ς ἐγεννῆ ν ο Μινω αυρος Μίνως δὲ in τι ας αιτιας οργιζόμενος τοῖς 'Aθηναιοις πτά παρθένους και σου νέους ε αντων δασμο πεντο, or παρεβάλλοντο πω θορέω εἰς Λαίδαλον οὐ δεχογον τούτων των κακων καὶ αἴτιον γενόμενον καὶ μυσαχθέντα ξννυ - παροιμία. Fabulam Zenobius serius exponit.

κας add. Diogen. III, 18. IV, 66. Greg. cypr. I. II, 7. Macar. IV, M. E Latinis appono Plaut. Amphit. I, 1, 170 illi homo a Mauri

snatam rem arceari itinis, stis:

VI, 20b ipsa ruri avia moriem crea ubi recte v. orea in aes mutavit Erasinus I, 1, 5 de visco enim cogitandum, quod quum non Pr veniat nisi semen in ventre aviuminaturaturn eam Iue per alveum redditura sit, et avea ip-o ibi mortem cacare dicuntur: v. Athen.

IX, 394 E. Plin. . H. XVI, 93,

24 ibi binarduinua. 86. area dictum ut in Prove

v. Zenob. III, 64. 87. Apost VII, 47 . . dae. II, 34 in Tyri mas. 40, 4, 265

89. V II, 48. Maeis. VIII, i. 90. V II, 6, si Apost VII, 6 Zeno , III. 77. Attio Mei kius Com. r. IV, 98. 92. Zenob. IV, 6.

205쪽

s Ἀξαιρῶ λόγου ἐπὶ τῶν λα τεμην ἐξαιροπιιένων καὶ

a Mario explieasionem huc transirim eas sponte apparet. E Platone hue pertinent eip. VI, 492 Eiθμον μέντοι κατὰ τ' ηαροιμίαν ἐξαιρῶμεν λόγον , - ' κατὰ νωπαροιμιαν ad sola verba μιρῶμεν λώνου ροειπε laeua mater doeet:

99. Luciari. Harino . ,4 πάντα ἐπεννα πονέμ- πειρατα, νασι, καιὸnαινων σκιαι v. Apost XVII, 573. Umbram res Graeci nominant, uuae talis non eat, qualis sa dehonat: hoc sena σκιαν φιλου Menander

207쪽

cENTURIA IV. 167

ti Ἀργα νεῶν, βουλαὶ δὲ μέσων, πορδα δὲ γε-

φιλο- βλαπτόντων. 15

1. μέλαινα S. ἄντι Metinus meridi veraui uihueri Iuni esse et Oniae semendum in Schnei lemni Philol. III 572 eonieci. 4. assam Eustathius tinωστα a. e. πέσε ah lippocrate scriptum esse Mimnaitia de Dial Dor. 147 proliare studet. Origi in ah meret ibus a

Assiem XIII, 568 A, Aelian Epist.

Turn Deorum statuas a veteribus uni onto uncta ellae rea nota:

aern Aiax Stroinui. VII, 4, 26, p. 302 Sylla. ουτοι πῶν ξύλον καὶ

τε και θεῖον δεδόασι προς των νοτ των κατανορουθέντες κατά τινας ἀκα- θά-ους καθαρμους hinc θεων

208쪽

XII, 75 exstat, in v. notas Naa evelatus et Amenius institueriint, Polygnoti asino statuendus eat ei. s. Zenob. III, M. Zenob. V, 38. 18 Apost VII, 8 4 ei noti ad 15. Zenob. III, 83 Greg. Cypri, I, 83 - . a r. 16. Plio s. Ἐρετρικο κ. - VIII, 16. Fortasse colorem, hoc Λιφιλον ποντος τραφα ν ισμα pro eriti Plato duxit Reip. IX, 590

209쪽

CENTURIA IV. 169

πραττομένων.

εώντων φιλίαν.

21. Greg. cypri II, 12. V. 27. Append. mo. II, 4. Ad

210쪽

τον πομεινάντων.

31 DVII, 81. 32 Apost VIlI, 35 ibiφ v. adnot.: Zenoli. Iv 9. Alludit Dio Clu ysoatior. LXIV, p. 339 R. κρατήσει γὰρ

33. Apost VIII, 1 os Greg. pr. I, 74. 34. Homerus IL , 484 και δ'

νε v aestu, quern locum Selioli Plat. p. 142nulin. Suid. a. ἄλλ' ἡ ει a. εονενης citant. Epictetus apud Maa. et Anton. 248 et 273 aia dixit:

δι- ero ad Attis. IV, 11, 2: Themist. Or. XXI, 262 C: υκ τε

poetae nomino Minid Onaar. I, 16. η δέος κτλ. Vide Rulin n. ad Rut Iarp. I, io, ubi citariati lineo