Corpus Paroemiographorum Graecorum

221쪽

27 Κολοφώνιος χρυσος ἐπὶ των δοκιμωτατων.

τρέφοντας ἐνίοτε κυρίου θυσιν οἱ κριοι.

35 κύων ἐν ρόδοις ἐπὶ των ἐν με ροσιν Λαν ἐαυ- τοὐς διαιτωμένων. 1536 κύων κυνὸς οὐχ πτεται ἐπὶ των - ους ὁμοιουρ

222쪽

αφιέντων.

Μαλθακος καλχων at τήν vσιν. οι δὲ κυλλουπῆραν v. de his nominibus Photiunt s. κυλλον πήραν et Meinevium Com. xv. II, 1, 79J' τάττοσι δὲ ὴ παροιμια ἐπι πω την νοον βιαζομένων ἐξ ἐπι- εχνησεως. in Patet uuae ab Macari Proponitur explicatio, eam huc non pertinere. I tu lacunae sima posui. Excidit κυων παρ' ἐντέροις V. mp. 39. Aut γων ἐν βαλανείω Luman de Parasitos bi κώ ἔμοιγε δοκετ, ιν συμποσιν φιλόσοφος σεοντό ἐστιν oti ἐν 'ἄ-λανειω κυων add. Lueian ad . Indoet. I. I. Macar VIII, 34.

44 Apost IV, 92b Eustalli ad quae Eustast ad Dionys Perieg. Hom. Od. I, 109, p. 1617, 3b Kο- 730 extilavit Dio Chrysost Orati.

223쪽

G. Teg. Cypr. l. 1, 49. 46. VIII, 16.47. Bianti trilinit Anon in valetii Amen. 514 Pythagoreis Marinus

48. Xenoph. Memor. II, 6, 9:

49. Theophr. Charaei. VII, 5:

ν- ό Σάμιος χελώνόνα ἐν θεεν, τουτέστι λάλον και ψιθυρον και πρόγλωσσον ἄνθρωπον μὴ δυνάμενον στέγειν - αν μετάπην μῆ δέχεσθαι eodem

iam modo explieant Porphyr de V. Heth. 42 Riu. Proci ad Hesiod. Op. et D. 742, probant in videtur Curisso in Ioann Damase saer.

tentia Plutaretii Q. Symn. VIII, 7et Iamblielii Adhorti ad Philoa 22:

sed Clementis rationem a Graecorum consuetudine non roeedem

πολυ Philemon apud Schol ad M. A v. 39 ἡ μὲν χελιδωντο θιρος,

224쪽

184 MALARII

νων nou. ad Apost XV, 36. κἄι

-δόνων μουσεῖα, aου νε αντο πο

κωτῶ σειρῆνας ἐδειν , ε μ τα του μύθου oε τις, ἀλλὰ τάς n ζωμαῆς ἱστορίας, οὐ λειπα προς ἔπαινον Ptibus assiungas, pistolas Io- uaces et bene longas a Lilianio, usiano alitas ae ελιδόνων nomine insigniri, ut Wolfius ad Luaan Epist. XI. V 6 docta donionstrat. Quamquam haec ostendunt omni ore tempore Grasias non vispares viaria esse propter molestum garritum iamin linea hominibus obstreperis ot inepto loquaeuius, tamen non lagunt auctoriam loei, ubi hiriin num canius de suavi et puleiiro

ponitur Moschus Id. III, 47 Mo-

es enagius ad Nog. Laeret. VI, 78 et v. quae lixi in Selineias rini Philol. I, 3 l. 'υν. λαλ. Maear. VIII, 59 Coniunxit Macarius haec proverbia propter Ierem. S. I.

proverhia ornia nata videtur ex

54. Append. Provv. III, M. Fabulae originem debere videtur. II. Append. Proum IV, 3b et Apost. III, 34. Ἀνδρες λευκοι dicuntur homines molles et delicatuli Arist. Ran. 109i Thesmoph. ibi Sosierates apud Poll. IX, 7:

225쪽

τινα διαπραττομένων.

doinua. ad alia ad Amen. 391. Add. 'ion. Uirysost or. IV, p. 177

M. Foetasa liuo pertinet Aesopilis. 148 Selin. 98 Furib7. Aposco. 62 Diog. VI, 9.

M. Greg. Cypr. LII, 62.60. - prim IV, 13. 22.61 Append. Proo III, 68.62. Greg. vpr. I. II, 60. 63. Apost VIII, 26. X, 68. XIV,

Walaius ad Amen. 336. Addo Iulianum rati. VIII, 24 At

Vii. St. Ep aeui T. III, 603 Paris. et

226쪽

συνθηκας.

κα λιθους ἐψων το παροιμιας αε ἀνδριάσι προςδιαλεγόμενος.

videtur ex Aesopi sali 15 Solineid., 103 Furi et infr. 2. 70. Ortum ex Aesopi sab. II Fur aut simili Alludat uenander apud Eustath ad Hom. n. K, 334, p. 809 44 δι παρὰ Aιλ- ιο-

Λυδιας, τὸν κιβδολον χρυσὸν καιτο μὴ τοιουτον ἀελεγχουσας alia

227쪽

τούτο ειρηται.

νων τινάς.

m. Append. Proo III, M. St. Maear. III, 64 Zenob. III, M. Pin L OL II, 77 μακάρων πα-σσς Herod. III, 26. Ubi de sing.

pertinet, quod aeud Arist. Ran. 85 re ali Praeron nor γῆς ὁ τλήμων Baechua respondet: ἐς μακάρων εὐ- όαν, 1amvis nonnulli sint v. Piae monui in Selineidem in Philol. T. II, 32. qui per μάκαρας ibi a eipiant Aulicos opulonis et linatos, inter ros in epia Moholai consenuit Plat Phaedon. 11 D:

ἀπιών - μακάρων δή τινας ευδαεμονιας. Stephanus a L. Di

228쪽

188 MALARII

ἐn των ἐπὶ το ς τιμέοις μεγαλαυχώντων ' παρόσον σωφροr boυνης ἔνεκα παρὰ θεων φαιστότευκτος ἐδωρηθη τω Maia μάχαιρα. 87 Marci ρεων δάκρυα - των φόδρα κλαιόντων. 88 ηδε Ἀπὲρ τον καλάποδαν παρεγγυῶ , μηδὲν

90 ηδὲν ἄγαν, ἐνος των ἐπτὰ σοφῶν το ἀποφθεγμα. si κινε ἔν κακον ευ κειμενον ἐπὶ gων ἐαυτοι ἐξ ἀγνοια πράγματα ἐγειρόντων. 92 η μεγάλα λεγε κατὰ παραένεσιν. ο

229쪽

CENTURIA V. VI. 189

μένων παθεὶ τι φαυλον μετὰ ἀγαθοί.

230쪽

15 Σένον ξένιζε κἀΠιχώριον ποι ει προς τους --ους καὶ φιλοξενους. 16 ονος νυάλιος 4n των ποινη τι δεισκομένων.

πάντων να τῶν τετραποδων --

των μωρων και νήτων διὰ τουδρανὲς της διανομῆς των πραγμάτων τα γαρ προβατα οὐδὲν ἐργα - μενα ζῆ sic certe ego locum acribenduin esse puto: V. Suid. s. προβατιου. Neque prastere ui tum lioeloco, quod Aristophanes sap. 32

que confine est quod leotur de stulto apud memetr de Eloeutis ira θαλάσσιον προβατον, piae tractum auem ex Oppiano

I, 146. III, 139. Aelimi rem A. IX,

36 ommemorat. Idem latine -- Pressum memoriae minissit Sonaea

10 BVIII, 34.

12 Apost XII, 12. XV, 100. XVII, 3Ibi Dios VI, M. 13. Apost XII, 15a. XVII, 3s: Diog. 1, 89.14. V III, 31.