Diōnos Kassiou Kokkēianou Rōmaikē historia = Dionis Cassii Cocceiani Historia romana

5쪽

ΔΙΩΝΟΣ ΚΑΣΣΙΟΥ ΚΟΚΚΗΙΑΝΟΥ

ΜΑΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.

CUM ANNOTATIONIB IS

VOL. V.

IN AEDIBUS B. G. EUBNERI.

7쪽

Ioannis Xiplinini epitoineri librorum Dionis inde a trigesimo PIInto usque ad postremum ii primus a. 155 edidit Robertus Stephanus quum ossicem sequutus esset vitiosissimum, ego etsi melioren ope multa exhibere potui emendatiora , haud pauca tamen consulto reliqui intacta, quae talia in ubris legerentur aut codicis quo uteretur raphilinus vitia aut ipsi is fortasse essent peccata, praesertim in ea parte quam ex si e stitistus ductam listris Dionis initio huius posui voluminis, velut vocabuluni nihili -φίων p. 48, 23, ubi si scripsi quodH. Stephanus coniecit Amιωντων, usitatiorem sorinam Dioneae 47, 14, b, νησείοντα, de qua dixi prael ad vol. 1, p. XVI, substituit, ut aliis alii l. Nam praeterquam quod Ablicae illae formae, quas meliores servant codices Dionis, in deterioribus, ut dixi ili. p. XX, abolitas, nusquam comparent apud raphilinum, sive non inventae ab eo in codice eius sive ab ipso sublatae, alterius ille Iam librarii depravavit ilia- lectum Bionis, velut quum αυτ et αυτ, plerumque suppο- suu Dione οἱ cuius pronominis ille non solum accusativum vel apud Atticos rarissimum fi semel, sed etiam, nisi bis sallunt iliri, masculinum σφας pri αυτα usurpavit, quod unus praeterea Hesychius retulit ut non minus inmiare τραπέμπαλιν, de a dix prael ad ml. 1, p. IV. Nec mirum si Xiphilinus etiam alia inualutavit et cormpit, si qua invenIret quae expedire non posset, sive quod non intelligeret sive quod depravata emendare nesciret, de quo dixi ila. p. VII et

alibi erit dicendum. Post xiphilinum p. 181 - 217, posui Constantiniani Desententiis utuli eclogas ab A. Maio ex codice incano, de quo dixi Ol. 1, p. 1, et p. 234-236 ab eodem ex alio Vaticano

8쪽

I PRAEFATIO. edita Excerpta Planudea, inter utraque autem p. 218 - 233, ex iisdem codicibus editas ab eodem eclogas nonymi post Dionem historici. De quibus uelleriis, qui easdem repetiit, Fragm. Histor Graec vol. 4, p. 19I: Petro Patricio subtexere placuit de sententiis excerpta, quae in palimpsesto aucano et Planudeomam Excerptorum codice item VaticanoJ eclogis Dionis cassu adiunguntur nullo distinctionis interposito iri licio Etenim Dio Cassius haud itura Alexandri Severi annum octavum 22s p. c. historias suas deduxit, uti constat. At Excerpta Vaticana pergunt usque ad Constantinum Magniun. st ergo, Maius p. XXIV ait, haec nonyma Dionas continuatio, quam Christianum Itinere auctorem e p. 244 cognoscimus. Sed enim vix inceptis constantini rebus, palimpsest Vaticani sonadinclum, ideoque quatenus continuatio processerit ignoramus. 0uia tamen Planudes quoque Dionis eclogarius ut postea dicam, appen licem illam novit, isque in rebus Gratiani desiit, hanc suisse appendicis metam atqueae ipsius auctoris aetateIncredere licet. Et ad finem eius p. 246 232 huius ed.): Desunt paginae duae usque ad finem quaternionis, quibus in paginis res constantini et soriasse etiam Constantii excerpi posuerat eclogarius idemque mox attexuerat, ut puto. Ε III pium, cuius historici praecipuus scopus sui Iuliani laudatio. JIdem Maius p. 234 de auctore huius continuationis: Ego, inquit, valde suspicor fuisse Iohannem Antiochenum, cuius reapse historici archaeologiam compilat Porphyrogenui eclogarius in codice Petresciano, quem valesius edidit. Certe homo Christianus est, ut in Diocletiani rebus p. 244 cognoscitur. Verumenimvero quum Chronica Ioannis ab Adamo initium sumant longeque ultra Constantini tempora progrediantur: mirum foret seriptorem sententiariun nonnisi operis particu- Iam rescinde ab Alexandro Severo us*ie ad mortem constantini complectentem excerpsisse dum ii qui Excerpta De virtutibus et De insidiis concinnarunt, universam Antiocheni monachi

historiam supercurrunt. Deinde vero fragmenta nostra ubertatem narrationis arguunt, qualem in Dione habemus, in Chronicorum autem compendiis nemo exspectaverit. Et ipsa haec narrationis exilitas in causa fuit opinor, ut Chronica Ioannis,

sicut etiam Syneelli Ioannis Malalae et Georgii Hamarioli, titulo De sententiis excluderentur. Praeterea Ioannes Antio-

9쪽

PRAE TIO. Vchenus utile a commodi regno usque ad Gordiani ten pora In compendium redegit et ut plurimum verbolenus exscripsit historias Herodiani. Nostra autem Anonymi fragmenta, quae ad hoc temporis spatium pertinent, ex alio manasse sonte limiet. Ergo de Ioanne auctore cogitari nequit Paullo probabilius Niebularius praes ad Byzant. Ol. 1, p. XXIV censuit eclogas illas nonymas ad Petrum Patricium reserendas esse. Sed uerram Iaeras cur eclogarius ab . demum historiariam parte initium secerit, in qua si Cassius desinit. Num catenam iandam historiae nectere voluit Id vero studium a Constantinianis Excerptis alienuni est Num igitur propterea ita actum esse putabimus, quod antecedentia Petri MagistrioIIIIIIa e Bione transscripta esse constabat Tum vero ossem dit, quod eius rei nonnisi in titulo De sententus, non item in Eclogis e legatis rati, habita sit. duae quum ita sint. denomine auctoris nihil asseverare et ne divinare quidem ausim. Cetoriam censeo scriptorem illum omnino non esse de numero eorum qui in Ilis titulis Constantinianis nominatim recensentur. Etenim quum excerptor nomen praeter morem non apposuerit, excerptorum autem domatio eadem sit quae in Dionis eclogis. quibus pro lemmatis nomina imperatorum praesa tur suspicio nascitur τὰ μετὰ Βίωνα in ipso Dionis codice, Io eclogarius tituli De sententiis usus est, ἀνων ως fuisse subiecta. Immo ultro progrediendum puto. Scilicet quum Bionis eclogae in tit. De sent mirum quantum ab editionibus nostris recedant, et enormes sint, ut Maii verbis utar, lectionis varietates: proclivis est suspicio eundem hominem qui Bionem continuavit, etiam retractasse Dionis historias vel mutasse modo contrahendo nareationem, modo Bioneis verbis sua ipsius sitiustuuendo obiicias mutationes istas omnes es gari imputandas esse. Ego vero nego. tenim in stagniento

Vaticano io p. 204 ed. Boni ex Caligulae historia assertur, verba aliter plane habent quam in editionibus nostris Dionis 59, 22, η. In his Dioneum orationis colorem amoscis, in framento autem illo ingenium deprehendis hominis serioris: hunc vero non fuisse eclogarium inde comprobatur. Iod iisdem 'quibus ille verbis eandem rem narravit Ioannes Antiocheniis D. 38, ubi vide), quem in hac historiae parte Iani plurima e Dione exscripsisse scimus. inde colligo Ioannem

10쪽

VI RAE TIO. et eclogarium nostrum eadem Dionis quasi recensione usos esse. Nescio an diligentior disquisitio etiani alia eiusdem rei vestigia possit indagare. Ego unum hoc, in quod forte incido. subiungam. In Dionis Exc Vat. sed Planudeis, non comisi-tinianis p. 47, nomen Viriathi mire cormptum est in B ρίανθος. Eodem autem modo nomen hoc sta ibitur in gu. is Antiocheni D. 60.). - Ceterum ex auctore nostra, ionis historias conuntiavit, prae ceteris sua hausti Zona- ideo ut haud semel eum ad verbum sere exscripserit 3. 8, 9, 10. 1 l). Idem ad fragm. Ioannis Antiochen p. ibi illius veri, in eadem re nareanda a Dioneis 59, 22, a cuni illis comparat 'Putaveris igitur suis vertis Fν narrationem Dionis reddidisse. Id vero non esse videtur. ionis Exc Vaticana de sententiis, p. 204 ed. Rom., Mi em sisdem plane e S, I bus Noster utitur, ex austi, uod addunt nonnulla, quae Noster omisit. Ita locus hu-Oτι αυτος 9. ουτος, ut n. l. aut o αυτος,κυβεύων

υς ἐξ αυτῶν ναιρε ναι καὶ τ χ ματα αυτων χρῆναι καὶ ἐλθὼν .... συνηγαγεν. adem visae', et maior etiam, aliis locis quam plurimis inter monea atque Exc Vaticana intercedit, uti constat. uod Mylexplicetur ex codicum Dionis diversitate ego dubito quassite. Locus noster, qualis in Dionis historiis editis lemur lioneum orationis habet colorem in Exc vaticis aulassicis inferioris ingenii hominem, ii Bionis orausaeiabitu immutat, hunc vero non fuisse scribam Constanusti loco Ioannis nostri comprobatur. Immo exstitisse debetia quaedam Romana, quae Dionis e libris conmsis erat c fluxerunt Exc Vaticana, et quae Ioannes affert. Porro historia ultra usque ad Constantini tempora peril unam Excerpta Vaticana non in Alexandri Severi tempo subsistunt, sed ad Constantinum usque pertinent.' eque huius tantuni ab Maio editi tituli eclogae non e ,etitae videntur Dione, sed etiam nonnullae certe titulo b Ursino et Valesio e litoriini. Nam quae ego ex ut Flii p. 237, 238, fragmenta tanquam sedis incertae, ea 'het quo sint loco interponenda Dioneis, qualia sunt in eneto, in quo omnia ita sunt inter se connexa ut nullusi