Emmetra emmetros metaphrasthenta [microform]..

51쪽

όμως μέχρι ob διῖσχυρίσασθαι προσαιην εἶναι το οὐ οὐκ ευ ἐν πω τὸ ἐνδελεχῶς καλον, σπερ υ η πολις παιδευσις ἡ της gλλάδος οἱ πάλαι σοροί, ἀλλα γε λάεος εἶναι ἡ του καλούμείωσιν ραίην si es mi ἄλλην χαλεπωτερα ἀσθενειαν ἡσθεγε ἡ

α τη κύριον ροελος, τὸ παραλογισμούς συστελλειν οἱ οὐν λιστα κατ' Εὐρώπην ἐπὶ dii τῆς πατρίου ρωνῆς σαξηνεια βρενθυρμενοι eiri οὐχ ἡττον τῶ ἄλογα καὶ ατοπα λθειν τε καὶ γράξειν ἔκδοτοι ἄλλοι μνούτω μέγα νονεῖν επ' ἐναργεία δυνάμενοι. ἀπωσάμενος δὲ ἡ περὶ του σαγοῖς μεγα ληγορί- ουθὲν ἀπονόμολος, γνοῖο τε εἶναι,λῶτταν, εἰ ἀπεσσηκοι, λως ἀποκαθιστάναι, σα πάλt αὐτην του πολλούς υα ' τεκμήριο θ ευών τυ ραδίως συλλε ει τις μυρίων, ὁ γίγνεσθαι ξιλε εν Ελλάθι, πειρωμένων σθ' τε σορῶν τινων ἡ ἀρχαίαν διαλέγεσθαι γλω τα ' ἐπιεικῶς γὰο εὐρροεῖ ὁ διάλογος ραν, περὶ 'σειαν, υπερο δὲ τοῖς διο δε ρομένους λανθάνει ἐξοκελλω εἰς ἡ συνήθειαν

τερον περὶ ἡ προ ξορὰν μεταὁεελῆσθαι ' οὐθεὶς γὰρ στις οὐκοιθε παρακμάζοντος ο ἐλληνινο τον περισσο εισξρησαντα ἰωυκισμου illud flebile iota παντων αἰτιώτατον καταστηναιτο ἐκπεσεῖν μὲν λεέεις τε και ρασεις υκ εὐαριθμήτους θια- Θευκτεον γὰρ ἡ το εκ τοσαύτης οξωνίας ἄθηλον), τέρας δεβαρεάρους καὶ σολοίκους παραληρθηναι. θλλ' εντεῖθεν οὐκ ἄν παραδοκέη τις αρμακον οὐθὲ εν, ἐπειδήπερ ὁπουδηποτε τῆς οἰκουμένης ἀπὸ ταυτομάτου καὶ ι κθ, αλλ' οὐκ εξεπίτηδες, γίγνονται εἴτινες περὶ προξορὰν αεταεολαι. ταῶτα τοινυ περὶ μοφας γλωττῶν ἀνάγκη κε με ba αινεται Ahκα δ' οὐδὲ θεοὶ μαχονται, το του Κερυ. οὐ fi ην ἀλλὰ την ἀρχαι- ξικτὸν πάρχειῶς γραξομένην εν Ελλησι γλάποῦ- ἀποκαθιστάναι, ει μη εν πάσαις, ὰλ α γε ευ tσιν 7.οθέσεσί ' a iἐνδέχεσθαι θ οὐθεις, οἰμι, - σεται μη ἐοικεναι γὰρ μεγάλως τ αρχαία την κομψοτέραν νεοελληνικῆν αἱ πολλαὶ διαρθοραὶ ου κωλυουσι προς δὲ βοηθήσει καὶ ori αἱ χυδαῖαι αὐται λῶεαι οὐδέποτε κατὰ του μεσαίων θι αυξυεστατων ποιημάτων η ξυγγραμμάτων κυρώθησαν - ἐπος ειπεῖν καθωσιώθησαν, Δ επὶ ταις νεολατιναι ξυνέει γενέσθαι γλώτταις. ποῖτο is μευ ευτύχημα κρινουσιν, οι δὲ δυστύχημα εγωθε μαλλον ἄν τουτοις η ἐκεινοις ξυμ*ωνοιη ἄν ' μη γὰρ μεινασάσης ε τοι κυριοις ἀκεραίου της ἀρχαίας, νεοχμέν τινα κρεῖττον ἄν ν γλῶτταν ἀναξυηνα πάνοπλον τότε δη οὐκ ἄν διασπω τους ΕΠηνας αυτ η περὶ γλώττης απέραντος ἀειρισόητησις, ἡ ουδεμιῆς ουσα λυτέρα το κατακορὲς et μη της ταν μη λύσιμος περι πολιτείας ἀλλα παιζούσης κατέ- λαεε ης τυχης δια ρθαρηναι την πάχαι ωπην, εἴτε περισσῶς, ὼς ε τοῖς ἄνωθεν πενιγμαι, ειτε μεῖον του θέοντος, ἐπεί τοι περ σκεπτος οὐκ ὀχνους Ἀσις ὐπεισi ευχερ ειναι η ἴασιν. ἄμe εγω περὶ του γ ματος ρονῶ, ου μέγα ληλλαχεν ει ηγνώμης ἁμαρτάνω, 6, ο λογιμωτατος Ελλην Φιλιππος ωάννου,

52쪽

8 τοσαῖτα ρω ἀρχαία μετ' ακρας δεινο τος ξυγγρήφας καὶ ποιήσας τοιγαροῖ Meθηγουμένου οὐ τοιούτου ἀνδρός, πῶς τις λατελει τω ῶς ανῶν, διαλεγο ενος, παρεισδυομνων ἀεὶ εἰς τηνἀ- χε ρας ὁμιλίαν μεταεολῶν τῶν μὲν ἐπὶ το βέλτιον των θεωως επὶ τὸ χεῖρον 'παρέτω δὲ ἡ μευ χυδαίαν ὁ ἀσμάτια ποιῶν αρεια ἡ ἐρωτικὰ ἡ παροίνια ἐπὶ δὲ τας πλείσταις ὁποθεσεσι ri καθαρευουσα νεοελληνικήν, ὀταν δέ με τοσοῖτον θέη τῆς περισκελοῖς 'ηνείας, ἡ αρχαίαν, εἰ βούλεται ἡ δἐ εξις res ἐλληνιστὶ παρειν, εἰ λαεοι αὐτἡ ἡ ἐλληνὶς νεολαία, ρεχησειεν ἄντε νεοελλ ικκ ν, ροῖζον δε ἴσως ἀ τὸ βοηθητικῆς ἐπιδείξεως ἁμετοχος εἶναι ἐπει οἶν ἐγώ με δῆλος εο οτι οὐκ ἐπιεουλεύω πνεοελληνικῆ, κενοσπουδία δ' οὐκ ἔσθ' ὁπως οὐκ ὀψuήσει εἴ τις

53쪽

L Chute des euilles. De la depouille de nos Ois

57쪽

ἐν δεμνίοισι εσπερας, το στομα χελυνας μὲν κορης κευτῶν, το δ' αb' ἀναρρορῶν. πῶς την ἐρυθρόχρω ου βαρηνηλγεις κείνων ἐκ*θινειν; ἐγὼ γὰρ ειπου σοι - σκοπῶν ζηλων γρηγορ' iνεκεν, μάρψας δέχ' ἐυθικως θερῶ. τίς θ οὐ προσηκε νυν τίσις σοὶ τέλος ἁλόντι, και χεροῖνεμαι ἀπάγκαις θεσμίως σε ξαι δίκαιον ν σε ει, πνῖξαί τε καὶ φρενοῖν, ἐπεικρυξι πανουργος ων βέλει νυκτωρ σῆ' ἔτυπτες Ἀγωγε δ αυτεγχθεὶς ὐπ' οἴκτου νυν, ἐῶ.πληνη γε υλαξαι in κνισης πάλιν ποτέ ' λέγω γαρ ἀτρεκῶς και πρός γε κάρτ' Oρουριι, ναι χεῖλος οπερ α δακὼν ἄλως, μήν σε κλώψ, θανεῖσθαι.

58쪽

ANDRE CHENIER.

Vont-iis usqu'en sonit, nocturnes emiSSatres, Portant repouvante et te deuila Son harena ne connait, invisibi retra ite, L choix, ni les projeis, ni te nonas des Visirs. Ii, fur iuuenclemain il repose a tete, Sans cratnte a mille des plaisirs. Que cent nouvelles Iois qu'une nuit a saltiaitre, De luges assassin v tribtina perverS, Lancent Sur son Eved avec te noride trai tre, La mori, la ruine olles fers; Te Inceur et ton Coran sur ton sultandarouche Veillent, legiatve nu, 'il croyan to ut muVOIr,S'uisait tout braver, et clerober Sa bouctae Aia Dei de rantique devotri Vod don une digue oti lario ute-puisSalice Volt braser te torrent de se vastes progres lLiberid qui nous suis, tu ne fui potnt Byzance, Tu planes Sur se minaretsi

μουολέμου ποθ' ἡσύχου του τοξότης θύρας εαςεν, ψ εαλὼν κατὰ κνέξας τοῖς θεμνίοισι εῖμα καὶ γόους πικρους. ὁ γὰρ γυναικών, κατα υγγὶ σωζηρίας, ἱνες διακονοῖσι, τίνι μέριμνα τίς οὐκ ἐθε, και πέ*ηνεν η 'πιοῖσα γὰρ, εισζος ἐν ριληθιαις θ' ηρεαει. θῆλις ε νεουργέ, αυρίαν ην νυξ μία τετοκεν, ἀνόσιον τῖρος ει λόγω βραρεῖς αυτο παλοὐσι καθ Ἀτε γίγν et α ραος, θεσμῶν ἀπῆγκας θάνατον, ουσίας θοράν, G η τε Κουράν I et ἐγγύθεν σκοπε et σου ὀ μοὐ τυραννου του βίον ξιξηξόρα,

59쪽

βροτῶν et πραοι ποιμένες, ἄνδρες et , ἄσημος οἴ 5χλος, περάσατε, κλέους ατερ, σοξώτατο 'παυετε γαρ ἄχθη στυγερὰ οις πολλοις μάτην, μάτην θ', αξροντι Ποίμνιον, ὁ δημος υμῶ απονος ἐξηγουμένων Aιθου δόμοισι χρίμπτεται όταν θ' κάστου χρηστὸς ἀστη κεκλίκοι, χέηβε ρέγγος στατον, τούνομα παλίρρω σεεσθὲν ἐν έμου σάλωὶ χυε βραχεῖ χαράττεται. περάσατ' οὐχ υμῖν μέγιστ αγάλματα, ου Θημος μῶν σώσεται Ovόματα, τἀνθρος γαρ μονου Rηιλων ξιξει του κτάντος λβλητῶ πυρι, στέργει του γρ θέντα μυρίων πέδω

Uυην σιδηρου και βλέπος πυροεντα, σάμακι προς δε κειμένη, μόνουερα, Φιλαινιθος τροπον, του θρασέος, αὐτην κονδυλοις οστις σποδεῖ - εσπερας ις ἡ ξω.

60쪽

OG a ειπο Κρεμούτιος Κόρδος. XPLIA 'στὶ δημοις τοις γερουσι δεσπου 'ε σξισι γαρ αυτοῖς Ου ματεύουσι νόμον.ῶρελον ευ ἄλλοις γεγονέναι μακρὰν χρ0νοις χώρα γὰρ ούτις εστιλώθ' ὁλως ἐμοί. ο δε μοι νεάνδρους ρενας ἐεουκολε καλόν, κεις ον πλανῆτις ἐλπὶς ἀστέρ' ἔπτατο,ου πλοῖzος ου τὰ της τεχνης, οὐδ' η ἐρως, αλλὰ το καιον νυν τον ου εἶναι δοκῶ.κάμνω δὲ κάρτα ταῖσδε ταῖς τυραννίσιν,ας προσκυνοῖσιν οι τρέοντες μυρίοι,

ημεῖς δ' ἄνανδροι θηλυκῶς δ' ἀνάλκιδες

των ημὶν ἐριπατουντων λείχομεν πόδας γέμει δε το παρον νοσιων μιτηματων, τοί μέλλον αἰνη στυγνόν ἐστ' ἀελπτία ενου - Ἐλέσθαι που νεοχμου μοι δέμας ἔσται ποθ', δέ γ' αυθις ου γεRησο αὐ . Aiδης δὲ λύου τοὐθ' οταν et συνθετον, ἔξω δὲ πηλοῖ με πάση γενεθλιου, ει που τις ἀστηρ εστ των ἐλευθέρων ποθοις κεινου στέλλομαι κατ αιθερα.